Καλέσματα σε πανεκπαιδευτικές κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα

Καλέσματα σε πανεκπαιδευτικές κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα

ΑΘΗΝΑ

Ελευθεριακό Σχήμα Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής

Μετά από πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού καταστολής Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, έγινε γνωστό ότι μέχρι 15 Απρίλη θα έχουν εγκατασταθεί σε συγκεκριμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα οι πρώτες ΟΠΠΙ. Ενώ η καθημερινή αστυνομική βία είναι πλέον εξόφθαλμη και κλιμακώνεται στις γειτονιές μας, η διαχείριση της πανδημίας και τα κρούσματα βρίσκονται εκτός ελέγχου, το κράτος αρχίζει να ξεδιπλώνει το κόκκινο χαλί για τον τουρισμό και επισπεύδει την είσοδο των μπάτσων στις σχολές μας. Η καταπίεση, η καταστολή των αγώνων μας, οι απαγορεύσεις και οι ευθύνες που μας καταλογίζουν εδώ και ένα χρόνο έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Οι κρατικές δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών στα κέντρα κράτησης και τα βασανιστήρια της ΓΑΔΑ θα σταματήσουν εδώ και τώρα!

Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στην κανόνικοτητά τους, στην πειθαρχία, την υποταγή και τα συμφέροντα κράτους – κεφαλαίου.

ΟΛΕΣ/ΟΙ/Α στην πανεκπαιδευτική κινητοποίηση 1/4 στις 13.00 στα Προπύλαια.

Ελευθεριακό Σχήμα Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής

Συγκέντρωση-πορεία ενάντια στο νέο αντιεκπαιδευτικό νόμο

——————————————–

Ανοιχτή Συνέλευση Πολυτεχνείου

Πανεκπαιδευτική κινητοποίηση

Εβδομαδιαίο πρόγραμμα Ανοιχτής Συνέλευσης Πολυτεχνείου

Σάββατο 27/03 πορεία πλατεία Τερζάκη Ιλίσια 12:00

Κυριακή 28/03 από τις 14:00 ημέρα δράσεων επανοικειοποίησης Πολυτεχνειούπολης με καφενείο/μπαρ, βολλευ, graffiti jam, μουσικες, άραγμα

Δευτέρα 29/03 10:00 κινητοποίηση για σύγκλητο εξω από την πρυτανεια ΕΜΠ και στις 12:00 μοιρασμα και μικροφωνικη συγκεντρωση στην πύλη Ζωγράφου

Τεταρτη 31/03 συνέλευση 15:00 κεντρική πλατεία Πολυτεχνειούπολης

Πεμπτη 01/04 πανεκπαιδευτική κινητοποίηση Προπύλαια 13:00

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ανοιχτό πλαίσιο Πρωτοβουλίας φοιτητ(ρι)ών Μαθηματικού 24/03/21

Νόμος Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη

Ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα της επικαιρότητας είναι ο νόμος Χρυσοχοΐδη-Κεραμέως, ο οποίος περιλαμβάνει: πανεπιστημιακή αστυνομία και συστήματα ασφαλείας (κάμερες κλπ), πειθαρχικά τα οποία θα επιφέρουν έως και διαγραφές φοιτητ(ρι)ών, (ν+ν/2) χρονικό όριο φοίτησης, ελάχιστη βάση εισαγωγής στην τριτοβάθμια (καθορισμένη από το κάθε τμήμα), διπλό μηχανογραφικό με περιορισμένο αριθμό επιλογών.

