Ομιλία του Χρυσοχοΐδη στη Διαρκή Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής με θέμα: Συνέχιση της επεξεργασίας και εξέτασης του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη «Ρυθμίσεις σωφρονιστικής νομοθεσίας, διατάξεις για το Ταμείο Προνοίας Απασχολουμένων στα Σώματα Ασφαλείας και λοιπές διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη». Όλη η ομιλία του παρατίθεται εδώ με την δική της αρίθμηση. Για κάθε σχόλιο του υπουργού υπάρχει και ένα απαντητικό σχόλιο από κάτω καθώς και μια ενότητα συμπερασμάτων στο τέλος.
«Θέλω να κάνω μερικά σχόλια για την χθεσινή ημέρα της επετείου της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
- Για δεύτερη χρονιά, η Αθήνα δεν κάηκε. Με εξαίρεση τα επεισόδια στο ΑΤ Κολωνού δεν υπήρξαν συγκρούσεις. Παρεμπιπτόντως στον Κολωνό τραυματίστηκαν 4 αστυνομικοί με σοβαρά κατάγματα και ούτε σχόλιο δεν ακούστηκε από τους λαλίστατους βιαιολόγους των κοινωνικών μέσων και τους αντίστοιχους γυρολόγους των καναλιών. Η ευαισθησία τους εξαντλήθηκε στην ανθοδέσμη αλλά σε αυτό θα αναφερθώ αργότερα
Ο υπουργός στο σχόλιό του προσπαθεί να οικειοποιηθεί το γεγονός της καραντίνας και του υγειονομικού φόβου και να το πιστωθεί ως επιτυχία της αστυνομίας. Αφού δεν είμαστε σε επαναστατική περίοδο ασφαλώς και το κράτος μπορεί να απαγορέψει κάθε συγκέντρωση οσωνδήποτε ατόμων. Έχει όλους τους πόρους και την δύναμη βίας να το κάνει. Κι αν δεν μπορεί η ΕΛ.ΑΣ. θα φωνάξει τον στρατό. Ειδικά αν υπάρχει και γενική απαγόρευση κυκλοφορίας, ακόμα και μια κλινικά ανίκανη κυβέρνηση, με τα μέσα του κράτους, μπορεί άνετα να τα καταφέρει. Δύο όμως πράγματα πρέπει να εξετάσουμε. Το ένα είναι αν και του χρόνου θα υπάρχει καραντίνα, ή όποια άλλη επίφαση για απαγόρευση συγκεντρώσεων, ώστε να συνεχίσει τις μεγάλες επιτυχίες του το δημοσίας τάξεως Το άλλο είναι να βρούμε το πώς ονομάζεται ένα καθεστώς που είναι τόσο κραυγαλέα περήφανο που επέβαλλε με στρατιωτική κατοχή την απαγόρευση κάποιων (γιατί σε πολλές απέτυχε) συναθροίσεων. Ένα καθεστώς που με ιδιαίτερη επιμέλεια έχει φροντίσει να ξεκαθαρίσει, με δηλώσεις και του ίδιου του υπουργού, πως υγειονομικό ζήτημα δεν τίθεται σε ανοιχτούς χώρους, ότι το πραγματικό θέμα είναι το κρατικό κύρος, η πολιτική επιβολή «της νομιμότητας». Ε, λοιπόν, πως λέγεται άραγε ένα καθεστώς που για πολιτικούς και λόγους κύρους πανηγυρίζει την απαγόρευση κυκλοφορίας και συναθροίσεων;
- Είναι μεγάλη ντροπή, είτε το Πολυτεχνείο είτε η 6η Δεκεμβρίου να έχουν εξελιχθεί εθιμικά σε γιορτές μίσους κατά της Αστυνομίας και του πολιτικού συστήματος. Είναι άγονο και κοστοβόρο, να χρειάζονται 5.000 αστυνομικοί για να τιμηθεί υποτίθεται μια επέτειος. Τόσα χρόνια κάποιοι ανέχθηκαν τους 500-1000 που καίνε τις πόλεις. Αυτό τελείωσε, θα πάρει ίσως λίγο χρόνο και πολύ κόπο ακόμη, αλλά τελείωσε.
