Εκατοντάδες αιχμάλωτοι έχουν δραπετεύσει από τις φυλακές στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας στις 17/3/2020 κατά τη διάρκεια εξέγερσης ενάντια στα κατασταλτικά μέτρα που έλαβε η διοίκηση των φυλακών ως απάντηση στην επιδημία του κορωνοϊού.
Η εξέγερση ξέσπασε, αφού πρώτα αναστάλθηκαν οι προσωρινές άδειες των κρατουμένων για το Πάσχα, δήθεν ως μέτρο ασφαλείας. Φυσικά, το κράτος της Βραζιλίας χρησιμοποίησε τον κορωνοϊό ως δικαιολογία για να σφίξει ακόμα σκληρότερα τα λουριά στους πιο καταπιεσμένους. Οι κρατούμενοι παραμένουν υπό τη διαρκή απειλή έκθεσής τους στο κορωνοϊό, αφενός επειδή είναι έγκλειστοι σε συνθήκες υπερσυνωστισμού, αφετέρου διότι και οι ίδιοι οι δεσμοφύλακες μπορούν να μεταδώσουν τον ιό.
Οι φυλακισμένοι απέδρασαν στο Τρεμεμπέ και στο Μιραντόπολις, ενώ μια εξέγερση κρατουμένων πραγματοποιήθηκε σε μια φυλακή στο Πόρτο Φελίζ. Σε μια απόδραση, περίπου 400 κρατούμενοι βγήκαν από το Σωφρονιστικό Κέντρο “Δρ. Ρούμπενς Αλέϊξο Σεντίν” στη Μονγκάγκουα, στην ακτή του Σάο Πάολο. Οι φυλακισμένοι πήραν ορισμένους δεσμοφύλακες ως ομήρους τους.
Η συγκεκριμένη μονάδα έχει χωρητικότητα για 1.640 κρατούμενους, αλλά κρατούσε 2.796 ανθρώπους έγκλειστους.
Το δικαστικό σώμα είχε ήδη θέσει σε εφαρμογή περιορισμούς στις επισκέψεις, για να αποτραπεί η είσοδος του ιού στη φυλακή, παρόλο που δεν έχουν ληφθεί μέτρα προφύλαξης κατά των φυλάκων που μεταφέρουν και μεταδίδουν την ασθένεια.
Τη Δευτέρα 16/3/2020 το Δικαστήριο του Σάο Πάολο αποφάσισε να αναστείλει τις ακροάσεις που κρίθηκαν ως μη επείγουσες και άσκησε βέτο στη δημόσια παρουσία σε όλες τις δίκες για την πρόληψη της εξάπλωσης του κορωνοϊού. Μόνο επείγουσες υποθέσεις εκδικάζονται αυτήν τη στιγμή.
Μέχρι στιγμής δεν είναι γνωστό πόσοι φυλακισμένοι που έχουν δραπετεύσει καταδιώκονται από τις αρχές.
Αν μη τι άλλο, στην προκειμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με μια υποδειγματική κίνηση κοινωνικής ανυπακοής, με μια δυναμική εξεγερτική πρωτοβουλία με πρωταγωνιστές τους κατεξοχήν λεηλατημένους από τη βαρβαρότητα του κράτους και του κεφαλαίου. Οι παρίες, οι απόκληροι, οι λούμπεν προλετάριοι, ποινικοί και πολιτικοί κρατούμενοι, σήκωσαν το κεφάλι τους ενάντια στην περιστολή των δικαιωμάτων τους, ενάντια στον κρατικό και σωφρονιστικό αυταρχισμό. Εξεγέρθηκαν και απέδρασαν μαζικά, δρώντας ως συλλογικό σώμα με κοινά υλικά συμφέροντα. Δεν κάθισαν με σταυρωμένα τα χέρια, τη στιγμή που ο κρατικός μηχανισμός και η διοίκηση των φυλακών δεν υπολόγιζαν ούτε στο ελάχιστο τις ζωές τους, παρότι αντιμετωπίζουμε μια συγκυρία οξυμένης υγειονομικής κρίσης που επιβουλεύεται τη δημόσια υγεία. Ένα είναι σίγουρο. Όσο υπάρχει ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση, τόσο οι κυρίαρχοι θα συνεχίζουν να στοιβάζουν στις φυλακές όσους περισσεύουν από τους παραγωγικούς σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Όσο υπάρχουν όμως κοινωνικής και ταξικές αντιθέσεις, θα υπάρχει και η ανάλογη αντίσταση από το στρατόπεδο εκείνων υφίστανται όλα τα δεινά του υπάρχοντος κοινωνικού σχηματισμού, ακριβώς γιατί βρίσκονται στον πάτο του βαρελιού, στη βάση της κοινωνικής και παραγωγικής πυραμίδας, βυθισμένοι στην εξαθλίωση και τον εκφυλισμό. Γιατί, οι τελευταίοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα, παρά μόνο τις αλυσίδες τους. Έχουν, όμως, να κερδίσουν τα πάντα, έναν ολόκληρο κόσμο που μπορούν να οικοδομήσουν στις βάσεις της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης και της κοινοκτημοσύνης, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να κατασκευαστεί ο νέος τύπος της κοινωνικής ατομικότητας.
Οι αγώνες των κρατουμένων είναι κομμάτι των αγώνων όλων των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, είναι κομμάτι της συνολικότερης αντικρατικής και αντικαπιταλιστικής πάλης. Γι’ αυτό, χαιρετίζουμε σε κάθε περίπτωση την ανυπακοή, τον δυναμισμό, το θάρρος και τη δημιουργικότητα των κρατουμένων που αντιστάθηκαν, εξεγέρθηκαν και δραπέτευσαν από τα κολαστήρια του κράτους της Βραζιλίας.
Αντίστοιχα, οφείλουμε να σταθούμε στο πλευρό των κρατουμένων που διαβιώνουν σε άθλιες συνθήκες μέσα στις φυλακές του ελληνικού κράτους. Να στηρίξουμε τους αγώνες τους για αποσυμφόρηση των φυλακών, για χορήγηση αμνηστίας στις ευπαθείς ομάδες, για λήψη των απαραίτητων μέτρων υγειονομικής προστασίας, για καθολική ιατρική περίθαλψη όλων των κρατουμένων. Δε θα αφήσουμε κανέναν και καμία μόνο/μόνη του/της. Να μην αφήσουμε τους κρατούμενους να βυθιστούν στο σκοτάδι της κρατικής αναλγησίας και του σωφρονιστικού δεσποτισμού. Να γίνουμε δίαυλος για την κοινώνηση των αιτημάτων τους στο λοιπό κοινωνικό σώμα, να ασκήσουμε πολιτική πίεση στο κράτος, για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις τους.
Παρακάτω ακολουθεί χαρακτηριστικό βίντεο με την απόδραση 1400 κρατουμένων από φυλακή του Σάο Πάολο, αφού πήραν πρώτα ως ομήρους τους δεσμοφύλακές τους:
Ευριπίδης Καλτσάς