Η Meral Şimşek είναι μια Κούρδη συγγραφέας, επί του παρόντος απειλούμενη. Γεννήθηκε το 1980 στο Ντιγιαρμπακίρ. Έγινε γνωστή μέσα από τα ποιήματά της, τα μυθιστορήματα και τα διηγήματά της. Εργάζεται ως συντάκτρια σε περιοδικά και εκδοτικούς οίκους, γράφει στίχους και συνθέτει τραγούδια. Είναι μέλος του Κουρδικού ΠΕΝ , του Κουρδικού Λογοτεχνικού Συλλόγου (Kürt Edebiyatçılar Derneği) και του Συνδέσμου Κούρδων συγγραφέων της Μεσοποταμίας (Mezopotamya Yazarlar Derneği).
Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές (Mülteci Düşler, Ateşe Bulut Yağdıran, İncir Karası) και ένα μυθιστόρημα (Nar Lekesi) . Η γραφή της έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει βραβευτεί συχνά: το 2016 στο Ιράκ, έλαβε το δεύτερο βραβείο και το 2017 το πρώτο βραβείο ποίησης Deniz Fırat. Το 2017, το τρίτο βραβείο ποίησης Yaşar Kemal, το 2018, ως η καλύτερη συγγραφέας/ποιήτρια του Diyarbakır στα βραβεία Altın Toprak, το πρώτο βραβείο για τα διηγήματά της το 2020 από την Ομοσπονδία των Ενώσεων Alevy της Γερμανίας (AABF). Ως πρώτη επιλογή Comma Press στην Αγγλία, 2020. Και το 2021, το λογοτεχνικό βραβείο Hacı Bektaş που απονέμεται από την UNESCO-AABF-KSK. Στη Γερμανία πάλι, το πρώτο βραβείο διηγημάτων για το Dersim Gemeinde e V. Köln (Η σφαγή του Ντερσίμ) .
Η Meral Şimşek διώχθηκε και καταδικάστηκε για το γράψιμό της που επικεντρώνεται στην κοινωνική πραγματικότητα. Μερικές από τις δίκες της είναι ακόμη σε εξέλιξη. Η Κούρδισσα Meral Şimşek διώκεται για «τρομοκρατική» δραστηριότητα μόνο και μόνο εξαιτίας της κουρδικής της ταυτότητας.
Η Σίμσεκ έπεσε επίσης θύμα παράνομης απώθησης όταν προσπάθησε να διαφύγει ασφαλής τον Ιούνιο. Οι ελληνικές αρχές την έστειλαν πίσω στην Τουρκία, όπου θα δικαστεί σε άλλη διαδικασία τον Νοέμβριο για «είσοδο σε απαγορευμένη στρατιωτική περιοχή» ενώ προσπαθούσε να φτάσει στην Ελλάδα.
Η Σίμσεκ είπε ότι ξυλοκοπήθηκε από τις ελληνικές αρχές, κάτι που έχει τεκμηριωθεί σε ιατρικές εκθέσεις. Είπε ότι υποβλήθηκε σε έρευνα σε μια περιοχή βάλτου, όπου οι αστυνομικοί ασφαλείας τη βρήκαν και την έκαναν να επιβιβαστεί σε ένα όχημα χωρίς πινακίδα.
«Το όχημα μύριζε αίμα και ούρα και μετέφερε πολλούς άλλους ανθρώπους σαν εμένα», είπε. «Νόμιζα ότι μας πήγαιναν σε ένα κέντρο απέλασης, αλλά μας οδηγούσαν σε ανώμαλο έδαφος για ώρες».
Ο Σίμσεκ είπε ότι τους είπαν να βγουν από το όχημα στις όχθες ενός ποταμού. «Πέταξαν τα υπάρχοντά μας στο ποτάμι και μας έσπρωξαν σε βάρκες. Μας έστειλαν πίσω στην Τουρκία, όπου κρατηθήκαμε στα σύνορα».
Μιλήσαμε με τη Meral Şimşek της οποίας η αξιοσημείωτη πένα το Kedistan έχει προσπαθήσει να παρουσιάσει σε διάφορες γλώσσες στους αναγνώστες του εδώ και αρκετό καιρό. Αυτά τα έργα θα βρείτε σε αυτό το αρχείο .