Στον πολιτικό αγώνα της αστικής δημοκρατίας οι μεταπηδήσεις ανάμεσα σε παρατάξεις και οι μεταγραφές πολιτικών είναι κανονικότητα. Η πολιτική καριέρα απαιτεί «ανοιχτό μυαλό» και ικανότητες χαμαιλέοντα. Αλλά υπάρχει και το γκροτέσκο. Σοβαρά τώρα ο Χρυσοχοΐδης με δεκαετίες στο ΠΑΣΟΚ ρωτάει γιατί η 17η Νοέμβρη και η 6η Δεκέμβρη είναι αντισυστημικά και αντικατασταλτικά ορόσημα από τότε που υπάρχουν; Καλό να θες να γίνεις αρεστός σε Βορίδηδες αλλά δεν θα τα καταφέρεις ποτέ αν δεν δηλώσεις ότι στην εξέγερση του 73 δεν υπήρχαν νεκροί. Τα άλλα είναι ημίμετρα.
Από την άλλη να ευχαριστήσουμε τον υπουργό που πληροφόρησε την δεξιά ότι πρόκειται για 500-1000 άτομα «που καίνε τις πόλεις». Οι άνθρωποι είχαν μείνει στους 100-200. Αλλά πάλι πάει να πάρει credit από το αυτονόητο. Κάποιες χιλιάδες αναρχικοί και κάποιες δεκάδες χιλιάδες συνολικά στο ριζοσπαστικό κίνημα δεν «καίνε πόλεις». Δεν μπορούν. Οι πόλεις «καίγονται» όταν στο παιχνίδι μπει η κοινωνική βάση. Όπως, έγινε για παράδειγμα το 2008. Όπως αγωνιζόμαστε να γίνει μετά την καραντίνα και ίσως και πιο πριν. Όπως ακριβώς φοβάται ο Κος Χρυσοχοΐδης και η κυβέρνησή του ανεξάρτητα τι είναι υποχρεωμένος να δηλώνει. Και η απόδειξη είναι μπροστά μας. Με βάση τις τελευταίες απευθείας αναθέσεις και προαναγγελίες προσλήψεων για κάθε έναν/μία από αυτούς τους «1000» εμπρηστές αντιστοιχούν τρεις αστυνομικοί, μια δικάβαλη μοτοσυκλέτα και εκατοντάδες δακρυγόνα. Δεν είναι και πολύ πειστικό ότι όλη αυτή πολεμική προπαρασκευή της ΕΛ.ΑΣ γίνεται για 1000 άτομα, ο υπουργός θα πρέπει να θεωρεί τους πολίτες κρετίνους.
- Η τεράστια πλειοψηφία των συμπολιτών μας δεν ασχολήθηκε καν με τη χθεσινή ημέρα. Απομένουν οι 1000 κακομαθημένοι που προανέφερα και όσοι εκπροσωπούσαν μια ευπώλητη στο παρελθόν υπεραισθησία δικαιωμάτων. Το λέω και τους το ξαναλέω. Η λογική επανέρχεται. Η δημοκρατία επανέρχεται. Η ασυλία των παιδιών με τις μολότοφ και κάποιων φωνακλάδων επώνυμων δεν υπάρχει. Ο νόμος είναι ένας, η νομιμότητα μία, κάποια καλή κοινωνία της Αθήνας δεν εξαιρείται, όσοι φωνάζουν δεν εξαιρούνται, αυτό επιτάσσει το δίκαιο, αυτό είναι δημοκρατία.
