Το λευκό ρόδο ήταν αντιστασιακή οργάνωση όπου έδρασε στη ναζιστική Γερμανία από τον Ιούνιο του 1942 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1943 και είχε ως έδρα το Μόναχο. Τα μέλη της οργάνωσης, που ήταν κυρίως φοιτητές και μαθητές, μισούσαν τον ναζισμό, τον φασισμό και το μιλιταρισμό και προέτρεπαν τον γερμανικό λαό να ξεσηκωθεί ενάντια στο ναζιστικό καθεστώς.
Τα βαθύτερα κίνητρα της οργάνωσης ήταν πνευματικά και ανθρωπιστικά, ενώ τα αδέρφια Σολ ήταν επηρεασμένα και από τις χριστιανικές λουθηρανικές καταβολές τους, καθώς θεωρούσαν ότι η ναζιστική βία στρέφεται πρωτίστως κατά των βασικών ευαγγελικών αξιών και της ίδιας της ανθρώπινης υπόστασης (κυρίως μετά τη διάδοση της είδησης για τη θανάτωση δεκάδων χιλιάδων ατόμων με νοητική υστέρηση, με τη χρήση δηλητηριωδών αερίων).
ΜΕΛΗ
Τον βασικό πυρήνα της οργάνωσης αποτελούσαν οι: Σόφι και Χανς Σολ, Αλεξάντερ Σμορέλ, Βίλλι Γκραφ, Κρίστοφ Προμπστ, Ίνγκε Σολ, Τράουτε Λάφρεντζ, Καταρίνα Σύντεκοπφ, Λιζελότε Μπερντλ, Φαλκ Χάρνακ και ο καθηγητής φιλοσοφίας Κουρτ Χούμπερ. Επηρεάστηκαν από την Ορθόδοξη χριστιανική πίστη του Αλέξανδρου Σμόρελ, ο οποίος πρότεινε και τον τίτλο “Λευκό Ρόδο” από ένα απόσπασμα του βιβλίου “Οι αδελφοί Καραμαζώφ” του αγαπημένου του συγγραφέα Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, αλλά και από το πολιτιστικό ρεύμα του Κινήματος Νεολαίας (Jugendbewegung), του οποίου ήταν μέλος ο Κρίστοφ Προμπστ.
Τα μέλη της οργάνωσης κινούνταν από ανθρωπιστικά και πνευματικά κίνητρα, απέρριπταν το φασισμό και το μιλιταρισμό και πίστευαν σε μια ενωμένη Ευρώπη, στην οποία θα κυριαρχούσε η ανοχή και η δικαιοσύνη. Με τις προκηρύξεις τους τάσσονταν κατά της βίας και προέτρεπαν τον γερμανικό λαό σε παθητική αντίσταση και σε εναντίωση με κάθε μέσο στη ναζιστική πολεμική μηχανή.
ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ
Οι πρώτες τέσσερις προκηρύξεις δημιουργήθηκαν από τον Αλέξανδρο και τον Hans το Μάιο μέχρι τον Ιούλιο του 1942 και στάλθηκαν ταχυδρομικά σε σπίτια της Νότιας Γερμανίας και της Αυστρίας.
Το πρώτο φυλλάδιο που τύπωσαν τα μέλη του λευκού ρόδου έγραφε μεταξύ άλλων:
“ποιος από εμάς μπορεί να φανταστεί την ντροπή που θα πέσει επάνω μας και επάνω στα παιδιά μας όταν θα βγουν στο φως τα τρομερά εγκλήματα που ξεπερνούν την ανθρώπινη φαντασία;”
Στο δεύτερο έγραψαν:
“μετά την κατάκτηση της Πολωνίας, 300.000 Εβραίοι δολοφονήθηκαν σ αυτή τη χώρα με τον πιο κτηνώδη τρόπο. Οι Γερμανοί κοιμούνται τον ηλίθιο ύπνο τους και ενθαρρύνουν τους φασίστες εγκληματίες.”
Το δε τέταρτο περιείχε το απόσπασμα:
Κάθε λέξη ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Χίτλερ εἶναι ἕνα ψέμα. Ὅταν μιλᾶ γιὰ εἰρήνη, ἐννοεῖ τὸν πόλεμο καὶ ὅταν κατὰ τρόπο βλάσφημο χρησιμοποιεῖ τὸ ὄνομα τοῦ Παντοδύναμου, ἐννοεῖ τὴ δύναμη τοῦ κακοῦ, τὸν ἐκπεσόντα ἄγγελο, τὸ Σατανᾶ. Τὸ στόμα τοῦ εἶναι τὸ δύσοσμο στόμιο τῆς Κολάσεως καὶ ἡ ἰσχὺς τοῦ ἐκ βάθρων καταραμένη.
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ
Το λευκό ρόδο ιδρύθηκε, αφού η Σολ και οι άλλοι διάβασαν μια αντιναζιστική ομιλία από τον clemens august graf von galen (το λιοντάρι του munster), τον ρωμαιοκαθολικό επίσκοπο του munster. Παρόλο που ήταν λουθηρανή η Σολ συγκινήθηκε.
Η Σολ ανατράφηκε ως λουθηρανή. Πήγε σχολείο στην ηλικία των 7 ετών, μάθαινε πολύ εύκολα, και έζησε ανέμελα παιδικά χρόνια.
