Μικροφωνική αλληλεγγύης στις μετανάστ(ρι)ες | Terra Incognita
Αναδημοσιεύουμε το κάλεσμα των συντρόφ(ισσ)ων της Terra Incognita για την μικροφωνική αλληλεγγύης στις μετανάστ(ρι)ες (Κυριακή 4 Απρίλη, 13:00 Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας).
απο τη σελίδα της ομάδας
Ούτε κέντρα κράτησης ούτε φιλοξενίας-Είμαστε με τις αόρατες αυτής της κοινωνίας
Από την έναρξη της πανδημικής κρίσης οι μετανάστες βιώνουν τα μέτρα του λοκντάουν στον πιο άγριο βαθμό, μαζί με τις απαράδεκτες συνθήκες που βίωναν έτσι και αλλιώς. Για τα camp και τα κέντρα κράτησης ο συνωστισμός συνεχίζεται, καθώς από τις ημερομηνίες της πρώτης καραντίνας, οι περιορισμοί στις μετακινήσεις τους αυξήθηκαν. Τους επιβλήθηκαν απαγορεύσεις εξόδου από τα καμπ, στα οποία κρατούνται για λόγους “δημόσιας υγείας” με μια υπουργική απόφαση, χωρίς καμία επεξήγηση ενώ την ίδια στιγμή το κράτος αδιαφορεί για την υγεία των ίδιων. Η (όχι και τόσο) νέα στρατηγική διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών αποκόβει τους/τις μετανάστ(ρι)ες από κάθε δυνατότητα νόμιμης ενσωμάτωσης στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Τους/τις στοιβάζει κατά εκατοντάδες-χιλιάδες σε “ανοιχτές” φυλακές, χωρίς πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτικές δομές, χωρίς δικαίωμα σε νόμιμη εργασία, σε εκπαίδευση ούτε για τα ίδια τα παιδιά που κρατούνται εκεί. Τόσο οι συνεχιζόμενες απαγορεύσεις κατά τη διάρκεια της καραντίνας όσο και το πάγωμα των διαδικασιών ασύλου, οδηγούν τους μετανάστ(ρι)ες στα όρια τους.
Η αυτοκτονία μετανάστη από το τούρκικο Κουρδιστάν στις 27/3 που βρισκόταν έγκλειστος για 16 μήνες σε κάμπ της Κορίνθου και η κρατική δολοφονία ενός ακόμα μετανάστη από τη Γουινέα Κονάκρυ στις 24/3 στο προαναχωρησιακό κέντρο κράτησης στην Κω, λόγω της άρνησης των ανθρωποφυλάκων να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο μετά από τις αλλεπάλληλες εκκλήσεις και κραυγές του ίδιου, αποτελούν τα τελευταία περιστατικά της δολοφονικής πολιτικής του κράτους στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού.
Το κράτος επιβάλλεται σε ταλαιπωρημένους ανθρώπους, καταπατώντας κάθε τους δικαίωμα. Καθημερινά έρχονται στο φως μαρτυρίες ανθρώπων που βρέθηκαν σε μια νύχτα στην Τουρκία, πριν καν προλάβουν να αιτηθούν άσυλο ή ακόμα και όταν κατέχουν τα απαραίτητα χαρτιά για την παραμονή τους στην Ελλάδα. Το ελληνικό κράτος εκμεταλλευόμενο την καραντίνα και με χουντικούς ελέγχους στα αστικά κέντρα, απαγάγει μετανάστ(ρι)ες και τους στέλνει στα κέντρα κράτησης ή και απευθείας στην Τουρκία. Οι εξεγέρσεις των μεταναστ(ρι)ών απέναντι σε αυτά που βιώνουν, είναι μονόδρομος.
Για όλους/ες εμάς, που μετράμε μόνο νεκρούς στα πεδία των δικών τους πολέμων, ο αγώνας για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και αυτοδιάθεσης, όπου δε θα υπάρχουν ντόπιες/οι και ξένες/οι, όπου η λέξη πόλεμος θα είναι μια θλιβερή ανάμνηση του παρελθόντος , συνεχίζεται. Μέχρι τότε οφείλουμε να στηρίξουμε τους αγώνες των μεταναστ(ρι)ών. Μέχρι τα δικά μας αυτονόητα (ελεύθερες μετακινήσεις, εκπαίδευση, νοσηλεία …), να γίνουν κεκτημένα όλων.
Τα σύγχρονα κολαστήρια δεν εξανθρωπίζονται αλλά καταστρέφονται
Δεν υπάρχουν Έλληνες δεν υπάρχουν ξένοι, μόνο καταπιεστές και καταπιεσμένες/οι
Μικροφωνική αλληλεγγύης στις μετανάστ(ρι)ες
Κυριακή 4 Απρίλη, 13:00 Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας
