Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1958 πεθαίνει στη Νέα Υόρκη ο Γερμανός αναρχικός θεωρητικός και ιστορικός Ρούντολφ Ρόκερ. Ο Ρόκερ ήταν γνωστός για την ενεργό δράση του στο αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα, γράφοντας βιβλία όπως το «Αναρχο-συνδικαλισμός: Θεωρία και Πρακτική» και το «Εθνικισμός και Πολιτισμός».
Ο Ρόκερ γεννήθηκε το 1873 στο Μάιντς της Γερμανίας σε μια οικογένεια Kαθολικών ειδικευμένων εργατών. Οι γονείς του πέθαναν σε νεαρή ηλικία και έμεινε ορφανός. Έμαθε τη δουλειά της βιβλιοδεσίας και εργάστηκε πάνω σε αυτό το αντικείμενο για ένα διάστημα. Ο Ρόκερ εντάχθηκε στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, αλλά διαγράφηκε με μια αριστερή φράξια το 1890 και στράφηκε στον αναρχισμό.
Τα επόμενα χρόνια ο Ρόκερ κινούταν στη Δυτική Ευρώπη, συνεισφέροντας στον αναρχικό Τύπο και παρακολουθώντας συνέδρια της Β’ Διεθνούς. Το 1895 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο.
Η σχέση του Ρόκερ με την Milly Witcop, μια Εβραία ριζοσπάστρια, έκανε τον Ρόκερ να ενταχθεί στο Εβραϊκό αναρχικό κίνημα. Έμαθε τη γλώσσα και το 1898 άρχισε να εκδίδει την εβραϊκή αναρχική εφημερίδα «Dos Fraye Vort» (Ο Ελεύθερος Λόγος), ενώ το υπόλοιπο διάστημα εξέδιδε κι άλλες Εβραϊκές αναρχικές εφημερίδες. Μέχρι το διεθνές συνέδριο του αναρχικού κινήματος στο Άμστερνταμ το 1907, ήταν εκπρόσωπος του Εβραϊκού Αναρχικού Κινήματος στη Βρετανία, το οποίο ήταν μεγαλύτερο από ολόκληρο το κίνημα στο υπόλοιπο Ηνωμένο Βασίλειο. Το κίνημά τους ήταν βαθιά ριζωμένο, μέσω των παρεμβάσεων τους, στους χώρους εργασίας και ο Ρόκερ έχαιρε μεγάλη εύνοια από το αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα.
Στο ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ρόκερ αντιτάχθηκε έντονα και στα δύο μέτωπα και η αντιμιλιταριστική του δράση, ήταν η αιτία για να εξοριστεί από το Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι το 1918. Τελικά κατέληξε πίσω στη Γερμανία, όπου συνεργάστηκε με την αναρχοσυνδικαλιστική FAUD, το γερμανικό τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων (AIT). Ήταν ο συντάκτης της εφημερίδας τους, «Die Syndikalist». Το 1933 αναγκάστηκε να εγκαταλήψει την Γερμανία, για να ξεφύγει από τους Ναζί, καταλήγοντας στη Νέα Υόρκη. Το μεγάλο του έργο, «Εθνικισμός και Πολιτισμός», ήταν μια ογκώδης κριτική στον εθνικισμό η οποία έλαβε επαινετικά σχόλια από ανθρώπους όπως ο Αϊνστάιν.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η υποστήριξή του προς τις Συμμαχικές Δυνάμεις ήταν η αιτία να διακοπούν οι σχέσεις του με πολλούς συντρόφους ανά τον κόσμο, αν και όπως συνέβη και με τον Κροπότκιν, παρέμεινε μια ευρέως αναγνωρισμένη προσωπικότητα. Καθώς γερνούσε, η αντίληψη του Ρόκερ για τον αναρχισμό άρχισε να μετατοπίζεται από τον αναρχοσυνδικαλισμό της ταξικής πάλης προς μια πιο ιδεαλιστική ανάλυση για τον κόσμο και την ιστορία. Όπως και ο Κροπότκιν, άρχισε να βλέπει τον κόσμο περισσότερο ως μια αντίθεση μεταξύ των «ελευθεριακών» και «απολυταρχικών» ιδεών.
Παρ ‘όλα αυτά, το έργο του Ρόκερ «Αναρχοσυνδικαλισμός: Θεωρία και Πρακτική», που γράφτηκε κατά τη διάρκεια της ισπανικής επανάστασης, θα γίνονταν ευρέως γνωστό… Αν και παλιό, παραμένει ένα βασικό εισαγωγικό κείμενο για τους αναρχικούς της εργατικής τάξης σήμερα.
