H γέφυρα του ποταμού Χάραδρου

H γέφυρα του ποταμού Χάραδρου. Γρήγορες σκέψεις για την κατάρρευση της γέφυρας στην Πάτρα.

• Κάτω από την εν λόγω γέφυρα περνάω καθημερινά για να πάω και να γυρίσω στην δουλειά μου, όπως και εκατοντάδες άλλοι/ες, καθώς ο δρόμος αποτελεί την είσοδο στην μικρή περιμετρική οδό της πόλης. Ως εκ τούτου, θα μπορούσε ο καθένας και η καθεμία μας να ήταν σήμερα νεκρός ή βαριά τραυματίας. Παρότι το κατάστρωμα του εν λόγω κλάδου έχει κλείσει εδώ και έναν χρόνο, ο δρόμος από κάτω του ήταν ανοιχτός! (τουλάχιστον μέχρι την Παρασκευή που πέρασα τελευταία φορά)

• Η «κατεδάφιση» του συγκεκριμένου κλάδου (δηλαδή του ενός ρεύματος της γέφυρας) είχε ξεκινήσει εδώ και τουλάχιστον ενάμισι χρόνο, με τις εργασίες να προχωράνε τόσο αργά που κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει τι ακριβώς έκαναν, πέρα από προκαταρτικές εργασίες αποξήλωσης. Η γενική αίσθηση ήταν πως καθυστερούν επίτηδες για κάποιον λόγω και το έργο έχει κολλήσει.

• Η ανακοίνωση της εταιρίας ΑΒΑΞ πως κατά την Κυριακή 23/7 εκτελούσαν εργασίες «ελεγχόμενης» κατεδάφισης είναι εξωφρενική για 3 λόγους. Πρώτον, γιατί για την συγκεκριμένη ημέρα, με 40 βαθμούς κελσίου, υπήρχε πλήρης απαγόρευση οποιασδήποτε εξωτερικής εργασίας. Δεύτερο, γιατί η «κατεδάφιση» γέφυρας με χρήση διατρητικού μηχανήματος που βρίσκεται πάνω στο κατάστρωμά της, είναι αδιανόητη από κάθε άποψη και χρήζει τουλάχιστον ψυχιατρικής ερμηνείας, και τρίτον, γιατί η κατεδάφιση οποιασδήποτε κατασκευής (πολλώ δε μάλλον μιας γέφυρας) υπόκειται σε ειδικές διατάξεις που εμπεριέχουν αναλόγως έκδοση άδειας, ειδικά μέτρα ασφαλείας, ειδοποίηση περιοίκων και παρουσία αρμόδιων αρχών.

• Είναι μάλλον προφανές πως η ενέργεια αυτή έγινε από την εταιρία, και με ευθύνη του επιβλέποντα και των ελεγκτικών αρχών, επίτηδες μια τέτοια μέρα, ώστε να προκληθεί μερική ή ανεξέλεγκτη κατάρρευση και η εταιρία να απαλλαγεί από τις κοστοβόρες απαιτήσεις των ορθών διαδικασιών, όπως προβλέπει ο νόμος και οι κανονισμοί. Από τις φωτογραφίες είναι προφανές πως το διατρητικό μηχάνημα εκτελεί εργασίες διάλυσης του φέροντα οργανισμού!

• Η εταιρία, λοιπόν, έχει την αποκλειστική ευθύνη για το θάνατο αυτών των ανθρώπων και, ως εκ τούτου, η υποβάθμιση των πτυχίων της και η ανάκληση της άδειας λειτουργείας της πρέπει να είναι άμεση, ώστε καμία άλλη εταιρία να μην τολμήσει ξανά τέτοιες πρακτικές.

• Η προσπάθεια να χρεωθεί στους δύσμοιρους Ρομά, που μάζευαν σίδερα από τα μπάζα, η υπευθυνότητα για το θάνατό τους είναι άθλια. Πρώτον γιατί την ευθύνη για τον αποκλεισμό ενός εργοταξιακού χώρου φέρει η εταιρία και δεύτερον γιατί ο χώρο κάτω από τη γέφυρα, κατά παράβαση κάθε νομοθεσίας, ήταν ανοιχτός (περνούσαν κανονικά αμάξια!) και όχι, όπως προβλέπετε, φυλασσόμενος και αποκλεισμένος με λαμαρίνα.

• Η χυδαιότητα του εγχώριου φασισταριού που χρεώσει στους ρομά την αιτίας της κατάρρευσης, εκτός από αδιανόητη με βάση του φυσικούς νόμους και τις αρχές της μηχανικής (αφού οι ρόμα ήταν από κάθε άποψη αδύνατον να αφαιρούν σίδερα του φέροντα οργανισμού παρά μόνο αυτά που υπήρχαν μεταξύ των μπάζων), αποδεικνύει, για μια ακόμα φορά, τον πραγματικό ταξικό ρόλο και τις πραγματικές συμμαχίες του φασισμού (με φιλελεύθερη ή εθνικιστική προβιά).