Φεμινισμός και οργανωμένος αναρχισμός | Διακήρυξη του Βραζιλιάνικού Αναρχικού Συντονισμού (Coordenação Anarquista Brasileira – CAB)

από | 23 Αυγ, 2022

Φεμινισμός και οργανωμένος αναρχισμός | Διακήρυξη του Βραζιλιάνικού Αναρχικού Συντονισμού (Coordenação Anarquista Brasileira – CAB)

Η αντίληψή μας για τον φεμινισμό από την οπτική γωνία του οργανωμένου αναρχισμού

Οι γυναίκες που ανήκουν στις οργανώσεις που απαρτίζουν τον Βραζιλιάνικο Αναρχικό Συντονισμό (Coordenação Anarquista Brasileira – CAB) βλέπουμε τους εαυτούς μας ως μέρος μιας μακράς παράδοσης αναρχικών γυναικών που έχουν καταγγείλει και αγωνιστεί ριζικά ενάντια στην έμφυλη καταπίεση. Ως εκ τούτου, η εκμετάλλευση της εργασίας αποκτά, επίσης, μια ιδιαίτερη μορφή για εμάς. Είμαστε μέρος των πραγματικά πάρα πολλών αναρχικών γυναικών που, αν και έχουν διαγραφεί από την ιστορία των από πάνω, αντιμετώπισαν κατά μέτωπο τη βία που αντιμετωπίζουμε εμείς ως γυναίκες. Πρόκειται για γυναίκες που άνοιξαν τον δρόμο για νέους τρόπους αγάπης, που αμφισβήτησαν το μοντέλο της αστικής οικογένειας, το οποίο αποτελεί τη βάση του κυρίαρχου συστήματος. Πρόκειται για γυναίκες που αντέδρασαν στη βία των μάτσο ανδρών, που συχνά προερχόταν από τους ίδιους τους συντρόφους τους. Πρόκειται για αυτοδίδακτες γυναίκες, που προώθησαν τον αλφαβητισμό και οραματίστηκαν μια απελευθερωτική παιδεία, που έδρασαν στον Τύπο δημιουργώντας και γράφοντας σε ελευθεριακές εφημερίδες. Πρόκειται για γυναίκες που πήραν τα όπλα! Αυτές οι ατρόμητες και ανυπότακτες γυναίκες αγωνίστηκαν ενάντια σε ένα καταπιεστικό σύστημα για μια αξιοπρεπή και ελεύθερη ζωή και έσπειραν τους σπόρους της απελευθέρωσης σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν πολλές ανώνυμες αγωνίστριες που έχουν διαγραφεί από την ανδροκρατούμενη ιστοριογραφία. Υπάρχουν πολλές ακόμη που έφυγαν πριν από εμάς, πολλές που δεν είναι πια μαζί μας. Εμείς, όμως, κουβαλάμε την κληρονομιά τους μέσα μας.

Αυτή η ιστορία δεν ξεκίνησε από εμάς και δε θα τελειώσει αύριο. Υπάρχει πολλή βία και πολλά είναι αυτά που πρέπει να κάνουμε.

Ως αναρχικές, πιστεύουμε ότι ο φεμινισμός και ο αντιπατριαρχικός αγώνας, καθώς και ο αντιρατσιστικός και αντιαποικιοκρατικός αγώνας, είναι θεμελιώδεις στρατηγικές, για να καταστραφεί το κυρίαρχο, εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα. Καταλαβαίνουμε ότι οι σχέσεις εξουσίας είναι δομημένες με συγκεκριμένους τρόπους και είναι απαραίτητο να τις κατανοήσουμε, αν θέλουμε να καταστρέψουμε το σύστημα της καταπίεσης στο σύνολό του. Πιστεύουμε στη δημιουργία και την ανάδειξη αγωνιστριών που έχουν ενεργή συμμετοχή στις λαϊκές οργανώσεις, που αναπτύσσουν και αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες μέσω της άμεσης δράσης και της άμεσης δημοκρατίας. Με αυτήν την έννοια, υποστηρίζουμε έναν φεμινισμό, οργανωμένο από τα κάτω και προσανατολισμένο στην ταξική πάλη. Ο φεμινισμός μας είναι ένας κοινωνικός και συλλογικός αγώνας. Δεν πιστεύουμε σε μια εξειδίκευση του φεμινιστικού αγώνα, αντίθετα πιστεύουμε ότι ο φεμινισμός πρέπει να αποτελέσει οργανικό κομμάτι των οργανώσεών μας. Θεωρούμε ότι οι φεμινιστικές διατυπώσεις και μεθοδολογίες μπορούν να στοχεύουν όχι στην ατομική ελευθερία, αλλά στην κατάκτηση της ελευθερίας κάθε εδάφους και κάθε καταπιεσμένου σώματος.

