Σε αυτή την εις βάθος ανάλυση, ο αναρχικός συγγραφέας Peter Gelderloos διερευνά τις τεχνολογικές και γεωπολιτικές αλλαγές που θα αντιμετωπίσουν τα κινήματα για την κοινωνική απελευθέρωση τις επόμενες δεκαετίες. Πώς θα προσπαθήσουν εκείνοι που κρατούν την εξουσία...
του Classreverb Περιεχόμενα Προσφορά και ζήτηση Από το «κράτος-πρόνοιας» στο κράτος «ποινικού δικαίου»: οι μεταμορφώσεις της κοινωνικής υποταγής Το ελληνικό κράτος Η νέα κρατική περιπέτεια Ο Δεκέμβρης στο απόσπασμα Εμείς …το πρόβλημα της χώρας 1. Προσφορά και ζήτηση Ο...
Προς το παρόν το κράτος δεν μπορεί να βασίζεται παρά στην αστυνομία για να μας κάνει να επιστρέψουμε στα σπίτια μας. Και την χρησιμοποιεί όσο ποτέ… Εδώ και μερικές δεκαετίες
Η 4η εκπομπή της Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας) στο Ελεύθερο Κοινωνικό Ραδιόφωνο 1431ΑΜ, στις 13/04/2018. Θέματα: • Απεργία πείνας-δίψας Β. Δημάκη • Τάσος Θεοφίλου • Αμβρόσιος-προσαγωγές ατόμων lgbtqi+ κοινότητας • ZAD (Νάντη...
Προς το παρόν το κράτος δεν μπορεί να βασίζεται παρά στην αστυνομία για να μας κάνει να επιστρέψουμε στα σπίτια μας. Και την χρησιμοποιεί όσο ποτέ… Εδώ και μερικές δεκαετίες
Από την πλευρά του αναρχισμού το ζήτημα της κουλτούρας ήταν πάντα νευραλγικό ακριβώς γιατί η εξουσία συγκροτείται από την βία και την πειθώ – οποιαδήποτε αναρχικη/ελευθεριακη θεωρία είναι αναγκασμένη να θεωρεί την πολιτιστική παρέμβαση σαν θεμελιώδες μέρος της πρακτικής της.
Όπως και να έχει τα όνειρα και οι επιδιώξεις αυτών των ανθρώπων σημάδεψαν τους επαναστάτες των επόμενων χρόνων. Τα ειρηνικά τους μέσα έδωσαν τη θέση στις επαναστατικές και πιο βίαιες προτροπές των Μαρξ και Μπακούνιν που θα αγωνιστούν και εκείνοι για την ουτοπία. Όμως τίποτα δε γίνεται με παρθενογέννηση. Η αποτυχία των Ουτοπικών σοσιαλιστών να πραγματώσουν τα όνειρα τους, έδωσε στους μετέπειτα επαναστάτες να καταλάβουν ότι «η βία είναι η μαμή της ιστορίας».
Έτσι, η υιοθέτηση της αρχής της ομοφωνίας καθηλώνει τη συνέλευση στην αέναη αναζήτηση ενός – δήθεν πλουραλιστικού – κατώτατου κοινού παρονομαστή (καθιστώντας αδύνατη τη λήψη σημαντικών αποφάσεων) και αναγάγει τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις που λαμβάνουν χώρα εκτός της συνέλευσης σε αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής διαδικασίας, αφού δίχως αυτή την ανεπίσημη «προεργασία» ο βαθμός συναντίληψης που απαιτεί η ομοφωνική απόφαση είναι σχεδόν αδύνατο να επιτευχθεί.
Απορρίπτοντας συνολικά κάθε έννοια ανταλλαγής και παραγωγής, η κομμουνιστικοποίηση στερεί την αυτόνομη, ακρατική κοινωνία τόσο από τα αναγκαία μέσα αυτοσυντήρησης που θα την καταστήσουν βιώσιμη, με την μορφή μόνιμων οικονομικών θεσμών που θα λειτουργούν στη βάση της ισοκατανομής της οικονομικής δύναμης, της αμοιβαίας στήριξης και της αλληλεξάρτησης, αλλά και από τα μέσα επίλυσης των βιοποριστικών προβλημάτων εκείνων των κοινωνικών στρωμάτων που ενδεχομένως θα είχαν κάθε συμφέρον να ταχθούν στο πλευρό ενός αντισυστημικού κινήματος που θα παλεύει για την μετάβαση σε μια κοινωνία χωρίς ιεραρχίες και θεσμισμένες συγκεντρώσεις δύναμης.
Σε αυτό το κείμενο γίνεται μια προσπάθεια να αναλυθούν οι όροι της υποδούλωσης της κοινωνίας στην διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς και ο σύγχρονος ρόλος του Κράτους ως εκτελεστικού οργάνου του πολυεθνικού κεφαλαίου. Στην εικονική πραγματικότητα στην οποία ζούμε, η...
Σε αντίθεση με το στερεότυπο του αναρχισμού ως δόγματος του “όλα ή τίποτα”, ο Μαλατέστα διατύπωνε ήδη στα 1899: “δεν είναι ζήτημα να πετύχουμε την αναρχία σήμερα, αύριο ή στους επόμενους δέκα αιώνες, αλλά το ζήτημα είναι ότι βαδίζουμε προς την αναρχία σήμερα, αύριο και για πάντα”.
