Ανακοίνωση του ανοιχτού κατειλημμένου κτηρίου Γκίνη. Αυτή την στιγμή σύντροφοι και συντρόφισσες με οργανωμένο σώμα και πλαίσιο έχουμε [...]

Ανακοίνωση του ανοιχτού κατειλημμένου κτηρίου Γκίνη

από | 15 Νοέ, 2021

Ανακοίνωση του ανοιχτού κατειλημμένου κτηρίου Γκίνη

Αυτή την στιγμή σύντροφοι και συντρόφισσες με οργανωμένο σώμα και πλαίσιο έχουμε καταλάβει το κτήριο Γκίνη, με στόχο να μείνει ανοιχτό, προσβάσιμο και ζωντανό. Απευθύνουμε ανοιχτό κάλεσμα για στήριξη και συμμετοχή στο εγχείρημα.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΔΑΦΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Από την 1η Ιουνίου του 2020 η σύγκλητος του ΕΜΠ έχει ανακοινώσει τα σχέδια της για την «αποκατάσταση και επαναλειτουργία» του κτηρίου Γκίνη στο Κάτω Πολυτεχνείο. Σύμφωνα με αυτά τα σχέδια, λοιπόν, το κτήριο Γκίνη θα «επαναλειτουργήσει» ως κόμβος ερευνών, συνεδριακό κέντρο τεχνών και επιστημών και μουσείο τεχνολογίας. Όπως φαίνεται, ο πρύτανης του ιδρύματος Ανδρέας Μπουντουβής θεώρησε πως η συνθήκη που διαμόρφωσε η πανδημία ήταν η ιδανική ευκαιρία για να προωθήσει έναν σχεδιασμό, που αποτελεί βασική επιδίωξη του κράτους εδώ και χρόνια. Έτσι, καθ’ όλη την διάρκεια των lock-down, οι πόρτες του Κάτω Πολυτεχνείου παρέμειναν κλειδωμένες και το κτήριο Γκίνη άδειασε καi σφραγίστηκε. Για μήνες, η -ελεγχόμενη- είσοδος στον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου επιτηρούνταν σχεδόν μόνιμα από διμοιρίες ΜΑΤ, ομάδες ΔΕΛΤΑ και ΟΠΚΕ, που στρατοπέδευαν στους γύρω δρόμους και απέναντι από τις εισόδους. Παράλληλα με αυτήν την κατασταλτική διαχείριση του Κάτω Πολυτεχνείου, η σύγκλητος του ΕΜΠ έχει προσπαθήσει σκληρά ώστε να παρουσιάσει το κτήριο Γκίνη ως ένα χώρο παρατημένο και αναξιοποίητο, η μόνη «ελπίδα» του οποίου είναι η ανάπλαση του. Στην πραγματικότητα, το κτήριο Γκίνη ήταν, είναι και θα είναι ένα σημείο αναφοράς για τους αγωνιζόμενους και τις αγωνιζόμενες, μια εστία αγώνα και πολιτικής ζύμωσης για τα κοινωνικά και ταξικά κινήματα. Τις τελευταίες δεκαετίες λειτουργούσε καθημερινά ως ένας ανοιχτός και διαθέσιμος χώρος συνεύρεσης και συσπείρωσης, όπου πραγματοποιούνταν πληθώρα συνελεύσεων και εκδηλώσεων. Στόχος των σχεδίων για την «αποκατάσταση και επαναλειτουργία» του είναι η μετατροπή του από έναν από τους πολλούς χώρους στους οποίους προετοιμάζεται η κοινωνική και ταξική αντεπίθεση σε έναν χώρο αποστειρωμένο και νεκρό. Εμείς από την μεριά μας έχουμε αποφασίσει να σταθούμε απέναντι σε αυτόν τον σχεδιασμό, μαχητικά και ανυποχώρητα. Δεν θα εγκαταλείψουμε κανένα έδαφος του αγώνα στο έλεος της ανάπλασης και του εξευγενισμού. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο επιλέξαμε, μέσα στα πλαίσια του τριήμερου «εορτασμού» του Πολυτεχνείου, να ανοίξουμε το κτήριο Γκίνη και να το ξαναγεμίσουμε με όλες εκείνες τις κινηματικές διαδικασίες που τόσα χρόνια του δίνουν ζωή: πολιτικές εκδηλώσεις, ανοιχτές συνελεύσεις, εκδηλώσεις οικονομικής ενίσχυσης, εκθέσεις πολιτικού υλικού, κ.