Ρουβίκωνας: Παρέμβαση στο σπίτι του πρέσβη του κράτους του Ισραήλ στην Ελλάδα.
Είναι δύσκολο να πούμε κάτι για το Ισραήλ και την Παλαιστίνη που να μην έχει γραφτεί ή ειπωθεί στα εβδομήντα και πλέον χρόνια που υφίσταται το κράτος τρομοκράτης της μέσης ανατολής.
Δύσκολο επίσης είναι να μιλήσουμε για το τι θα έπρεπε κατά τη γνώμη μας να γίνει εκεί, τουλάχιστον όχι χωρίς να φάμε μια ακόμη κατηγορία στην δικογραφία για εγκληματική οργάνωση που εκκρεμεί εναντίον μας. Για οκτώ δεκαετίες δεν υπάρχει έγκλημα που να μην έχει συντελεστεί από το κράτος του Ισραήλ, τόσο από τον επίσημο στρατό και τους μπάτσους του, όσο και από τους εποίκους. Το τι αναλογεί ως απάντηση σε αυτά τα εγκλήματα από την πλευρά των παλαιστινίων είναι δύσκολο να οριστεί, τόσο από ηθική όσο και νομική σκοπιά. Βασικά ό,τι και να κάνουν έχουνε τα χίλια δίκια.
Στη Γάζα είναι εδώ και αρκετά χρόνια αδύνατο να επιβιώσει κάνεις αν δεν έχει πρόσβαση σε ανθρωπιστική βοήθεια. Οι κάτοικοί της ζουν μια πολύ ιδιαίτερη συνθήκη σκληρού αποκλεισμού. Σχεδόν δύο εκατομμύρια κόσμος σε μια περιοχή σαν τη Άνδρο όπου δεν καλλιεργείται και δεν παράγει σχεδόν τίποτε, με όλα τα μέσα και τα δίκτυα να ελέγχονται από το Ισραήλ και την Χαμάς. Ακόμη και η ανθρωπιστική βοήθεια που με χίλιες δυσκολίες φτάνει στην Γάζα, διανέμεται μέσω αυτών. Μια τεράστια ανοιχτή φυλακή, ένας τόπος μαρτυρίου όπου χιλιάδες άνθρωποι γεννιούνται και πεθαίνουν σε καθεστώς αιχμαλωσίας, ειδικά οι πιο φτωχοί.
Οι ακροδεξιές κυβερνήσεις που ανέκαθεν είχε το Ισραήλ, με ελάχιστες εξαιρέσεις ακολουθούν συγκεκριμένη πολιτική σχετικά με το παλαιστινιακό. Σε περιόδους διεθνών κρίσεων και συντηρητικοποίησης των κοινωνιών του δυτικού κόσμου αυξάνουν τη πίεση, ενώ σε περιόδους ομαλότητας τη χαλαρώνουν. Σήμερα όμως δεν είναι καιρός να αναλωθούμε σε αναλύσεις για το Παλαιστινιακό, ούτε θα εξιστορήσουμε τι έχει κάνει το Ισραηλινό κράτος διαχρονικά. Θα περιοριστούμε στο σήμερα και θα πούμε ότι πρέπει να σταματήσει άμεσα το φονικό. Όχι αύριο. Χτες.
Αυτό που τώρα συμβαίνει στην Γάζα με αφορμή την επίθεση πριν 90 μέρες δεν στοχεύει σε καμιά περίπτωση μόνο την Χαμάς. Το πόσο πραγματικά νοιάζεται το κράτος του Ισραήλ για την ζωή των ομήρων έγινε ξεκάθαρο, όταν σε μια από τις επιχειρήσεις τους, σκότωσαν κάμποσους από αυτούς μαζί με τους μαχητές της Χαμάς που τους φυλάγανε.