Ακολουθώντας και προηγούμενα νομοσχέδια για την παιδεία ο νόμος Χρυσοχοΐδη-Κεραμέως εξακολουθεί να υποβαθμίζει την δημόσια εκπαίδευση. Με βασικές διατάξεις του τα (ν+ν/2) χρόνια φοίτησης, την ελάχιστη βάση και τα διπλά μηχανογραφικά το νομοσχέδιο αποκλείει μερίδα μαθητών από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μαθητ(ρι)ών που είτε αδυνατούν να παρακολουθήσουν φροντιστηριακά μαθήματα είτε που ώς φοιτητές πρέπει να εργαστούν παράλληλα με τις σπουδές τους για να εξασφαλίσουν τα έξοδά τους. Τους καρπούς αυτών των διατάξεων απολαμβάνουν τα ιδιωτικά κολλέγια στα οποία η κυβέρνηση εξασφαλίζει πελάτες, κάνοντας ολοένα και δυσκολότερη την φοίτηση στα δημόσια πανεπιστημιακά ιδρύματα. Ακόμη με την θέσπιση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, των ελέγχων και των πειθαρχικών γίνεται φανερός ο σκοπός της κυβέρνησης να μετατρέψει τα πανεπιστήμια σε δεξαμενές φτηνού και πειθαρχημένου εργατικού δυναμικού, καταστέλλοντας κάθε άλλη μορφή έκφρασης. Επιδιώκει την καταστολή του φοιτητικού κινήματος και την ποινικοποίηση του συνδικαλισμού και της πολιτικής δράσης. Το πανεπιστήμιο που οραματίζονται είναι ένα πανεπιστήμιο χωρίς Γενικές Συνελεύσεις, χωρίς πολιτιστικά ή πολιτικά δρώμενα, ένας χώρος που θα προσφέρει στείρα ακαδημαϊκή γνώση. Όσον αφορά την ίδια την δράση της αστυνομίας, αυτή έγινε σαφής το τελευταίο χρονικό διάστημα. Συγκεκριμένα την Δευτέρα 22/02 έγινε η πρώτη βίαιη εκκένωση της κατάληψης της πρυτανείας με έναν υπερβολικό αριθμό αστυνομικών να συμμετέχουν σε αυτή την επιχείρηση, η οποία έληξε με 31 συλλήψεις. Με την επανακατάληψη της πρυτανείας φοιτητ(ρι)ές και αλληλέγγυοι κατάφεραν να επανοικειοποιηθούν τον χώρο για 18 ημέρες. Την Δευτέρα 8/03 αστυνομικές δυνάμεις περικύκλωσαν το ΑΠΘ με σκοπό την εκ νέου εκκένωση της πρυτανείας με την κινητοποίηση αλληλέγγυων να είναι αυτή που τελικά το απέτρεψε. Τα ξημερώματα της Πέμπτης 11/03 και ενώ είχε κοινοποιηθεί ακόμη και σε καθεστωτικά μέσα ότι φοιτητ(ρι)ές και αλληλέγγυοι θα αποχωρούσαν απο τον χώρο την ίδια μέρα το μεσημέρι μετά την καθιερωμένη πανεκπαιδευτική πορεία, έγινε ακόμη μια εκτεταμένη επιχείρηση εκκένωσης. Για ακόμη μια φορά η καταστολή ήταν βίαιη με τραμπουκισμό ατόμων, χημικά και 33 επιλεκτικές προσαγωγές απο τις οποίες οι 16 μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Για τις επόμενες 2 ημέρες το campus θύμιζε αστυνομικό γκέτο αφού περιφρουρούταν κυριολεκτικά από κάθε πιθανή είσοδο με τους αστυνομικούς να εμποδίζουν την είσοδο σε φοιτητ(ρι)ές, καθηγητ(ρι)ές και εργαζόμενους. Ενδιαφέρον έχει ακόμη και η δήλωση του ίδιου του υπουργού δημόσιας τάξης σύμφωνα με την οποία εφόσον δεν έχει ολοκληρωθεί η εκπαίδευση του νέου σώματος της αστυνομίας που διαμορφώθηκε ειδικά για την φύλαξη των πανεπιστημίων, στις 15 Απριλίου το σώμα αυτό θα αντικαταστήσουν υπάρχουσες δυνάμεις της Ελληνικής Αστυνομίας.