Η πολιτική συμπεριφορά είχε γίνει απαραίτητο κριτήριο στην επιλογή των φίλων της. Η σύλληψη των αδερφών και φίλων της το 1937 για συμμετοχή στο γερμανικό κίνημα νεολαίας την επηρέασε βαθύτατα.
Είχε ταλέντο στο σχεδιασμό και τη ζωγραφική και για πρώτη φορά ήρθε σε επαφή με μερικούς “περιθωριακούς” καλλιτέχνες. Όντας φανατική αναγνώστρια, ανέπτυξε ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για τη φιλοσοφία και τη θεολογία. Η πίστη της στον θεό και στην απαραίτητη αξιοπρέπεια του κάθε ανθρώπου διαμόρφωσε τη βάση για την αντιναζιστική της ιδεολογία.
Με βάση την αλληλογραφία μεταξύ εκείνης και του δεσμού της, fritz hartnagel, έδωσε 2 τόμους από τις ομιλίες του καρδινάλιου john henry newman στον hartnagel, όταν τον έστειλαν στο ανατολικό μέτωπο, το μάιο του 1942.
Αυτή και οι υπόλοιποι είχαν τρομοκρατηθεί από τις αναφορές του hartnagel για τη συμπεριφορά των Γερμανών στο ανατολικό μέτωπο όπου ο hartnagel είδε σοβιετικούς στρατιώτες να εκτελούνται μέσα σε λάκκους και έμαθε για τις μαζικές δολοφονίες των Εβραίων.
Το Μάιο του 1942, γράφτηκε στο πανεπιστήμιο του μονάχου ως φοιτήτρια φιλοσοφίας και βιολογίας. Ο αδερφός της, Χάνς, ο οποίος σπούδαζε ιατρική εκεί, την σύστησε στους φίλους του. Παρόλο που αυτή η ομάδα φίλων έγινε αργότερα γνωστή για τις πολιτικές της πεποιθήσεις, αρχικά συγκροτήθηκε λόγω της κοινής αγάπης για τις τέχνες, τη μουσική ,τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και τη θεολογία.
Στο Μόναχο, η Σολ γνώρισε ένα μεγάλο αριθμό καλλιτεχνών, συγγραφέων και φιλοσόφων, συγκεκριμένα τους carl muth και theodor haecker, οι οποίοι αποτέλεσαν σημαντικές γνωριμίες για εκείνη. Το ερώτημα, το οποίο ανέλυαν, ήταν το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται ένα άτομο που ζει σε δικτατορικά καθεστώτα. Στη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών του 1942, η Σολ έπρεπε να υπηρετήσει σε ένα μεταλλουργικό εργοστάσιο στο ουλμ. Την ίδια περίοδο, ο πατέρας της ήταν στη φυλακή, καθώς είχε μιλήσει αρνητικά σε έναν υπάλληλο του για τον χίτλερ.
Η ΣΥΛΛΗΨΗ
Στις 18 Φεβρουαρίου του 1943, η Σόφι Σολ και ο αδελφός της Χανς πήγαν με μια τσάντα γεμάτη με φυλλάδια στο πανεπιστήμιο του μονάχου και τα έριξαν, κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, στους διαδρόμους του κτιρίου. Φεύγοντας, είδαν ότι είχαν μείνει μερικά στην τσάντα και επέστρεψαν για να τα ρίξουν και αυτά. Τους είδε όμως ο φύλακας και έτσι συνελήφθησαν από την αστυνομία. Όταν, μετά τις ανακρίσεις της γκεστάπο, ο Χάνς ομολόγησε, η Σόφι που μέχρι τότε δεν θεωρούνταν ένοχη-ανέλαβε και αυτή όλη την ευθύνη για το “λευκό ρόδο” για να προστατέψει τα άλλα μέλη της οργάνωσης.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Στις 22 Φεβρουαρίου του 1943 και κατόπιν μιας δίκης-παρωδίας καταδικάστηκαν σε θάνατο δια αποκεφαλισμού η Σόφι Σολ (sophie scholl, 22 χρονών), ο αδερφός της Χανς (hans scholl, 25 χρονών) και ο Κρίστοφ προμπστ (christoph probst, 24 χρονών).
*οι προκηρύξεις του λευκού ρόδου κυκλοφόρησαν το 2019 και στα ελληνικά, στο βιβλίο “δε θα σιωπήσουμε ποτέ-οι προκηρύξεις του λευκού ρόδου 1942-1943”, εκδόσεις Πατάκη.
*Η πλατεία όπου βρίσκεται το κεντρικό κτίριο του πανεπιστημίου του μονάχου ονομάζεται geschwister-scholl-platz. Μνημείο για το λευκό ρόδο υπάρχει και στο μαρβούργο. Η σύλληψη των μελών της οργάνωσης, με εστίαση στην Σόφι σόλ, παρουσιάζεται στην ταινία του 2005 “οι τελευταίες μέρες της Σόφι σολ”.
*Στις 4 Φεβρουαρίου 2012 έλαβε χώρα η τελετή της αγιοποίησης του Αλέξανδρου Σμόρελ (Schmorell) από την Ρώσικη Ορθόδοξη Εκκλησία της διασποράς και αναγνωρίστηκε αργότερα και από την επίσημη Ρώσικη εκκλησία.
ΠΗΓΗ: wiki
