Δήλωση της Διεθνιστικής Κομμούνας της Ροζάβα για τον σεισμό στο Κουρδιστάν, τη Συρία και την Τουρκία

Δήλωση της Διεθνιστικής Κομμούνας της Ροζάβα για τον σεισμό στο Κουρδιστάν, τη Συρία και την Τουρκία

Μια φυσική καταστροφή, αδιαχώριστη από τις πολιτικές της επιπτώσεις

Από την Διεθνιστική Κομμούνα της Ροζάβα είμαστε ακραία συγκινημένοι από την τραγωδία αυτού του σεισμού. Οι σκέψεις μας είναι με όλες τις οικογένειες που έχουν χτυπηθεί δυνατά, όποια και αν είναι η καταγωγή τους. Εδώ που είμαστε, νιώσαμε την γη να τραντάζεται, αλλά χωρίς τις δραματικές συνέπειες που βιώνουν άλλες περιοχές. Αν οι γραμμές των συνόρων είναι κάποιες φορές αγεφύρωτες, η σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων δεν είναι. Εδώ, στην Βορειο-Ανατολική Συρία/Δυτικό Κουρδιστάν (Ροζάβα), υπάρχουν χιλιάδες ανθρώπων που έχουν μία ισχυρή σχέση με άλλους αλλού στην χώρα, αλλά επίσης ιδιαίτερα και με τους λαούς της νότιας Τουρκίας/Βορείου Κουρδιστάν (Μπακούρ).

Πιστεύουμε ότι τα συναισθήματα δεν πρέπει να μας κάνουν να ξεχνάμε να παίρνουμε μία πολιτική οπτική στην κατάσταση. Αυτό που συμβαίνει τώρα δεν είναι ένα φυσικό γεγονός ασύνδετο από το πως η κοινωνία είναι οργανωμένη, με εθνικιστικά και ρατσιστικά ρήγματα που διαιρούν τους ανθρώπους, με μία καπιταλιστική οικονομία που ευνοεί το κέρδος απέναντι στην ευεξία, με πολιτικές έθνους-κράτους οδηγούμενες από βραχυπροθεσμισμό και εκλογισμό. Πολλές φωνές υψώνονται αυτή τη στιγμή για να κάνουν έκκληση σε αισθήματα αλληλεγγύης, σε πανανθρώπινες αξίες. Εμείς στηρίζουμε αυτές τις εκκλήσεις, αλλά δεν αποδεχόμαστε να βάλουμε στην άκρη το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο στο οποίο αυτά τα γεγονότα λαμβάνουν χώρο. Οι ευθύνες του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος δεν μπορούν να διαγραφούν κάτω από το πρόσχημα ενός ανθρωπιστικού οράματος που ποτέ δεν υπήρξε στα μάτια των πολιτικών καθεστώτων στα έθνη-κράτη της περιοχής και του υπόλοιπου κόσμου. Τα κύρια μέσα ενημέρωσης είναι δικαίως συγκινημένα από την κατάσταση, αλλά τα ίδια ΜΜΕ ήταν σιωπιλά όχι πολύ λιγότερο καιρό πριν για τον πόνο των ίδιων ανθρώπων και θα είναι πιθανότατα ξανά σιωπιλά μέσα σε μερικές εβδομάδες.

Γεωγραφικό και πολιτικό πλαίσιο

Ο σεισμός 7.8 ρίχτερ έλαβε χώρα κατά διάρκεια της 5ης προς την 6η Φεβρουαρίου έχει ήδη πάνω από 12,000 θύματα και δυστυχώς αυτός ο αριθμός είναι πιθανό να αυξηθεί σημαντικά στις επόμενες ώρες. Οι πιο επηρεασμένες περιοχές είναι κυρίως κατοικούμενες από Κούρδους περιοχές και στις δύο πλευρές του Τουρκο-Συριακού συνόρου. Ιστορικά παραμελημένες και καταπιεσμένες από την Άγκυρα (όπως το Maraş), κάτω από Τουρκική και Ισλαμιστική εξτρεμιστική κατοχή στην βόρεια Συρία (όπως στο Αφρίν), έχοντας βιώσει την βίαιη καταστολή του Άσαντ (όπως στο Χαλέπι) ή επί του παρόντος ζώντας κάτω από Τουρκικό βομβαρδισμό (όπως στο Τελ Ριφάτ). Επιπλέον, υπάρχουν εκατοντάδες από πρόσφυγες που έχουν φύγει από τις αναρίθμητες μάχες που έχουν αποσταθεροποιήσει την περιοχή για δεκαετίες. Αυτή η καταστροφή είναι επομένως ακόμα πιο οξυμένη καθώς οι πληθυσμοί βιώνουν οικονομικές και πολιτικές δυσκολίες για πολύ καιρό.