Επιχειρήσεις στα Πανεπιστήμια

Η σύγχρονη πραγματικότητα στο ΑΠΘ δεν οφείλεται -μόνο- στο μένος του κράτους απέναντι στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Έρχεται να στρώσει το δρόμο, μαζί με τα πειθαρχικά και τις διαγραφές, για ένα στείρο πανεπιστήμιο έτοιμο να γίνει έρμαιο στα χέρια των επιχειρήσεων. Παρατηρούμε πως κομμάτι της πλήρους ισοπέδωσης της δημόσιας παιδείας αποτελεί ο τρόπος χρηματοδότησης των πανεπιστημίων, που ανοίγει τον δρόμο για την επιχειρηματικοποίηση και την ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ. Στο πλαίσιο της αυτοχρηματοδότησης, καλούνται να βρούν χορηγούς και δωρητές, οι οποίοι μαζί με την προσφορά και ζήτηση της καπιταλιστικής αγοράς εργασίας θα αποφασίζουν το περιεχόμενο και το γνωστικό εύρος των σπουδών, αλλά και το αντικείμενο των ερευνών. Εξειδικεύονται λοιπόν τα πτυχία και οι πτυχιούχοι και αφαιρείται η ελεύθερη επιλογή κατευθύνσεων με βάση την προσωπική αρέσκεια. Το ήδη υποχρηματοδοτούμενο και υποστελεχωμένο πανεπιστήμιο μετατρέπεται σε χώρο προσφοράς υπηρεσιών, καθώς δημιουργεί φοιτητές και εργαζόμενους που θα υπηρετούν την αγορά εργασίας, ανάλογα με τη ζήτηση που υπάρχει με μοναδικό σκοπό την μεγιστοποίηση των κερδών των αφεντικών. Όλα αυτά -και πολλά ακόμα- έρχεται να διασφαλίσει η πανεπιστημιακή αστυνομία. Η δημιουργία ενός αποστειρωμένου περιβάλλοντος και ενός απολιτικοποιημένου και τελικά ευκόλως χειραγωγούμενου φοιτητικού κοινού , αποτελεί κύριο πρόταγμα των κρατικών μηχανισμών. Οι αστυνομικές δυνάμεις θα σταθούν φραγμός,ώστε να εμποδίσουν και να καταστείλουν το φοιτητικό κίνημα, που παλεύει ενάντια στην είσοδο των επιχειρήσεων στα πανεπιστήμια και την ιδιωτικοποίηση τους.

Ζητήματα σχολής

Σε όλα τα παραπάνω, αν συνυπολογίσει κανείς τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα της σχολής που δυσχεραίνουν την φοίτηση μας, θα αντιληφθεί το πόσο σαθρό είναι το αφήγημα περί άψογης λειτουργίας των πανεπιστημίων σε καθεστώς τηλεκπαίδευσης. Πιο συγκεκριμένα στην δικιά μας σχολή έχουν προκύψει μια σειρά από ζητήματα εκ των οποίων άλλα αποτελούν χρόνιες παθογένειες και άλλα προέκυψαν με τα νέα δεδομένα. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά εξ αυτών:

1.Η επί πτυχίω εξεταστική μόνο υπό όρους (ελάχιστο όριο μονάδων ECTS (180) ως προαπαιτούμενο για την δήλωση)

2.Οι διπλές και τριπλές εξετάσεις για το ίδιο μάθημα (κουίζ, γραπτά και προφορικό κομμάτι)

3.Τα συνηθισμένα χαμηλά ποσοστά επιτυχίας σε συγκεκριμένα μαθήματα (ενίοτε χαμηλότερα και από το 15% που προβλέπεται)

4.Οι αυθαιρεσίες καθηγητών, αλλά και η έλλειψη οργάνωσης τόσο κατά την διάρκεια των μαθημάτων όσο και των εξετάσεων

5.Η ακύρωση του επαναληπτικού μαθήματος ”Εισαγωγής στην Γεωμετρία 1”

Έλλειψη σε καθηγητικό προσωπικό (μόνο 19 μέλη ΔΕΠ)

