Ανάλυση της συγκυρίας: Η Λατινική Αμερική σήμερα. Covid-19 και νέος κύκλος αγώνων

από | 26 Σεπ, 2021

Ανάλυση της συγκυρίας: Η Λατινική Αμερική σήμερα. Covid-19 και νέος κύκλος αγώνων.

Οι αναρχικές κομμουνιστικές, εσπεσιφιστικές οργανώσεις και ομοσπονδίες που απαρτίζουν τον Συντονισμό Αναρχικών Λατινικής Αμερικής (CALA) δημοσίευσαν το παρακάτω κείμενο ανάλυσης της τρέχουσας συγκυρίας στη Λατινική Αμερική αναφορικά με την πολιτική και οικονομική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί το τελευταίο διάστημα κατά τόπους στη Νότια και την Κεντρική Αμερική, αλλά και σχετικά με τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που επαναφέρουν δυναμικά στο προσκήνιο τον λαϊκό παράγοντα, τις απελευθερωτικές δυνατότητες και προοπτικές που μπορεί να αναπτύξει η ακηδεμόνευτη οργάνωση, η άμεση δράση και η αυτοδύναμη κίνηση των από τα κάτω.


Η εξάπλωση του Covid 19 και των νέων στελεχών του σπέρνει τον όλεθρο στην ήπειρό μας. Χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά, ιδιαίτερα άνθρωποι που ανήκουν στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Είτε σε χώρες όπως η Βραζιλία, όπου συντελείται γενοκτονία εξαιτίας της αδράνειας του κράτους και της κυβέρνησης Μπολσονάρου, είτε σε πιο φιλελεύθερες χώρες, δεν υπάρχουν αποτελεσματικά μέτρα για την υγειονομική περίθαλψη, ούτε καν για την κάλυψη των καθημερινών βιοτικών αναγκών. Η πείνα, η ανεργία και η ανασφάλεια έχουν αυξηθεί με την όξυνση της οικονομικής και υγειονομικής κρίσης. Όλα δείχνουν ότι η κατάσταση θα χειροτερέψει και ότι για άλλη μια φορά εμείς θα είμαστε αυτοί που θα πληρώσουν το τίμημα για το φαγοπότι αυτών που βρίσκονται στην κορυφή.

Ωστόσο, πέρα από τον φόβο της μετάδοσης και τα περιοριστικά μέτρα που έχουν επιβληθεί ανά χώρα, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους. Από την αρχή της πανδημίας, υπήρξαν κινητοποιήσεις στην Κολομβία κατά της πείνας και για την αλληλοβοήθεια μεταξύ των από κάτω με το φαινόμενο των “κόκκινων κουρελιών”. Νέες κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν επίσης στο Εκουαδόρ και στη Χιλή. Στη Χιλή ο κόσμος διαδήλωσε παρά τη συντακτική διαδικασία που έχει εκτρέψει τον αγώνα από τους δρόμους στις κάλπες με κοινοβουλευτικές προοπτικές. Φυσικά, η απάντηση του Πινιέρα ήταν και πάλι η βίαιη καταστολή και η σύλληψη πολυάριθμων διαδηλωτών, καθιστώντας τη Χιλή μία από τις χώρες με τον υψηλότερο αριθμό πολιτικών κρατουμένων στην ήπειρο.

Η πολιτική αστάθεια έχει γίνει χαρακτηριστικό αυτής της φάσης στη Λατινική Αμερική, μαζί με τη μαζική παρουσία του κόσμου στους δρόμους, με ισχυρά ξεσπάσματα και διαδηλώσεις, οι οποίες απέχουν πολύ από το να είναι μεμονωμένες. Υπάρχει μια ανοιχτή σκηνή δυναμικών εξελίξεων στην ήπειρο.

Στο Ελ Σαλβαδόρ ο λαός βγήκε στους δρόμους και έβαλε φωτιά στο Υπουργείο Οικονομικών, αντιδρώντας στις σοβαρές περικοπές του προϋπολογισμού και στις πολιτικές λιτότητας της κυβέρνησης του Ναγίμπ Μπουκέλε. Στην Κόστα Ρίκα και τη Γουατεμάλα ο λαός κινητοποιήθηκε πιο πρόσφατα για βασικά, ουσιαστικά, κοινωνικά αιτήματα και δικαιώματα.

Στο Περού και τη Βολιβία, επίσης, οι άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους , για να αντιμετωπίσουν τα πραξικοπήματα. Η λαϊκή κινητοποίηση στη Βολιβία οδήγησε στην εκδίωξη του Ζανίν Άνεθ. Ακόμη και αν αυτό συνέβη εν μέσω εκλογών, ο ίδιος ο λαός ξεχείλισε τους δρόμους και άνοιξε τη δυνατότητα εκδίωξης  των φασιστών από την κυβέρνηση. Και είναι σαφές ότι, όσες δίκες και αν γίνουν, το πρόβλημα της εξουσίας στη Βολιβία δεν έχει λυθεί: η λευκή, φασιστική και αντιδραστική άρχουσα τάξη απλώς περιμένει να επιτεθεί, ενώ υπάρχουν οι ενδείξεις μιας αυξανόμενης πολιτικής πόλωσης σε κοινωνικό επίπεδο.

Στο Περού η κινητοποίηση ήταν μαχητική σε τόνο ενάντια σε ένα νέο κοινοβουλευτικό ή “ήπιο” πραξικόπημα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου εξελέγησαν τρεις πρόεδροι που δεν ολοκλήρωσαν τη θητεία τους. Αυτή η κατάσταση οδήγησε σε αυτό που βιώνουμε σήμερα ως μια ισχυρή λαϊκή κινητοποίηση ενάντια στις προθέσεις επιστροφής του φουτζιμορισμού, η οποία οδήγησε στην άνοδο του Πέδρο Καστίγιο στην κυβέρνηση, αλλά η οποία θα μπορούσε να ξεπεράσει κάθε εκλογική πρωτοβουλία.