Ένα σχόλιο υπόδειγμα σύγχυσης ή μια αποτυχημένη απόπειρα να δεθούν σε μια αφήγηση ατάκτως ερριμμένες ακροδεξιές προπαγανδιστικές αιχμές δεκαετιών. Ξεκινάει (αυτό μάλλον του ξέφυγε) με μια ολοκληρωτική απαξίωση της 6ης Δεκέμβρη. Ο κόσμος δεν νοιάζεται μας λέει που δολοφονήθηκε ένα 15χρονο στα Εξάρχεια. Ο κόσμος του υπουργού σίγουρα δεν νοιάζεται, ούτε καν θέλει να θυμάται τον Δεκέμβρη η πολιτική ελίτ, αλλά πόσοι ανήκουν σε αυτή την ελίτ; Περνάμε στην συνέχεια στα «κακομαθημένα». «Κακομαθημένα» που δεκαετίες καταλήγουν σε φυλακές, που τρώνε ξύλο, δακρυγόνα, συκοφαντούνται και στοχοποιούνται από τους κρατικούς Χατζηαβάτηδες των ΜΜΕ… Λογικά ο υπουργός θα πρέπει να έχει σκληραγωγηθεί στα αστικά σαλόνια, την πίκρα των βουλευτικών μισθών και τις αιματοβαμμένες κοινοβουλευτικές αντιπαραθέσεις και να έχει χάσει το ανθρώπινο μέτρο. Και η αστειότητα συνεχίζεται. Δημοκρατία, νόμος, νομιμότητα μπαίνουν με βαρετό τρόπο στο κάδρο της έπαρσης. Κωσταντίνος Καραμανλής, Ανδρέας Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Σημίτης, Καραμανλής Β’, Παπανδρέου Β’, Τσίπρας (για να μην πούμε για δεκάδες υπουργούς δημόσια τάξης), όλοι αυτοί δεν ασχολήθηκαν με την προστασία της δημοκρατίας, απέτυχαν να εφαρμόσουν την νομιμότητα, έδωσαν ασυλία στους «μπάχαλους» ώσπου στην μικρή πόλη της άγριας Δύσης ήρθε επιτέλους ένας σοβαρός σερίφης… Του οποίου το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι καταγγέλλουν τις αυθαιρεσίες των πιστολάδων του, για αυτό άλλωστε η ΕΛΑΣ στοχευμένα κυνηγάει τους ρεπόρτερ, γιαυτό και οι απειλές στα social media, για αυτό και οι πρόσφατες κορώνες για «βιντεοσκοπικό ακτιβισμό». Μπορεί όμως να μας πει ο υπουργός πόσες ΕΔΕ έγιναν επί υπουργίας του για αστυνομικές αυθαιρεσίες αυτόβουλα; Πόσες ΕΔΕ έγιναν ΧΩΡΙΣ να προηγηθεί καταγγελία «δικαιωματιστών»; Ούτε μία…
Δεν θα μπορούσαν τέλος να λείπουν και οι ταξικές αναφορές. Επεισόδια προφανώς κάνουν «τα πλουσιόπαιδα των Β.Π», «η καλή κοινωνία της Αθήνας»… είναι ακριβώς το ίδιο με την παγκόσμια alt-right μόδα να κατηγορούν οι φασίστες τους αντιφασίστες για φασισμό. Η πολιτική ελίτ της άριστης κακομοιριάς πουλάει ύφος Βασιλάκη Καΐλα… Καθρέφτες άραγε δεν έχουν να δουν πόσο χάλια δείχνουν;
- Η δήθεν αριστερή ευαισθησία, είναι μια τυφλή αδιαλλαξία. Αδιαλλαξία της εχθροπάθειας, αδυναμία της κατανόησης, φτηνή εκμετάλλευση της οργής. Η καταγγελία έχει γίνει συνήθεια και επάγγελμα. Γι αυτό και η κοινωνία σας έχει γυρίσει την πλάτη.