Αγαπητή Meral, βρίσκεσαι ενώπιον τουρκικών δικαστηρίων για τα γραπτά σου, τα βιβλία σου και τα λόγια σου. Ταυτόχρονα, σας έχουν απονεμηθεί πολλά βραβεία… Γνωρίζω ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε, όπως και άλλοι Κούρδοι και προοδευτικοί συγγραφείς, δεν είναι κάτι καινούργιο.
Συνεχώς συναντάμε μια έκφραση, ιδιαίτερα στα κυρίαρχα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, μια έκφραση που απλά δεν αντέχουμε: τη φράση «όλα ξεκίνησαν με το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016»., που εμφανίζεται σε συνεντεύξεις, ειδήσεις ακόμα και σε ντοκιμαντέρ. Είτε το ερμηνεύετε αυτό με επιείκεια ως «έλλειψη κατανόησης» ή «άγνοια», είτε σκόπιμα, αυτό υποδηλώνει την ιδέα ότι η Τουρκία ήταν μια πολύ δημοκρατική χώρα αλλά ότι ο Ερντογάν τα χάλασε όλα… Πιστεύουμε ότι είναι κρίσιμο να επαναλαμβάνουμε κάθε φορά, αδιάκοπα, ότι ο Ερντογάν και το καθεστώς του AKP είναι μια δομή εξουσίας που έχει οικειοποιηθεί τις υπάρχουσες εθνικιστικές και φασιστικές πολιτικές που υπάρχουν από την ίδρυση της εν λόγω Δημοκρατίας της Τουρκίας και που συνεχίζει να εφαρμόζει την «παράδοση» του Turcity. Αυτοί είναι οι λόγοι που ένιωσα την ανάγκη να προσθέσω αυτές τις λέξεις.
Με την ταυτότητά σας ως κουρδίδα και συγγραφέας, η πραγματικότητα αυτής της «μονιμότητας» είναι επίσης παρούσα στη ζωή σας. Πότε και πώς ξεκίνησαν οι καταπιέσεις, οι απειλές και οι συλλήψεις εναντίον σας;
Στην πραγματικότητα, η μεγαλύτερη από τις λανθασμένες έννοιες, αυτή που μοιράζεται κοινωνικά, είναι να πιστεύουμε ότι η τυραννία εμφανίστηκε με τους σημερινούς στην εξουσία. Γιατί οι εξουσίες είναι μόνο οι φρουροί και οι παρατάσεις του υπάρχοντος συστήματος. Όσοι θεωρούν ως κάτι καινούργιο αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Τουρκία, κάνουν τα προβλήματα όλο και πιο άλυτα. Η τυραννία δεν είναι κάτι καινούργιο, είναι απλώς ότι εφαρμόζεται σε ένα ευρύτερο φάσμα. Αν αναλογιστούμε τι έχουν υποστεί οι Κούρδοι, έστω και τα τελευταία 40 χρόνια, θα είναι προφανές ο βαθμός στον οποίο η θηριωδία είναι βαθιά θεμελιωμένη και συστηματική. Δεν χρειάζεται να πάτε πολύ πιο πίσω στο παρελθόν για να ανανεώσετε τις αναμνήσεις.
Πράγματι, αυτό που έχω βιώσει δυστυχώς δεν περιορίζεται στον τελευταίο καιρό. Αυτή η διαδικασία επηρεάζει την οικογένειά μου με την ευρεία έννοια αλλά και την άμεση της λέξης. Υποβλήθηκα σε μια πρώτη κράτηση και βασανιστήρια όταν ήμουν μόλις 13 χρονών . Κατά τη διάρκεια των επίσημων και ανεπίσημων κρατήσεων, σε πολλές περιπτώσεις, υποβλήθηκα σε όλα τα είδη βασανιστηρίων, συμπεριλαμβανομένων των βιασμών. Ο αδερφός μου και η αδερφή μου δολοφονήθηκαν με τρία χρόνια διαφορά κατά την ίδια περίοδο. Ο αδερφός μου δεν έχει καν τόπο ταφής, ακόμα. Πολλά μέλη της ευρύτερης οικογένειάς μου βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν για αρκετά χρόνια και άλλα δολοφονήθηκαν.