Στη Βραζιλία η λαϊκή κινητοποίηση έχει μειωθεί καθ’ όλη αυτήν την περίοδο, αλλά κάτι έχει γίνει, ο λαός δεν κοιμάται. Το βέβαιο είναι ότι υπάρχει έντονη πολιτική αστάθεια. Ο στρατός κερδίζει έδαφος μέρα με τη μέρα και δεν είναι γνωστό τι ακριβώς θα συμβεί. Υπάρχουν ακόμη και φήμες για “κατάσταση πολιορκίας” ή για άμεσο πραξικόπημα.

Αργεντινή και Ουρουγουάη

Στην Αργεντινή  το πλαίσιο, αφενός, δείχνει την έλλειψη κρίσης και τη διστακτικότητα της κυβέρνησης του Αλμπέρτο Φερνάντες. Αυτό αποδεικνύεται από τους δεκάδες χιλιάδες μολυσμένους ανθρώπους ημερησίως, τα ρεκόρ στους θανάτους, τον συγκεντρωτισμό της ατζέντας για την υγεία και την επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας και περιορισμών, μεταθέτοντας την ευθύνη για την υγειονομική κρίση στη νεολαία και τις κοινωνικές συγκεντρώσεις. Όλα αυτά συμβαίνουν την ίδια στιγμή που τα δημόσια μέσα μεταφοράς, τα εργοστάσια και άλλοι χώροι εργασίας είναι υπερπλήρεις, αποκαλύπτοντας την προτεραιότητα των επιχειρηματικών συμφερόντων έναντι της υγείας των εργαζομένων. Από την άλλη πλευρά, βλέπουμε μια αντιδραστική, αντι-δικαιωματική, προεκλογική αντιπολίτευση, η οποία περιέργως μιλάει για “ελευθερίες”, ενώ στην πραγματικότητα αγωνίζεται για την προστασία των επιχειρηματικών συμφερόντων. Οι ισχνές εκφράσεις του κοινωνικού αγώνα, ωστόσο, αποδεικνύονται ανεπαρκείς, για να καταστήσουν τον λαό και πάλι πρωταγωνιστή της αντίστασης, ένα έργο που θα μας απασχολήσει βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα.

Η πολιτική αστάθεια έχει γίνει χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου στη Λατινική Αμερική, σε συνδυασμό με τη μαζική παρουσία του κόσμου στους δρόμους, με ισχυρά ξεσπάσματα και διαδηλώσεις, οι οποίες απέχουν πολύ από το να είναι μεμονωμένες. Υπάρχει ένα ανοιχτό στάδιο στην ήπειρο.

Στην περίπτωση της Ουρουγουάης η ηγεσία της πλειοψηφίας του λαϊκού κινήματος έπαιξε ρόλο στην ανάσχεση της κινητοποίησης κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Η Πρωτομαγιά δεν γιορτάστηκε και πλην του καλέσματος που απηύθυνε η ιστορική οργάνωση Columna Cerro Teja δεν υπήρξαν μεγάλα καλέσματα για δράση. Η στρατηγική επικεντρώθηκε στη συλλογή υπογραφών για τη διενέργεια δημοψηφίσματος για το νόμο περί επείγουσας εξέτασης. Ο ελάχιστος απαιτούμενος αριθμός υπογραφών επιτεύχθηκε και ξεπεράστηκε, γεγονός που προκάλεσε άνοδο της λαϊκής διάθεσης. Ως αποτέλεσμα αυτού, καθώς και της έναρξης των μισθολογικών συζητήσεων και της επίθεσης των εργοδοτών, αναπτύχθηκαν σημαντικές συγκρούσεις στην αλιευτική βιομηχανία (μια απεργία που έληξε νικηφόρα), συγκρούσεις σε διάφορους χώρους εργασίας (στην περίπτωση του τομέα της επεξεργασίας κρέατος) και διάφορες κινητοποιήσεις δημόσιων υπαλλήλων και εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα.

Αν και μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού έχει εμβολιαστεί και τα ποσοστά θνησιμότητας έχουν πια μειωθεί, η οικονομική και κατασταλτική προσαρμογή που εφαρμόζεται είναι σκληρή. Οι τιμές των καυσίμων αναπροσαρμόζονται κάθε μήνα και στόχος είναι η ιδιωτικοποίηση του τομέα και του κρατικού διυλιστηρίου.

Αϊτή και Παραγουάη

Ο αγώνας του λαού της Αϊτής ενάντια στις διάφορες δικτατορίες και την ιμπεριαλιστική επέμβαση συνεχίζεται εδώ και πολύ καιρό. Πρόκειται για έναν δυναμικό αγώνα, που κινητοποίησε εκατομμύρια ανθρώπους στους δρόμους, είχε άλλη μια σημαντική έξαρση φέτος, αφού ο Juvenal Möise, ο οποίος είχε διαλύσει το κοινοβούλιο, παρέτεινε παράνομα την προεδρική του θητεία και ανέβαλε επ’ αόριστον τις εκλογές και στην πραγματικότητα έγινε δικτάτορας.  Ο δικτάτορας δολοφονήθηκε σε μια σκοτεινή επιχείρηση από μια ομάδα κυρίως Κολομβιανών μισθοφόρων, πρώην εν ενεργεία στρατιωτικών, που συνδέονταν με παραστρατιωτικές δυνάμεις και τον ουριμπισμό, οι οποίοι είχαν προσληφθεί από μια εταιρεία της Βενεζουέλας στο Μαϊάμι και χρηματοδοτούνταν από επιχειρηματίες της Αϊτής, με σαφή σύνδεση με τον αυτοκρατορικό βορρά. Ο λαός της Αϊτής συνεχίζει να αντιστέκεται, αλλά υπάρχει σαφής ανάγκη εμβάθυνσης του αγώνα, για να ξεκινήσει μια διαδικασία που θα του επιτρέψει να προχωρήσει στον δρόμο για την οικοδόμηση της Λαϊκής Εξουσίας.