Το 1971 ο Ελληνοαμερικάνος (πάντα υπάρχουν οι ΗΠΑ σε τέτοιες παραγωγές) σκηνοθέτης Τζέιμς Πάρις γύρισε το πολεμικό έπος «Δώστε τα χέρια». Σε αυτό, αδιάλλακτοι, εχθροπαθείς, με αδυναμία κατανόησης κομμουνιστές, μοχθηρά και αιμοβόρα σεξουαλικά κτήνη, εκμεταλλεύτηκαν φτηνά την αθώα οργή του λαού για να μας οδηγήσουν σε αδελφοκτόνο πόλεμο. Τι να μας πει κι ο Χρυσοχοίδης επι του θέματος με 50 χρόνια καθυστέρηση;
Αλλά σε κάτι έχει δίκιο ο υπουργός. Είμαστε όντως αδιάλλακτοι. Δεν θα δώσουμε τα χέρια με τη εξουσία, με όλους αυτούς που δυναστεύουν τις ζωές της κοινωνικής βάσης. Θα συνεχίσουμε να καταγγέλλουμε, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε. Και έχουμε δει σειρά υπουργούς να έρχονται και να φεύγουν. Κι όσο για την πλάτη της κοινωνίας να θυμίσουμε στον υπουργό ότι το σημερινό του κόμμα έλαβε το 39% των ψήφων, από το 55% των ψηφοφόρων που είναι το 70% του πληθυσμού. Περίπου ένα 18% της κοινωνίας. Ενώ το προηγούμενο κόμμα που ο ίδιος διέπρεψε είναι αντίστοιχα στο 2.5% της κοινωνίας. Αυτή είναι η αστική δημοκρατία θα μας απαντήσουν και σε όποιον αρέσει. Αυτή είναι η «δημοκρατία» του πεζοδρομίου θα πούμε εμείς κι επίσης σε όποιον αρέσει.
- Η στάση αυτή είναι πλέον αντικοινωνική. Ναι αντικοινωνική. Μέσα στον κορωνοϊό, σε 374 προσαγωγές που έγιναν χθες, 6 μόνο δέχθηκαν να κάνουν τεστ που τους προτάθηκε και προσφέρθηκε διότι βρέθηκαν σε συνθήκες αυξημένου συγχρωτισμού. Οι υπόλοιποι, αρνήθηκαν αγέρωχα, το μίσος στον «εχθρό», κυριάρχησε της ευθύνης. Ναι, η πιθανότητα να κολλήσουν συμπολίτες τους υποχωρεί μπροστά στο φανατισμό της καταγγελίας, μπροστά στην αδιαλλαξία της εχθροπάθειας. Κι αυτοί που αρνήθηκαν το τεστ έκαναν και μήνυση στον Αττικάρχη γιατί τάχα οι αστυνομικοί δεν άλλαζαν γάντια. Ο παραλογισμός δεν έχει πια όρια.
Δεν θα κλέψουμε εκκλησία υπενθυμίζοντας και εδώ τις δηλώσεις του υπουργού ότι «ο ιός δεν κολλάει σε ανοιχτούς χώρους». Θα κάνουμε την υπόθεση ότι αυτό ήταν μια βιαστική δήλωση απέναντι στην δυσαρέσκεια των αστυνομικών για τα αυξανόμενα κρούσματα. Αστυνομικών που πρέπει να θυμόμαστε ότι θα αποτελέσουν μασίφ εκλογική βάση για τον υπουργό στις επόμενες εκλογές – αν καταφέρει βέβαια να επιβιώσει πολιτικά από την συγκεκριμένη καρέκλα με τα μεγάλα ποσοστα πολιτικής θνησιμότητας. Μπορεί όμως να δώσει μια συντριπτική απάντηση σε όσους τον αμφισβητούν. Είκοσι και πλέον μέρες μετά την 17η Νοέμβρη, πρέπει να έχει ξεκαθαριστεί ποιες οι συνέπειες της μαζικής παρουσίας 5.000 αστυνομικών στον δρόμο. Ποια η καμπύλη των κρουσμάτων στα σώματα ασφάλειας; Πόσο αυξήθηκαν; Από την εικόνα και μόνο εκείνης της μέρας ένα 30% των αστυνομικών δεν φορούσαν μάσκα ενώ αποστάσεις δεν κρατούσε κανείς. Επιπλέον πριν και μετά την κινητοποίηση στοιβάχτηκαν σε κλούβες και τμήματα. Ας μας λύσει την απορία ο υπουργός αν τελικά κολλάει ο ιός σε συγκεντρώσεις. Και με δεδομένο ότι οι διαδηλωτές στο πολυτεχνείο ήταν σαφώς λιγότεροι από τους αστυνομικούς η αστυνομία έχει μεγαλύτερο δείγμα και σίγουρα πιο ταξινομημένο να εξετάσει. Θα μπορούσε να είναι μια προσφορά στην παγκόσμια ιατρική έρευνα η έκθεση τέτοιων στοιχείων…