α. Σαν πρώτο βήμα, καλούμε στην πρώτη ανοιχτή συνέλευση του κτηρίου Γκίνη, ώρα 9μ.μ. Καλούμε κάθε ομάδα/συλλογικότητα, κάθε σύντροφο/συντρόφισσα, να στηρίξει αυτή την προσπάθεια, να συμμετάσχει στο εγχείρημα και να το εμπλουτίσει, με την παρουσία, τις προτάσεις και τον λόγο της/του. Τα σχέδια για την ανάπλαση του κτηρίου Γκίνη δεν έπεσαν σαν κεραυνός εν αιθρία. Αυτή την στιγμή, η αποστείρωση των πανεπιστήμιων και η καταστολή των αντιστάσεων που γεννιούνται μέσα σε αυτά αποτελούν βασικά ζητούμενα για το κράτος. Βρισκόμαστε εν μέσω μιας συνολικής εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, που ξεκίνησε την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και εξελίσσεται με αμείωτους ρυθμούς επί ΝΔ. Μόνο μέσα στα τελευταία δύο χρόνια έχουν υπερψηφιστεί νομοσχέδια για την εκπαίδευση που έφεραν: Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στην τριτοβάθμια, αφήνοντας εκτός της δεκάδες χιλιάδες μαθητές/τριες, «αξιολόγηση» και πειθάρχηση για τους εκπαιδευτικούς, χρονικό όριο φοίτησης και διαγραφές για τους/τις φοιτητές/τριες, νέο πειθαρχικό κώδικα και «φοιτητοδικεία» που θα τον επιβάλουν, προπτυχιακά προγράμματα με δίδακτρα, νέο σύστημα χρηματοδότησης των ΑΕΙ, που θα τα μετατρέψει σε καλοκουρδισμένες επιχειρήσεις και θα ενισχύσει τον ρόλο του ιδιωτικού κεφαλαίου εντός τους. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείψει και ο κατασταλτικός μηχανισμός που θα επιβάλει αυτήν την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση με την βία. Μπορεί η περιβόητη Πανεπιστημιακή Αστυνομία να είναι ακόμα άφαντη και η εγκατάσταση της στις σχολές να αναβλήθηκε (ξανά) μέχρι την άνοιξη του 2022, όμως ταυτόχρονα οι εισβολές-επιχειρήσεις των μπάτσων εντός των πανεπιστημιακών χώρων συμβαίνουν όλο και πιο συχνά, κατά παραγγελία πρυτάνεων, κοσμητόρων και λοιπών ρουφιάνων. Όμως, οι λόγοι που ωθούν το κράτος στην αποστείρωση των σχολών από κάθε είδους κινηματική – εξεγερσιακή δράση δεν τελειώνουν εκεί. Οι πανεπιστημιακοί χώροι του κέντρου της Αθήνας (και ιδιαίτερα το Κάτω Πολυτεχνείο) έχουν λειτουργήσει πολλές φορές στο παρελθόν ως εστίες οργάνωσης και αγώνα, ειδικά σε περιόδους γενικευμένου κοινωνικού αναβρασμού. Από την εξέγερση του Νοέμβρη του ’73 και αυτή του Δεκέμβρη του 2008 μέχρι τις μαζικές μαχητικές απεργιακές διαδηλώσεις της περιόδου 2010-2012, ποικίλλουν τα παραδείγματα όπου ο κόσμος του αγώνα τους έχει αξιοποιήσει ως σημεία αναφοράς για τους αγώνες του ενάντια στην καταστολή, την φτώχεια και την εκμετάλλευση. Αυτή τη διάσταση των σχολών εντός του ταξικού-κοινωνικού πολέμου είναι που το κράτος θέλει να εξαφανίσει μια και καλή.

ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ, ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ

Το 1973 μια ομάδα φοιτητών/τριων με ριζοσπαστικές αντιλήψεις, δίχως κομματική καθοδήγηση, ξεκινάει μια πορεία από την Νομική στο Πολυτεχνείο. Η πορεία είχε συμβεί διότι ακούστηκε πως στο Πολυτεχνείο χτυπιώνταν φοιτητές από μπάτσους. Η πορεία όμως αφού έφτασε, δεν διαλύθηκε, οι διαδηλωτές δεν πήγαν σπίτι τους παρέμειναν στον χώρο και συνέχισαν να καλούν κι άλλο κόσμο, μέχρι που το Πολυτεχνείο καταλήφθηκε, γέμισε με φοιτητικούς συλλόγους και οργανώσεις, συνδικάτα και σωματεία και μετατράπηκε σε ένα χώρο αγώνα, και οι γύρω δρόμοι σε ένα πεδίο πολέμου ο οποίος εξαπλώθηκε σε όλη την επικράτεια. To Πολυτεχνείο ήταν αγώνας ενάντια στην εξουσία και το άδικο. Αγώνας ενάντια στις δεξιές δυνάμεις που διαχρονικά εκπροσωπούν την εκμετάλλευση και τον αυταρχισμό, αγώνας ενάντια στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Γι’ αυτό το Πολυτεχνείο ανήκει στους χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες που όρθωσαν τα κορμιά τους όταν τα τανκς της Χούντας εισέβαλαν σε αυτό. Ανήκει σε εκείνους και εκείνες που βασανίστηκαν στα μπουντρούμια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, της Γύαρου, του Μπογιατίου, του Κορυδαλλού. Σε εκείνους και εκείνες που αγωνίστηκαν με την προκήρυξη, την πέτρα, το δυναμίτη. Σε όλος εκείνους που «δεν συμμορφώθηκαν προς τας υποδείξεις». Ανήκει στον Κουμή, την Κανελλοπούλου και τον Καλτεζά. Απ’ την άλλη το Πολυτεχνείο θα είναι για πάντα ασυμβίβαστο με αυτά που συγκρούστηκε μέχρις εσχάτων. Με το κράτος, το κεφάλαιο, τον φασισμό. Με τους φορείς της κοινωνικής αποχαύνωσης, τα καθεστωτικά κόμματα, την πολιτική υποκρισία, την αστική διανόηση, τον ατομισμό. Μετά την πτώση της Χούντας, αυτοί και αυτές που δεν είδαν την αστική δημοκρατία ως λύση στα κοινωνικά προβλήματα συνέχισαν να χρησιμοποιούν τον χώρο του πολυτεχνείου ως κέντρο αγώνα, όχι μόνο για την υπεράσπιση της μνήμης και την πολιτική τους οργάνωση αλλά και για σφοδρές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής και τους φασίστες στα πλαίσια των εκάστοτε κοινωνικό-πολιτικών ζητημάτων. Από τις καταλήψεις του 91′ για τα εκπαιδευτικά νομοσχέδια στις καταλήψεις για τις εξεγέρσεις των φυλακισμένων και τις απεργίες των πολιτικών κρατούμενων το 1995 και το 2014, από τις