Από την πλευρά του, ο λαός της Παραγουάης κατάφερε να βγει στους δρόμους και να πρωτοστατήσει στην απόρριψη της κακοδιαχείρισης του Μάριο Άμπντο, η οποία εκφράστηκε με την επιδείνωση της κοινωνικής κρίσης, τον κορεσμό των κλινών εντατικής θεραπείας και τον συγκλονιστικό αριθμό των θανάτων από τον Covid-19. Αυτό έρχεται να προστεθεί στη διαρθρωτική κατάσταση στην Παραγουάη, με μια διεφθαρμένη διοίκηση που κυβερνά χέρι-χέρι με τη ναρκω-δύναμη του Οράσιο Κάρτες. Όλα αυτά έχουν φουντώσει τη λαϊκή αγανάκτηση και οργή, όπως φάνηκε από τις εμπρηστικές επιθέσεις σε διάφορα γραφεία του Κόμματος Κολοράντο (ANR) και του Παλατιού της Δικαιοσύνης. Ακόμη και το κίνημα των αγροτών έχει φτάσει στην Ασουνσιόν, καταλαμβάνοντας πλατείες και δημόσιους χώρους, ενώ ομάδες ιθαγενών έχουν βγει στους δρόμους, για να εκφράσουν την οργή τους. Όλοι τους φώναξαν “Έξω ο Μαρίτο”.

Σε απάντηση, η κυβέρνηση επιτέθηκε με καταστολή και φυλάκιση αγωνιστών από το λαϊκό στρατόπεδο, οι οποίοι κατάφεραν να απελευθερωθούν ως αποτέλεσμα της λαϊκής πίεσης.

Χιλή και Κολομβία: εξεγέρσεις και λαϊκή παρουσία

Στην περιοχή της Χιλής οι επιπτώσεις της κοινωνικής εξέγερσης και της πανδημίας συνεχίζουν να βαθαίνουν μια κοινωνική, οικονομική και πολιτική κρίση που χαρακτηρίζεται από την ένταση της μόνιμης κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Εδώ και αρκετές εβδομάδες η προεκλογική ατζέντα (εκλογές για την ανάδειξη εκλογέων, δημάρχων και προκριματικές προεδρικές εκλογές) έχει κυριαρχήσει στο προσκήνιο. Η χαμηλή συμμετοχή που σηματοδοτείται από τη γενικευμένη απαξίωση των πολιτικών κομμάτων που διαχειρίστηκαν την κρατική εξουσία τις τελευταίες δεκαετίες, η υποχώρηση της δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας και η υποτιθέμενη “αριστεροποίηση” της κοινωνίας (υψηλή συμμετοχή για το Κομμουνιστικό Κόμμα, το Frente Amplio και τη νεοεμφανιζόμενη Λαϊκή Λίστα), σηματοδοτούν αυτήν τη διαδικασία.

Αυτή η διαδικασία της “αριστεροποίησης” δεν υφίσταται όπως παρουσιάζεται σε θεσμικό επίπεδο, αλλά μάλλον το εκλογικό σώμα αντιπροσωπεύει με την ψήφο του αυτή τη βούληση για αλλαγή, επικυρώνοντας ότι οι αλλαγές αυτές δεν θα έρθουν μέσω της δεξιάς και της κεντροαριστεράς. Η ψήφος – ως εκ τούτου – στρέφεται προς τις δυνάμεις της Αριστεράς ως εκδήλωση αυτών των πιθανών μετασχηματισμών.

Ενώ κατανοούμε ότι το εκλογικό ζήτημα είναι ένα απαραίτητο στοιχείο προς ανάλυση, οι ανησυχίες και οι δρόμοι μας κινούνται επίσης προς μια διαφορετική κατεύθυνση. Είδαμε πώς όλη αυτή η Διαδικασία Αποκατάστασης και η Πανδημία εμπόδισαν την ανάπτυξη της κοινωνικής διαμαρτυρίας και, ως τιμωρία, ανάγκασαν την τάξη μας να στριμωχτεί μεταξύ φτώχειας, χρεών και τεχνητών αναπνευστήρων, δημιουργώντας μια άβολη σιωπή.

Για εμάς, η κοινωνική εξέγερση που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2019 δεν είναι κάτι γραμμικό, αλλά μάλλον μια αντιφατική διαδικασία προώθησης και υποχώρησης, επίθεσης και υποχώρησης. Επομένως, σε μια εποχή που η κοινωνική διαμαρτυρία είναι αδύναμη και η θεσμική δράση ενισχύεται, είναι απαραίτητο να ανακτήσουμε την παρουσία μας στους δρόμους, όχι με την αισθητική ή συμβολική έννοια, αλλά με την ενίσχυση των λαϊκών και εδαφικών οργανώσεων, οι οποίες πρέπει να αυξήσουν τα επίπεδα διαλόγου και συντονισμού, προκειμένου να οικοδομήσουν προγραμματικές και τακτικές συμφωνίες, που θα στηρίζονται από την κινητοποίηση και την άμεση δράση. Το λαϊκό κίνημα στην περιοχή της Χιλής απαιτεί ένα σχέδιο αγώνα από επαναστατικούς, αντικαπιταλιστικούς και αντιεξουσιαστικούς φορείς, στο οποίο η απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων, η διακοπή των εξορυκτικών σχεδίων και η κατάργηση των κατασταλτικών νόμων, μαζί με την κοινοτική διαχείριση των κοινωνικών δικαιωμάτων, είναι μερικοί από τους άξονες των αιτημάτων που ενώνουν στον λόγο, αλλά και στη δράση.

