Θεσσαλονίκη | Η Κατειλημμένη Σχολή Θεάτρου ΑΠΘ μας συστήνεται
Η Σχολή Θεάτρου του ΑΠΘ βρίσκεται υπό κατάληψη εδώ και τρεις εβδομάδες από τους φοιτητές της, με μια σειρά αιτημάτων που αφορούν τον Νόμο Κεραμέως, αλλά και ευρύτερα κοινωνικά-πολιτικά ζητήματα. Η Κατάληψη αποτελεί κέντρο αγώνα και συσπειρώνει πλέον αγωνιζόμενους φοιτητές κι άλλων σχολών. Δημοσιεύουμε το μήνυμα που μας έστειλαν οι φοιτητές της σχολής ώστε να γίνει ευρύτερα γνωστός ο αγώνας τους και να προπαγανδιστούν οι δράσεις τους.
Εδώ και τρεις βδομάδες το τμήμα Θεάτρου, που βρίσκεται έξω από το campus, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, τελεί υπό κατάληψη, αρχικά από τους φοιτητές της ίδιας της θεάτρου, και έπειτα αποτελώντας συστέγαση καταλήψεων των φοιτητριών της κινηματογράφου και του εικαστικού.
Βασικό μας αίτημα είναι να πέσει ο νόμος Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη, αλλά και να ανοίξουν οι σχολές, ειδικά τα εργαστηριακά μαθήματα, με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας από τον ιό.
Η κατάληψη της Θεάτρου αποτελεί κέντρο αγώνα των φοιτητριών και καλεί όλους τους φοιτητικούς συλλόγους και ατομικότητες να προβούν σε δραστικές κινητοποιήσεις. Ακόμη, στηρίζουμε τα δίκαια αιτήματα του Δ.Κ. και τασσόμαστε ενάντια στο άρθρο 8, που αφορά τη λογοκρισία.
Οι σελίδες μας είναι αυτές από όπου μπορείτε να πληροφορείστε για τις δράσεις μας:
Δημοσιεύουμε επίσης το κείμενο της Κατειλημμένης Σχολής Θεάτρου, όπως αποφασίστηκε στο Συντονιστικό τις 23/2:
ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΘΕΑΤΡΟΥ
Από τη Δευτέρα 22 Φλεβάρη το τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών τελεί υπό κατάληψη. Τον τελευταίο καιρό, έπειτα από μια περίοδο απουσίας και απόστασης μας από τις δια ζώσης ακαδημαϊκές και μη διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στο πανεπιστήμιο, εξαιτίας του κορωνοϊού, παρακολουθούμε τα εξής: μια συνεχή υποβάθμιση του συστήματος υγείας, ταυτόχρονα μπάτσους να εισχωρούν σε κάθε σημείο της καθημερινής μας ζωής από το περίπτερο μέχρι τα μπαλκόνια των σπιτιών μας, ενώ περνιούνται υποδόρια νομοσχέδια τα οποία καταργούν κεκτημένα χρόνων. Με πρόσχημα την διασφάλιση της δημόσιας υγείας, καταστέλλονται διαδηλώσεις και επιβάλλεται με ασαφείς όρους κρατική λογοκρισία στον τρόπο έκφρασης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (άρθρο 8/τρομονόμος). Τον παραλογισμό έρχεται να κορυφώσει η πρώτη πρακτικά εφαρμογή του Νόμου Κεραμέως/Χρυσοχοΐδη. Μετά από προτροπή του Πρύτανη του ΑΠΘ σε εισαγγελέα, εισέβαλαν μπάτσοι στην κατειλημμένη Πρυτανεία. Χρησιμοποίησαν υπέρμετρη βία κατά φοιτητών/τριών και μη, οι οποίοι διεκδικούσαν την πλέον απαραίτητη παρουσία τους στον πανεπιστημιακό χώρο.