Η τωρινή αντιμετώπιση από τα ΜΜΕ είναι άλλο ένα καταφανές παράδειγμα της αορατοποίησης του Κουρδικού λαού. Ελάχιστα μέσα ενημέρωσης μπήκαν στον κόπο να δηλώσουν ποιοι λαοί ζουν στις επηρεασμένες περιοχές. Η ιδέα δεν είναι να κάνουμε αυτή την φυσική καταστροφή βασισμένη στην ταυτότητα, καθώς η φύση δεν κάνει πολιτισμικούς διαχωρισμούς, αλλά περισσότερο για να την κρατήσουμε συνδεδεμένη με μία ανθρώπινη και ιστορική πραγματικότητα η οποία μόνη της μας επιτρέπει να καταλάβουμε πραγματικά τις δοκιμασίες που περνάνε αυτοί οι άνθρωποι. Μία πραγματική αλληλεγγύη μπορεί μόνο να υπάρξει λαμβάνοντας υπόψη τα μέσα και τα έξω αυτής της πραγματικότητας.

Κάθε άλλο παρά έκπληξη και πολύ περισσότερο από μία φυσική καταστροφή

Αυτός ο σεισμός δεν είναι ο πρώτος που να έχει χτυπήσει την περιοχή. Η περιοχή είναι στο σταυροδρόμι από τρεις τεκτονικές πλάκες, το οποίο το κάνει ένα μέρος επιρρεπές σε σεισμούς (για παράδειγμα, η Τουρκία έχει βιώσει όχι λιγότερους από 230 σεισμούς ξεπερνώντας τα 6 ρίχτερ κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα, 12 από αυτούς να ξεπερνάνε τα χιλιάδες θύματα). Ιστορικά έχουν γίνει πολλές καταστροφές, η πιο πρόσφατη από αυτές ήταν το 1999 και κατέληξε σε περίπου 20,000 θανάτους. Έχοντας επίγνωση από αυτή την πραγματικότητα μας επιτρέπει συνειδητοποιήσουμε ότι το τωρινό καθεστώς έχει κάνει τα πάντα εκτός από το να πραγματοποιήσει μία προληπτική πολιτική σε αυτό το θέμα, παρά την σημαντική Ευρωπαϊκή βοήθεια που παρέχεται για προσαρμοσμένους αστικούς σχεδιασμούς. Για χρόνια τώρα, ειδικοί στη σεισμολογία προειδοποιούν για το επικείμενο ρίσκο επικίνδυνων κινήσεων των πλακών με την κυβέρνηση να μην αντιδράει.

Είναι ακόμα πιο σκανδαλώδες όταν κάποιος γνωρίζει τους στενούς δεσμούς που ενώνουν το κόμμα AKP και τον Ερντογάν τον ίδιο με τον κατασκευαστικό τομέα, όπως και τα πολλά φαραωνικά έργα που έχουν πραγματοποιηθεί από τότε που έλαβε την εξουσία. Οι περιπτώσεις διαφθοράς είναι αμέτρητες (και σε όσον αναφορά δημόσια/ιδιωτικά συμβόλαια και την χρήση χαμηλής ποιότητας υλικών και μη συμμόρφωσης με τα στάνταρ), οι αντίπαλοι αυτών τον έργων και δημοσιογράφοι που προσπάθησαν να ρίξουν φως σε αυτές τις υποθέσεις σαπίζουν στη φυλακή ανά δεκάδες. Οι διαδηλώσεις του πάρκου Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη είναι ένα παράδειγμα που εμπεριείχε μεγάλα κομμάτια εναντιωμένα στον αστικό εξευγενισμό, μεγάλα έργα και περιβαλλοντική καταστροφή. Αυτοί απεικονίζουν τη ζημιά μίας οικονομικής πολιτικής εστιασμένης στην αύξηση της κατανάλωσης και συγκεντρωτικής αστικοποίησης που δεν λαμβάνει υπόψιν τις λαϊκές επιδιώξεις και δημιουργεί μία κοινωνική διαίρεση.

