Οι πρώτες διεργασίες για τη συγκρότηση της CNT (30 Οκτωβρίου – 1 Νοεμβρίου, 1910)
Πριν από εκατόν δεκατρία χρόνια, η συντριπτική πλειοψηφία των εκπροσώπων των εργατών που ήταν παρόντες στο 2ο Συνέδριο (30 Οκτωβρίου – 1 Νοεμβρίου 1910) της Καταλανικής Συνομοσπονδίας Solidaridad Obrera, θα αποφασίσει το μετασχηματισμό της συγκεκριμένης Καταλανικής περιφερειακής οργάνωσης σε μια εθνική συνομοσπονδία. Μια συνομοσπονδία που ως στόχο θα είχε τη συνένωση των εργατικών συλλόγων της Ισπανίας, κόντρα στην ηγεμονία της Γενικής Ένωσης των Εργατών που ήταν πολιτικά συνδεδεμένη με το ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (UGT).
H Solidaridad Obrera ιδρύθηκε το 1907, με στόχο να οργανώσει όλους τους εργάτες της Βαρκελώνης σε καθαρά οικονομική βάση. Η Solidaridad Obrera είχε δείξει το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει το εργατικό κίνημα της Βαρκελώνης για να βγει σταδιακά από την ύφεση στην οποία είχε περιέλθει από τα υψηλά ποσοστά ανεργίας της πόλης, καθώς και από την αποτυχημένη γενική απεργία του 1902. Τον Σεπτέμβριο του 1908, κατά τη διάρκεια του 1ου Συνεδρίου της, είχε μετατραπεί σε μια περιφερειακή συνομοσπονδία, στην οποία συνυπήρχαν φεντεραλιστές δημοκρατικοί, σοσιαλιστές και αναρχικοί.
Το επόμενο συνέδριο, το οποίο είχε οριστεί για να διεξαχθεί το καλοκαίρι του 1909, με σκοπό να συζητηθεί η μετατροπή της Solidaridad Obrera σε εθνική συνομοσπονδία θα ακυρωθεί εξαιτίας των γεγονότων που θα εκτυλιχθούν στη λεγόμενη «Τραγική Εβδομάδα». Πρόκειται για μια εξέγερση που έλαβε τόπο για επτά ημέρες, τέλη Ιουλίου του 1909, στην Καταλανική πρωτεύουσα. Η εργατική τάξη και τα φτωχά λαïκά στρώματα της Καταλονίας, είχανε ξεσηκωθεί με την στήριξη αναρχικών, κομμουνιστών και δημοκρατικών, ενάντια στις επιστρατεύσεις που έκανε το Ισπανικό κράτος για την ενίσχυση των αποτυχημένων ιμπεριαλιστικών του επεμβάσεων στο Μαρόκο. Η κυβέρνηση σε απάντηση, κήρυξε καθεστώς έκτακτης ανάγκης κατεβάζοντας το στρατό στους δρόμους για να καταστείλει τους εξεγερμένους. Η στρατιωτική επέμβαση που ακολούθησε ήταν αιματηρή, με τουλάχιστον εκατό νεκρούς.
Το συνέδριο το οποίο πήρε αναβολή για τέλη Οκτωβρίου του 1910, στη Βαρκελώνη, θα επιβεβαίωνε την ανάδυση μιας νέας εργατικής συνομοσπονδίας, βασισμένης στις αρχές της άμεσης δράσης και της εργατικής δημοκρατίας, όταν το επαναστατικό συνδικαλιστικό ρεύμα δήλωνε δυναμικά το παρόν του. Οι μέρες εκείνες, (30 Οκτωβρίου – 1 Νοεμβρίου 1910), θα φέρουν στο προσκήνιο την ιδέα για μια συνομοσπονδία εθνικής εμβέλειας. Το 1ο ιδρυτικό της συνέδριο θα διεξαχθεί ένα χρόνο αργότερα, στις 8 με 11 Σεπτεμβρίου του 1911, στο Palacio de las Bellas Artes. Εκεί θα λάβει και το επίσημο ιστορικό της όνομα «Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας (CNT)», μετρώντας 26.570 ιδρυτικά μέλη. Ένα μήνα αργότερα, θα καλέσει σε γενική απεργία, πράγμα που θα συμβάλει καθοριστικά στο να κηρυχθεί παράνομη από το Ισπανικό κράτος, μέχρι το 1914. Η CNT θα παίξει καθοριστικό ρόλο στους μετέπειτα εργατικούς αγώνες, καθώς και στο ξέσπασμα και την οργάνωση της Ισπανικής Επανάστασης του 1936.