Αυτή είναι η αντίληψή μας.

Οι κατευθυντήριες γραμμές μας

Ιστορικά, ο αναρχισμός έχει αγωνιστεί ενάντια στις διάφορες καταπιέσεις που υφίστανται οι από τα κάτω. Συνεπώς, κατανόησε ότι οι καταπιεσμένοι υπερβαίνουν μια περιορισμένη ταξική κατηγορία. Υιοθετώντας μια ευρεία θεώρηση της τάξης, ο αναρχισμός κατέδειξε ότι οι καταπιέσεις στις οποίες υποβαλλόμαστε είναι δομημένες με τους πιο διαφορετικούς τρόπους. Έτσι, ο φεμινισμός που επιζητούμε ως αναρχικές δε θα μπορούσε να έχει ως κέντρο του μόνο την ιδέα της τάξης, για παράδειγμα. Αυτή η προσέγγιση θα μας οδηγούσε σε μια επιφανειακή ανάλυση, στην οποία το φύλο και η φυλή δε θα είχαν σημασία και επομένως δε θα ήμασταν κοντά στην κοινωνική πραγματικότητα που βιώνουμε. Τελικά, μια τέτοια προσέγγιση δε θα ήταν τελικά σύμφωνη με την αντίληψή μας για τον αναρχισμό.

Εξαιτίας της ανάλυσης που περιορίζεται μόνο στην τάξη, υπάρχουν, για παράδειγμα, χώροι στο κίνημα των μαύρων όπου το ζήτημα του φύλου βρίσκεται στο παρασκήνιο και οι μαύρες γυναίκες αποσιωπούνται. Ή, από την άλλη πλευρά, με το να μην ασχολούμαστε με την τάξη, διατρέχουμε τον κίνδυνο να εκπονήσουμε μια ανάλυση αποκομμένη από την υλική πραγματικότητα του ζητήματος της μαύρης περιφέρειας, για παράδειγμα. Με τον ίδιο τρόπο, υπάρχουν, επίσης, χώροι για γυναίκες όπου δε συζητείται ούτε η τάξη ούτε η φυλή και οι εργαζόμενες γυναίκες και οι μαύρες γυναίκες δεν μπορούν να συναντηθούν, πόσο μάλλον να ταυτιστούν με τις ομιλίες και τις συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα εκεί. Ή, υπάρχουν ορισμένοι χώροι όπου η τάξη είναι κεντρικό ζήτημα, αλλά τα ζητήματα της φυλής και του φύλου τίθενται στο παρασκήνιο και οι λευκές και οι μη λευκές γυναίκες δεν αισθάνονται άνετα ή δεν ταυτίζονται καθόλου μεταξύ τους.

