Λίγες μέρες μετά τον θάνατο του Συντρόφου μας Λεωνίδα (έναν θάνατο που σύμφωνα με το τι μας ειπώθηκε στο νοσοκομείο που διακομίστηκε, αποδίδαμε μέχρι τότε σε παθολογικά αίτια), την Πέμπτη 7/5, πληροφορηθήκαμε μια τελείως διαφορετική και συγκλονιστική πραγματικότητα.
Μετά το δεύτερο σοκ επιλέξαμε να μην αντιδράσουμε εν βρασμώ και να αξιολογήσουμε το τι έγινε. Οφείλαμε στην μνήμη του συντρόφου μας, τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε πολιτικό, να έχουμε μια ξεκάθαρη θέση απέναντι στα γεγονότα, κάθε τι λιγότερο θα ήταν απαράδεκτος πολιτικαντισμός, προσβλητικός για μια αναρχική κοινότητα αγώνα, και ακυρωτικός για όλο τον δύσβατο δρόμο που βαδίσαμε μαζί με τον σύντροφό μας τόσα χρόνια.
Χωρίς καμιά περιστροφή, με συνείδηση του τι σημαίνει μια τέτοια επιλογή, η συνέλευση του Ρουβίκωνα, ομόφωνα και εξετάζοντας ψυχρά (στα ανθρώπινα όρια) τα γεγονότα, κατέληξε στις εξής δύο θέσεις:
1. Ο σύντροφός μας ουδέποτε, μέχρι τέλους, δεν άσκησε βία στη σχέση του ή είχε οποιεσδήποτε σεξιστικές συμπεριφορές
2. Ο σύντροφός μας δολοφονήθηκε
Από εκεί και πέρα παρακολουθούμε τις αστυνομικές/ποινικές εξελίξεις και παρατηρούμε την αναμενόμενη επίθεση πρώτα από όλα στην μνήμη του Λεωνίδα και δευτερευόντως στην συλλογικότητά μας. Δεν είχαμε καμιά αυταπάτη ότι οι καθεστωτικοί μηχανισμοί προπαγάνδας δεν θα προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν το γεγονός αλλά ας μην έχει κανείς την αυταπάτη ότι θα αφήσουμε την μνήμη ενός αγωνιστή να σπιλωθεί. Θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να την προστατέψουμε.
Για εμάς ο σύντροφος αυτός ήταν ένας βράχος πίστης και αφοσίωσης πολιτικά, ένας αδερφός σε προσωπικό επίπεδο και ένα υποκείμενο θαυμασμού που βιώνοντας αδιάκοπες τραγωδίες τα τελευταία χρόνια στάθηκε στωικός και αλύγιστος, ο άνθρωπος που άντεξε μέχρι την τελευταία του στιγμή, εκεί που κάθε άλλος δικαιολογημένα θα έσπαγε. Και που έφυγε τόσο άδικα από κοντά μας.
Ο Λεωνίδας είναι και θα είναι για πάντα ωσεί παρών στις συνελεύσεις μας, στις δράσεις μας, στους κοινωνικούς αγώνες, στις παρέες και τις κουβέντες μας ως σύντροφος, φίλος, κοινωνικός αγωνιστής.
Ρουβίκωνας
Υ.Γ. Με θυμό παρατηρήσαμε ότι γίνεται μια άθλια προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί η δολοφονία του συντρόφου μας για να προωθηθούν μισογυνικές και αντιφεμινιστικές πολιτικές ατζέντες. Αυτό για εμάς, εκτός από ανήθικη σπέκουλα, είναι συνειδητή προσπάθεια σπίλωσης της μνήμης του, στα όσα ο Λεωνίδας πίστευε και έκανε, και δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να συνεχιστούν, χωρίς να πληρώσουν το κόστος, αυτές οι αντιδραστικές αθλιότητες.