ζωντανές ανοιχτές μαζικές συνελεύσεις των αναρχικών και άλλων αγωνιστών/-τριων, τις πολιτικές-πολιτιστικές εκδηλώσεις μέχρι τον σχεδιασμό και την πραγμάτωση επιθετικών δράσεων, το πολυτεχνείο συνέχισε να κρατάει την ιστορικότητα του, την πραγματική και διαχρονική αξία χρήσης του ως ναός της γνώσης, της γνώσης του αγώνα και της εξέγερσης. Της εξέγερσης των ανθρώπων ενάντια στην εξουσία και το άδικο. Πιο συγκεκριμένα, οι ανοιχτές συνελεύσεις και οι πολιτικές εκδηλώσεις έχουν λάβει χώρα τα τελευταία χρόνια στο κτήριο Γκίνη. Χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, ζυμώθηκαν συγκροτήθηκαν και κινητοποιήθηκαν μέσα στο Γκίνη. Το Γκίνη αποτέλεσε το ζωντανό διαρκές ανοιχτό κέντρο αγώνα όπου ο κάθε άνθρωπος μπορούσε να έρθει σε επαφή με τους αγώνες του ευρύτερου ριζοσπαστικού κινήματος, τόσο των φοιτητ(ρι)ών και κάποιων εξωκοινοβουλευτικών αντικαπιταλιστικών οργανώσεων, όσο και του αναρχικού αντιεξουσιαστικού χώρου. Ένα κέντρο αγώνα συσπείρωσης και παρέμβασης στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Το 2020, σε μία ακόμα ανήθικη χρήση της πανδημίας Covid19, οι μπάτσοι σε συνεργασία με την πρυτανεία, εκκενώνουν το Γκίνη από τους μετανάστες/τριες – που προσωρινά βρήκαν καταφύγιο εκεί-, τους οδηγούν σε στρατόπεδα, το σφραγίζουν και αποκλείουν την είσοδο στο Πολυτεχνείο στους πάντες, επιβάλλοντας ένα ιδιότυπο καθεστώς αποκλεισμού και εξαίρεσης που βρίσκεται εν μέρει σε ισχύ μέχρι και σήμερα. Η ειδική διαχείριση του Πολυτεχνείου γίνεται ορατή στις προσαγωγές ατόμων που βάζουν πανό ή που καλούν σε συζητήσεις ή που βρίσκονται χωρίς φοιτητική ιδιότητα στον χώρο. Ακόμα και όταν στήνεται αστυνομικός κλοιός για να εμποδίσει την είσοδο φοιτητών και άλλων αγωνιστών μετά από πορείες. Σε αυτή τη συνθήκη το ανταγωνιστικό κίνημα έχει χάσει προς το παρόν ένα από τα κεντρικά εδάφη του. Ταυτόχρονα, το κράτος και το κεφάλαιο εκφράζεται με δύο -εξίσου αντιδραστικές- τάσεις απέναντι στις αγωνιστικές προοπτικές στο Πολυτεχνείο. Από την μία διάφοροι ακαδημαϊκοί κύκλοι εμπλέκουν το ΕΜΠ στην βιομηχανία του πολέμου των συνόρων, τις διαδικασίες εξευγενισμού των πόλεων και προσπαθούν να μετατρέψουν το εσωτερικό του σε ένα χώρο αποστειρωμένο, με roofgarden στο Γκίνη, εκθέματα και πλήρη φύλαξη, ενώ μια άλλη προσπαθεί να το κλείσει οριστικά και να το μετατρέψει εξ ολοκλήρου σε μουσείο.

ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΦΡΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΞΕΥΓΕΝΙΣΜΟ

-προς το παρόν- απώλεια του Πολυτεχνείου δεν είναι μεμονωμένη. Ο πόλεμος ενάντια στην γειτονιά των Εξαρχείων, και σε αυτό που εκπροσωπεί, έχει ως αποτέλεσμα και πολλές άλλες πολιτικές και κοινωνικές απώλειες. Πολλοί στεγαστικοί και πολιτικοί χώροι έχουν διαγραφεί απ’ τον χάρτη μαζί με τους ανθρώπους που ζούσαν και έφτιαχναν κοινότητες σε αυτούς και ειδικά τον πολύ φτωχό και αποκλεισμένο πληθυσμό των καταλήψεων στέγης. Το κράτος προς το παρόν έχει πετύχει ένα βαθύ πλήγμα σε μία ιστορική γειτονιά με διεθνή αναγνώριση για τα παραδείγματα αυτοοργανωμένης κοινωνικής ζωής, συγκρουσιακότητας και αγώνα. Τα προηγούμενα χρόνια μέσω των ναρκομαφιών το Κράτος επιχείρησε να ελέγξει τη γειτονιά των Εξαρχείων και να διαμορφώσει συνθήκες κοινωνικού κανιβαλισμού και αντιεξέγερσης προκειμένου τα Εξάρχεια να εκφυλιστούν από τα ελευθεριακά νοήματα και τα περιεχόμενα της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης που κυοφορούν. Η αποικειοκρατική τακτική του κράτους απέναντι στα Εξάρχεια βασίζεται στο γεγονός ότι σε αυτή την γειτονιά υπάρχει μια κατάσταση που συνεχίζει να αμφισβητεί το μονοπώλιο της κρατικής βίας, την απόλυτη κυριαρχία του κράτους. Πλέον, τα Εξάρχεια δεν βρίσκονται απλά υπό αστυνομική πολιορκία, αλλά και υπό αστυνομική κατοχή, αφού οι μπάτσοι έχουν εισβάλει μόνιμα μέσα στην γειτονιά. Με τις φασιστικές τους μεθόδους επιτίθονται και στοχοποιούν συγκεκριμένα τους μεταναστές/-τριες, τον κόσμο του αγώνα και τον κόσμο που δεν βρίσκεται άμεσα σε διαδικασία παραγωγής-κατανάλωσης στα μαγαζιά και έτσι, μέρα την μέρα η γειτονιά καταλαμβάνεται όλο και περισσότερο από ένα νέο μεσο-αστικό πληθυσμό, ο οποίος δεν κατέχει ή και στέκεται ενάντια στην κουλτούρα αγώνα και την ταξική συνείδηση, που έχει καλλιεργηθεί στα Εξάρχεια. Ένα φαινόμενο που καλλιεργήθηκε και τα προηγούμενα χρόνια όταν πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες, αφομοιώνοντας την ρητορική της κυβέρνησης, τοποθετούνταν ενάντια σε εξεγερσιακά γεγονότα που χαλάγαν το καταναλωτικό κλίμα διαχωρίζοντας τους αναρχικούς σε μπαχαλάκηδες και σοβαρούς. Μαζί με την καινούργια καταναλωτική ζώνη που καταλαμβάνει μετρά πεζοκαθίσματα όλους τους δρόμους, η αστυνομική κατοχή δημιούργησε επίσης την απαραίτητη σταθεροποίηση ώστε να προσελκύσει τις καταστροφικές επενδύσεις όπως η ανάπλαση-ιδιωτικοποίηση του Στρέφη, το μετρό της πλατείας, τα airbnb και παράλληλα να αυξηθεί η αξία γης και τα ενοίκια των διαμερισμάτων, με αποτέλεσμα να εκδιώχνονται κάθε χρόνο ακόμη περισσότεροι κάτοικοι των χαμηλότερων στρωμάτων. Οι αγωνιστές-ριες του κινήματος στα Εξάρχεια αντιμετωπίζουν την πιο σκληρή καταστολή. Το Κράτος τους εξωθεί στην αδρανοποίηση, τον εναλλακτισμό ή στον εκδιωγμό τους. Εξακριβώσεις, παρενοχλήσεις, ξυλοδαρμοί, παρακολουθήσεις πολιτικών χώρων, σχηματισμός δικογραφιών με μάρτυρες κατηγορίας μαφιόζους, κλείσιμο καταλήψεων και κοινωνικών κέντρων, επιθέσεις σε στέκια της περιοχής. Το δίλημμα που τίθεται σήμερα στο κίνημα είναι υπαρξιακό: ή θα αποδεχτεί τη συνύπαρξη με όλο αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο που ουσιαστικά θέλει να το εξαφανίσει ως πολιτικό και κοινωνικό υποκείμενο ή θα αντισταθεί, θα συγκρουστεί και θα εξεγερθεί απέναντι στο συνδικάτο Επενδυτών – Ναρκέμπορων και Αστυνομίας.