Καταλαβαίνουμε ότι η έμφυλη καταπίεση συσχετίζεται με το ζήτημα της φυλής και της τάξης. Αυτό είναι κάτι που αλλάζει ανάλογα με τα κοινωνικά και υλικά πλαίσια στα οποία εντάσσονται τα εκάστοτε υποκείμενα. Με αυτήν την έννοια, η ιδέα της “διαθεματικότητας” μας χρησιμεύει ως εργαλείο ανάλυσης της κυριαρχίας, βοηθώντας μας να κατανοήσουμε ορισμένα ζητήματα. Με αυτήν την έννοια, κατανοούμε ότι οι καταπιέσεις είναι εγκάρσιες (τέμνουν και διασταυρώνονται με άλλες καταπιέσεις), όντας παρούσες σε όλους τους τομείς της ζωής και της κοινωνίας μας. Ωστόσο, δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε από εκεί και να συγχέουμε αυτόν τον εγκάρσιο χαρακτήρα με την ιδέα ότι οι καταπιέσεις είναι εντελώς ομοιογενείς ή ότι αποτελούν απλώς ένα άθροισμα διαφόρων τύπων καταπιέσεων. Επιπλέον, πρέπει να δούμε την κοινωνική πραγματικότητα ως κατασκευαστή της καταπίεσης και όχι ως συνέπεια. Ταυτόχρονα, δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε μόνο ζητήματα θεωρίας ή ιδεολογίας, χωρίς να εξετάζουμε και να κατανοούμε πώς συμβαίνουν τα πράγματα στην πράξη (και υλικά), ώστε να μη χάσουμε από τα μάτια μας το γεγονός ότι ο φεμινισμός μας απέχει πολύ από την ατομική απελευθέρωση ή την ατομική συμπεριφορά, αλλά είναι ένας κοινωνικός και συλλογικός αγώνας.

Επομένως, για εμάς, στον Βραζιλιάνικο Αναρχικό Συντονισμό (Coordenação Anarquista Brasileira – CAB), ο φεμινισμός μας δεν μπορεί παρά να είναι ο “φεμινισμός των από κάτω”, ο οποίος λαμβάνει υπόψη του τις συνθήκες της διαφορετικότητας του φύλου, της φυλής, της τάξης και της σεξουαλικότητας, κατανοώντας ότι αυτά τα στοιχεία και οι σχέσεις εξουσίας τους δομούν από κοινού τις σχέσεις κυριαρχίας που μας διαπερνούν.

Εν ολίγοις, πιστεύουμε ότι ο φεμινισμός μας, ως αναρχικές και εσπεσιφίστριες, πρέπει να είναι ένας φεμινισμός προσανατολισμένος στην ταξική πάλη, αντιρατσιστικός, αντικαπιταλιστικός, μη αποκλειστικός (και trans-inclusive), με επαναστατική προοπτική που στοχεύει στη ρήξη με το κράτος.

Κριτική του ευρωκεντρικού φιλελεύθερου φεμινισμού

Ως αναρχικές γυναίκες που αγωνιζόμαστε στο πλευρό των από τα κάτω, διαφωνούμε και ασκούμε κριτική στον ευρωκεντρικό φιλελεύθερο φεμινισμό. Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής του, ο φιλελεύθερος φεμινισμός καθοδήγησε τις ατομικές ελευθερίες, εκφράζοντας και υπερασπιζόμενος την άποψη ότι “είμαστε όλες και όλοι ίσες και ίσοι”. Σε αυτήν την κατεύθυνση, προσπάθησε να εξισώσει τις γυναίκες με τους λευκούς, αστούς άνδρες, διεκδικώντας γι’ αυτές τα ίδια δικαιώματα με εκείνους. Όπως και οι αντιλήψεις του φιλελευθερισμού, έτσι και αυτός ο φεμινισμός καταλήγει να προβάλλει αξιώσεις που περιορίζονται στο επίπεδο του ατομικισμού.

Η κριτική μας στον φιλελεύθερο φεμινισμό αναφέρεται στην υπεράσπιση της ατομικής απελευθέρωσης μόνο, χωρίς τον παραμικρό προβληματισμό για το ταξικό ζήτημα. Με αυτόν τον τρόπο, αναπαράγει την καπιταλιστική λογική, όταν ορίζει τη χειραφέτηση των γυναικών μόνο στα πλαίσια της αναγνώρισης και της κοινωνικής κινητικότητας, για παράδειγμα, μέσα σε μια κοινωνία που παραμένει άνιση. Με βάση αυτήν την αντίληψη οι γυναίκες θα είχαν το δικαίωμα να βρίσκονται στις ίδιες θέσεις εργασίας με τους άνδρες, αλλά όταν βρίσκονται εκεί, η λογική της ανισότητας συνεχίζει να αναπαράγεται. Αυτός ο φιλελεύθερος φεμινισμός έχει οικειοποιηθεί έννοιες και κατευθύνσεις που προέρχονται ιστορικά από τον λαϊκό και γυναικείο αγώνα. Οικειοποιείται, με στρεβλό τρόπο, πολλές έννοιες, για να συμμορφωθεί με τις φιλελεύθερες και νεοφιλελεύθερες επιταγές. Αυτή η οικειοποίηση εξυπηρετεί τον καπιταλισμό με πολλούς τρόπους. Ένα παράδειγμα είναι η χρήση της ίδιας της ιδέας της ισότητας από την αγορά, με τη μαζική προπαγάνδα της, η οποία συμβάλλει στη φυσικοποίηση μιας υποτιθέμενης «ισότητας» που ήδη υπάρχει, φυσικοποιώντας τις λογικές του καπιταλισμού και του κράτους, οι οποίες παραμένουν άθικτες. Με αυτόν τον τρόπο, η αγορά τροφοδοτεί την ψευδαίσθηση της ισότητας, κηρύσσοντας ως «ενδυνάμωση» των γυναικών το γεγονός ότι οι γυναίκες μπορούν να “πετύχουν σε μεγάλες εταιρείες”, σε κρατικές θέσεις κ.λπ., φτάνοντας σε υψηλές θέσεις ή στην ηγεσία, στα πλαίσια μιας αξιοκρατικής λογικής. Ωστόσο, όταν βρίσκονται σε αυτές τις θέσεις, συνεχίζουν να εργάζονται για το καπιταλιστικό σύστημα, παραμένοντας εντός των ορίων του, χωρίς να διερωτώνται γιατί άλλες γυναίκες δεν έχουν “πετύχει”, χωρίς να αποδίδουν αυτή την ανισότητα στο καπιταλιστικό σύστημα.

Αυτή η διαδικασία διαστρέβλωσης συνέβη και με την έννοια της γυναικείας ενδυνάμωσης, το περίγραμμα της οποίας διαμορφώθηκε από το έργο της κριτικής παιδαγωγικής του Πάουλο Φρέιρε. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η έννοια αυτή γεννήθηκε με ρίζες στα λαϊκά κινήματα και την οικειοποιήθηκε με στρεβλό τρόπο ο φιλελεύθερος φεμινισμός. Επομένως, όταν μιλάμε για γυναικεία ενδυνάμωση, πρέπει να κάνουμε την απαραίτητη αναγωγή στη συλλογική της ρίζα. Μόνο η συλλογική ενδυνάμωση θα κάνει τη διαφορά στον αγώνα των γυναικών.

Για τον φιλελεύθερο φεμινισμό, μια προσομοιωμένη «ισότητα» μέσα στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα είναι αρκετή. Για εμάς, όμως, είναι απαραίτητο να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό και το κράτος, γιατί αποτελεί προϋπόθεση για την οικοδόμηση της πραγματικής ελευθερίας και ισότητας για τις γυναίκες. Με αυτήν την έννοια, λοιπόν, τονίζουμε ότι πρέπει να υπερβούμε τον ευρωκεντρικό χαρακτήρα αυτού του φεμινισμού. Γι’ αυτό, παίρνουμε ως σημείο αναφοράς την ανάλυση που δομούν οι Κούρδισσες και την κριτική τους στον ευρωκεντρικό χαρακτήρα που έχει επηρεάσει την οικοδόμηση του φεμινισμού στον κόσμο. Πρέπει να οικοδομήσουμε έναν φεμινισμό, “έχοντας τα πόδια μας στο έδαφος” της δικής μας λατινοαμερικάνικης πραγματικότητας. Αυτό γίνεται μέσα από την κατανόηση της δικής μας ιστορίας και της δικής μας κατασκευής ως γυναίκες της Λατινικής Αμερικής, αξιοποιώντας τις εμπειρίες και τις συσσωρεύσεις μας, αποδομώντας και κατασκευάζοντας έννοιες που βασίζονται στη συγκεκριμένη πραγματικότητά μας.

Για έναν τρανσφεμινισμό

Για εμάς, τις αναρχικές και εσπεσιφίστριες γυναίκες, είναι εξαιρετικά σημαντικό να προωθήσουμε την αντίληψη του φεμινισμού που θέλουμε να οικοδομήσουμε σε εθνικό επίπεδο. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να καταστήσουμε σαφές ότι ο φεμινισμός μας περιλαμβάνει τα τρανς άτομα (άνδρες και γυναίκες). Για τον λόγο αυτό, δεν ταυτιζόμαστε με τον “ριζοσπαστικό φεμινισμό” (ή με έναν αποκλειστικά τρανς φεμινισμό), επειδή, ως αναρχικές, υποστηρίζουμε το τέλος κάθε κυριαρχίας στην κοινωνία. Για εμάς δεν έχει νόημα να πραγματευόμαστε έναν φεμινισμό που αποκλείει τα καταπιεσμένα άτομα, αυτά που κακοποιούνται και σφαγιάζονται από την τρανσφοβία, η οποία διαπερνά καθημερινά την κοινωνία μας. Πρέπει να διαφυλάξουμε και να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό και τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων, απολύτως όλων των ανθρώπινων όντων. Φυσικά, δεν μπορούμε να παραλείψουμε τον συσχετισμό της ετεροκανονικότητας με τις μάτσο συμπεριφορές. Πρόκειται για έναν παράγοντα που καταλήγει να αντηχεί στη συζήτηση για την κατασκευή της οικογένειας και της εργασίας. Επομένως, είναι σημαντικό να θεωρήσουμε το ζήτημα της αρρενωπότητας ως ζήτημα έμφυλου προβληματισμού, διότι όλες μας επηρεαζόμαστε από αυτό, αλλά και από τον τρόπο με τον οποίο γίνεται κατανοητός από τους ανθρώπους.

Απορρίπτοντας τον φεμινισμό που αφορά αποκλειστικά τις γυναίκες

Πιστεύουμε, επίσης, ότι οι αποκλειστικοί χώροι (exclusive safe spaces) είναι σημαντικοί για την ενίσχυση των ατόμων μιας συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας και ότι πρέπει να κατανοούμε και να σεβόμαστε τις ανάγκες τους. Επομένως, δεν βλέπουμε κανένα πρόβλημα στο να έχουμε αποκλειστικούς χώρους (κατανοούμε επίσης τη δύναμη, τη σημασία και την αναγκαιότητά τους), όταν εγείρονται αιτήματα στους χώρους που δημιουργούμε, αλλά κατανοούμε ότι το κίνημα δεν πρέπει να λειτουργεί μόνο με αυτόν τον τρόπο. Υπό αυτήν την έννοια, πιστεύουμε ότι πρέπει να έχουμε μικτούς χώρους, επειδή το φύλο είναι κάτι που τέμνει την πραγματικότητα των ανδρών και των γυναικών, όχι μόνο των γυναικών. Οι άνδρες αισθάνονται, επίσης, διάφορες πιέσεις από την κοινωνία να επιτελέσουν την αρρενωπότητά τους με έναν τρόπο που η κοινή λογική έχει ήδη καθορίσει γι’ αυτούς πριν από εκατοντάδες χρόνια. Έτσι, κατανοούμε τη σημασία του να έχουν και οι άνδρες τους δικούς τους χώρους εκπαίδευσης, συζήτησης και αντιπαράθεσης, για να μπορούν να σκεφτούν νέους τρόπους δράσης στην πολιτική και κοινωνική σφαίρα, να αναθεωρήσουν τις συμπεριφορές και τα ελαττώματα που η δομή της μάτσο κοινωνίας τους ωθεί να αναπαράγουν καθημερινά, είτε στην προσωπική είτε στην επαγγελματική είτε στην πολιτική τους ζωή. Πρέπει, επίσης, να κατανοήσουμε ότι η ένταξη των cis ανδρών είναι διαφορετική από την ένταξη των τρανς ατόμων. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι μια τρανς γυναίκα, για παράδειγμα, πρέπει να εισαχθεί σε έναν αποκλειστικό γυναικείο χώρο και ότι ένας τρανς άνδρας πρέπει να εισαχθεί σε έναν ανδρικό χώρο και ότι και οι δύο πρέπει να γίνουν αποδεκτοί σε αυτούς τους χώρους.