εξειδικευμένος τυχοδιωκτισμός, προσωπική καταξίωση, μια αποστροφή στη θεωρία παράξενα συναφής με τις αντι-ορθολογικές τάσεις του μεταμοντερνισμού, ύμνοι στην έλλειψη θεωρητικής συνοχής (πλουραλισμός), μια βασική απολίτικη και αντι-οργανωτική αφοσίωση στη φαντασία, την επιθυμία και την έκσταση και μια όλο και πιο εσωστρεφής εμμονή με την καθημερινότητα, αντανακλούν το επαχθές τίμημα που η κοινωνική αντίδραση έχει στοιχίσει στον ευρω-αμερικάνικο αναρχισμό τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Το κείµενο αυτό δηµοσιεύτηκε στην εφηµερίδα Freedom (27η Ιούνη, 11η Ιούλη 1992). Ο Κόλιν Γουόρντ (Colin Ward: 1924-) υπήρξε διευθυντής της αγγλικής εφηµερίδας Ελευθερία (Freedom) και ιδρυτής του περιοδικού Αναρχία (Anarchy). Έχει γράψει βιβλία για την πολιτική, την...
Η δήθεν «αναρχική» στάση των ίσων αποστάσεων ανάμεσα στον πανίσχυρο εξουσιαστικό μηχανισμό της υπερεθνικής ελίτ και στα τοπικά κινήματα που αντιστέκονται στην περιφέρεια – επειδή αυτά μπορεί να είναι φορείς κάποιου άλλου είδους ετερονομίας (εθνικισμός, θρησκευτικός φονταμενταλισμός, κλπ.) – καταλήγει να ευνοεί αντικειμενικά τον ισχυρότερο, δηλαδή την υπερεθνική ελίτ, στην εκστρατεία που διεξάγει για την καθολίκευση της κυριαρχίας της. Βρίσκεται επίσης επικίνδυνα κοντά σε μια αντίληψη ενός κατακτητή που βρίσκεται σε ανθρωπιστική, «εκπολιτιστική» αποστολή (π.χ. να «διαπαιδαγωγήσουμε» τους «απολίτιστους» Αφγανούς στον σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων), παρόμοια με αυτή των απολογητών της αποικιοκρατίας.
Αθήνα, Κ*Βοξ 9/12/2018, 19:30 και Θεσ/νίκη, 11/12/2018, 19:00 στέκι Βιολογικού.
Μετά το 10ο Συνέδριο των Μπολσεβίκων (Μάρτιος 1921) , μέρος των διαφωνούντων κομμουνιστών αρχίζει να διώκεται από τις υπηρεσίες ασφαλείας του σοβιετικού καθεστώτος και την Τσεκά /Γκεπεού (Πολιτική Αστυνομία). Λόγω των απόψεών του και της δράσης του , ο Μιάσνικοφ διαγράφεται από το κόμμα των Μπολσεβίκων τον Φεβρουάριο 1922. Το 1923 συγκροτεί την παράνομη οργάνωση «Ομάδα Εργατών του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος» ( Workers’Group).
«Η ιστορία προχωρεί από την κακή πλευρά»[2] είχε γράψει ο Μαρξ στην Αθλιότητα της φιλοσοφίας, αντιπαραθέτοντας στην ηθικολογική αντίληψη του Προυντόν για την ιστορία, σύμφωνα με την οποία τα ουμανιστικά ιδανικά θα θριαμβεύσουν με τη δύναμη της πειθούς και της...
«Έχουν προβάλει επικίνδυνα συνθήματα. Έχουν φετιχοποιήσει τις δημοκρατικές αρχές. Τοποθέτησαν το δικαίωμα των εργατών να εκλέγουν αντιπροσώπους πάνω από το Κόμμα. Λες και το Κόμμα δεν έχει δικαίωμα να επιβεβαιώνει τη δικτατορία του ακόμα κι αν αυτή η δικτατορία...
Ο θρύλος του Λένιν πλέον μου φάνηκε ως ένα μεγάλο ψέμμα, σχεδιασμένο για να συγκαλύψει τα εγκλήματα της γραφειοκρατίας.
«Για να καταστρέψεις την τυραννία της γραφειοκρατίας, που χτίστηκε από τα δικά σου χέρια, Λένιν, θα έπρεπε να καταστρέψεις τον μύθο της αλάθητης σοφίας του προλεταριάτου. Την ώρα του μέγιστου κινδύνου , αντί να προσφέρεις το χέρι σου στο προλεταριάτο, το τράβηξες προς τα κάτω.
«Σήμερα είμαστε μάρτυρες της τραγωδίας μιας κοινωνικής επανάστασης που περιορίστηκε εντός εθνικών συνόρων εξαιτίας της παθητικότητας των λαών της Ευρώπης, που είχαν απέναντί τους ευφυείς και καλά εξοπλισμένες αντιδραστικές δυνάμεις. Έτσι, αυτή περιήλθε σε κατάσταση...