Η ανυπόφορη κατάσταση των πολιτικών κρατουμένων είναι ανησυχητική: οι τιμωρίες και οι μεταγωγές, που προστίθενται στην ίδια τη φυλάκιση, έχουν θέσει αρκετούς συντρόφους σε κρίσιμη κατάσταση. Πολλοί έχουν φυλακιστεί για περισσότερο από ένα χρόνο, χωρίς δίκη και χωρίς αποδείξεις, καθιστώντας σαφείς τις πραγματικές προθέσεις του κράτους να τιμωρήσει τον αγώνα και την οργάνωση. Γι’ αυτό κάνουμε έκκληση διεθνιστικής αλληλεγγύης, για να εξασφαλίσουμε την ελευθερία τους.

Στην περίπτωση της Κολομβίας, θα αναλύσουμε πτυχές όπως είναι η δημόσια υγεία, η οικονομική κατάσταση, η πολιτική συγκυρία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ένοπλη σύγκρουση, καθώς και η εθνική απεργία της 28ης Απριλίου και η εξέλιξη άλλων κοινωνικών αγώνων.

Όσον αφορά τη δημόσια υγεία, η Κολομβία είναι μία από τις χώρες που αντιμετώπισε την πανδημία του Covid-19 και την κοινωνική-υγειονομική κρίση με τον χειρότερο τρόπο στον κόσμο. Με περισσότερους από 125.890 επιβεβαιωμένους θανάτους και 4.940.000 κρούσματα Covid-19 στις 20 Σεπτεμβρίου, η Κολομβία είναι το δέκατο κράτος με τους περισσότερους θανάτους και κρούσματα στον κόσμο, καθώς και το τέταρτο με τα περισσότερα θύματα στη Λατινική Αμερική.

Η υγειονομική κυβερνητική πολιτική μετά από ένα αργό ξεκίνημα που στιγματίστηκε από καταγγελίες για διαφθορά, αύξησε το ρυθμό εμβολιασμού στο πλαίσιο ενός μοντέλου σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, φθάνοντας τον εμβολιασμό στο 32% του πληθυσμού με 16,1 εκατομμύρια άτομα πλήρως εμβολιασμένα, αν και εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικά κενά στην παρακολούθηση και την πρόληψη των κρουσμάτων, οικονομικές και περιφερειακές ανισότητες και ένα σημαντικό πρόβλημα στην προμήθεια δεύτερων δόσεων εμβολίων.

Στο οικονομικό μέτωπο η χώρα βίωσε μια άνιση ανάκαμψη της παραγωγικής της δραστηριότητας με ανάπτυξη 9,4% τους πρώτους επτά μήνες του έτους, μετά τη βαθιά κρίση του 2020, με ταχύτερη ανάκαμψη στο εμπόριο και τις υπηρεσίες που ξεπέρασαν τους προ της πανδημίας ρυθμούς δραστηριότητας και βραδύτερη σε άλλους τομείς, όπως η απασχόληση, με την ανεργία να βρίσκεται γύρω στο 14%. Τον Ιούλιο, η ανεργία ανήλθε στο 14,3% και 3,4 εκατομμύρια άνθρωποι ήταν άνεργοι, γεγονός που είναι χειρότερο στην περίπτωση των γυναικών (18,8%) και των νέων (23,3%). Από τον Μάιο, στο αποκορύφωμα του τρίτου κύματος της πανδημίας, υπήρξε μια ταχεία και ανεξέλεγκτη επαναλειτουργία πολλών οικονομικών δραστηριοτήτων, δημιουργώντας εικόνες συνωστισμού σε μέσα μαζικής μεταφοράς, γραφεία και χώρους αναψυχής.

Βασικό μέρος της κυβερνητικής πολιτικής ήταν η πολιτική προσαρμογής που συμπυκνώθηκε στη φορολογική μεταρρύθμιση, η οποία αναμενόταν να συγκεντρώσει έως και 35 τρισεκατομμύρια πέσος και να ξεπεράσει το επιδεινούμενο δημοσιονομικό έλλειμμα και την αύξηση του εξωτερικού χρέους. Ωστόσο, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να αποσύρει το νομοσχέδιό της ως αποτέλεσμα της ιστορικής γενικής απεργίας, η οποία οδήγησε επίσης στην παραίτηση του υπουργού Οικονομικών Alberto Carrasquilla. Τρεις μήνες αργότερα, ωστόσο, η φιλο-Ούριμπε κυβέρνηση προώθησε μια μικρή φορολογική μεταρρύθμιση, αυξάνοντας εν μέρει τη φορολογία των επιχειρήσεων, με την οποία ελπίζει να συγκεντρώσει 15 τρισεκατομμύρια πέσος.

Πολιτικά, στον τρίτο χρόνο της κυβέρνησης του Ιβάν Ντούκε, του Δημοκρατικού Κέντρου, η υπερσυντηρητική κυβέρνηση διατηρεί ιστορικά χαμηλά επίπεδα υποστήριξης και δημοτικότητας, με ποσοστό αποδοκιμασίας 75%. Ωστόσο, ο κυβερνητικός συνασπισμός υπό την ηγεσία του Δημοκρατικού Κέντρου και αποτελούμενος από νεοσυντηρητικές δυνάμεις όπως το Συντηρητικό Κόμμα και το Κόμμα U, τους φονταμενταλιστές χριστιανούς της MIRA και της Colombia Justa-Libres και τους χαμαιλέοντες της Ανεξάρτητης Κοινωνικής Συμμαχίας, χάρη στις συμμαχίες της με άλλες δυνάμεις, διατηρεί την πλειοψηφία της στο νομοθετικό σώμα και την περιφερειακή εξουσία, καθώς και την υποστήριξη σημαντικού μέρους του κυρίαρχου Τύπου και την ισχυρή συμμαχία της με τα αφεντικά που συγκεντρώνονται στο Εθνικό Συνδικαλιστικό Συμβούλιο, ευθυγραμμισμένο με τον Ντούκε στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα του και την καταστολή των διαμαρτυριών.

