Σαν σήμερα απεβίωσε ο Ισπανός αναρχικός Τσιπριάνο Μέρα
Στις 25 Οκτωβρίου 1975, ο Ισπανός οικοδόμος και αναρχικός στρατιωτικός διοικητής Τσιπριάνο Μέρα απεβίωσε στο παριζιάνικο προάστιο St. Cloud. Γεννημένος στη Μαδρίτη, στις 4 Νοεμβρίου του 1897, ξεκίνησε να εργάζεται από νεαρή ηλικία και στα δεκαέξι του αποφάσισε να γίνει οικοδόμος. Ο πατέρας του τον έγραψε στο σωματείο οικοδόμων της σοσιαλιστικής UGT και ασχολήθηκε επισταμένως με συνδικαλιστικά και κοινωνικά ζητήματα. Οι απεργίες του 1917, τον έκαναν να ενταχθεί στη CNT και γρήγορα απέκτησε σημαντικό ρόλο στο σωματείο οικοδόμων της CNT Μαδρίτης.
Χωρίς να λάβει ποτέ επίσημη μόρφωση, έμαθε να διαβάζει και να γράφει σε ηλικία είκοσι ετών παρακολουθώντας νυχτερινά μαθήματα στα Ελευθεριακά Αθήναια. Όπως και άλλοι αναρχικοί της γενιάς του, είχε πάθος για την μόρφωση ως σημαντική προϋπόθεση για την απελευθέρωση, τόσο σημαντική όσο το ψωμί και το νερό. Ανέπτυξε ενδιαφέρον για τα πολιτισμικά δρώμενα και έπαιξε σε μια σειρά θεατρικές παραστάσεις.
Λίγους μήνες πριν την έναρξη του πολέμου του 1936, ξέσπασε τεράστια απεργία στον κατασκευαστικό κλάδο της Μαδρίτης και συστάθηκε μια κοινή επιτροπή από τις οργανώσεις CNT-UGT. Η εξουσία προώθησε τριαδικές επιτροπές από εκπροσώπους συνδικάτων, κυβέρνησης και εργοδοτών, για την υπονόμευσης της απεργίας. Η απόρριψη αυτής της συνεργασίας από τον Μέρα, προκρίνοντας την άμεση δράση, τον οδήγησε στη φυλακή. Ήτανε στη φυλακή όταν ξέσπασε η εξέγερση. Απελευθερώθηκε γρήγορα και πήρε το δρόμο για τα κεντρικά γραφεία της Ένωσης, όπου ασχολήθηκε αμέσως με την προμήθεια όπλων και την χάραξη ενός στρατηγικού σχεδίου.
Οι ικανότητες του Μέρα σε τακτικές πολέμου ήταν ευρέως αναγνωρισμένες, πράγμα που συνέβαλε στην ανέλιξη του στις ένοπλες δυνάμεις. Απέρριψε τις εκτελέσεις χωρίς δίκες και τόνισε τη σημασία της αυτοπειθαρχίας στις τάξεις των αγωνιστών. Έλαβε ηγετικό ρόλο στις αναρχικές πολιτοφυλακές της Rosal Column. Οι εν λόγω πολιτοφυλακές θα συνταχθούν με τη γραμμή της στρατιωτικοποίησης και θα ενσωματωθούν στην 14η Δημοκρατική Μεραρχία, με διοικητή τον Μέρα.
Ο Μέρα και οι άνδρες του θα λάβουν μέρος σε σκληρές μάχες μέχρι το τέλος του πολέμου. Οι ενέργειές του, κατά τη διάρκεια της μάχης της Γκουανταλαχάρα το 1937, ήταν καθοριστικές για τη νίκη των Δημοκρατικών, χαρίζοντας του μια θέση διοικητή στο 4ο Σώμα του Στρατού. Στο Λαϊκό Μέτωπο, ήταν ένας από τους ανθρώπους που θα αντιταχθούν στην επιρροή του σταλινικού PCE, παραμένοντας επικριτικός για τον κατασταλτικό του ρόλο μέχρι τέλους.
Το 1939, όταν η Καταλονία είχε πέσει και είχε γίνει προφανές ότι οι Δημοκρατικοί θα ηττηθούν, η κυβέρνηση ήταν στα πρόθυρα ενός εσωτερικού πολέμου. Ο πρωθυπουργός Juan Negrín, ο οποίος είχε διαφύγει στην Τουλούζη, υποστηρίχθηκε από τους σταλινικούς και αρνιόταν να διαπραγματευτεί οποιαδήποτε ειρηνευτική συμφωνία. Ως απάντηση σε αυτό και στην προώθηση των σταλινικών από τον Negrín και τον υποβιβασμό των μη σταλινικών εντός της κυβέρνησης και του στρατού, ο ηγέτης του σοσιαλδημοκρατικού PSOE, Julián Besteiro, ένωσε τις δυνάμεις του με τον συνταγματάρχη Segismundo Casado, σχεδιάζοντας ένα πραξικόπημα κατά της κυβέρνησης. Ο Μέρα πήγε μαζί τους. Όταν έμαθαν ότι οι σταλινικοί σχεδίαζαν δικό τους πραξικόπημα, ενήργησαν και καθαίρεσαν την κυβέρνηση Negrín. Τα στρατεύματα του Μέρα απέτρεψαν την επιτυχή έκβαση της σταλινικής αντεπανάστασης.
Τελικά θα εγκαταλείψει την Ισπανία, θεωρώντας ότι οι συνθήκες στη Γαλλική Βόρεια Αφρική ήταν καλύτερες. Εκεί συνελήφθη από την κυβέρνηση του Βισύ και στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αλγερία. Τελικά, οι πιέσεις από τους Ναζί οδήγησαν στη σύλληψη και έκδοση του Μέρα στην Ισπανία, όπου καταδικάστηκε σε θάνατο. Η θανατική ποινή μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη, αλλά αφέθηκε ελεύθερος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, φεύγοντας για τη Γαλλία.
Η θητεία του Μέρα ως στρατιωτικού διοικητή είχε τελειώσει, και έκανε αυτό που πάντα υποσχόταν ότι θα έκανε όταν λήξει ο πόλεμος. Πήρε το μυστρί του και επέστρεψε στη δουλειά βάζοντας τούβλα, δουλεύοντας μέχρι την ηλικία των εβδομήντα δύο ετών. Έκανε μια ταπεινή ζωή με τη σύντροφό του και παρέμεινε ενεργός στη CNT εξόριστων. Τελικά απεβίωσε στο Παρίσι, νωρίς το πρωί της 25ης Οκτωβρίου του 1975.
Πηγή: Red & Black Notes