Όμως οι σοβαρές και συγκεκριμένες επιθέσεις κατά της λογοτεχνικής μου ύπαρξης ξεκίνησαν το 2019. Με συνέλαβαν παράνομα οι δυνάμεις ασφαλείας στη Μαλάτια. Απειλήθηκα με θάνατο, με εκβιασμό. Μου διέταξαν να κάνω όπως είπαν, να σιωπήσω, με την απειλή ότι «θα έβαζαν τέλος στη λογοτεχνική μου ζωή».Μπροστά σε αυτό, φυσικά, δεν έμεινα σιωπηλή. Πήρα δικαστικά μέτρα μέσω δικηγόρων και δημοσιοποίησα και τις απειλές με δελτία τύπου. Δυστυχώς, ενώ δεν ξεκίνησαν πραγματικές και συγκεκριμένες έρευνες εναντίον αυτών των ατόμων, το ακριβώς αντίθετο συνέβη μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα που άνοιξαν δίκες εναντίον μου, κατηγορώντας με ότι ανήκω σε μια παράνομη οργάνωση και ότι διέδιδα την προπαγάνδα της. Τέλος, μπορώ να πω ότι έγινε ένα είδος εκδικητικής επιχείρησης εναντίον μου γιατί δεν σιώπησα.
Στην Τουρκία οι φυλακές είναι γεμάτες με δημοσιογράφους, πολιτικούς, καλλιτέχνες, συγγραφείς. Το καθεστώς φυλακίζει ορισμένους αντιπάλους που δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να φωνάζουν για «Ειρήνη», χαρακτηρίζοντάς τους ως «τρομοκράτες» και, για να το κάνουν, χρησιμοποιούν ως δικαιολογία μια υπογραφή, ένα βιβλίο και μερικές φορές μια πρόταση που αφαιρείται. του πλαισίου ή ενός σχεδίου, μιας κοινής χρήσης στα κοινωνικά δίκτυα. Ποιες ήταν οι «δικαιολογίες» για να σας κρίνουν; Καταδικαστήκατε; Καθώς υπάρχουν άλλες δίκές σε εξέλιξη;
Όπως είπα, δυστυχώς, η δίωξη κατευθύνεται προς πολλαπλές κατευθύνσεις. Γίνεται μια προσπάθεια να ελεγχθεί και να σβήσει κάθε φωνή που θεωρείται αντίθετη. Η διαδικασία της κρίσης μου όσον αφορά τη λογοτεχνία ξεκίνησε με μια έφοδο στο σπίτι μου στις 9 Δεκεμβρίου 2020, χρησιμοποιώντας αυτές τις ίδιες δικαιολογίες. Στη συνέχεια, οι λογοτεχνικές μου δημιουργίες, ορισμένα από τα βραβεία που έλαβα και οι λογοτεχνικές πρωτοβουλίες στις οποίες συμμετείχα χρησιμοποιήθηκαν ως κίνητρα και άνοιξαν δίκες εναντίον μου για το αδίκημα της συμμετοχής σε ένοπλη οργάνωση και την προπαγάνδα.
Κατά τη διάρκεια της δίκης, αντιμετώπισα τις απαγορεύσεις να εγκαταλείψω την επικράτεια και την υποχρέωση εγγραφής στην επιτροπεία. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι δικαστικοί έλεγχοι ισοδυναμούν με ένα είδος φυλάκισης επειδή ο χώρος διαβίωσής είναι έτσι περιορισμένος. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δεν άντεξα την κατάσταση και επιχείρησα να φύγω από τη χώρα . Αλλά στη χώρα όπου μπόρεσα να προσγειωθώ, στην Ελλάδα, βασανίστηκα από την αστυνομία και, σαν να μην έφτανε αυτό, με πέταξαν στον ποταμό Μαρίτσα και με άφησαν να πεθάνω. Παρ’ όλα αυτά, κατάφερα να επιβιώσω και να επιστρέψω στην Τουρκία όπου, δυστυχώς, με έβαλαν στη φυλακή. Σαν να μην έφταναν, στις διώξεις εναντίον μου προστέθηκε μια νέα δίκη για «παραβίαση των συνόρων στρατιωτικής ζώνης».