ΦΤΩΧΕΙΑ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ, Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ’73

Μέσα σε μια δεκαετία, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ – ΝΔ διέλυσαν το κράτος των παροχών, οι τράπεζες καταλήστευσαν -με όπλο τον δανεισμό- άπειρο ατομικό και κοινωνικό πλούτο και ως εκ τούτου η κοινωνία βυθίστηκε στην διαταραχή και την εξαθλίωση. Μέσα από μαζικούς και βίαιους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες η χειμαζόμενη κοινωνία προσπάθησε να δώσει απαντήσεις και να βρει διεξόδους. Παρόλα αυτά, λόγω της εξάρτησής της στο καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής-κατανάλωσης, αλλά φυσικά και λόγω έλλειψης επαναστατικής πρότασης εναπόθεσε τις ελπίδες της σε ρεφορμιστικά κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ απορρόφησε και σε μεγάλο βαθμό απονέκρωσε τις αγωνιστικές δυναμικές της κοινωνίας και την παρέδωσε με την σειρά του, ηττημένη και αδύναμη, στα χέρια της κυβέρνησης της ΝΔ. Η ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση έχει ως κεντρικό στόχο την εξαφάνιση κάθε μορφής αντικαπιταλιστικών, αντικρατικών, εξεγερσιακών – επαναστατικών ιδεών και πρακτικών, έτσι ώστε να πετύχει μακροπρόθεσμα την εκμηδένιση της πιθανότητας να ξαναδημιουργηθεί ένα μαζικό ριζοσπαστικό κοινωνικό κίνημα. Επιδιώκει να εξασφαλίσει ένα έδαφος όπου τα επιχειρηματικά έργα και οι άνθρωποι τους δεν θα απειλούνται από αντάρτικες επιθέσεις, απεργίες και καταλήψεις και από μια γενικευμένη απειθαρχία. Απέναντι σε αυτή την συνθήκη οι νικηφόροι εργατικοί αγώνες των τελευταίων μηνών ανοίγουν ελπιδοφόρα περάσματα για την εργατική τάξη και τους καταπιεσμένους συνολικά. Η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται απαιτεί καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, πλήρη αποκοπή της κοινωνίας από τις διαδικασίες αποφάσεων σε σχέση με τον τόπο τους, εξώθηση των κατώτερων στρωμάτων στην περιφέρεια κάθε περιοχής που βρίσκεται υπό ανάπτυξη, εξευτελιστικούς μισθούς και όρους εργασίας. Η συνθήκη Covid19 έδειξε ξεκάθαρα την ανάγκη για άμεση παύση οποιασδήποτε επένδυσης καταστρέφει το περιβάλλον και ενίσχυση των κοινωνικών παροχών, εν απουσία των οποίων, ειδικά στον τομέα της υγείας μετράμε σήμερα χιλιάδες νεκρούς και αποτελεί μια δολοφονική επιλογή του κράτους. Ως συνήθως, ενάντια στις κοινωνικές ανάγκες, το κράτος και τα αφεντικά, χρησιμοποίησαν την υγειονομική κρίση, για να επιταχύνουν την επίτευξη των στρατηγικών τους στόχων που συνοψίζονται στους άξονες: α) διόγκωση του ιδιωτικού κέρδους, β) μείωση των εργατικών και πολιτικών δικαιωμάτων και γ) αύξηση καταστολής, πειθαρχίας και ελέγχου. Έτσι, χρησιμοποιώντας ως πρόφαση τον Covid19 απαγόρευσαν στον κόσμο να κινητοποιείται και πέρασαν δεκάδες νομοσχέδια.