Κρατική διαχείριση της πανδημίας- τηλεκπαίδευση

Όλα τα παραπάνω, ας μην ξεχνάμε ότι συμβαίνουν εν μέσω πανδημίας. Την ίδια ώρα που το κράτος κι ο εγχώριος και μη καπιταλισμός αδυνατούν να διαχειριστούν την κρίση σε όλες της τις εκφάνσεις (υγειονομική-οικονομική-στρατιωτική) επιλέγουν ως πανάκεια απέναντι σε κάθε είδους κοινωνική ανάγκη, που προκύπτει, την περαιτέρω όξυνση της καταστολής. Μια καταστολή που πολλές φορές έρχεται σαν μανδύας βάζοντας κάτω από το χαλάκι ζητήματα που χαλούν το προφίλ της κυβέρνησης (βλπ Λiγνάδη, ΜΕΘ κτλπ). Στέλνουν δηλαδή το μπαλάκι στον εσωτερικό εχθρό (το ανταγωνιστικό κίνημα δηλαδή) αφήνοντας τον στην ουσία να δημιουργήσει κεντρικά πολιτικά γεγονότα καμουφλάροντας ότι έρχεται να δημιουργήσει ουσιαστικούς τριγμούς στην πολιτική κατεύθυνση που βάζει το συρφετό της αστικής τάξης.Αυτό, φυσικά, με τις ευλογίες των καλοταϊσμένων ΜΜΕ , που χρυσοπληρώθηκαν για να αναπαράγουν ό,τι ακριβώς θέλει η κυβέρνηση, παραποιώντας την πραγματικότητα που βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας. Ενισχύοντας την στρεβλή ρητορική που θέλει ένα κράτος με αδυναμία οικονομικής κάλυψης των αναγκών της κοινωνίας όσον αφορά την παιδεία και την υγεία, την ίδια ώρα που ξεδιάντροπα ξοδεύονται δισεκατομμύρια σε συμφωνίες για Rafale και εξοπλιστικά και ανά δίμηνο ιδρύεται και νέα ομάδα της ΕΛ.ΑΣ. έχοντας προσλήψεις χιλιάδων νέων ειδικών φρουρών, συνοριοφυλάκων και ΕΠΟΠ. Βλέπουμε, λοιπόν, η πανδημία να χρησιμοποιείται σαν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για παραπάνω οχύρωση του κράτους απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή αντίδρασης καθώς και για περαιτέρω πειθάρχηση του εργατικού δυναμικού, ενώ ταυτόχρονα αδυνατεί να καλύψει έστω και στο ελάχιστο τις ανάγκες μας. Αντί να ενισχυθεί το ΕΣΥ, να ανοίξουν νέες ΜΕΘ, να γίνονται μαζικά τεστ δόθηκαν εκατομμύρια στις κλινικές . Αντί να αυξηθούν τα δρομολόγια των ΜΜΜ μας είπαν… πηγαίνετε με τα πόδια. Αντί να προσληφθούν καθηγητές και δάσκαλοι για να ανοίξουν με ασφάλεια σχολεία και σχολές μοιράστηκαν παγούρια και μάσκες-αερόστατα. Αντί να ενισχυθεί ο κόσμος της εργασίας βρέθηκε να κάνει επιμόρφωση με… σκοιλ ελικικου. Αντί να εμβολιαστούν υγειονομικοί και υπερήλικες είδαμε να εμβολιάζονται όλοι οι ”άριστοι” αυτού του τόπου, μέχρι και ο τριτοξάδερφος του τελευταίου υφυπουργού. Πιο συγκεκριμένα, όμως, στο πανεπιστήμιο όπου το καθεστώς τηλε-εκπαίδευσης αποτελεί πλέον κανονικότητα, έχει επέλθει η πλήρης αποξένωση των φοιτητών/τριών από τον κοινωνικό μας χώρο κι έχει αλλοτριωθεί η ποιότητα των ίδιων των σπουδών μας. Με γνώμονα αυτό, απαιτούμε να επιστρέψουμε στα δια ζώσης μαθήματα, μη παραγνωρίζοντας φυσικά τις αδυναμίες που έχουν και αυτά. Με σκοπό αφενός να επανοικιοποιηθούμε τους κοινωνικούς μας χώρους και αφετέρου να διασφαλίσουμε όσο πιο μαζικά γίνεται την κατάργηση του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη στην πράξη. Αυτό που ουσιαστικά φαίνεται να μην μπορεί να ελέγξει η ΝΔ όπως και κάθε κυβέρνηση στο παγκόσμιο χάρτη είναι η αυθόρμητη αντακλαστικη λαϊκή οργή.Ο στόχος του κινήματος την επόμενη μέρα είναι να μπορέσει να πολιτικοποιήσει και να οργανώσει την πλατιά μάζα ώστε να περάσει στην αντεπίθεση.Αυτο θα γίνει με την συμμετοχή όλων μας σε κοινωνικά και ταξικά μορφώματα. Σχηματα σχολών, εργατικά σωματεία,λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς κα…Απέναντι στην πανδημία απαντάμε με ταξική συνείδηση, οργάνωση, ταξική πάλη και μαχητικότητα!

