Είμαστε Nosotros | Ο λόγος του Γκαρθία Ολιβέρ το 1937 στο μνημόσυνο του Ντουρούτι

Είμαστε Nosotros | Ο λόγος του Γκαρθία Ολιβέρ στις 20 Νοέμβρη του 1937, στο μνημόσυνο του Ντουρούτι στο νεκροταφείο του Montjuic. Ο Γκαρθία Ολιβέρ πέθανε σαν σήμερα, στις 13 Ιουλίου 1980. Μετάφραση από The Anarchist Library.

Η αναρχική μας ομάδα ιδρύθηκε το έτος 1923.

Σε συνθήκες που ήταν πολύ άσχημες για το κίνημά μας, πολύ θλιβερές για ολόκληρη την εργατική τάξη.
Οι πιστολέρο του “Sindicato Libre[1]”, που χρηματοδοτούνταν από την αστική τάξη, ήταν σχεδόν ιδιοκτήτες της πόλης.
Οι ορδές της αστυνομίας συνέβαλαν στην καταστροφή των οργανώσεών μας και των ανδρών μας.
Ο Salvador Seguí, ο τιτάνας του αναρχοσυνδικαλισμού, είχε πέσει.
Παλιοί αγωνιστές, οι μεγαλύτεροι του τόσο λαμπρού σημερινού μας κινήματος, είχαν πέσει.
Όταν σκεφτήκαμε ότι μάλλον πλησίαζε η στιγμή της πλήρους ήττας,
ενωθήκαμε, εκείνη τη στιγμή, εμείς που δεν ντρέπομαι να το πω, εμείς που είμαι περήφανος να το ομολογήσω:
Οι βασιλιάδες της εργατικής τάξης, το πιστόλι της Βαρκελώνης!
Ζήσαμε και ενεργήσαμε αποδιοργανωμένοι.

Αλλά κάναμε μια επιλογή!
Οι καλύτεροι τρομοκράτες της εργατικής τάξης
Αυτοί που μπορούσαν να ανταποδώσουν καλύτερα τη γροθιά με τη γροθιά και να δώσουν την τελική νίκη στο προλεταριάτο.
Χωριστήκαμε από τους άλλους συντρόφους, ενωθήκαμε και δημιουργήσαμε μια αναρχική ομάδα.
Μια ομάδα δράσης, για να δώσουμε τη μάχη!
Ενάντια στους πιστολέρο, ενάντια στην αστική τάξη και ενάντια στην κυβέρνηση!
Πετύχαμε το στόχο μας: νικήσαμε!

Οι γροθιές μας ήταν πιο σκληρές, περισσότερο στοχευμένες, από τις δικές τους.
Και η ομάδα σχηματίστηκε, και ήταν ένας όρκος όσων εντάχθηκαν σε αυτήν, ότι, από εκείνη τη στιγμή και μετά, η ομάδα μας “Los Solidarios” θα συνεχίζαμε τον αγώνα, μέχρι τον απόλυτο θρίαμβο της εργατικής τάξης, μέχρι τον θρίαμβο της κοινωνικής επανάστασης και ότι μόνο ο θάνατος θα μπορούσε να μας χωρίσει.
Ο πρώτος που έπεσε ήταν ο σύντροφος Eusebio, στις Αστούριες.
Ο σύντροφος Torin έπεσε επίσης, στη Βαρκελώνη.
Οι σύντροφοι Suberviela και Torres Escartín υπέφεραν στη φυλακή.
Και όταν εμείς, μετά την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, βγήκαμε από τις φυλακές και ενωθήκαμε ξανά στην Ισπανία, συνεχίσαμε την ομάδα, και τότε, μετονομάσαμε σε, “Nosotros” (“Εμείς”).

Εμείς (Nosotros), που δεν έχουμε όνομα!
Εμείς, που δεν έχουμε υπεροψία!
Εμείς, που είμαστε μια μάζα!
Εμείς, που θα πέσουμε ένας-ένας!
Εμείς (Nosotros)!
Έχουμε ένα χρέος.
Ο Ντουρούτι το πλήρωσε.
Για την επανάσταση και προς τιμήν της δέσμευσής του.
Εμείς που είμαστε, όπως ο Ντουρούτι, για να δείξουμε στην Ευρώπη ότι σταματήσαμε τον τελευταίο συμβιβασμό.
Ο χρόνος το αποδεικνύει:
Δεν είναι δοκιμασία μιας ημέρας ούτε ενός χρόνου.
Είναι μια δοκιμασία ετών.
Πληρώθηκε.
Επιτεύχθηκε.
Ο Ντουρούτι έκανε το καθήκον του,
και εμείς, που είμαστε ακόμα εδώ, θα το κάνουμε επίσης.
Ο θάνατος δεν είναι τίποτα!
Οι ατομικές μας ζωές δεν είναι ΤΙΠΟΤΑ!
Γι’ αυτό είμαστε “Nosotros”.
Και ενώ ένας από εμάς έχει απομείνει, οι “Nosotros” συνεχίζουμε να ζούμε.
Αυτό είναι όλο.

[1] Ένα συνδικάτο που ιδρύθηκε από τους βιομηχάνους της Βαρκελώνης σε μια προσπάθεια να σπάσει την πολύ πιο μαχητική Ένωση CNT. Η ηγεσία του συμμετείχε στις εκστρατείες των Pistoleros, δίνοντάς τους πληροφορίες για τα μέλη της CNT.