Στρατόπεδο Μόριας: Η ντροπή του ανθρώπινου είδους
Μόνο και μόνο η ύπαρξη του μεγαλύτερου στρατοπέδου συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών της Ευρώπης στη Λέσβο ήταν ντροπή για το ανθρώπινο είδος. Στη συνέχεια, ήταν μία απόδειξη της κατάντιας της σημερινής Ευρώπης και του αστείου ελληνικού κράτους. Τι ήταν το στρατόπεδο της Μόριας σε απλά λόγια; Ήταν το μέρος όπου τα πολυδιαφημισμένα διαχρονικά ιδανικά της Ευρώπης, τύπου αλληλεγγύη, ανθρώπινα δικαιώματα, ασφαλές καταφύγιο για θύματα πολέμου και βίας, διαλύονται μονομιάς μέσα σε μια καταιγίδα αδιαφορίας και έλλειψης πολιτικής βούλησης.
Στο στρατόπεδο της Μόριας καθρεφτίζεται η αποτυχημένη απόπειρα ομαλοποίησης μιας τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης. Είναι κάτι που έπρεπε να εξαφανιστεί, όπως κάθε στρατόπεδο συγκέντρωσης, γιατί αλλιώς θα το βλέπουν μετά από 50-60 χρόνια οι απόγονοι του ανθρώπου και θα αναρωτιούνται ποιοι αρρωστημένοι εγκέφαλοι επέτρεψαν την ύπαρξη αυτής της τραγωδίας. Είναι η ηθική αποτυχία των πάντων. Χτισμένο για να “φιλοξενήσει” περίπου 3.000 άτομα, “φιλοξενούσε” τελικά περισσότερους από 13.000 (συμπεριλαμβανομένων περίπου χιλίων ασυνόδευτων ανηλίκων). Μερικές φορές δεν είχε ούτε νερό, αλλά τα δακρυγόνα δεν έλειψαν ποτέ. Η συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων και μεταναστών που βρίσκονται εκεί περιμένουν περισσότερο από ένα χρόνο για να γυρίσουν με ρυθμούς Τσιάρτα οι τροχοί της ελληνικής γραφειοκρατίας, να επανεξεταστούν οι αιτήσεις ασύλου τους και να μάθουν τι θα απογίνουν.
Τόσο οι πρόσφυγες – μετανάστες όσο και οι κάτοικοι του νησιού χρειάζονται την έμπρακτη υποστήριξη μας. Δεν χρειάζονται λόγια, παρά μόνο πράξεις και πράξεις σημαίνει ένα πράγμα: Να μεταφερθούν άμεσα οι περισσότεροι στην Ευρώπη και σε άλλα μέρη της ελληνικής επικράτειας που μπορούν να προσφέρουν τα αυτονόητα: Στέγη, φαγητό και ιατρική περίθαλψη. Πολλοί εκτοξεύουν εύκολους χαρακτηρισμούς και τσουβαλιάζουν όλους τους κατοίκους του νησιού σαν φασίστες, η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Ναι υπάρχουν και σκατόψυχοι και ρατσιστές. Πάντα υπήρχαν στην Ελλάδα. Δεν γίνεται όμως ποτέ και πουθενά ένα ελληνικό νησί που σε κάποια σημεία απέχει μόλις 6 μίλια από τις τουρκικές ακτές να λύσει το προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα της Ευρώπης. Δεν μπορεί ένα μέρος συγκεκριμένης χωρητικότητας να έχει τον τετραπλάσιο κόσμο γιατί έτσι βολεύεται η κάθε κυβέρνηση. Δεν είναι ανεκτό οι φανερές και κρυφές μπίζνες κάθε ΜΚΟ να υπερκαλύπτουν την πραγματικότητα.
Πριν και πάνω από κάθε πολιτική τοποθέτηση έχουμε να υπερασπιστούμε την ανθρώπινη υπόσταση. Να καταλάβουμε ότι η ζωή έχει γυρίσματα και το αύριο δεν είναι εγγυημένο για κανέναν μας. Αύριο μπορεί να αλλάξουν τα δεδομένα και οι σημερινοί προνομιούχοι να ξαναγίνουν κατατρεγμένοι. Για αυτό λοιπόν, σαν άνθρωπος έχεις την υποχρέωση να φέρεσαι στους άλλους με τον τρόπο που θέλεις να σου φέρονται. Με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Και να μην ξεχνάς ποτέ: Να σέβεσαι τη διαδρομή που κάνουν τα δάκρυα για να φτάσουν από την καρδιά στα μάτια…