Εργασιακό νομοσχέδιο

Κατά την διάρκεια της πανδημίας το κράτος έχει αφήσει τους εργάτες στο έλεος των εργοδοτών, εφόσον τους αντιμετωπίζει σαν μηχανές παραγωγής και δεν δίνει καμία αξία στην προσωπική τους ζωή. Αποδίδει τις ευθύνες της διασποράς του COVID σε αυτούς ενώ αυξάνοντας τα περιοριστικά μέτρα σε τέτοιες περιοχές έχει μετατρέψει τις εργατικές συνοικίες σε εργατικές φυλακές. Την ώρα και τη στιγμή που η κυβέρνηση ΝΔ πανηγυρίζει για τους 7000 νεκρούς απο covid-19 (και άλλους πόσους;), παρόλο της επιβολής «έξυπνων» μέτρων και του lockdown 3,2,1 τα κρούσματα από τον ιό συνεχίζουν να αυξάνονται. Βέβαια τα ΜΜΕ εκφράζοντας τη γραμμή της κυβέρνησης αιτιολογούν το γεγονός της αύξησης στην ατομική ευθύνη και στις μαζικές πορείες . Από δικιά μας οπτική, θέτουμε τον εξής προβληματισμό: Μήπως οι μαζικοί χώροι δουλειάς( εργοστάσια,σούπερ μάρκετ), ΜΜΜ είναι εστίες υπερμεταδοσης του ιού; Παρατηρώντας τις περιοχές που έκλεισαν με αυστηρό lockdown (Δυτική Αττική, Κοζάνη, Εύοσμος Θεσσαλονίκης)δημιουργείται η εύλογη απορία , εάν το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας πραγματοποιεί τους απαραίτητους ελέγχους σε ΒΙ.ΠΕ. και σούπερ μάρκετ, εάν τελικά οι νοσούντες εργαζόμενοι μπαίνουν σε καραντίνα 14 ημερών ή απλά συνεχίζουν να βαράνε υπερωρίες για τη διατήρηση των κέδρων των αφεντικών, αν παρέχονται τα βασικά μέτρα προστασίας από την εργοδοσία ή επιβαρύνουν επιπλέον την τσέπη των εργαζομένων , εάν τελικά αυτός ο μισθός των εργαζομένων αποτελείται από το επίδομα του κράτους (αναστολή ενώ παράλληλα εργάζονται) και συμπληρώνεται με τα ψίχουλα των εργοδοτών.

