Ανακοίνωση για τη Γάζα από την Αναρχική Κομμουνιστική Ομάδα Μελβούρνης.
Η Αναρχική Κομμουνιστική Ομάδα Μελβούρνης εκφράζει την αλληλεγγύη της στην παλαιστινιακή αντίσταση ενάντια στο ισραηλινό απαρτχάιντ.
Σε αντίθεση με τις δηλώσεις των απολογητών του Ισραήλ, οι επιθέσεις των μαχητών της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ δεν ήταν «απρόκλητες». Οι Παλαιστίνιοι έχουν προκληθεί, εθνοκαθαριστεί, φυλακιστεί, βασανιστεί, δολοφονηθεί και υποβληθεί σε καθημερινές ταπεινώσεις για δεκαετίες.
Όπου οι επιθέσεις της Χαμάς (μιας εντελώς αντιδραστικής οργάνωσης) έχουν στοχεύσει αμάχους, τις απορρίπτουμε εντελώς. Η πλειοψηφία της εργατικής τάξης στο Ισραήλ είναι σίγουρα συνένοχη στο απαρτχάιντ και δεν περιμένουμε η αλληλεγγύη των Εβραίων-εργαζομένων με τους Παλαιστίνιους να είναι μια σημαντική δύναμη στο εγγύς μέλλον. Παραμένει, ωστόσο, ότι μια τέτοια εξέλιξη θα είναι τελικά απαραίτητη, και ότι αυτό δεν ενθαρρύνεται από αδικαιολόγητες επιθέσεις εναντίον αμάχων ισραηλινών εργαζομένων. Είναι επίσης σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι τα εγκλήματα της Χαμάς, αν και πραγματικά, είναι απλώς μια χλωμή ηχώ των εγκλημάτων του Ισραήλ. Τα νεκροταφεία της Γάζας ξεχειλίζουν από τους αμάχους θύματα της ισραηλινής βίας.
Η ένοπλη αντίσταση ενάντια στο ισραηλινό κράτος, και ο φασισμός που καλλιεργεί, είναι μια άλλη ιστορία. Ο λαός της Γάζας – οι κάτοικοι της μεγαλύτερης υπαίθριας φυλακής στον κόσμο – έχουν κάθε δικαίωμα (ό,τι κι αν πιστεύει κανείς για τη στρατηγική) να απελευθερωθεί από την κόλαση που έχει επιβάλει το καθεστώς του απαρτχάιντ. Οι κάτοικοι της Γάζας δηλητηριάζονται από την παροχή νερού, στραγγαλίζονται οικονομικά και υποβάλλονται σε βομβαρδισμούς ρουτίνας. Κανένας πόλεμος δεν ξεκίνησε από τη Χαμάς – ο πόλεμος είναι η καθημερινή πραγματικότητα για τον παλαιστινιακό λαό.
Η απάντηση της ακροδεξιάς κυβέρνησης στο Ισραήλ θα είναι σχεδόν σίγουρα πιο άγρια από οτιδήποτε έχουμε δει τις τελευταίες δύο δεκαετίες των «ειδικών επιχειρήσεων». Υπάρχει πραγματικός κίνδυνος ο στρατός να διαπράξει μια τερατώδη πράξη και να παρουσιάσει στον κόσμο ένα τετελεσμένο γεγονός . Επιπλέον, το φασιστικό κίνημα στο Ισραήλ μιλά όλο και περισσότερο με όρους απροκάλυπτης γενοκτονίας – μια τελική λύση στο παλαιστινιακό πρόβλημα.
Για να πάρουν το τεράστιο θάρρος τους και να το μεταφράσουν σε ήττα για το καθεστώς του απαρτχάιντ, οι εργάτες της Παλαιστίνης πρέπει να δράσουν ανεξάρτητα από τους αυτόκλητους ηγέτες τους. Η έκρηξη της αυτοοργάνωσης και της λαϊκής συμμετοχής που εκδηλώθηκε στην Πρώτη Ιντιφάντα πρέπει να επαναληφθεί.
Εν τω μεταξύ, οι εργάτες του Ισραήλ πρέπει να πάρουν θέση όχι πολέμου αλλά ταξικού πολέμου. Η αποικιοκρατική νοοτροπία των εποίκων, η ταξική συνεργασία και ο φασισμός πρέπει να ηττηθούν. Το κράτος του απαρτχάιντ πρέπει να καταρρεύσει. Ρεαλιστικά, αυτό δεν θα συμβεί χωρίς ουσιαστική διεθνή αλληλεγγύη της εργατικής τάξης. Αυτό θα απαιτήσει αγώνα ενάντια στις διάφορες δικτατορίες στην περιοχή, καθώς και ένα κίνημα στις Ηνωμένες Πολιτείες για να τερματιστεί η ζωτική υποστήριξη που διατηρεί το status quo. Αν και η σημασία της υποστήριξης της Αυστραλίας προς το Ισραήλ δεν είναι συγκρίσιμη με εκείνη των ΗΠΑ, πρέπει επίσης να έχουμε τον ίδιο αγώνα εδώ.
Ο σχηματισμός ενός ενιαίου διεθνικού κράτους δεν θα αντιμετώπιζε τα βαθύτερα αίτια της κρατικής σύγκρουσης, του ρατσιστικού εθνικισμού και της εκμετάλλευσης. Μόνο ένα κίνημα ολόκληρης της τάξης, ενωμένο ενάντια στα αφεντικά και τους πολιτικούς, τόσο τους Άραβες όσο και τους Εβραίους, μπορεί να εξαλείψει αυτά τα δηλητήρια και να απελευθερώσει κάθε ανθρώπινο ον που κατοικεί σήμερα μεταξύ του ποταμού και της θάλασσας, στη γη της Παλαιστίνης.
ΚΑΤΩ ΤΟ ΑΠΑΡΤΧΑΙΝΤ
ΟΧΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΛΛΑ ΤΑΞΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Μετάφραση: Αργύρης Αργυριάδης
