Νέο νομοσχέδιο, ευρηματική αποκάλυψη ενός κάποιου σύγχρονου Ιαβέρη κατατέθηκε στις αρχές της εβδομάδας απο το Υπουργείο Προστασίας του Πολιτεύματος.
Η ειδική ρύθμιση του υπουργείου μοιάζει να έχει γραφτεί ειδικά για τον αγωνιστή και μέλος της 17Ν Δημήτρη Κουφοντίνα, καθώς απαγορεύει τις μεταγωγές σε αγροτικές φυλακές όσων έχουν καταδικαστεί για την ενεργή συμμετοχή τους στον πόλεμο της αποκατάστασης της κοινωνικής δικαιοσύνης με το πρόσχημα εγκλημάτων τρομοκρατίας
Οι συνθήκες τιμωρίας του καταδικασθέντος 11 φορές σε ισόβια μέλους της 17Ν Δημήτρη Κουφοντίνα επανήλθαν στη δημόσια σφαίρα, αυτή τη φορά όχι με αφορμή τις περιβόητες άδειες που λάμβανε επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ο αγωνιστής, αλλά με μια ειδική ρύθμιση που συμπεριελήφθη στο νομοσχέδιο του υπουργείου Προστασίας του Πολιτεύματος και μοιάζει να έχει γραφτεί ειδικά για αυτόν. Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει ρυθμίσεις σωφρονιστικής νομοθεσίας και αλλαγές στη διαδικασία χορήγησης αδειών αλλά και μια νέα πρόβλεψη, σύμφωνα με την οποία, καταδικασθείς για “εγκλήματα τρομοκρατίας” δεν θα μπορεί να κρατείται σε αγροτικές φυλακές, όπου οι συνθήκες είναι πιο χαλαρές. Αυτή τη στιγμή όλως τυχαίως ο Δημήτρης Κουφοντίνας παραμένει στις αγροτικές φυλακές Κασσαβέτειας Βόλου.
Στο άρθρο 3 του νομοσχεδίου αναφέρεται πως «απαγορεύεται η μεταγωγή σε αγροτικές φυλακές και στην Κ.Α.Υ.Φ. σε όσους κρατούμενους έχουν καταδικασθεί για εγκλήματα τρομοκρατίας, όπως επίσης σε κρατούμενους που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις χορήγησης άδειας ή έχει εκλείψει ο λόγος χορήγησής της ή έχουν υποπέσει σε πειθαρχικό παράπτωμα ή εάν εκκρεμεί σε βάρος τους ποινική διαδικασία για αξιόποινη πράξη σε βαθμό πλημμελήματος που ενέχει πράξεις βίας ή απειλής βίας κατά προσώπων και πραγμάτων ή κακουργήματος ή διαδικασία εκτέλεσης ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης ή έκδοσης σε τρίτη χώρα».
Στο παρόν νομοσχέδιο βέβαια δεν υπάρχει πρόνοια π.χ. για τους καταδικασθέντες της χρυσής αυγής που απο τώρα και σε ένα χρόνο θα δικαιούνται με βάση τον νόμο 4356/2015, γνωστού ως σύμφωνο συμβίωσης που περιέχει μια άσχετη διάταξη, που δίνει τη δυνατότητα σε κρατούμενους για βαριά αδικήματα, να μεταχθούν από τις σκληρές δικαστικές φυλακές, σε αγροτικές. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 41 για την «ενίσχυση αγροτικών φυλακών», προβλέπεται ότι στα συγκεκριμένα καταστήματα κράτησης μπορούν να μεταφερθούν όσοι (α) έχουν καταδικαστεί σε ποινή ή συνολικές ποινές φυλάκισης ή κάθειρξης μέχρι δέκα έτη ή (β) έχουν καταδικαστεί σε ποινή ή συνολικές ποινές φυλάκισης ή κάθειρξης άνω των δέκα (10) ετών, έχουν εκτίσει πραγματικά το 1/5 της ποινής τους και τους έχει χορηγηθεί τουλάχιστον μία τακτική άδεια τους όρους της οποίας έχουν τηρήσει.
Σε κάθε περίπτωση όλο αυτό έχει μια ενδιαφέρουσα ψυχιατρική και πολιτική σημειολογία: ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ήταν αυτός που, ως υπουργός Δημόσιας Τάξης το 2002, οικειοποιήθηκε το θλιβερό περιστατικό της πρόωρης έκρηξης μηχανισμού που έφερε ο Σάββας Ξηρός το Σάββατο της 29 Ιουνίου 2002, στις 22:25 στο λιμάνι του Πειραιά που οδήγησε στην εξάρθρωση της 17Ν και την σύλληψη των μελών της –μεταξύ αυτών και του Κουφοντίνα.
Ο σύγχρονος ιθαγενής Ιαβέρης αυτοπροβαλλόμενος και συνηγορούμενος σε αυτό απο τον δημοσιογραφικό εσμό ως το σιδερένιο χέρι της επιβολής του νόμου, προκλητικά αδιαφορεί για κάθε ηθική αρχή προκειμένου διασφαλίσει την προσωπική του και αυτή των πολιτικών και οικονομικών συνεργών του επιβίωση, μέσω της πλήρους εκμηδένισης του αντιπάλου του ως σημειολογική κορωνίδα της απόλυτης κυριαρχίας του.
Ο εθισμένος στην εξουσία υπουργός αδυνατεί να κατανοήσει τα πραγματικά σημάδια των καιρών. Είναι πεπεισμένος (μέσα στην ασφάλεια που του παρέχουν ορδές σωματοφυλάκων) οτι ο παραδειγματικός βιασμός των αρνητών της κοινωνικής αδικίας, είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να αποτρέψει το τσουνάμι που έρχεται. Ξεχνά όμως οτι ο παρατεταμένος εθισμός και οι πράξεις που αυτός συνεπάγεται, καταλήγει συνήθως με εγκλεισμό στα νοσοκομειακά ιδρύματα ή στο φυσικό τέλος του χρήστη, όπως και και στο τραγικό μυθιστόρημα του Βίκτωρ Ουγκό.