Βίντεο από το -χωρίς καν μια αφορμή- χτύπημα της πορείας αλληλεγγύης στον αγώνα του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα
(Σήμερα αυτοί, αύριο εσύ)
Όχι, αυτές οι εικόνες δεν προέρχονται από την Τουρκία του Ερντογάν. Όχι, αυτός ο βαριά εξοπλισμένος στρατός αστυνομικών με τις χακί στολές, τα πιστόλια, τα γκλομπς, τα ασφυξιογόνα, τις κρότου-λάμψης, τα δίτροχα και την αύρα νερού που επιτίθενται σε διαδηλωτές, χωρίς ούτε καν μια αφορμή, δεν είναι Τούρκοι αστυνομικοί. Όχι, αυτός ο φυλακισμένος που βρίσκεται λίγο πριν το κατώφλι του θανάτου, κάνοντας απεργία πείνας για 48η μέρα και απεργία δίψας για 2η ημέρα, δεν είναι απεργός πείνας στα τουρκικά κελιά του Ερντογάν.
Όχι, εδώ είναι Αθήνα, εδώ είναι Ελλάδα, έχουμε δημοκρατία, καταδικάζουμε τη βία και την τρομοκρατία απ’όπου κι αν προέρχεται. Η δημοκρατία δεν καταργεί την ελευθερία του λόγου, δεν χτυπά το δικαίωμα της διαδήλωσης, η δημοκρατία δεν εκδικείται, η δημοκρατία δε δολοφονεί, γιατί αν όλα τα παραπάνω ίσχυαν δε θα ήταν -στη θεωρία- δημοκρατία, μας λένε και μας κουνάν συχνά το χέρι.
Όμως –στην πράξη- «η δημοκρατία δε γνωρίζει αδιέξοδα». Κάθε φορά που ακούω αυτή τη φράση τέτοιες εικόνες έρχονται στο μυαλό μου. Γιατί αυτή ακριβώς η φράση των αυτοαποκαλούμενων δημοκρατών χρησιμοποιείται πάντα ως άλλοθι για τα χειρότερα εγκλήματα τους.