Χαράσσοντας μια διαδρομή στα πρότυπα της Χούντας, το σύστημα ελέγχων και καταστολής είναι διάχυτο και εκφράζεται τόσο στο δημόσιο χώρο με ορατή ένοπλη τρομοκρατία, με συνεχείς εξακριβώσεις στοιχείων και κυρώσεις όσο και στο παρασκήνιο, με πολλαπλασιασμό των πληρωμένων χαφιέδων της ασφάλειας και των εργαλείων τους όπως το dna με την υπόθεση των 14 φοιτητών και άλλων συντρόφων συν την παγίδευση οχημάτων, παρακολουθήσεις συντρόφων, πολιτικών χώρων και κινητών, ανώνυμα τηλεφωνήματα κατάδοσης (κλπ). Ταυτόχρονα με την χρήση της φυσικής και ψυχολογικής βίας, εξασκούν έντονο έλεγχο της συνείδησης και της κουλτούρας της κοινωνίας. Με σκοπό να προσαρτήσουν την κοινωνία στα οικονομικά και στρατιωτικά σχέδια του κράτους και να την αποκόψουν από διεθνιστικές, αντικαπιταλιστικές και αντικρατικές ιδέες/πρακτικές, ενδυναμώνουν την εθνικιστική και θρησκευτική συνείδηση και ταυτότητα τόσο στα παιδιά, όσο και στους ενήλικες. Συντηρητικοποιούν περαιτέρω το σχολικό πρόγραμμα με κατάργηση ωρών τέχνης, μουσικής και της κοινωνιολογίας -εξ’ ολοκλήρου- με παράλληλη ενίσχυση των θρησκευτικών. Εντείνουν την παρουσίαση της θεαματικής ελληνο-τουρκικής ψεύδο-κόντρας ως το νούμερο ένα κοινωνικό πρόβλημα και των ερχομό φτωχών ανθρώπων ως εισβολή για να μας πείσουν για την αναγκαιότητα αναβάθμισης των στρατιωτικών βάσεων και συνοριακών εξοπλισμών. Με αυτό τον τρόπο ταΐζουν ουσιαστικά το εθνικιστικό κίνημα, και παρά την αντιπαράθεσή τους σχετικά με την διαχείριση του covid19, οι φασίστες εξυπηρετούν στρατηγικούς στόχους του κράτους, αφού οι ίδιοι διαιρούν την ενότητα των καταπιεσμένων βάσει εθνικότητας και θρησκείας και αποτελούν διαχρονική απειλή για τα αντικαπιταλιστικά και αντικρατικά κινήματα. Την ίδια στιγμή, το κράτος εξυπηρετεί την γενική φασιστική ατζέντα, αφού οργανικά εγκολπώνει την πιο ακραία αντίληψη του εθνικού κορμού. Κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος για την ενίσχυση της στρατιωτικής και αστυνομικής ισχύος, δολοφονικές επαναπροωθήσεις ανθρώπων πίσω στην Τουρκία, βία και εξευτελισμός στις φυλακές, στα σύνορα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και δολοφονική βία στους δρόμους.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΓΙΟΡΤΗ, ΗΤΑΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ

Σήμερα όπως και κάθε μέρα, όπως και κάθε χρόνο ανανεώνουμε την μνήμη, ξεσκεπάζουμε τους μηχανισμούς της βίας και της εκμετάλλευσης, θυμίζουμε τους λόγους που οφείλουμε να εξεγερθούμε και διεκδικούμε το πολυτεχνείο σε διαφορετικές συνθήκες κρατικής κυριαρχίας και με πραγματικούς αγώνες γιατί, πολύ απλά, η μέρα που απλά θα γιορτάσουμε και θα αναπαυτούμε στις μνήμες μας βρίσκεται ακόμα πολύ μακριά.

ΚATΩ Η EΞΟYΣIA

Το alerta.gr αποτελεί μια πολιτική προσπάθεια διαρκούς παρουσίας και παρέμβασης, επιδιώκει να γίνει κόμβος στο πολύμορφο δικτυακό τοπίο για την διασπορά ριζοσπαστικών αντιλήψεων, δράσεων και σχεδίων στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης… Η συνεισφορά είναι ξεκάθαρα ένα δείγμα της κατανόησης της φύσης του μέσου και της ανάγκης που υπάρχει για να μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει και να μεγαλώνει. Για όποιον/α θέλει να συνδράμει ας κάνει κλικ εδώ

Πώς να διαβάσουμε τον πόλεμο πολιτικά

Πώς να διαβάσουμε τον πόλεμο πολιτικά “Αυτό το πράγμα που αποκαλούμε Ντονμπάς στην πραγματικότητα δεν υπάρχει... δεν είναι παρά ένας ορισμός που μας επιβλήθηκε από την Ρωσική Ομοσπονδία”. Oleksyi Danilov, 24/03/2021i “Ο στόχος των Συμφωνιών του Μινσκ είναι να...

Παρέλαση: Με παλαιστινιακές σημαίες έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου [Βίντεο]

Παρέλαση: Με παλαιστινιακές σημαίες έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου [Βίντεο] Με παλαιστινιακές σημαίες στα χέρια έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου στα Προπύλαια, κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου στην...