Κατά τα άλλα η επένδυση στις φτήνιες συνεχίζεται. Οι εκατοντάδες προσαχθέντες στοιβάζονται σαν σακιά, 375 άτομα μέσα στην ΓΑΔΑ. Αν είναι αμφίβολο τι συμβαίνει σε ανοιχτούς χώρους δεν είναι καθόλου αμφίβολο τι συμβαίνει σε κλειστούς. Το να κάνουν τεστ σε αυτές τις συνθήκες είναι κοροϊδία. Το τεστ θα έδειχνε αν είχαν κολλήσει πριν την έκθεση δεν θα έδειχνε τι έπαθαν στον δρόμο ή τα κρατητήρια. Ας φυλάξει ο υπουργός αυτά τεστ που δεν έγιναν να τα κάνουν σε ένστολους που τα έχουν παραπάνω ανάγκη. Και σε κάθε περίπτωση τι πιο δικαιολογημένο από το να αρνηθεί κανείς άσχετες ιατρικές εξετάσεις την ώρα που τον έχουν τραμπουκίσει και τον έχουν μέσα. Του το επιτρέπει άλλωστε και ο νόμος. Ο νόμος που δεν επιτρέπει στους αστυνομικούς να μην τηρούν υγειονομικά μέτρα. Ο ίδιος νόμος στον οποίο ο υπουργός αναφέρεται στο τρίτο σχόλιο.
- Οι μεγάλες κουβέντες που εκστομίζονται περί δημοκρατίας κρύβουν μια παρακμιακή, βαρετή και ανυπόληπτη στάση. Ένας αστυνομικός ασχημόνησε με την ανθοδέσμη. Οι 4999 έκαναν τη δουλειά τους. Η ηγεσία της αστυνομίας αντέδρασε αμέσως, ελέγχει τον ένα, με αίτημα διαθεσιμότητας και ΕΔΕ που θα ολοκληρωθεί σε 15 ημέρες. Είναι όμως καθαρή πολιτική επιλογή, να διαλέγει κάποιος την αναφορά στον ένα και όχι στους 4999. Και να ξεχνά επίσης τους 4 τραυματίες στον Κολωνό.
Και αφού ο υπουργός μας τα ζάλισε με τις πομφόλυγες περί δημοκρατίας και νομιμότητας ήρθε η ώρα να βαρεθεί και αυτός τις μεγαλοστομίες. Και μας λέει το πρόβλημα χωρίς φτιασιδώματα: ένας στους 5000 αστυνομικούς ασχημόνησε, εξαιρετικό ποσοστό. Τι να πρωτοπεί κανείς; Για αρχή να δώσουμε συγχαρητήρια που κανείς αστυνομικός από τις 5000 δεν βίασε κάποια κοπέλα, δεν πυροβόλησε 15χρονο και δεν έκλεψε κάποιο περίπτερο. Στην συνέχεια να πούμε ότι και άλλα όργανα ασχημόνησαν ρίχνοντας κρότου λάμψης σε πολυκατοικία στην οποία εισέβαλαν παράνομα, άλλοι τραμπούκισαν άτομο σε κρίση πανικού στην πλατεία κι αυτά είναι περιστατικά που ξέρουμε γιατί κάποιοι τα έγραψαν σε βίντεο. Είναι λίγο παρακινδυνευμένο να θεωρήσουμε ότι είναι τα μόνα περιστατικά. Όπως και να έχει όμως, παρά το ότι θα περίμενε όλη η κοινωνία, οι αστυνομικοί κατά πλειοψηφία δεν παρανόμησαν την 6η και 7η Δεκέμβρη κι αυτό αν μη τι άλλο πρέπει να θεωρηθεί επιτυχία του υπουργού και της κυβέρνησης. Κι όσο για τις ΕΔΕ μήπως θα μπορούσε αυτός ο υπουργός να κάνει την διαφορά από όλους τους άλλους και να μας δώσει μια λίστα, πόσες ΕΔΕ έγιναν, για ποιο λόγο, ποιος έκανε την καταγγελία και που κατάληξαν;
- Χθες, οι δυνάμεις των ΜΑΤ έφεραν κάμερες για πρώτη φορά. Και θα ακολουθήσουν οι υπόλοιποι. Δεν ακούστηκε μια κουβέντα για αυτό. Για το κατά παγκόσμια ομολογία, πιο αποτελεσματικό μέτρο περιορισμού της αυθαιρεσίας αστυνομίας και πολιτών. Ούτε ένα σχόλιο από τους εξεγερμένους καταγγέλλοντες.