Υποστήριξη της επέκτασης των κοινωνικών δικαιωμάτων μέσω του λαϊκού αγώνα και της άμεσης δράσης

Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο αγώνας των γυναικών πρέπει συχνά να περάσει μέσα από την κατάκτηση πολύ βασικών προγραμμάτων που θα παραμείνουν στην ευθύνη του κράτους, πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε αυτά τα προγράμματα, αφού δεν μπορούμε να περιμένουμε την επανάσταση, για να κατακτήσουμε τα βασικά δικαιώματα. Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε να εργαστούμε μόνο με ένα μαξιμαλιστικό πρόγραμμα. Η κοινωνική επανάσταση θα οικοδομηθεί στις καθημερινές διαδικασίες του αγώνα και της λαϊκής δύναμης, στις προόδους και τις κατακτήσεις περισσότερων πολιτικών μεταρρυθμίσεων και δικαιωμάτων, καθώς και στη διατήρησή τους.

Οι γυναίκες είναι οι πρώτες που παραμελούνται, είναι οι πρώτες που απολύονται σε συνθήκες κρίσης, είναι αυτές που υποφέρουν περισσότερο από τις αυξήσεις στο κόστος των τροφίμων και το κόστος ζωής. Όσον αφορά τη μητρότητα, οι ίδιοι οι χώροι αναπαραγωγής της μητρότητας καταλήγουν να ιδιοποιούνται από το κράτος (προγεννητικοί σταθμοί, κέντρα ημερήσιας φροντίδας κ.λπ.). Τοποθετούμε τους εαυτούς μας στον αγώνα για αυτές τις κατακτήσεις μέσα στα όρια του κράτους και του καπιταλισμού, επειδή πρέπει να απαιτήσουμε από το κράτος την εγγύηση αυτών των δικαιωμάτων. Εάν το κράτος δεν τα παρέχει, τότε πρέπει να τα κερδίσουμε εμείς, με τα ίδια μας τα χέρια και τον αγώνα μας. Έτσι υπερασπιζόμαστε τον αγώνα για στέγαση, παιδικούς σταθμούς, εξανθρωπισμένο τοκετό και καλύτερη βοήθεια στα νοσοκομεία, την εκπαίδευση και την υγεία, που επηρεάζουν άμεσα τη ζωή των καθημερινών γυναικών.

Έχουμε επίγνωση του γεγονότος ότι προβάλλουμε απαιτήσεις από το κράτος, ενώ επιθυμούμε την καταστροφή του. Από την άλλη πλευρά, η θέση μας είναι αυτή της αντιπαράθεσης και όχι του να ζητάμε από το κράτος. Αναμετρούμαστε με το κράτος, ώστε αυτό να μπορέσει να προσφέρει σήμερα αυτό που είναι επείγον για τις ζωές των γυναικών από τα κάτω. Με αυτήν την έννοια, έχουμε επιλέξει να χρησιμοποιούμε τον όρο “δημόσιες πολιτικές” αντί για “μεταρρυθμίσεις”. Αυτό που απαιτούμε στην αντιπαράθεση με το κράτος είναι η βιωσιμότητα των δημόσιων πολιτικών που κάνουν τη διαφορά για τις γυναίκες. Και είναι πάντα ένα αίτημα για δικαιώματα που έρχονται μέσα από τον αγώνα και τη λαϊκή οργάνωση. Παράλληλα, επιδιώκουμε να σπείρουμε αυτόνομες πρωτοβουλίες των γυναικών μέσα στις κοινότητές τους. Ενώ το κράτος δεν εγγυάται πολιτικές που μπορούν να προσφέρουν τα ελάχιστα, πρέπει να οικοδομήσουμε, να στηρίξουμε και να υπερασπιστούμε, μαζί με τις κοινότητες, αυτοδιαχειριζόμενες και αυτόνομες προσπάθειες που στοχεύουν στην οργάνωση συλλογικών διεξόδων για τη ζωή των γυναικών. Ως εκ τούτου, πρέπει να οικοδομήσουμε και να δείξουμε αλληλεγγύη στις εμπειρίες συλλογικής αυτοοργάνωσης της φροντίδας των παιδιών, στις δυνατότητες οικοδόμησης συνεταιρισμών ή συνεταιριστικής εργασίας, που αποτελούν διεξόδους για τη συντήρηση των γυναικών στις κοινότητές τους. Αυτές οι εμπειρίες είναι διαδικασίες που συμβάλλουν στην οικοδόμηση της λαϊκής δύναμης, της αυτοδιαχείρισης, της αυτονομίας και της ενδυνάμωσης των εργαζόμενων γυναικών και των γυναικών από τα κάτω. Αυτές είναι αρχές που υπερασπιζόμαστε και ως εκ τούτου αποτελούν, επίσης, τα καθήκοντα και την ευθύνη μας.