1821: Το ουρλιαχτό της ελευθερίας

1821: Το ουρλιαχτό της ελευθερίας Κανένας δεν επαναστατεί επειδή έτσι του κάπνισε, επειδή δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει, επειδή βαριόταν αφόρητα μια κάποια μέρα της ζωής του. Κανένας δεν εξεγείρεται επειδή το διάβασε σε κάποια βιβλίο, επειδή πέρασε χρόνια να...

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο αναρχικός Ρούντολφ Ρόκερ

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο αναρχικός Ρούντολφ Ρόκερ Στις 25 Μαρτίου του 1873 γεννήθηκε στο Μάϊντς της Δυτικής Γερμανίας, ο αναρχικός θεωρητικός και ιστορικός Ρούντολφ Ρόκερ από μια οικογένεια Kαθολικών ειδικευμένων εργατών. Ο Ρόκερ ήταν γνωστός για την ενεργό δράση του...

Η εξέγερση στο Κιλελέρ (Μάρτιος 1910) | Γνωστός – Άγνωστος

Η εξέγερση στο Κιλελέρ (Μάρτιος 1910) Το νέο βίντεο από το κανάλι Γνωστός - Άγνωστος που περιλαμβάνει animated βίντεο ιστορίας (ελληνικής και παγκόσμιας), ψυχολογίας και κοινωνικών θεμάτων. https://www.youtube.com/watch?v=JLN5UWxPdIk Oι έλληνες τσιφλικάδες που...

Συνέντευξη με την Claudia Pinelli, κόρη του Giuseppe του αναρχικού

Συνέντευξη με την Claudia Pinelli, κόρη του Giuseppe του αναρχικού. Αναδημοσίευση από την Αέναη Κίνηση. Σφαγή Capaci, ξεκινά η «στρατηγική της έντασης» με δυναμίτη, δεύτερο επεισόδιο, από τα χέρια του οργανωμένου εγκλήματος με άρωμα μαφίας. Στις 19 ιουλίου, πάντα...

Τοποθέτηση στην εκδήλωση για την “οργάνωση των αναρχικών” από την Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγ. Αναργύρων – Καματερού

Τοποθέτηση στην εκδήλωση για την “οργάνωση των αναρχικών” από την Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγ. Αναργύρων - Καματερού Tην Παρασκευή 1η Μαρτίου παρευρεθήκαμε ως καλεσμένοι ομιλητές, μαζί και με την συλλογικότητα Πέλοτο από την Ξάνθη, στην εκδήλωση που διοργάνωσε η...

Ψυχιατρική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων: Η τελευταία πράξη

Ψυχιατρική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων: Η τελευταία πράξη Ανακοίνωση ειδικευόμενων ψυχιάτρων του Γενικού Νοσοκομείου Χανίων για την κατάσταση που επικρατεί στην Ψυχιατρική Κλινική του νοσοκομείου και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν διαχρονικά όπως φαίνεται από τις...

Στις πόσες έρευνες φαίνεται αν είμαστε κορόιδα;

Στις πόσες έρευνες φαίνεται αν είμαστε κορόιδα; Από την Πρωτοβουλία ενάντια στα ΕΛΠΕ. Ανακοινώθηκε η διεξαγωγή 2 νέων ερευνών (1) σχετικά με τη δυσοσμία στην περιοχή με τη συνεργασία, μεταξύ άλλων φορέων, του Δήμου Κορδελιού- Ευόσμου  και του ΑΠΘ. Χρηματοδότης της μια...

ΠΡΩΤΕΑΣ: τα πολλά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ (και «εμείς»)

ΠΡΩΤΕΑΣ: τα πολλά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ (και «εμείς») «Ο Χέγκελ κάνει κάπου την παρατήρηση ότι όλα τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα και πρόσωπα παρουσιάζονται σαν να λέμε, δυο φορές. Ξέχασε όμως να προσθέσει: τη μια φορά σαν τραγωδία, την άλλη σαν φάρσα» Κ. Μαρξ, Η 18η...