Σε πολλές χώρες της Ευρώπης, με ισχυρό και ενιαίο κρατικό μηχανισμό, με αστικές δημοκρατίες στις οποίες αν υπουργός βγει και δηλώσει ότι ο ιός δεν κολλά έξω, την επόμενη μέρα τον έχουν παραιτήσει, οι αστυνομικοί κουβαλάνε κάμερες. Ουδέποτε, και εννοούμε ΠΟΤΕ στην Ευρώπη, περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσία δεν έχει αποκαλυφθεί από αυτές τις κάμερες. Και θα συμβεί αυτό υποτίθεται στην Νότιο Βαλκανική με υπουργό σερίφη και κυβέρνηση Κοτζαμάνηδων; Γελοιότητες. Αυτό που θα συμβεί εδώ, όπως και σε όλη την Ευρώπη είναι σφραγισμένο από την μοίρα καταπιεστών και καταπιεσμένων, όσο υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός. Όταν υπάρχει ενοχοποιητικό περιστατικό για την αστυνομία – που κατήγγειλε κάποιος άλλος φυσικά – οι κάμερες θα αποδειχθούν χαλασμένες, θα είχε πέσει το ιντερνέτ, ή δεν θα δουλεύει το όποιο webex. Όπως ακριβώς συμβαίνει στις κάμερες στα Α.Τ. που ποτέ δεν βγαίνει τίποτα προς τα έξω. Αν πρόκειται να ενοχοποιηθεί διαδηλωτής η εικόνα θα είναι κρυστάλλινη. Επίσης θα δούμε όργια κοπτοραπτικής και μοντάζ που θα καταλήγουν στον εισαγγελέα, ενώ θα στηθεί μια φάμπρικα που ο κάθε υπουργός θα τροφοδοτεί με «αποκλειστικά» πλάνα συγκεκριμένα κανάλια και δημοσιογράφους για να εισπράξει θετική δημοσιότητα και προεκλογική υποστήριξη ο ίδιος και η κυβέρνησή του. Κατά τα άλλα δεκάδες χιλιάδες μπάτσοι θα κυκλοφορούν καταγράφοντας τους πάντες και το υλικό θα καταλήγει ανεξέλεγκτο στους σκληρούς δίσκους της ΓΑΔΑ. Ξαναρωτάμε, πως λέγεται ένα καθεστώς που παρακολουθεί αυθαίρετα τους πάντες και χειρίζεται το υλικό όπως γουστάρει;
Υπάρχει όμως τρόπος ο κος Χρυσοχοΐδης να διαψεύσει αυτές τις κοινά αποδεκτές στην κοινωνία πλην όμως εχθροπαθείς και φανατικές προβλέψεις. Πρεμιέρα εχθές των καμερών στα ΜΑΤ, θα μπορούσε να δημοσιοποιήσει τα δικά τους βίντεο από τον αστυνομικό με τα λουλούδια στο μνημείο Γρηγορόπουλου ή στην πολυκατοικία που έπεσε η κρότου λάμψης. Θα εισπράξει δίκαια συγχαρητήρια, θα έχουμε και εμείς την βαρβαρότητα σε βίντεο υψηλής ανάλυσης… Τι όχι;
Προειδοποιώ λοιπόν και ενημερώνω.