Τον περασμένο Οκτώβριο, το τοπικό δικαστήριο αποφάνθηκε για το θέμα όπου διώχτηκα οτι ανήκω και προπαγάνδα. Ενώ αθωώθηκα για την ενταξη μου στην ομαδα, καταδικάστηκα σε 15 μήνες για προπαγάνδα. Όμως αυτές οι αποφάσεις δεν είναι οριστικές, περιμένουμε την απόφαση από το περιφερειακό εφετείο. Δεν ξέρουμε αν το αποτέλεσμα θα είναι υπέρ ή εναντίον μου.
Φυσικά, οι δύο πρώτες ακροάσεις για το θέμα που αφορά το πέρασμά μου στην Ελλάδα έχουν ήδη πραγματοποιηθεί. Σε αυτή τη δίκη ζητήθηκε ποινή κάθειρξης έως και 5 ετών και η επόμενη ακροαματική διαδικασία είναι στις 11 Ιανουαρίου . Δεν έχω ιδέα για το ποια θα είναι η ετυμηγορία.
Η μοίρα των προσφύγων που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για λόγους όπως ο πόλεμος, η λεηλασία, η καταπίεση, η βία, είναι σπαρμένη με απάνθρωπες δυσκολίες που μπορούν επίσης να τους οδηγήσουν στο θάνατο. Συναντηθήκατε με ασύλληπτη βία τον Ιούνιο του 2021 όταν επιχειρήσατε να φτάσετε στην Ελλάδα. Έρευνες απογυμνώσεων, κατάσχεση των χρημάτων και του τηλεφώνου σας και ακόμη περισσότερο, η παραβίαση του δικαιώματος του ασύλου σας, καθώς και το γεγονός ότι σας ξυλοκόπησαν και σας πέταξαν στον ποταμό Μαρίτσα…
Ξέρω ότι η επιστροφή σε αυτό που βίωσες αναζωπυρώνει τα τραύματά σου. Και κάνω ερωτήσεις εδώ που θα σας ξαναξυπνήσουν εκείνες τις τρομερές στιγμές. Λυπάμαι για αυτό. Τολμώ να το κάνω γιατί έχετε αρχίσει να γράφετε για τις εμπειρίες σας με την υπέροχη πένα σας, της οποίας δημοσιεύουμε μεταφράσεις στο Kedistan … Τι σημαίνει για εσάς η επιστροφή σε εκείνες τις στιγμές;
Καταρχάς, θέλω να πω ότι δεν είμαστε εμείς αυτοί που πρέπει να ζητάμε συγγνώμη ο ένας από τον άλλον. Ναι, αυτό που βιώνουμε είναι μάλλον δύσκολο και επίπονο, αλλά το να ρίξει φως στην αλήθεια δεν θα είναι δυνατό αν δεν τα εκφράσουμε όλα αυτά.
Το γεγονός στην Ελλάδα είναι προφανώς μια τεράστια απογοήτευση για μένα. Επειδή ως άτομο που έχει ζήσει και συνεχίζει να βιώνει κάθε είδους κρατική βία στην Τουρκία για πολλά χρόνια, θεωρούσα την Ευρώπη ένα μέρος για να ζήσω όπου ήλπιζα για τη σωστή λειτουργία και τον σεβασμό του νόμου. Ωστόσο, η εμπειρία μου έδειξε ότι, για όσους από εμάς αντιστεκόμαστε, η βία και ο φασισμός δεν γνωρίζουν σύνορα.
Φυσικά, το βρίσκω οδυνηρό να επιστρέφω σε εκείνες τις στιγμές. Ακριβώς όπως όταν θυμάμαι τις φρικαλεότητες που έζησα νωρίτερα. Ναι, έχω επιβιώσει από θαύμα, όπως και στο παρελθόν. Η πιθανότητα να χάσω τη ζωή μου ήταν τόσο μεγάλη που ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα κατάφερα. Γι’ αυτό εξακολουθώ να λαμβάνω ψυχολογική βοήθεια αυτή τη στιγμή. Διότι με εκείνη την ευκαιρία, όλα τα τραύματα του παρελθόντος μου επανήλθαν επίσης. Έπρεπε να υποβληθώ σε σοβαρή επέμβαση τους τελευταίους μήνες. Στην πραγματικότητα, ήταν η ένατη χειρουργική επέμβαση που έκανα γιατί το σώμα μου έχει υποστεί μεγάλη ζημιά. Έτσι, αυτή η τελευταία περίοδος έχει πληγώσει ξανά και την ψυχή και το σώμα μου.
