Θέλησαν να απαγορεύσουν την πορεία για τα Εξάρχεια όμως το μόνο που κατάφεραν ήταν να προκαλέσουν χάος.
Θα ήταν τραγελαφικό αν δεν ήταν τόσο τραγικό και επικίνδυνο. Έχει βρει η κυβέρνηση και η ελληνική αστυνομία το παραμύθι της υποτιθέμενης “προστασίας της κοινωνικοοικονομικής ζωής” και στο όνομά της έχει καταπατήσει και εξευτελίσει κάθε δυνατότητα διαμαρτυρίας και κριτικής απέναντι στις ίδιες τις αποφάσεις και τα πεπραγμένα της.
Το έχουμε δει ξανά και ξανά. Απαγορεύει διαδηλώσεις στο όνομα της “προστασίας της κοινωνικοοικονομικής ζωής” και σπέρνει το χάος στην «κοινωνικοοικονομική ζωή» για την οποία υποτίθεται κόπτεται και προστατεύει. Λες και οι διαδηλώσεις δε γίνονται για την «κοινωνικοοικονομική ζωή» που έχει διαλύσει με τις πολιτικές της. Λες και η «κοινωνικοοικονομική ζωή» είναι μια ζώσα οντότητα που δεν περιλαμβάνει τους ανθρώπους που την αποτελούν.
Και στο όνομα της προστασίας της «κοινωνικοοικονομικής ζωής» επιλέγει μια Παρασκευή βράδυ να πνίξει με ασφυξιογόνα το κέντρο της Αθήνας, ακόμα και μέσα στους κλειστούς χώρους του μετρό στα Προπύλαια, να επιτεθεί, να τραυματίσει και να συλλάβει τους ανθρώπους που διαμαρτύρονται για την «κοινωνικοοικονομική ζωή» που έχει καταστρέψει και εν τέλει να διασπείρει αυτό το χάος των αποφάσεων της από ένα σημείο σε δεκάδες άλλα επί ώρες. Η «κοινωνικοοικονομική ζωή» φαίνεται προτιμά την ασφυξία των χημικών, τους τραυματισμένους ανθρώπους και το κυκλοφοριακό χάος που προκαλούν οι επιθέσεις της αστυνομίας από το δικαίωμα στη διαμαρτυρία. Η ίδια «κοινωνικοοικονομική ζωή», η οποία δε φαίνεται να επηρεάζεται από τις επισκέψεις διάφορων προσκεκλημένων πολιτικών από το εξωτερικό, για χάρη των οποίων κλείνουν για μέρες ολόκληρες περιοχές της Αττικής και ακόμα και τα δρομολόγια του μετρό παγώνουν και μαζί της η «κοινωνικοοικονομική ζωή» για εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους.
Σε αυτό το πλαίσιο απαγορεύτηκε και χτυπήθηκε πριν προλάβει να ξεκινήσει τη νύχτα της Παρασκευής 4 Νοεμβρίου 2022 η διαδήλωση ενάντια στην κρατική καταστολή και τη βία του Κεφαλαίου που επιχειρεί να παραδώσει τους όποιους «ανεκμετάλλευτους» δημόσιου χώρους και κοιτίδες πράσινου έχουν μείνει στην πόλη στα ιδιωτικά συμφέροντα (πχ. πλατεία Εξαρχείων, λόφος του Στρέφη, λόφος του Φιλοπάππου, πάρκο Ακαδημίας Πλάτωνος, πάρκο Δρακοπούλου).
Όμως τα Εξάρχεια για ακόμη μια φορά έδειξαν ότι αντιστέκονται ενάντια στην επιχειρούμενη πολιτική απονέκρωση και κοινωνική αποστείρωση της γειτονιάς. Γιατί τα Εξάρχεια έχουν ιστορία.