Θα συνεχίσουμε, είμαστε ακάθεκτοι στον δρόμο της νομιμότητας, της διεύρυνσης της δημοκρατίας, της ισονομίας, του περιορισμού της αυθαιρεσίας».
Εσείς την δουλειάς σας και τα συμφέροντά σας, εμείς την δική μας δουλειά και τα συμφέροντα της βάσης
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Σε συνθήκες ομαλότητας, όσο μπορεί να χαρακτηριστεί ομαλότητα αυτό που ζούμε, σε συνθήκες πάντως που η αστική δημοκρατία λειτουργεί, οι αναλύσεις μας πρέπει να αποφεύγουν δύο κινδύνους: τον δημοσιογραφικό, αυτόν δηλαδή που θέλει τα πάντα στην πολιτική να είναι ζήτημα ατομικών επιλογών κάποιων πολιτικών και τον ισορροπιών δύναμης στο δημοκρατικό πεδίο, και τον ιδεολογικό. Το να αγνοούμε δηλαδή εντελώς πρόσωπα και ισορροπίες και να βασιζόμαστε αποκλειστικά σε ευρύτερες συστημικές επιλογές μετατρέποντας σε μαριονέτες τους εφαρμοστές αυτών των πολιτικών. Το που γέρνει κάθε φορά η ζυγαριά σχετίζεται με την ιστορική περίοδο και τις συγκυρίες της και δεν είναι σκοπός αυτού του άρθρου να το διαλευκάνει. Σε κάθε περίπτωση όμως η επιλογή Χρυσοχοΐδη από την κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε και τις δύο παραμέτρους μέσα. Ο συγκεκριμένος πολιτικός κλήθηκε σε αυτή τη θέση τόσο γιατί έχει συγκεκριμένη εμπειρία και συμβολικό κύρος στην πολιτική καταστολή, όσο και γιατί εύκολα θα μπορούσε να θυσιαστεί ως Ιφιγένεια αν γίνονταν κάποια μεγάλη «στραβή» επί δεξιάς. Είναι δεδομένο ότι για τον ίδιο αυτή είναι η τελευταία του ευκαιρία να διατηρηθεί στον πολιτικό στίβο. Αν αποτύχει, θα εξαφανιστεί και το ξέρει. Ο αγώνας του είναι αγώνας πολιτικής επιβίωσης. Είναι λάθος να τον αποκαλούμε φασίστα. Δεν είναι φασίστας. Όχι γιατί δεν θα μπορούσε. Οι πολιτικές περσόνες της δημοκρατίας είναι οτιδήποτε τους βολεύει, οι ιδεολογίες είναι ρούχα και τα ρούχα έχουν μόδες. Αλλά γιατί δεν τον βολεύει. Ακόμα «τρώει» από το αριστερό παρελθόν του. Και ίσως να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σαν κρίκο της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ. Όπως φαίνεται από τις δηλώσεις του αλλά και πιο έμπρακτα ο τρόπος που διαχειρίστηκε το ΚΚΕ στην πρόκληση του Πολυτεχνείου, η διάθεσή του να λήξει το θέμα με ισοπαλία (σας αφήνω το πρωί σας μαζεύω το απόγευμα) δείχνει ότι έχει επενδύσει στα δημοκρατικά κεντροαριστερά εύσημα. Από την άλλη πρέπει να κερδίσει και την συμπάθεια του πιο φαιού κομματιού της δεξιάς που βαστάει ψήφους βασισμένο στον διχασμό και την πόλωση. Η προσπάθειά να παίξει και στα δύο ταμπλό είναι αγωνιώδης και όποιος ξέρει να διαβάζει πολιτικά κείμενα μπορεί να το διαπιστώσει και σε αυτά τα σχόλιά. Την ίδια ώρα αυτή φαιά δεξιά παραφυλάει. Το υπουργείο δημόσιας τάξης μπορεί να είναι ηλεκτρική καρέκλα από την άποψη των «ατυχημάτων» αλλά είναι κελεπούρι από την άποψη των απ ευθείας αναθέσεων, της σχέσης με τους δημοσιογράφους και την ψηφοθηρία σε δεκάδες χιλιάδες ένστολους. Ας μην ξεχνάμε ότι στις επόμενες εκλογές η ΝΔ θα είναι σίγουρα αδυνατισμένη, οι εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική άρα πολλοί σημερινοί βουλευτές θα μείνουν απέξω.