Ο νόμος Κεραμέως/Χρυσοχοΐδη στοχεύει στην καταστολή, στην εντατικοποίηση σπουδών και στην στροφή προς την ιδιωτική εκπαίδευση. Η σύσταση πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ) έρχεται να συμπληρώσει ένα ολικό σύστημα ελέγχου, μετά την καθιέρωση των κλειδωμάτων των πανεπιστημιακών κτηρίων πέραν των ακαδημαϊκών ωρών και την κατάργηση του ασύλου. Ο έλεγχος αυτός επιτυγχάνεται με τη χρήση καμερών, καρτών εισόδου και πειθαρχικών συμβουλίων. Το ν+2/ν+3 δημιουργεί ένα εσπευσμένο κλίμα εκπαιδευτικής διαδικασίας όπου οι φοιτητές/τριες δεν πρέπει να ενδιαφέρονται για τίποτα άλλο πέρα απ’ τις ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί η βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια που θα ορίζεται απ’ το εκάστοτε τμήμα. Σταδιακά αυτό θα οδηγήσει στην μείωση των εισακτέων κατά 30% και κατ’ επέκταση στο κλείσιμο τμημάτων. Αυτά τα δύο, σε συνδυασμό με την εξίσωση των πτυχίων των δημόσιων ΑΕΙ με αυτά των ιδιωτικών κολλεγίων, προωθούν την ιδιωτική εκπαίδευση και υποβαθμίζουν την δημόσια και δωρεάν παιδεία.
Όλο αυτό το δυσοίωνο κλίμα επιβαρύνεται από το συνεχές lock down στα πανεπιστήμια, το οποίο αφενός οδηγεί σε χαμηλότερου επιπέδου σπουδές και αφετέρου μας κρατάει κλειδωμένους/ες μέσα στα σπίτια μας αποκλεισμένους/ες από τη σφαίρα του δημόσιου βίου. Είναι επιτακτική ανάγκη οι σχολές να αρχίζουν να ξανανοίγουν με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας -τουλάχιστον για τα εργαστηριακά/πρακτικά μαθήματα- και να επιστρέψουμε στον φυσικό ζωτικό μας χώρο. Η κοινωνία χρειάζεται επιστήμονες, καλλιτέχνες που έχουν έρθει σε ουσιαστική βιωματική επαφή με το αντικείμενό τους, καθώς η τηλεκπαίδευση αδυνατεί να ικανοποιήσει αυτή την βασική μας ανάγκη.
Εμείς διαλέγουμε αυτή τη στιγμή την κατάληψη της σχολής ως μέσο διεκδίκησης των αιτημάτων μας και επανοικειοποίησης του πανεπιστημίου και των χώρων μας. Δημιουργούμε ένα κέντρο αγώνα στη σχολή μας, συνεχίζοντας να στηρίζουμε τις πανεκπαιδευτικές κινητοποιήσεις. Δηλώνουμε ανοιχτά τη στήριξή μας στις δράσεις των φοιτητικών συλλόγων του ΑΠΘ και της σχολής Καλών Τεχνών του Ναυπλίου. Ωστόσο, δεν θεωρούμε πως είμαστε αποκομμένοι/ες από τα υπόλοιπα κομμάτια της κοινωνίας που καταπιέζονται. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες με όσους/ες συνεχίζουν να παλεύουν για τα αυτονόητα, όπως οι έγκλειστοι/ες σε σωφρονιστικά ιδρύματα ή κέντρα κράτησης, με ζωντανό παράδειγμα τον Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος βρίσκεται στο ύστατο σημείο του αγώνα του. Συμπαραστεκόμαστε και στηρίζουμε τη φωνή των ατόμων που δέχθηκαν παραβιαστικές συμπεριφορές στο ακαδημαϊκό/εργασιακό περιβάλλον και σε οποιοδήποτε άλλον χώρο. Η ταυτότητα μας δεν είναι μόνο μία, δεν είμαστε μόνο φοιτητές/τριες, είμαστε και άνθρωποι.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΠΡΟΒΟΥΝ ΣΕ ΔΡΑΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΩΛΥΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ (ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΠΟΧΕΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ)
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΕΡΑΜΕΩΣ – ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ
ΑΜΕΣΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
ΚΑΜΙΑ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ/ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
Συντονιστικό Κατάληψης Τμήματος Θεάτρου ΑΠΘ
23/2/2021