Έτσι, στεκόμαστε δίπλα στις καταπιεσμένες γυναίκες σε αυτόν τον αγώνα για βασικά δικαιώματα, ο οποίος πάντως πρέπει να επιτύχει επαναστατικούς μετασχηματισμούς. Σε αυτήν την προσπάθεια, υποστηρίζουμε τον λαϊκό αγώνα και την άμεση δράση για την κατάκτηση των δικαιωμάτων και την προώθηση της λαϊκής δύναμης, μαζί με τη στρατηγική της αυτοάμυνας, όχι μόνο με τη φυσική έννοια, αλλά και ως συλλογική στάση, που μελετάται, επεξεργάζεται και δουλεύεται μαζί με τους συντρόφους μας. Σε αυτήν τη διαδικασία, οικοδομούμε καθημερινά, μέσα στον αγώνα, τη ρήξη με το κράτος, τον καπιταλισμό και την πατριαρχία και τη συλλογική πρόοδο προς την οικοδόμηση της αυτοοργάνωσης και της αυτονομίας.

Οπλισμένες με αυτές τις γενικές αρχές και οικοδομώντας έναν ελευθεριακό φεμινισμό που βασίζεται στην άρρκητη σχέση μεταξύ θεωρίας και πράξης, στεκόμαστε παρούσες στις τάξεις των γυναικείων αγώνων, ως αναρχικές και φεμινίστριες! Ο φεμινισμός να γίνει πραγματικότητα για τις καταπιεσμένες γυναίκες! Οι γυναικείοι αγώνες να αναπτυχθούν και να εξαπλωθούν με μαχητικότητα, αλληλοβοήθεια και αδελφοσύνη σε όλες τις γωνιές του κόσμου!

Για την οικοδόμηση της λαϊκής δύναμης!

Για μια ζωή με αξιοπρέπεια, ελευθερία και όχι υποταγή!

Είμαστε στο πλευρό όσων αγωνίζονται!

Βραζιλιάνικος Αναρχικός Συντονισμός (Coordenação Anarquista Brasileira – CAB)

Πηγή: Federación Anarquista Uruguaya

Το alerta.gr αποτελεί μια πολιτική προσπάθεια διαρκούς παρουσίας και παρέμβασης, επιδιώκει να γίνει κόμβος στο πολύμορφο δικτυακό τοπίο για την διασπορά ριζοσπαστικών αντιλήψεων, δράσεων και σχεδίων στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης… Η συνεισφορά είναι ξεκάθαρα ένα δείγμα της κατανόησης της φύσης του μέσου και της ανάγκης που υπάρχει για να μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει και να μεγαλώνει. Για όποιον/α θέλει να συνδράμει ας κάνει κλικ εδώ

Πώς να διαβάσουμε τον πόλεμο πολιτικά

Πώς να διαβάσουμε τον πόλεμο πολιτικά “Αυτό το πράγμα που αποκαλούμε Ντονμπάς στην πραγματικότητα δεν υπάρχει... δεν είναι παρά ένας ορισμός που μας επιβλήθηκε από την Ρωσική Ομοσπονδία”. Oleksyi Danilov, 24/03/2021i “Ο στόχος των Συμφωνιών του Μινσκ είναι να...

Παρέλαση: Με παλαιστινιακές σημαίες έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου [Βίντεο]

Παρέλαση: Με παλαιστινιακές σημαίες έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου [Βίντεο] Με παλαιστινιακές σημαίες στα χέρια έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου στα Προπύλαια, κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου στην...