Στις Συριακές περιοχές, η αποσταθεροποίηση και οι συνέπειες από τα χρόνια πολέμου είναι ακόμα πολύ ζωντανές. Το καθεστώς στη Δαμασκό, με διαφορετικούς διεθνείς συμμάχους από της Άγκυρας, έχει παρόλα αυτά αποδείξει, μέσα στην τελευταία δεκαετία, ότι είναι έτοιμο να κάνει τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία. Αν το πείραμα της αυτονομίας της Ροζάβα γίνεται ανεκτό, είναι μόνο λόγο της δύναμης, αποφασιστικότητας και των θυσιών που έχει δείξει.

Η αναποτελεσματικότητα της βοήθειας και η καταστολή των αντιδραστικών φωνών όπως έχουν απεικονιστεί από τις αμέτρητες μαρτυρίες (μοιρασμένες μέσω των social-media και σε αντίθεση με την προπαγάνδα της Τουρκικής κυβέρνησης, πολλές περιοχές έχουν παραδοθεί στη μοίρα τους. Σε πολλά μέρη (όπως το Γκαζιαντέπ) καμία βοήθεια δεν είχε φτάσει τις κρίσιμες 12 μετά τον σεισμό. Η αναποτελεσματικότητα της βοήθειας που παρέχεται είναι εν μέρει δομική, εθελοντική και λόγω του γεωπολιτικού πλαισίου. Σήμερα, στα Τούρκικα κοινωνικά δίκτυα , ο αριθμός των σχολίων που καλούν για μία έλλειψη ενδιαφέροντας για τους θανάτους του Κουρδικού λαού, εμπεριέχοντας και μικρά παιδιά, είναι ανατριχιαστικός. Η Τουρκική κυβέρνηση έχει ήδη εκφράσει ξεκάθαρες απειλές ότι κάθε κριτική των μέτρω που ελήφθησαν θα θεωρηθεί μία μορφή προδοσίας και θα κατασταλεί (μία γραμμή επικοινωνίας έχει στηθεί για να καταγγελθούν τέτοιες ‘ανατρεπτικές’ κινήσεις). Η ποινικοποίηση της αντιπολίτευσης, η οποία συμβαίνει για χρόνια, θα αυξηθεί μόνο από ένα απελπισμένο καθεστώς που ενισχύει μία ομιλία για ενότητα που είναι στην πραγματικότητα ένας επιδεινωμένος αυταρχισμός: ‘Αν ασκείς κριτική είσαι εναντίον μας και επομένως εναντίον του έθνους’. Μερικές ώρες πριν, το twitter απλά έκλεισε στην Τουρκία.

Στην Συρία, ανάμεσα στις περιοχές που είναι πιο επηρεασμένες είναι αυτές που είναι κάτω από Τουρκική κατοχή και στα χέρια Ισλαμιστών μισθοφόρων. Αυτό υποδηλώνει μία τοπική αποδιοργάνωση και μία αυξημένη δυσκολία να σταλεί βοήθεια. Η Αυτόνομη Διοίκηση έχει ανακοινώσει ότι θέλει να παρέχει βοήθεια στις περιοχές δίπλα σε αυτές που διοικεί, ενώ το καθεστώς Άσαντ θέλει να μονοπωλήσει την διεθνή βοήθεια. Η κατάσταση του εμπάργκο στη Ροζάβα είναι ένα στοιχείο που είναι όλο και πιο αισθητό αυτές τις στιγμές. Ο Τουρκικός στρατός δεν δείχνει να έχει αποφασίσει να κηρύξει καμία ανακωχή παρά την καταστροφή. Η περιοχή του Τελ Ριφάτ, χτυπημένου από τον σεισμό, έχει, για παράδειγμα, βομβαρδιστεί ξανά το τελευταίο βράδυ (Τρίτη 7 Φεβρουαρίου).