Η γραφή σας συνήθως επικεντρώνεται στο Κουρδιστάν, στις χώρες όπου γεννηθήκατε και όπου μεγάλωσες, και στον κουρδικό λαό στον οποίο ανήκετε. Ενώ μιλούσαμε, μου είπες «Δουλεύω πάνω στην πραγματικότητα του Κουρδιστάν και του κουρδικού λαού». Αυτή η πραγματικότητα περιλαμβάνει πολλά χρόνια καταπίεσης, διώξεων, σφαγών, άρνησης της γλώσσας, του πολιτισμού, της ταυτότητας, με λίγα λόγια την άρνηση της ύπαρξης ενός λαού. Ανεξιχνίαστες δολοφονίες, βασανιστήρια, αθλιότητες, μεταχείριση γυναικών, αλλά φυσικά υπάρχει και ένα ισχυρό πνεύμα αντίστασης και ένας αδυσώπητος αγώνας. Η οικογένειά σας δεν είναι ένα κομμάτι σε αυτό το σύνολο;
Ναι, δυστυχώς, η οικογένειά μου έχει υποφέρει πολλά, όπως και χιλιάδες κουρδικές οικογένειες. Ο αδερφός μου και η αδερφή μου ήταν μόλις 19 ετών όταν δολοφονήθηκαν. Ήταν τραυματικό για εμάς, τα αδέρφια και τις αδερφές που απομένουν, τη μητέρα μας, και θα παραμείνει έτσι για όλη μας τη ζωή. Ο πατέρας μου δεν ζει πια. Πέθανε και αυτός από τους πόνους.
Μετά από όλες αυτές τις απώλειες, το να μπορέσουν να συνεχίσουν να αντιστέκονται είναι στην πραγματικότητα άλλη μια πρόκληση για τους Κούρδους. Φαντάσου να πεθαίνεις, να σε βασανίζουν, να σε αρνούνται, αλλά παρ’ όλα αυτά, συνεχίζεις να αντιστέκεσαι γιατί, τη στιγμή που θα σταματήσεις να αντιστέκεσαι, η αληθινή σου εξαφάνιση θα ήταν αναπόφευκτη.
Από πού πηγάζει το κίνητρό σου για να γράψεις και να εκφραστείς με διάφορους τρόπους; Τι τροφοδοτεί τη δύναμη που βρίσκετε για να συνεχίσετε;
Φυσικά, το γράψιμο δεν είναι μόνο θέμα ταλέντου, πρέπει να τραφεί. Κατά γενικό κανόνα, η δική σας ζωή είναι ο τρόπος για να την τροφοδοτήσετε, αυτό που έχετε δει και, φυσικά, η κοσμοθεωρία σας. Τα θέματα που καλύπτω είναι επώδυνες ιστορίες, αυτό είναι αλήθεια, αλλά προσπαθώ να τα αντιμετωπίσω όχι μόνο από τη γωνία του πόνου. Το αντίθετο, προσπαθώ να εμφυσήσω την πεποίθηση ότι υπάρχει ελπίδα και ότι η γη θα γίνει όμορφη. Γιατί αν υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αντιστέκονται παρ’ όλα τα βάσανα και τη σκληρότητα, η ελπίδα εξακολουθεί να υπάρχει πολύ έντονα. Απλώς προσπαθώ να γίνω μέρος αυτής της ελπίδας. Και πρέπει να πω ότι το οφείλω στην πίστη μου που μεγαλώνει συνεχώς μέσα μου και δεν πεθαίνει ποτέ.