1821: Το ουρλιαχτό της ελευθερίας

1821: Το ουρλιαχτό της ελευθερίας Κανένας δεν επαναστατεί επειδή έτσι του κάπνισε, επειδή δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει, επειδή βαριόταν αφόρητα μια κάποια μέρα της ζωής του. Κανένας δεν εξεγείρεται επειδή το διάβασε σε κάποια βιβλίο, επειδή πέρασε χρόνια να...

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο αναρχικός Ρούντολφ Ρόκερ

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο αναρχικός Ρούντολφ Ρόκερ Στις 25 Μαρτίου του 1873 γεννήθηκε στο Μάϊντς της Δυτικής Γερμανίας, ο αναρχικός θεωρητικός και ιστορικός Ρούντολφ Ρόκερ από μια οικογένεια Kαθολικών ειδικευμένων εργατών. Ο Ρόκερ ήταν γνωστός για την ενεργό δράση του...

Η εξέγερση στο Κιλελέρ (Μάρτιος 1910) | Γνωστός – Άγνωστος

Η εξέγερση στο Κιλελέρ (Μάρτιος 1910) Το νέο βίντεο από το κανάλι Γνωστός - Άγνωστος που περιλαμβάνει animated βίντεο ιστορίας (ελληνικής και παγκόσμιας), ψυχολογίας και κοινωνικών θεμάτων. https://www.youtube.com/watch?v=JLN5UWxPdIk Oι έλληνες τσιφλικάδες που...

Συνέντευξη με την Claudia Pinelli, κόρη του Giuseppe του αναρχικού

Συνέντευξη με την Claudia Pinelli, κόρη του Giuseppe του αναρχικού. Αναδημοσίευση από την Αέναη Κίνηση. Σφαγή Capaci, ξεκινά η «στρατηγική της έντασης» με δυναμίτη, δεύτερο επεισόδιο, από τα χέρια του οργανωμένου εγκλήματος με άρωμα μαφίας. Στις 19 ιουλίου, πάντα...

Τοποθέτηση στην εκδήλωση για την “οργάνωση των αναρχικών” από την Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγ. Αναργύρων – Καματερού

Τοποθέτηση στην εκδήλωση για την “οργάνωση των αναρχικών” από την Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγ. Αναργύρων - Καματερού Tην Παρασκευή 1η Μαρτίου παρευρεθήκαμε ως καλεσμένοι ομιλητές, μαζί και με την συλλογικότητα Πέλοτο από την Ξάνθη, στην εκδήλωση που διοργάνωσε η...

Ψυχιατρική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων: Η τελευταία πράξη

Ψυχιατρική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων: Η τελευταία πράξη Ανακοίνωση ειδικευόμενων ψυχιάτρων του Γενικού Νοσοκομείου Χανίων για την κατάσταση που επικρατεί στην Ψυχιατρική Κλινική του νοσοκομείου και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν διαχρονικά όπως φαίνεται από τις...

Στις πόσες έρευνες φαίνεται αν είμαστε κορόιδα;

Στις πόσες έρευνες φαίνεται αν είμαστε κορόιδα; Από την Πρωτοβουλία ενάντια στα ΕΛΠΕ. Ανακοινώθηκε η διεξαγωγή 2 νέων ερευνών (1) σχετικά με τη δυσοσμία στην περιοχή με τη συνεργασία, μεταξύ άλλων φορέων, του Δήμου Κορδελιού- Ευόσμου  και του ΑΠΘ. Χρηματοδότης της μια...

ΠΡΩΤΕΑΣ: τα πολλά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ (και «εμείς»)

ΠΡΩΤΕΑΣ: τα πολλά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ (και «εμείς») «Ο Χέγκελ κάνει κάπου την παρατήρηση ότι όλα τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα και πρόσωπα παρουσιάζονται σαν να λέμε, δυο φορές. Ξέχασε όμως να προσθέσει: τη μια φορά σαν τραγωδία, την άλλη σαν φάρσα» Κ. Μαρξ, Η 18η...