Χιλιάδες μετανάστες βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα σύνορα μεταξύ Πολωνίας και Λευκορωσίας προσπαθώντας να εισέλθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως έχουμε ήδη αναφέρει πριν από λίγο καιρό , εδώ και μήνες οι ανατολικές χώρες της ΕΕ έχουν γίνει οι νέοι δρόμοι που χρησιμοποιούν οι μετανάστες για να φτάσουν στην Ευρώπη, αποφεύγοντας να περάσουν στην Τουρκία και να καταλήξουν έγκλειστοι εξαιτίας των συμφωνιών μεταξύ Ερντογάν και Ευρωπαϊκής Επιτροπής ή να ρισκάρουν τη ζωή τους στην Μεσόγειο θάλασσα. Τις τελευταίες ημέρες, ωστόσο, η πολωνική κυβέρνηση αποφάσισε να τους εμποδίσει: Η Πολωνία έχει δημιουργήσει μια ζώνη έκτακτης ανάγκης αρκετών χιλιομέτρων κατά μήκος των συνόρων, στέλνοντας την αστυνομία και το στρατό. Η Λιθουανία, η άλλη χώρα εισόδου, έχει κάνει το ίδιο. Αυτό εμποδίζει οποιονδήποτε να βοηθήσει τους μετανάστες που έχουν εγκλωβιστεί στο κρύο, στη μέση του δάσους. Αρκετοί από αυτούς έχουν ήδη πεθάνει εξαιτίας του αποκλεισμού τους. Απόπειρες εισόδου απωθούνται με δακρυγόνα και συρματοπλέγματα.
Αρχικά δημοσιεύτηκε από την Transnational Strike. Γράφτηκε από τον Διακρατικό Συντονισμό Μεταναστών.
Από την άλλη πλευρά, η Λευκορωσία με ιδιαίτερη κυνικότητα, ενθαρρύνει μετανάστες από το Ιράκ, το Ιράν και άλλες αφρικανικές χώρες να διέλθουν, σε μια προσπάθεια τους να φτάσουν στην ΕΕ. Η Λευκορωσία χρησιμοποιεί έτσι τους μετανάστες, ως απάντηση στις κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τις Βρυξέλλες στις αρχές του έτους. Η Γαλλία και η Γερμανία, με την υποστήριξη της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Von der Leyen, έσπευσαν να παράσχουν την υποστήριξή τους στην Πολωνία, καταδικάζοντας τον Λουκασένκο ως έμπορο ανθρώπων, προκειμένου να επικαλεστεί δικαίως την αυστηρή προστασία των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ. Έτσι, ενώ ένας αυξανόμενος αριθμός μεταναστών πεθαίνει από υποθερμία στα πολωνικά δάση, η Ευρώπη περιορίστηκε στο να περιγράψει αυτήν την άνευ προηγουμένου κατάσταση στα ανατολικά της σύνορα ως «επιθετικότητα ενός διεφθαρμένου καθεστώτος, ικανού να διαπράξει φρικτά πράγματα». Αυτή είναι μια καλή περιγραφή του καθεστώτος Λουκασένκο, αλλά δεν μπορεί να διαγράψει την αυτόβουλη και νόμιμη επιθυμία των μεταναστών, ανδρών και γυναικών, να βρουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Με την ανάπτυξη του στρατού στα σύνορα, οι ευρωπαϊκές χώρες, απαντούν στο καθεστώς του Λουκασένκο, σπρώχνοντας τους μετανάστες στα συρματοπλέγματα. Εν τω μεταξύ, εκφράζουν τον μεγαλύτερο στόχο «συνεργασίας με τρίτες χώρες, για τον αποκλεισμό των αφίξεων στο Μινσκ». Αν και οι εικόνες από τα σύνορα είναι τρομακτικές, η βάναυση αντίδραση της Πολωνίας στην «μεταναστευτική απειλή» και η χρήση των μεταναστών από τη Λευκορωσία ως αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης με την ΕΕ, δεν είναι μεμονωμένες περιπτώσεις. Αντιθέτως, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος ενός ευρωπαϊκού καθεστώτος διαχείρισης των μεταναστών που πλέον νομιμοποιεί ανοιχτά τη βία εις βάρος τους και τη συστηματική παραβίαση των δικαιωμάτων τους και των διεθνών συμβάσεων.
Μερικά παραδείγματα: τις τελευταίες ημέρες στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Υπουργείο Εσωτερικών προσπάθησε αθόρυβα να τροποποιήσει το νομοσχέδιο για την εθνικότητα και τα σύνορα εισάγοντας μια διάταξη που παρέχει ασυλία στο προσωπικό των Συνοριακών Δυνάμεων εάν αποτύχουν να σώσουν ζωές στη θάλασσα. Αυτό σημαίνει ότι κανείς δεν θα θεωρηθεί υπεύθυνος για θανάτους στη θάλασσα που προκάλεσε το Λιμενικό Σώμα. Η Κροατία και η Ελλάδα, από την άλλη πλευρά, χρησιμοποιούν έναν παράτυπο στρατιωτικό σώμα, δηλαδή μονάδες με πολιτικά ρούχα με μπαλακλάβες, που συνεργάζονται με την αστυνομία αυτών των χωρών, για να αναγκάσουν τους μετανάστες να φύγουν από τα σύνορά τους. Στην Κροατία, αυτές οι μονάδες βιντεοσκοπήθηκαν να χτυπούν ανθρώπους με ξύλα στα σύνορα με τη Βοσνία, ενώ στην Ελλάδα κατηγορούνται ότι αναχαιτίζουν βάρκες στο Αιγαίο και παρασύρουν επιβάτες σε σωσίβιες σχεδίες στα τουρκικά ύδατα. Εκείνοι που εξεγέρθηκαν μαζικά τον τελευταίο μήνα – κρατούνται σε κέντρα κράτησης, ξυλοκοπούνται, βασανίζονται και βιάζονται.
Μετά από χρόνια παράνομων επαναπροωθήσεων στη θάλασσα και στα Βαλκάνια, βρισκόμαστε τώρα σε παράνομες επαναπροωθήσεις στα σύνορα Πολωνίας – Λιθουανίας. Η πρόθεση της ΕΕ να «αποτρέψει τα ταξίδια στο Μινσκ» επιβεβαιώνει επίσης το ρόλο τρίτων χωρών στις ευρωπαϊκές πολιτικές κατά των μεταναστών. Γνωρίζουμε ότι οι μετανάστες δεν θα σταματήσουν και ότι οι ευρωπαϊκές πολιτικές, για άλλη μια φορά, θα κάνουν τα ταξίδια τους πιο επικίνδυνα και θα γεμίσουν τις τσέπες των διακινητών και των δικτατόρων. Στο μεταξύ, διαδηλώσεις για την υποστήριξη των μεταναστών οργανώνονται και πραγματοποιούνται στην Πολωνία και τη Λιθουανία.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προσποιούνται ότι θέλουν να προστατεύσουν τους μετανάστες, λέγοντας ότι δεν πρέπει να εγκαταλείψουν τις χώρες καταγωγής τους. Ξέρουμε όμως ότι η αναζήτηση της ελευθερίας και μιας καλύτερης ζωής δεν μπορεί να σταματήσει και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μαζί με τους ακόμα και αυτές τις ώρες που καταφέρνουν να περάσουν τα σύνορα. Η βία με την οποία η ΕΕ και οι γειτονικές χώρες καταστέλλουν την είσοδο μεταναστών είναι μια απάντηση στο μαζικό μας κίνημα και στο αίτημα μας για ελευθερία. Ωστόσο, γνωρίζουμε επίσης ότι ενώ αυτή η βία θέτει σε κίνδυνο τις ζωές πολλών, οι ίδιες οι χώρες που την ασκούν χρειάζονται μετανάστες εργάτες για εκμετάλλευση. Επομένως, δεν είναι αλήθεια ότι η βία χρησιμοποιείται για να σταματήσει τους μετανάστες με κάθε κόστος:
Γι’ αυτό, ενώ βρισκόμαστε στο πλευρό των μεταναστριών που – στη Λευκορωσία όπως στη Λιβύη, στην Τουρκία όπως στην Ελλάδα– συνεχίζουν να αμφισβητούν το ευρωπαϊκό συνοριακό καθεστώς, είμαστε επίσης στο πλευρό εκείνων που καθημερινά, στις ίδιες χώρες και σε κάθε γωνιά της Ευρώπης, αγωνίζονται ενάντια στην εκμετάλλευση και ενάντια στο θεσμικό ρατσισμό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θέλουμε μια ευρωπαϊκή άδεια διαμονής άνευ όρων: για την ελεύθερη κυκλοφορία και την ελευθερία διαμονής, ενάντια στη βία και την εκμετάλλευση και ενάντια στα συμφέροντα των διακινητών και των δικτατόρων που υποστηρίζονται από τις ευρωπαϊκές πολιτικές. Θέλουμε να παραμείνουμε ζωντανοί, θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι!
Διακρατικός Συντονισμός Μεταναστών