Σήμερα στη Γάζα, το Ισραήλ κάνει εθνοκάθαρση, δολοφονεί αμάχους κατά χιλιάδες. Ισοπεδώνει βομβαρδίζοντας ολόκληρες συνοικίες με σπίτια, σχολεία και νοσοκομεία και διαμέσου αυτής της θηριωδίας στέλνει μηνύματα προς τον ανεπτυγμένο κόσμο, τους γείτονές του, αλλά και προς το εσωτερικό του. Το αν η κυβέρνηση του Ισραήλ αποφάσισε τώρα να εξοντώσει τη Χαμάς, με την οποία φυσικά και διατηρούσε από πάντα διαύλους επικοινωνίας δεν το γνωρίζουμε και δεν μας αφορά, όπως και δεν γνωρίσουμε γιατί ακριβώς η Χαμάς επιτέθηκε τώρα στο έδαφός τους. Έχουμε δηλαδή μερικές ιδέες, αλλά καμιά από αυτές δεν δικαιολογεί στο ελάχιστο τις εκατόμβες των νεκρών ως απάντηση.
Εδώ ερχόμαστε και στον ρόλο της “διεθνούς κοινότητας” δηλαδή όλων εμάς, αλλά και της κοινωνίας του ίδιου του Ισραήλ. Φυσικά δεν περιμένουμε τίποτε θετικό από επίσημα κράτη ακόμη και από όσα λένε ότι “θα” προσφύγουν στο δικαστήριο της Χάγης, ενώ οι βόμβες φωσφόρου (ναι αυτές οι απαγορευμένες) πέφτουν βροχή. Όσο για τον ΟΗΕ και τα ψηφίσματά του, όλοι έχουμε δει τι ισχύ έχουν. Φυσικά κανένα κράτος ως τώρα δεν έχει πάρει την πρωτοβουλία να επιβάλει μονομερείς κυρώσεις στο Ισραήλ. Αντίθετα τόσο οι ΗΠΑ όσο και τα ισχυρά κράτη της Ευρώπης, που ανέκαθεν ήταν οι στυλοβάτες του από την ώρα που δημιουργήθηκε, έχουν εκφράσει την αμέριστη στήριξή τους σε αυτό και ειδικά στο δικαίωμά του στην αυτοάμυνα. Ακόμα και τώρα μετά από 90 μέρες βομβαρδισμών, ακόμα και τώρα μετά τους περίπου 25.000 νεκρούς εκ των οποίων οι περισσότεροι άμαχοι και παιδιά, τα κράτη του “ανεπτυγμένου κόσμου” μιλάνε για δικαίωμα στην αυτοάμυνα του Ισραήλ απέναντι στην τρομοκρατία.
Σε αυτό το σημείο ας ξεκαθαρίσουμε ότι θεωρούμε την οργάνωση της Χαμάς ό,τι πιο διεφθαρμένο, συντηρητικό και ανέντιμο έχει να επιδείξει η παλαιστινιακή αντίσταση μέχρι σήμερα. Αντίσταση στον κατοχικό στρατό δεν κάνουν μόνο αυτοί και σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε ότι είναι ένας αγώνας που κρατάει πολλές δεκαετίες ενάντια σε έναν πανίσχυρο στρατό κατοχής, ο όποιος διαπράττει εγκλήματα τέτοιας κλίμακας που ανάλογά τους θα πρέπει να πάμε αρκετά πίσω στην παγκόσμια ιστορία για να συναντήσουμε. Άλλωστε στον πόλεμο λίγα πράγματα είναι σε τάξη και ακολουθούν κανόνες.
Αυτό που τώρα πρέπει να γίνει είναι να σταματήσει το κακό. Να ασκηθεί πίεση στο κράτος του Ισραήλ με κάθε μέσο. Πρεσβείες και εταιρείες Ισραηλινών συμφερόντων να γίνουν στόχος. Παρεμβάσεις, αποκλεισμοί, μποϋκοτάζ προϊόντων και ό,τι μπορεί να βάλει ο νους του καθενός και της καθεμιάς μας. Οτιδήποτε καθένας θεωρεί πρόσφορο. Ο κόσμος της εξουσίας μιλά συνήθως τη γλώσσα του χρήματος και το κράτος του Ισραήλ δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτό. Θα πρέπει να ασκηθεί πίεση με κάθε μέσο στις κυβερνήσεις να διακόψουν, ή έστω να περιορίσουν τη συνεργασία με το κράτος δολοφόνο.