Τα βιβλία σας δεν έχουν μεταφραστεί ακόμα στα γαλλικά. Ελπίζω ειλικρινά αυτή η συνέντευξη να τραβήξει την προσοχή ενός εκδοτικού οίκου… Ανακάλυψα ότι ένα νέο βιβλίο διηγημάτων θα κυκλοφορήσει σύντομα: «Αρζέλα» . Ενώ αυτό το βιβλίο κρίνεται και καταδικάζεται στην Τουρκία, ένα από τα διηγήματα του βιβλίου, αυτό με αυτόν τον τίτλο, επιλέχθηκε για μια ανθολογία Κουρδιστάν +100 που ετοίμασε η Comma Press στο Ηνωμένο Βασίλειο. Arzela είναι το όνομα ενός λουλουδιού και μιας ιδιαίτερης έννοιας. Μπορείτε να μας πείτε κάτι για αυτό;
Φυσικά, θα ήταν μεγάλη χαρά για μένα να κυκλοφορούσαν τα βιβλία μου στα γαλλικά. Προφανώς, όλοι οι συγγραφείς θα ήθελαν τα γραπτά τους να προσεγγίσουν το αναγνωστικό κοινό σε διαφορετικές γλώσσες. Αλλά τα γαλλικά είναι μια από τις πιο μαγικές γλώσσες για μένα, και για μένα, αυτό θα ήταν πολύ πολύτιμο. Με τις μεταφράσεις που έχεις κάνει το κατάλαβα ακόμα καλύτερα.
Έτσι, η Arzela είναι μια συλλογή επτά διηγημάτων και ένα εισαγωγικό άρθρο. Η ιστορία μου Arzela είναι ένα από τα διηγήματα της συλλογής και αυτό που δόθηκε αυτό το όνομα θεωρήθηκε άξιο να μπει στην ανθολογία του Κουρδιστάν + 100 , που είναι μια πολύ σημαντική επιλογή στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ωστόσο, αυτή η ιστορία Arzela , παρά το γεγονός ότι δεν έχει βρει ακόμη αναγνωστικό κοινό στην Τουρκία, έγινε ένας από τους λόγους για τη δίκη και την καταδίκη μου. Όχι μόνο η Arzela , στην πραγματικότητα, αλλά και πολλά από τα βραβεία και τα έργα μου χρησιμοποιούνται εναντίον μου σε δικαστικές διαδικασίες.
Όσο για την Arzela , ναι όντως, είναι το όνομα μιας ιδιαίτερης ποικιλίας, ενός «μαύρου τριαντάφυλλου», «karagül» . Και το μόνο μέρος στον κόσμο όπου αναπτύσσεται φυσικά είναι στο κουρδικό έδαφος. Κατά την άποψή μου, αυτό ήταν πολύ σημαντικό για την ακεραιότητα του νοήματος σε αυτό το πλαίσιο, και νομίζω ότι θα ισχύει και από την πλευρά του αναγνώστη.
Ποια είναι τα σχέδια σου για τις επόμενες μέρες;
Αυτή η συλλογή διηγημάτων Arzela θα εκδοθεί σύντομα, θα είναι το πέμπτο μου βιβλίο. Μετά από αυτό, θα βγουν νέες εκδόσεις των τεσσάρων πρώτων μου βιβλίων, καθώς οι πρώτες εκδόσεις έχουν εξαντληθεί και οι επανεκδόσεις δεν ήταν δυνατές από το 2019 λόγω των δικαστικών μου διαδικασιών και των όσων πέρασα. Εκτός από αυτά, έχω αρκετά άλλα βιβλία έτοιμα προς έκδοση και σκοπεύω να τα φέρω στην προσοχή του κοινού λίγο αργότερα.
Αυτή τη στιγμή συνεχίζω να γράφω, αλλά εργάζομαι και ως συντάκτης. Επίσης, καθώς μερικές μεταφράσεις των παραγωγών μου πραγματοποιούνται σε διάφορες χώρες, εργάζομαι επίσης για να διατηρήσω όλα αυτά ως οντότητα.
Πράγματι, πρέπει να πω ότι ό,τι κι αν περνάω, προσπαθώ να συνεχίσω να πλοηγούμαι στην καρδιά της λογοτεχνίας και των τεχνών, χωρίς ποτέ να τα παρατάω ή να κουράζομαι.
Σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά για αυτές τις συνεντεύξεις, αλλά και εκ μέρους των αναγνωστών μας.
