Συνέλευση ”Όχι μετρό στην πλ. Εξαρχείων”-Για την πλατεία που θέλουμε.
Ο αγώνας ενάστια στην κατασκευή μετρό στην πλατεία Εξαρχείων σχετίζεται άμεσα με τον αγώνα για τη διάσωση της μοναδικής πλατείας της γειτονιάς μας. Μιας πλατείας που μέσα στα χρόνια αποτέλεσε και αποτελεί σημείο συνάντησης των ανθρώπων της γειτονιάς και των περαστικών, φοιτητών και φοιτητριών, σημείο αναφοράς αγωνιστών και κινημάτων, σημείο πολιτισμού και ανάπλασής της, που βασικό τους στόχο έχουν την αλλαγή της φυσιογνωμίας της.
Παράλληλα όλοι και όλες δε μπορούμε να κάνουμε ότι δε βλέπουμε το εμπόριο ναρκωτικών που περιοδεύει κατά καιρούς σε δρόμους της ευρύτερης περιοχής (Μουσείο, Πεδίο Άρεως, Αγ. Νικόλαος, Ομόνοια, πλ. Κάνιγγος κλπ) και συνδέεται άμεσα με τις προσπάθειες υποβάθμισης των περιοχών του ευρύτερου κέντρου.
Στο επίκεντρο αυτήν την περίοδο βρίσκεται η πλατεία Εξαρχείων.
Από τη μια φτωχοδιάβολοι, εγκαταλειμμένοι και αποκλεισμένοι από κάθε δομή και πρόγραμμα θεραπείας, αλλά και συνολικά, απόκληροι ενός συστήματος που τους χρησιμοποιεί όπως και όπου το βολεύει. Δεν είναι λίγες οι φορές άλλωστε που οι ίδιοι άνθρωποι παίρνουν το μικρόφωνο σε εκδηλώσεις στην πλατεία και λένε δυνατά ότι τους μεταφέρουν από την τάδε και δείνα περιοχή.
Μαζί με αυτούς όμως είναι και οι έμποροι. Αυτοί που <<σπρώχνουν>>, που δημιουργούν εντάσεις και φασαρίες, που ανταγωνίζονται, πολλές φορές και με βίαιες μεθόδους, για το <<ιδιοκτησιακό>> καθεστώς ενός δημόσιου χώρου. Και όλα αυτά σε μια πλατεία, σε μια γειτονιά όπου η παρουσία των δυνάμεων καταστολής είναι όχι απλά εμφανής, αλλά ιδιαίτερα παρεμβαστική… Το ερώτημα, όμως, είναι απέναντι σε ποιους.
Η καθημερινότητα αποδεικνύει ότι στην πλατεία τελικά ενοχλούν οι μετανάστες και οι μετανάστριες που κάθονται, οι νέοι άνθρωποι που προτιμούν τα πεζούλια της από τα μαγαζιά οι συνελεύσεις και οι κινηματικές διαδικασίες. Μηχανάκια της ”ΔΡΑΣΗΣ” περιδιαβαίνουν, μαρσάρουν και παρκάρουν στην πλατεία, γίνονται προληπτικοί έλεγχοι και εκφοβισμοί, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που η ΟΠΚΕ καταφθάνει με τα τζιπ της και οι αστυνομικοί κατεβαίνουν με αυτόματα στην πλατεία, την ίδια στιγμή που εκεί παίζουν παιδιά. Και το εμπόριο ναρκωτικών συνεχίζει ανενόχλητο. Υπάρχουν φωτογραφίες και βίντεο για όλα αυτά.
Ποιος θα ξεχάσει άλλωστε τη γελοιότητα γνωστού υπουργού της κυβέρνησης που φωτογραφιζόταν στις 5 πμ, χωρίς φυσικά να δείχνει ότι τον ενοχλούν τα ναρκωτικά, αλλά στοχοποιώντας αυτούς που έκαναν δράσεις για τη βελτίωσή της;
Ποιος θα ξεχάσει επίσης τη στοχοποίηση κατοίκων και συλλογικοτήτων που αντιδρούσαν στις ναρκομαφίες από αυτά τα ίδια κυκλώματα;
Ποιος θα ξεχάσει τις επιθέσεις με μαχαίρια, τους πυροβολισμούς στο κοινωνικό κέντρο ΒΟΞ και την άθλια δίωξη σε αγωνιστές που απειλήθηκαν δικαστικά με ποινές έως και ισόβια, ακριβώς για τη συμμετοχή στους συγκεκριμένους αγώνες;
Ο αγώνας για την πλατεία Εξαρχείων αφορά αυτή τη στιγμή την ακύρωση των σχεδίων καταστροφής της από τον σταθμό μετρό. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η πλατεία δεν είναι σε ιδανική κατάσταση. Όπως ξέρουμε ποιων σχέδια εξυπηρετεί η εικόνα αυτή. Όμως, μια πλατεία που υπάρχει, μπορεί να φτιαχτεί. Μια πλατεία που αφανίζεται, δεν ξαναφτιάχνεται.
Ως συνέλευση ”Όχι μετρό στην πλ. Εξαρχείων” το επόμενο χρονικό διάστημα έχουμε σκοπό να έρθουμε σε επαφή με κατοίκους και συλλογικότητες της περιοχής, προκειμένου να συζητήσουμε ποια είναι η πλατεία που θέλουμε. Ο καθαρισμός της, οι φυτεύσεις, η κατασκευή παιδικής χαράς, μπορεί να θεωρούνται και συμβολικές ενέργειες. Είναι, όμως, μια απάντηση, ένα δείγμα για αυτό που εμείς ζητάμε και δημιουργούμε.
Τα κυκλώματα και οι σεξιστικές συμπεριφορές από εμάς δε μπορούν να είναι ανεκτά. Αντιλαμβανόμαστε ότι είναι και αυτά άλλο ένα μέσο πίεσης για την εκδίωξή μας, αλλά ΕΜΕΙΣ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΗ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ!
Συνέλευση ”Όχι μετρό στην πλ. Εξαρχείων”