Οι κοινωνίες στην Ευρώπη, προφανώς και η ελληνική, έχουν σοβαρότατα δικά τους προβλήματα που τις απασχολούν. Θέλεις τα οικονομικά, που ειδικά για τα χαμηλότερα στρώματα διαρκώς χειροτερεύουν, θέλεις ο φόβος της ανόδου της ακροδεξιάς και η ανασφάλεια που δημιουργεί, θέλεις ο φόβος του πόλεμου που εδώ και δυο χρόνια διεξάγεται στην Ουκρανία, δεν αφήνουν περιθώρια σε πολύ κόσμο να δει με ξεκάθαρη ματιά τι ακριβώς συμβαίνει λίγο παρά έξω. Άλλωστε οι σφαγές στην Παλαιστίνη έχουν γίνει κανονικότητα δεκαετίες τώρα. Ας είναι καλά τα ΜΜΕ και η προπαγάνδα. Όμως αυτό τώρα πρέπει να τελειώσει πριν σκάσει στα μούτρα όλων μας. Η γενικευμένη σφαγή στην Γάζα και η τρομακτική πίεση που δέχονται οι Παλαιστινιακοί πληθυσμοί στην Δυτική Όχθη φωνάζουν ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ και σημαίνουν θάνατο, προσφυγιά και μίσος.
Αυτά δεν ωφέλησαν ποτέ κανέναν ούτε εδώ ούτε εκεί ούτε πουθενά.
Μόνο κάτι φιλαράκια και συνεταίρους του Μητσοτάκη και του Νετανιάχου που φτιάχνουν ή εμπορεύονται οπλικά συστήματα και “λογισμικό ασφαλείας” συμφέρει αυτό που γίνεται τώρα στην Γάζα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η κυβέρνηση της ΝΔ ήταν από τις πρώτες στην ΕΕ που δήλωσε απερίφραστα τη στήριξή της στην κυβέρνηση Νετανιάχου και ότι το Ισραήλ βρίσκεται σε άμυνα.
Ακόμη και τώρα μετά από τρεις μήνες όπου έχει φανεί ξεκάθαρα πως η επίθεση της Χαμάς και οι όμηροι ήταν απλά η αφορμή. Ακόμη και τώρα που κράτη όπως η Νότια Αφρική δηλώνουν ότι θα πάνε το Ισραήλ στο δικαστήριο της Χάγης για το ενδεχόμενο διάπραξης εγκλημάτων πολέμου, η θέση της ελληνικής κυβέρνησης παραμένει ακλόνητη στο πλευρό του Ισραήλ.
Για εμάς τους ανθρώπους της κοινωνικής βάσης που εκτιμάμε την ζωή, για εμάς που θεωρούμε την ειρήνη ως προϋπόθεση για να ευημερήσουμε ατομικά και συλλογικά, βλέπουμε σαν ηθική υποχρέωση και ταυτόχρονα πρακτική ανάγκη να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σταματήσει ο πόλεμος και οι σφαγές αμάχων.
Η σημερινή μας δράση κινείται στο επίπεδο του συμβολισμού, γνωρίζοντας προφανώς ότι δεν είναι αρκετό και σίγουρα δεν αναλογεί ούτε κατ’ ελάχιστο σε αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Παλαιστίνη.
Είμαστε και θα συνεχίσουμε να είμαστε στο πλευρό των ανθρώπων της Παλαιστίνης που αντιστέκονται, όπως και στο πλευρό κάθε καταπιεσμένου.
Ρουβίκωνας
Πηγή: rouvikonas.gr