Εργαλειοποίηση και αορατοποίηση εναντίον της αυτό-οργάνωσης και του διεθνισμού

Η προτεραιότητα είναι φυσικά η ανακούφιση της επείγουσας κατάστασης. Παρόλα αυτά, είναι ήδη αναγκαίο να είμαστε προσεκτικοί στον τρόπο με τον οποίο αυτή η καταστροφή θα χρησιμοποιηθεί στις επερχόμενες εκλογές (τον επόμενο Μάιο) αλλά επίσης και να δούμε τι μαθήματα μπορούμε να αντλήσουμε από αυτή. Όταν συμβαίνει μια τέτοια καταστροφή, τα τραύματα και οι ανάγκες δεν εξαφανίζονται μαζί με την προσοχή από τα ΜΜΕ. Ζωές και σπίτια καταστρέφονται, η ανακατασκευή είναι μία μακροπρόθεσμη διαδικασία που πηγαίνει πέρα από μόνο το τσιμέντο και πρέπει να εμπεριέχει την πρόληψη και το χτίσιμο της τοπικής ικανότητας να απαντάμε σε τέτοιους σεισμούς.

Είναι πιθανό ότι ο Ερντογάν και ο Άσαντ κάνουν ήδη σχέδια για να το εκμεταλλευτούνε αυτό με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο (όπως και η αυξημένη ποινικοποίηση αντιπολιτευτικών κομμάτων όπως το HDP). Είναι πιθανό ότι αυτό θα γίνει με ευθυγράμμιση με μία εθνική ενότητα που είναι μόνο ένα προσωπείο για να διατηρήσουν την εξουσία τους σε βάρος των συμφερόντων του λαού. Τα πρώτα σημάδια υποδηλώνουν ότι αυτό δυστυχώς δεν θα έχει ένα καθησυχαστικό αποτέλεσμα στον πόλεμο και οι καταπιεστικοί στόχοι των καθεστώτων που μπορούν μόνο να κρατήσουν λόγω αυτού. Αν η σημερινή κατάσταση απαιτεί μία γρήγορη και μονομερή αντίδραση, αυτή η αυθόρμητη αλληλεγγύη δεν πρέπει να αραιωθεί όσο γρήγορα όσο εκφράζεται, αφήνοντας ελεύθερα τα ηνία σε πολιτικές που είχαν καταστροφικές επιπτώσεις στις ζωές της πλειοψηφίας των πληθυσμών που είναι τώρα τόσο έντονα επηρεασμένοι.

Πιστεύουμε πως αυτός ο σεισμός είναι συμπτωματικός με πολλούς τρόπους από τα επιβλαβή αποτελέσματα του παραδείγματος του έθνους-κράτους, το οποίο είναι εχθρός της τοπικής αυτονομίας και αποκεντρωμένης αυτό-οργάνωσης, ενός καπιταλισμού που ποτέ δεν αναζητά την μακροπρόθεσμη ευεξία του λαού αλλά τρέφεται με κρίσεις και συγκρούσεις. Η περιοχή που τόσο άσχημα πλήττεται σήμερα είναι επίσης το μέρος που ένα αυθεντικά δημοκρατικό πολιτικό μοντέλο έχει επίμονα χτιστεί εδώ και μία δεκαετία. Αυτό το μοντέλο είναι μία απειλή για τις εξουσίες που υπάρχουν, γι’ αυτό δέχεται επίθεση από όλες τις μεριές.

Σήμερα, όπως κάνει και η Αυτόνομη Διοίκηση, θέλουμε η αλληλεγγύη μα εκφράζεται παντού και με σταθερό τρόπο. Αύριο, όταν το συναίσθημα θα έχει υποχωρήσει και οι κάμερες θα έχουν φύγει, ελπίζουμε ότι οι γυναίκες και οι άνδρες που ζουν σε αυτή την περιοχή του κόσμου δεν θα ξεχαστούν. Αυτό εξαρτάται από τον καθένα μας, αυτή είναι η ουσία του διεθνισμού που κατοικεί σε εμάς και δεν γνωρίζει σύνορα. Το να βοηθήσουμε τώρα να ανακουφίσουμε την επείγουσα κατάσταση είναι απαραίτητο, το να υφάνουμε αυθεντικούς δεσμούς διεθνιστικής αλληλεγγύης για το μέλλον είναι ζωτικής σημασίας.

Διεθνιστική Κομμούνα της Ροζάβα

08/02/23

Πηγή: Riseup4Rojava Gr