Θεωρώ ότι είναι λάθος η υπερβολική προσωποκεντρική στόχευση στον Χρυσοχοΐδη και εξίσου αδιάφορο το αίτημα για παραίτησή του. Πρακτικά δεν θα ωφελήσει τίποτα να έρθει στην θέση του κάποιος Σαμαρικός φασίστας ενώ ούτε η Ν.Δ. θα πληγεί αφού τελικά θα τα ρίξει όλα στον «αποτυχημένο ΠΑΣΟΚο». Άλλωστε, οι κεντρικές κατευθύνσεις πολιτικής σήμερα έχουν ισχυρή συστημική επιρροή, τα περιθώρια ελευθεριών των υπουργών στα ουσιώδη είναι περιορισμένα. Από την άλλη, η προσπάθεια του υπουργού να ιδεολογικοποιήσει την δουλειά που κάνει είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για πολιτική στόχευση και για πολιτική απαξίωση πρώτα από όλα του ίδιου του πολιτικού συστήματος. Η τάση του να δίνει δημοσιότητα και να προσπαθεί να μανιπουλάρει την εικόνα είναι μια ανοιχτή πληγή για το κράτος. Το σκοτάδι είναι σύμμαχος της καταστολής αλλά εχθρός της καριέρας ενός πολιτικού. Αυτή είναι μια αντίθεση που πρέπει να εκμεταλλευτούμε και ό ίδιος ο Χρυσοχοΐδης μας λέει πως.
Σε επτα από τα επτά σχόλιά του υπάρχει ρητή καταγγελία «όσων καταγγέλλουν». Γνωρίζοντας τι σημαίνει να κλείνει το μάτι της ανοχής στις ορδές των ένστολων και εν όψει μιας ολοένα και κλιμακούμενης κρίσης το κράτος προσπαθεί να εμποδίσει την πληροφόρηση, να θωρακιστεί από το φως. Εκεί είναι η Αχίλλειος πτέρνα του. Και του κράτους και του Χρυσοχοΐδη. Θα κάνουν ότι μπορούν για να εμποδίσουν την πληροφόρηση της βάσης. Κι αν δεν ήταν οι υπέροχες συγκρούσεις στην Γαλλία, αν δεν ήταν η έστω προσωρινή ταπείνωση ενός Μακρόν είναι πιθανότατο ότι νομοσχέδιο απαγόρευσης φωτογράφισης η βιντεοσκόπησης της αστυνομίας θα είχε ήδη προταθεί από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Το παράδειγμα της Γαλλίας μέσα στην καραντίνα μας διδάσκει. Και όχι μόνο για το πώς θα συνεχίσουμε να μπορούμε να καταγγέλλουμε κρατικά εγκλήματα αλλά το πώς διεξάγεται ένας αγώνας ακόμα και στις χειρότερες συνθήκες. Γιατί τελικά υπουργοί έρχονται και παρέρχονται, απαγορεύσεις και στρατοί κατοχής είναι εργαλεία ενός συστήματος, και μπροστά μας έχουμε μια περίοδο κρίσιμων μαχών. Ασφαλώς και θέλουμε να δούμε τους Χρυσοχοΐδηδες να βυθίζονται αλλά όχι μόνοι τους, θέλουμε να βυθιστούν μαζί με όλο το καράβι του κράτους.