Μετά τη γενική απεργία η κυβέρνηση παρουσίασε εσωτερικές ρωγμές με τα πιο σκληρά τμήματα του ουριμπισμού και επέβαλε μια στροφή που εμβάθυνε τη δεξιά της κατεύθυνση, με μια ατζέντα ασφάλειας που περιλάμβανε πολιτικές όπως η στρατιωτική επέμβαση στην Μπογκοτά και την Μπαρανκίγια για την αντιμετώπιση της υποτιθέμενης κρίσης αστικής ανασφάλειας και μια επιλογή ατιμωρησίας για τα επίσημα εγκλήματα.

Όσον αφορά την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι δολοφονίες κοινωνικών ηγετών, ιδίως αγροτικών, περιβαλλοντικών και εθνοτικών ηγετών, συνεχίζονται και έχουν ήδη καταγραφεί 116 δολοφονίες μέχρι στιγμής φέτος, εναντίον αυτών των ακτιβιστών το 2021 σύμφωνα με την Indepaz. Από την άλλη πλευρά, βασικά έργα της ειρηνευτικής συμφωνίας που υπεγράφη μεταξύ του κράτους και των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων της Κολομβίας (FARC) το 2016 εξακολουθούν να είναι μπλοκαρισμένα, ιδίως στον τομέα της επιστροφής γης στα θύματα, καθώς μέσα σε 5 χρόνια έχει τηρηθεί μόλις το 3% των συμφωνηθέντων.

Επιπλέον, στον τομέα των ένοπλων συγκρούσεων, τα φαινόμενα αναγκαστικού εκτοπισμού αγροτικών και μαύρων πληθυσμών σε περιοχές όπως η Αντιοκία και ο Ειρηνικός αυξάνονται σε ένταση, λόγω της αύξησης των ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ παραστρατιωτικών ομάδων και της εξέγερσης του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού (ELN) και των ένοπλων αντικαθεστωτικών της FARC, με έως και 45.000 εκτοπισμένους το πρώτο εξάμηνο του έτους, σύμφωνα με το Γραφείο του Διαμεσολαβητή. Υπήρξε, επίσης, ανθρωπιστική κρίση στα σύνορα Κολομβίας-Βενεζουέλας, λόγω των συγκρούσεων στις περιοχές Arauca και Apure μεταξύ των αντικαθεστωτικών της FARC με επικεφαλής τον Gentil Duarte και της φρουράς της Βενεζουέλας, οι οποίες επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τις κοινότητες της περιοχής.

Από την άλλη πλευρά, σε ένα ιστορικό γεγονός για τους κοινωνικούς αγώνες της χώρας, πραγματοποιήθηκε γενική απεργία στις 28 Απριλίου, η οποία εγκαινίασε ημέρες πανεθνικής διαμαρτυρίας με μαζικές κινητοποιήσεις και αποκλεισμούς σε έως και 800 πόλεις, που διήρκεσαν τουλάχιστον ως  τον Μάιο, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, με επίκεντρο το Κάλι και τα νοτιοδυτικά της χώρας. Οι διαμαρτυρίες, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα τουλάχιστον 80 θανάτους από την κρατική και παρακρατική καταστολή μέχρι τον Ιούλιο, σύμφωνα με την Indepaz, αποτελούν σημαντικό ιστορικό ορόσημο, αντιπροσωπεύοντας μια μερική υπέρβαση των μεγάλων ημερών διαμαρτυρίας του Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2019, με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο της πανεθνικής διαμαρτυρίας των πολιτών της 14ης Σεπτεμβρίου 1977.

Όσον αφορά άλλους κοινωνικούς αγώνες, πραγματοποιήθηκε η κινητοποίηση των δημόσιων εκπαιδευτικών λειτουργών ενάντια στην επιστροφή στη διδασκαλία χωρίς συνθήκες βιο-ασφάλειας, η οποία οδήγησε στην κατάληψη των εγκαταστάσεων της Περιφερειακής Γραμματείας Εκπαίδευσης (SED) της Μπογκοτά, μπροστά στην αδράνεια απέναντι στην αύξηση των κρουσμάτων και της διασποράς του Covid-19. Τον Ιούνιο έγιναν, επίσης, αποκλεισμοί δρόμων από τους εργάτες άνθρακα της Cerrejón που απολύθηκαν μετά τη μακρά και νικηφόρα απεργία του περασμένου έτους, καθώς και απεργία πείνας από απολυμένους εργαζόμενους της Nutresa στην Cúcuta κατά της εξωτερικής ανάθεσης και από δημόσιους υπαλλήλους του δημαρχείου της Sabanalarga για τα αιτήματά τους. Επιπλέον, υπήρξαν κινητοποιήσεις από εργαζόμενους στην αστική ανακύκλωση στην Μπογκοτά για την καταβολή των πόρων που οφείλει το κράτος, από τους ιθαγενείς Wayuu στη Λα Γκουαχίρα που απαιτούν περιβαλλοντική αποζημίωση για την εξορυκτική δραστηριότητα και από φοιτητές δημόσιων πανεπιστημίων για πανεπιστημιακή δημοκρατία σε ιδρύματα όπως το Εθνικό Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο.

Βραζιλία

Στη Βραζιλία, οι πρόσφατες διαμαρτυρίες κατά της γενοκτονικής κυβέρνησης του Μπολσονάρου ανοίγουν ένα νέο σενάριο που δεν έχει παρατηρηθεί από την αρχή της πανδημίας. Έχουμε περάσει από μια περίοδο απουσίας κινητοποιήσεων στους δρόμους σε μια περίοδο μιας υπολογίσιμης λαϊκής αντίστασης στους δρόμους απέναντι στις πολιτικές θανάτου του Μπολσοναριανισμού. Γιατί, όπως έχουν πει πολλοί κοινωνικοί αγωνιστές, όταν η κυβέρνηση είναι πιο θανατηφόρα από τον ιό, είναι καιρός να βγούμε στους δρόμους. Μέχρι στιγμής, έχουν πραγματοποιηθεί τρεις πανεθνικές κινητοποιήσεις, με σχετική ενότητα της αριστεράς, οι οποίες εκδηλώθηκαν σε περισσότερες από διακόσιες πόλεις της χώρας.

