20 Φλεβάρη 2023: Εκπαιδευτικοί και σπουδαστές καλλιτεχνικών σχολών έχουν συγκεντρωθεί για να διαμαρτυρηθούν στο πάρκο του Βενιζέλου, δίπλα από το Μέγαρο Μουσικής, όπου θα λάμβανε χώρα η φιέστα Κεραμέως – Μητσοτάκη για το κυβερνητικό έργο στην Παιδεία. Δεκάδες αστυνομικοί όλων των ειδών και 6 κλούβες τους έχουν περικυκλωμένους και απομονωμένους χωρίς καμία καν οπτική επαφή με τα διερχόμενα αμάξια επί της Β. Σοφίας. Ξαφνικά, χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι ξεκίνα αρχικά από άνδρες των ΥΜΕΤ και στη συνέχεια από τα ΜΑΤ σε άλλα σημεία του πάρκου, μια σκληρή και βίαιη επίθεση με χημικά και γλομπς που στοχεύουν στα κεφάλια των διαδηλωτών, ακόμα και όταν πέφτουν στο έδαφος.
Κι ενώ έχει εκτυλιχτεί αυτή η άγρια σκηνή ξεχωρίζει ένας μπάτσος των ΥΜΕΤ, ο οποίος χωρίς καμία απολύτως ενσυναίσθηση, ούτε καν συναίσθηση για το τι έχει μόλις διαπράξει, χτυπώντας – χωρίς καν αφορμή – βίαια ανθρώπους που απλά διαδήλωναν στο πεζοδρόμιο, ξεκινά να βρίζει και να προκαλεί τους ανθρώπους που μόλις είχε τραυματίσει, κρυμμένος πίσω από τις πλάτες των συναδέλφων του, με έναν τρόπο που θυμίζει τον μπακαλόγατο Ζήκο, τύπου «μαλώνεις ρε;»
Και όσο κι αν αυτό το θέαμα από και αυτό το άτομο φαντάζει γελοίο, δεν είναι.
Όταν αυτή η συμπεριφορά εκδηλώνεται από ανθρώπους που φέρουν όπλα, κράνη, ασπίδες, γκλομπς, ασφυξιογόνα, κρότου-λάμψης και το ελεύθερο να ασκούν σκληρή βία νόμιμα, βία που αν ασκούσε οποιοσδήποτε πολίτης, ακόμη και για άμυνα, θα κατηγορείτο για κακουργήματα, τότε τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία, είναι επικίνδυνα. Γιατί τέτοιοι τύποι είναι επικίνδυνοι, και για τον εαυτό τους και για τις διμοιρίες τους, και για τις περιοχές στις οποίες εισβάλουν σαν κατοχικός στρατός, αλλά κυρίως για τον «εχθρό λαό» που έχει να τους αντιμετωπίσει κάθε φορά που υπερασπίζει το δίκιο του, σε ένα πολίτευμα που ονομάζεται δημοκρατία και καταδικάζει τη βία, αλλά την κρατά ως προνόμιο για τον εαυτό της…
