19 νοεμβρίου 1974: προλεταριακά ψώνια στο Milano. Αναδημοσίευση από την Αέναη Κίνηση.
Η ομάδα του «Rosso» και της Εργατικής Αυτονομίας του Μιλάνο αποφάσισε να πραγματοποιήσει μια προλεταριακή επιδρομή σε δύο σούπερ μάρκετ της πόλης για τις 19 νοεμβρίου 1974.
Την ημέρα του αγώνα έγιναν προσπάθειες να εμπλακούν και άλλες ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, όπως η Lotta Continua ή η Avanguardia operaia, αλλά όμως αρνούνται. Η απόφαση ήταν να δράσουμε στην οδό Padova και στο Quarto Oggiaro. Η κολεκτίβα Face (αποτελούμενη κυρίως από εργάτες και τεχνικούς από το εργοστάσιο Face Standard) έπρεπε να αναλάβει να οργανώσει και να διαχειριστεί την επιδρομή στην Esselunga στο Quarto Oggiaro, κατάστημα το οποίο ήταν και καλά εξοπλισμένο με προϊόντα πολυτελείας.
«Μπαίνοντας στο πολυσύχναστο σούπερ μάρκετ, είναι έντεκα το πρωί, μπλοκάρουμε τα ταμεία, ζητούμε από τις υπεύθυνες να κλείσουν τα χρήματα στις συσκευές εγγραφής, να μπλοκάρουν τα τηλέφωνα του διαχειριστή, γινόμαστε κύριοι του μικροφώνου και ανακοινώνουμε στους παρόντες ότι από εκείνη τη στιγμή όλα θα ήταν δωρεάν, όλα λαμβάνουν χώρα σε μια μόνο στιγμή. Και μέσα σε λίγα λεπτά αδειάζει ολόκληρο το σούπερ μάρκετ, όχι μόνο από εμάς, που είμαστε καμιά πενηνταριά, αλλά κυρίως από «κανονικούς» πελάτες που ξέρουν πώς να εκμεταλλευτούν στο φτερό την απίστευτη ευκαιρία». Η δράση σε μια γειτονιά της προλεταριακής ζώνης και εργατική είχε αμέσως μεγάλη επιτυχία. «Αληθινή, εξαιρετική μητροπολιτική «ειδωλολατρική φυλή» που αγωνίζεται καθημερινά με την ολοένα αυξανόμενη […] δυσκολία ζωής, οι πολυάριθμοι συνταξιούχοι ξεχωρίζουν για την ετοιμότητα και την ικανότητά τους να αντιδρούν». «Είναι ένα πολύ σαφές φωτογραφικό φλας η εικόνα μιας ηλικιωμένης κυρίας που προσπαθεί να τραβήξει δύο καροτσάκια φορτωμένα με όλα τα καλά του θεού και η οποία, σε κάποιο σημείο, βοηθούμενη από δύο συντρόφους να φτάσει στο σπίτι της».
Στην λεωφόρο Padova τα πράγματα πήγαν λίγο λιγότερο καλά και ορισμένοι σύντροφοι που είχαν καθυστερήσει εντοπίστηκαν και μηνύθηκαν από την αστυνομία. Ωστόσο, η πρωτοβουλία ήταν μια απόλυτη επιτυχία, ιδίως όσον αφορά την πολιτική αναπαραγωγιμότητα, επειδή έδειξε με συγκεκριμένο τρόπο ότι «ο αγώνας πληρώνει» και διότι πέτυχε »στο να θέσει ένα συγκεκριμένο παράδειγμα του τι σημαίνει η σχέση μεταξύ της πρωτοποριακής εμπειρίας και της μαζικής παρανομίας». «Παρεμπιπτόντως: σε δικαστικό επίπεδο, στις δίκες όπως η δική μας 7η απριλίου, τα προλεταριακά ψώνια για τα οποία κατηγορηθήκαμε, εκείνα του Quarto Oggiaro και όλα τα άλλα που πραγματοποιήθηκαν μετά, ταξινομήθηκαν ως «επιβαρυμένες ληστείες». «Ένα κατηγορητήριο που δύσκολα μπορεί να αντιπροσωπεύσει την εορταστική και λίγο αλαζονική ατμόσφαιρα με την οποία βιώθηκε το εξαιρετικό γεγονός εκείνη τη στιγμή, όχι μόνο από εμάς, αλλά και, πιστεύω, από την κυρία με τα δύο καροτσάκια και από τους άλλους παρόντες» (από το βιβλίο »Οι αυτόνομοι. Οι ιστορίες, οι αγώνες, οι θεωρίες». «Gli autonomi. Le storie, le lotte, le teorie»).
Πηγή: Infoaut