Η χώρα έχει περισσότερους από 500.000 θανάτους από τον Covid-19. Σε ένα πλαίσιο επιδείνωσης των συνθηκών εργασίας το κόστος ζωής γίνεται όλο και πιο ακριβό και το ποσοστό ανοσοποίησης του πληθυσμού στον ιό εξακολουθεί να είναι πολύ χαμηλό. Η βοήθεια έκτακτης ανάγκης έχει μειωθεί και αυτό που ήταν ήδη ένα αμελητέο ποσό που δεν έφτανε το ελάχιστο για την επιβίωση, είναι τώρα ακόμη χειρότερο. Ο αριθμός των ανέργων έχει φθάσει τα 14,7 εκατομμύρια άτομα, ενώ η αξία του καλαθιού τροφίμων και του αερίου μαγειρέματος αυξάνεται σε αρκετές πρωτεύουσες.

Στην κορυφή, αφενός, τμήματα της αντιπολίτευσης του Μπολσονάρου προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τους δείκτες κατανάλωσης, για να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση και να την αποδυναμώσουν στον δρόμο προς τις προεδρικές εκλογές του 2022. Αυτή είναι, επίσης, η πολιτική της ρεφορμιστικής αριστεράς και των συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών και των λαϊκών κινημάτων που ευθυγραμμίζονται με το σχέδιο “mejorista”, το οποίο εξακολουθεί να έχει το Κόμμα των Εργατών και τον Λούλα ως μέγιστη έκφρασή του. Επιδιώκουν, επίσης, την αποπομπή του προέδρου, και παρόλο που υπάρχουν αμέτρητα αιτήματα, η αποχώρηση του προέδρου είναι το λιγότερο πιθανό σενάριο. Ο στρατός είναι πιστός στον Μπολσονάρου και παρόλο που υπάρχουν φήμες για εσωτερική διαμάχη στις Ένοπλες Δυνάμεις, ο αριθμός των στρατιωτικών που καταλαμβάνουν διάφορους τομείς και τομείς της κρατικής μηχανής αυξάνεται και το πρόταγμα της στρατιωτικής εξουσίας, η βάση του δουλοκτητικού και αποικιοκρατικού κοινωνικού σχηματισμού της χώρας, αποκτά δύναμη και ακόμη μεγαλύτερη παρουσία στην πολιτική ζωή του κράτους. Και όλα αυτά γίνονται χωρίς την ανάγκη στρατιωτικού πραξικοπήματος.

Επιπλέον, ο Μπολσονάρου ευθυγραμμίζεται όλο και περισσότερο με το κέντρο στο Εθνικό Κογκρέσο και μαζί με τις παλιές πολιτικές ολιγαρχίες προωθεί τα σχέδιά του που επιτίθενται άμεσα στα δικαιώματα των ιθαγενών, των λαών της Quilombola και των προγονικών τους εδαφών, καθώς και στα δικαιώματα των υποτελών τάξεων της χώρας στο σύνολό της.

Εκτός από τις πανεθνικές κινητοποιήσεις κατά του κράτους γενοκτόνου και της εκάστοτε κυβέρνησής του, οι ιθαγενείς και οι κάτοικοι της Quilombola κινητοποιούνται διαρκώς, όπως και οι εργαζόμενοι στις εφαρμογές έχουν συλλέξει την εμπειρία τους αντιμετωπίζοντας τις τρομακτικές συνθήκες εργασίας. Και οι δημόσιοι υπάλληλοι, είτε στους δήμους είτε στις πολιτείες, αντιστέκονται στην αφαίρεση δικαιωμάτων. Όμως, είναι ακόμα απαραίτητο το αίσθημα της αγανάκτησης να φτάσει στους πιο επισφαλείς τομείς, στους μαύρους και τους ανθρώπους της περιφέρειας που αποτελούν την πλειοψηφία της χώρας.

Προοπτικές

Σε προηγούμενες δηλώσεις και αναλύσεις της συγκυρίας, μαζί με άλλες αδελφικές μας οργανώσεις από άλλες ηπείρους είπαμε ότι διανύουμε εποχές αγώνα σε παγκόσμιο επίπεδο και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη Λατινική Αμερική. Είναι ένας κύκλος αγώνων που βρίσκεται σε άνοδο και ανοίγει αυτήν τη στιγμή. Είχε ήδη αρχίσει να αναπτύσσεται στα τέλη του 2019 και σταμάτησε από προσωρινά από την πανδημία του Covid-19, αλλά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχει πάρει ξανά μπρος.

Ενώ η κοινωνική και υγειονομική κρίση δημιούργησε, πάνω απ’ όλα, ένα σενάριο βάναυσης προσαρμογής, απολύσεων και μεγαλύτερου ελέγχου του πληθυσμού, η απάθεια και η προθυμία της πολιτικής τάξης και των καπιταλιστών αποκαλύφθηκαν αισχρά. Η λαϊκή απόρριψη δεν έχει αποδεκατιστεί, αλλά δημιουργεί νέες οργανωμένες αντιδράσεις, από διάφορους τομείς, σε όλα τα μήκη και πλάτη της ηπείρου, γνωρίζοντας ότι μόνο ο λαός θα αγωνιστεί για τα συμφέροντά του.  Απέναντι στους λόγους της παραίτησης ή της προσαρμογής στους θεσμούς του συστήματος, οι λαοί της Λατινικής Αμερικής ξεσηκώνονται, για να πουν “φτάνει πια!”.

Τα αποτελέσματα της εφαρμογής του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού μοντέλου έχουν δημιουργήσει για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες αυτές τις καταστάσεις δυστυχίας, απελπισίας και εξέγερσης. Αυτό το μοντέλο πρέπει να εμβαθύνει την έντασή του για την ανάπτυξή του, ανεξαρτήτως της πανδημίας, ενώ προβλέπεται ότι μεγαλύτερες κοινωνικές ομάδες θα διογκώσουν τις ζώνες της φτώχειας και της δυστυχίας, η καταστολή θα οξυνθεί, ολόκληρος ο νομικός μηχανισμός που την προστατεύει θα αναβαθμιστεί, ενώ το αγρο-εξαγωγικό μοντέλο και τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου θα επωφεληθούν. Όλοι οι φορείς και τα θεσμικά όργανα που ζητούν χαλάρωση και έναν ορισμένο βαθμό κρατικού παρεμβατισμού δε φαίνεται να βρίσκουν ανταπόκριση στην πολιτική τάξη ή σε εκείνους που εφαρμόζουν τις πολιτικές του συστήματος στην περιοχή. Αλλά, όπως είπαμε, αυτό είναι ένα ανοιχτό, ασταθές στάδιο, και μπορεί να υπάρξουν κάποιες κυβερνητικές αλλαγές που θα επιτρέψουν σε αυτούς που βρίσκονται στον πάτο να χαλαρώσουν τη λαβή τους, όπως έκανε ο προοδευτισμός στις αρχές της δεκαετίας του 2000, αλλά που δεν άγγιξαν ή δεν άλλαξαν κάτι θεμελιώδες στο σύστημα. Οι κλασικές μεταρρυθμίσεις έλαμψαν δια της απουσίας τους, μιλώντας πρακτικά. Και σε αυτό το στάδιο, λίγες αλλαγές μπορούν να γίνουν μέσω των κυβερνήσεων, καθώς τα πολιτικά περιθώρια για αυτές είναι στενότερα από ό,τι ήταν πριν από 20 χρόνια.

Η Δεξιά έπαιξε πολύ καλά τα χαρτιά της. Η ίδια Δεξιά που πολλοί νόμιζαν ότι είχε πεθάνει είναι ακόμα εκεί, σφαγιάζοντας λαούς, καταπιέζοντας και καταδικάζοντάς τους στην πείνα. Σύμμαχος όπως πάντα με τις ΗΠΑ, οι οποίες ασκούν τώρα πίεση στην Κούβα αυξάνοντας τον οικονομικό αποκλεισμό του νησιού και αναπτύσσοντας μια εκστρατεία παραπληροφόρησης από τα καθεστωτικά, μέσα μαζικής ενημέρωσης σε λατινοαμερικανική κλίμακα. Δεν είναι τυχαίο ότι η συνάντηση του 14ου Ατλαντικού Φόρουμ πραγματοποιήθηκε στις 9 Ιουλίου στη Μαδρίτη, με εκπροσώπους της λατινοαμερικανικής και ισπανικής δεξιάς. Η εκδήλωση αυτή χρηματοδοτήθηκε από το Fundación Libertad και το Atlas Network. Αυτό συνέβη, μάλιστα, λίγες ημέρες πριν από την έναρξη αυτής της εκστρατείας κατά της Κούβας.

Ωστόσο, αυτό δεν μπορεί να κρύψει την ανησυχία και τις δικαιολογημένες διαμαρτυρίες ενός σημαντικού τμήματος του κουβανικού πληθυσμού κατά της κυβέρνησης και των συνεπειών του σχεδιαζόμενου ανοίγματος στον καπιταλισμό που αναπτύσσεται, καθώς και την καταστολή που αναπτύσσει το κουβανικό κράτος.

Επομένως, σε αυτό το στάδιο, όπου το μοντέλο της προσαρμογής και της απαλλοτρίωσης βαθαίνει και η βορειοαμερικανική αυτοκρατορία αυξάνει τη δράση της στην ήπειρο και από την άλλη πλευρά οι λαοί κατακλύζουν τους δρόμους, εμείς, οι αναρχικοί, οι εσπεσιφιστές της Λατινικής Αμερικής, αντιλαμβανόμαστε ότι είναι οι λαοί που πρέπει να κατακτήσουν τα δικαιώματά τους με τη δύναμη του αγώνα τους, πρωταγωνιστώντας οι ίδιοι στη διαμόρφωση των εξελίξεων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μιλάμε για την οικοδόμηση της Λαϊκής Εξουσίας, δηλαδή για χώρους και οργανωτικές εμπειρίες άμεσης δημοκρατίας, αυτοδιαχείρισης, που προεικονίζουν την κοινωνία που επιθυμούμε. Για τον λόγο αυτό προτείνουμε τη δημιουργία ενός Μετώπου των καταπιεσμένων τάξεων, το οποίο θα συγκεντρώνει και θα ενώνει προγραμματικά και στον αγώνα τους διάφορους οργανωμένους λαϊκούς τομείς (την εργατική τάξη και τους αγρότες, τους ανέργους, τους φοιτητές και τους κατοίκους των εργατικών συνοικιών, τους ιθαγενείς και τους μαύρους, τις γυναίκες και τους αντιφρονούντες σεξουαλικά και έμφυλα μεταξύ άλλων).

Η Λατινική Αμερική έχει μια μακρά ιστορία αγώνων και επαναστάσεων, λαϊκών εξεγέρσεων. Η ιστορική κληρονομιά μας συμβάλλει σε αυτόν τον κύκλο αγώνων που είναι ακόμα ανοιχτός και η τελευταία λέξη δεν έχει ειπωθεί ακόμα.

ΖΗΤΩ Η ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ!

ΝΑ ΕΜΒΑΘΥΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΟΣΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ!

Αναρχική Ομοσπονδία Ουρουγουάης (FAU)

Βραζιλιάνικος Αναρχικός Συντονισμός (CAB)

Αναρχική Ομοσπονδία του Ροζάριο (FAR)

Αναρχική Ομοσπονδία του Σαντιάγο (FAS)

Ελευθεριακή Ομάδα Vía Libre

Το alerta.gr αποτελεί μια πολιτική προσπάθεια διαρκούς παρουσίας και παρέμβασης, επιδιώκει να γίνει κόμβος στο πολύμορφο δικτυακό τοπίο για την διασπορά ριζοσπαστικών αντιλήψεων, δράσεων και σχεδίων στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης… Η συνεισφορά είναι ξεκάθαρα ένα δείγμα της κατανόησης της φύσης του μέσου και της ανάγκης που υπάρχει για να μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει και να μεγαλώνει. Για όποιον/α θέλει να συνδράμει ας κάνει κλικ εδώ

«Οι Πειρασμοί της Αγροτικής Δημαγωγίας»

«Οι Πειρασμοί της Αγροτικής Δημαγωγίας» Ⅰ Πριν από πολλά χρόνια και, πιο συγκεκριμένα, το 1931 είχε κυκλοφορήσει η πρωτοποριακή, για την εποχή της, μελέτη του Κ(ωνσταντίνου) (Δημητρίου). Καραβίδα με τίτλο «Αγροτικά» και υπότιτλο «Μελέτη Συγκριτική». Το «επίμετρον Δ΄»...

Ενημέρωση από τα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης για τα 49 συλληφθέντα άτομα (+ βίντεο/φωτορεπορτάζ)

Ενημέρωση από τα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης για τα 49 συλληφθέντα άτομα (+ βίντεο/φωτορεπορτάζ) Αναβλήθηκε η αυτόφωρη δίκη των 49 ατόμων για τις 29 Μαρτίου. Εκατοντάδες άτομα συγκεντρώθηκαν έξω από το Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης σε ένδειξη αλληλεγγύης στις...

Ενημέρωση από τα 49 συλληφθέντα άτομα της 16ης Μαρτίου

Ενημέρωση από τα 49 συλληφθέντα άτομα της 16ης Μαρτίου Ενημέρωση από τα 49 συλληφθέντα για την σημερινή πρόταση της εισαγγελίας και την παράταση της κράτησης τους. "Μετά από πρόταση της εισαγγελίας, η κράτησή μας παρατάθηκε και τη σημερινή μέρα, καθώς μάλιστα μας...

Καταστροφές από την αστυνομία στη ΣΘΕ ΑΠΘ – Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης

Καταστροφές από την αστυνομία στη ΣΘΕ ΑΠΘ - Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης Οι συντονιστικές επιτροπές των φοιτητικών συλλόγων Φυσικού και Γεωλογικού καταγγέλλουν πως μετά την επιχείρηση εκκένωσης της φοιτητικής κατάληψης του κτιρίου, οι...

[Βίντεο] Εισβολή της ΕΛ.ΑΣ. στις Φοιτητικές Εστίες του Πανεπιστημίου Αθηνών και 3 συλλήψεις (ΦΕΠΑ) | Αθήνα, 16-3-24

[Βίντεο] Εισβολή της ΕΛ.ΑΣ. στις Φοιτητικές Εστίες του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΦΕΠΑ) | Αθήνα, 16-3-24 https://youtu.be/bPcPsKvRs8M Το Σάββατο ήταν μια καλή μέρα για την καταπολέμηση του εγκλήματος στη νοικοκυρεμένη Ελλάδα 2.0. Πέρα από την εισβολή της ΕΛ.ΑΣ. στη Σχολή...

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΒΕΟΔ EFOOD – Συλλογική σύμβαση εργασίας

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΒΕΟΔ EFOOD – Συλλογική σύμβαση εργασίας Γιατί η efood με κέρδη 55,1 εκ. ευρώ δίνει τον κατώτατο βασικό μισθό στους διανομείς και δεν υπογράφει Συλλογική Σύμβαση Εργασίας; Διεκδικούμε: Αυξήσεις στους μισθούς Επίδομα επικινδυνότητας / γάμου / πολυετίας Η...

Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για δημόσια και δωρεάν παιδεία λένε τα 49 συλληφθέντα άτομα από τη ΣΘΕ ΑΠΘ

Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για δημόσια και δωρεάν παιδεία λένε τα 49 συλληφθέντα άτομα από τη ΣΘΕ ΑΠΘ Ανακοίνωση εξέδωσαν μέσα από τα κρατητήρια της ΓΑΔΘ τα 49 συλληφθέντα άτομα από την κατασταλτική επιχείρηση και την εισβολή της αστυνομίας στη Σχολή Θετικών...

Κατασταλτική επιχείρηση με 49 συλλήψεις στη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ

Κατασταλτική επιχείρηση με 49 συλλήψεις στη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ Με διμοιρίες ΜΑΤ και τη συνδρομή ΕΚΑΜ πραγματοποιήθηκε σήμερα το μεσημέρι επιχείρηση στη Σχολή Θετικών Επιστημών (ΣΘΕ) στο ΑΠΘ. 49 άτομα συνελήφθησαν και κρατούνται στη ΓΑΔΘ. Για μια ακόμα...

Συγκέντρωση – Πορεία ενάντια στην εισβολή της αστυνομίας στο άσυλο

Συγκέντρωση - Πορεία ενάντια στην εισβολή της αστυνομίας στο άσυλο Σήμερα στις 16/3, στα πλαίσια ημέρας επανοικειοποίησης του Πλατάνου που πραγματοποιούνταν από τον σύλλογο φυσικού ,στο βιολογικό του ΑΠΘ και ενώ το τμήμα φυσικού, όπως και άλλα τμήματα της ΣΘΕ τελούσε...

Συγκέντρωση στον Άρειο Πάγο για τους 11 αγωνιστές από την Τουρκία

Συγκέντρωση στον Άρειο Πάγο για τους 11 αγωνιστές από την Τουρκία Το ελληνικό κράτος θέλει να ξανά καταδικάσει τους 11 αγωνιστές από την Τουρκία, ως αποτέλεσμα της συνεργασίας του με τον ιμπεριαλισμό ΗΠΑ-ΕΕ και το τούρκικο κράτος. ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ: ΤΡΙΤΗ 19...