Η ασφάλεια και ο κίνδυνος είναι τα δύο μέτωπα που έπρεπε να διαχειριστεί η κυβέρνηση της ΝΔ. Άπειρα πρόστιμα επιβλήθηκαν στους μεμονωμένους «ανεύθυνους» πολίτες που «δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων». Ωστόσο, η κατασταλτική πολιτική δεν εφαρμόστηκε ακριβώς, οριζόντια, και η παρέκκλιση από την νομιμότητα βρήκε «εύλογη» εφαρμογή στην περίπτωση των εργοδοτών…

Το πρόταγμα «ανοίγουμε την οικονομία» έδωσε την αφορμή στην κυβέρνηση να περάσει αντεργατικά μέτρα, αλλά και να απαλλάξει τον εργοδότη από την όποια ευθύνη για την διασφάλιση της δημόσιας υγείας.Ως φοιτητές και ως εργαζόμενοι μέσα σε αυτή την κοινωνία βρισκόμαστε απέναντι στην κρατική διαχείριση των εργασιακών χώρων που με πρόσχημα την πανδημία μετατρέπει την δουλειά σε δουλεία και περνάει ένα νέο εργασιακό νομοσχέδιο, το οποίο καταργεί δικαιώματα που διεκδίκησαν οι εργαζόμενοι μέσα από αγώνες που δίνουν ανά τα χρόνια. Μιλάμε για ένα νομοσχέδιο το οποίο φέρνει:

Ένα αδιευκρίνιστο πλαίσιο τηλεργασίας

Κάρτα εργασίας.(η οποία θα διασταυρώνει στοιχεία εισφορών και πραγματικών ωρών εργασίας)

Ευελιξία στην διευθέτηση ωραρίου

Αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο, οι οποίες δυσκολεύουν την διεξαγωγή απεργιών και συλλογικών διαδικασιών

Λέσχη και Εστίες

Τώρα όσον αφορά την φοιτητική μέριμνα, στο κομμάτι της λέσχης τα δεδομένα έχουν αλλάξει ριζικά.Η φοιτητική λέσχη ανέκαθεν αποτελούσε ένα σημείο ελεύθερης διανομής φαγητού για όλους/ες, δημιουργώντας έτσι αναχώματα στις ανισότητες που πλήττουν την σύγχρονη ταξική κοινωνία. Η προσπάθεια καθιέρωσης της κάρτας σίτισης σε συνδυασμό με τους συνεχείς ελέγχους αποκλείουν ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας (φοιτητ(ρι)ές που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις , ανέργους, αστέγους κλπ), την ίδια στιγμή που καθημερινά περισσευούμενες μερίδες φαγητού καταλήγουν στα σκουπίδια. Ταυτόχρονα, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη την πανδημία κι ενώ η κατάσταση απαιτεί άμεσες προσλήψεις στο κομμάτι του προσωπικού παρατηρούνται, ανά διαστήματα, εκ νέου απολύσεις. Μόνιμη δικαιολογία, απέναντι στην κάλυψη της ανάγκης για δωρεάν σίτιση των φοιτητών, είναι η έλλειψη χρηματικών πόρων (λόγω της γενικότερης υποχρηματοδότησης των πανεπιστημίων). Παρ’ όλα αυτά, οι προσλήψεις ελεγκτών-μπράβων διαρκώς αυξάνονται. Όσο η λέσχη λειτουργεί σε καθεστώς εργολαβίας ένα μέρος των χρημάτων που προορίζεται για την σίτιση των φοιτητών, θα καταλήγει στις τσέπες του εργολάβου. Επιπλέον, η πρόσληψη “φυλάκων” μας φανερώνει την κατευθυντήρια γραμμή τους. Φύλακες που κατά καιρούς έχουν δείξει ότι βρίσκονται εκεί για να αποκλείουν κόσμο από τις διανομές, επικαλούμενοι όχι μόνο τα γνωστά κριτήρια (πάσο, κάρτα σίτισης), αλλά επιδεικνύοντας και ρατσιστικές συμπεριφορές. Συγκεκριμένα 1 μήνα πριν, πραγματοποιήθηκε ακόμη ένα περιστατικό φυλετικής διάκρισης, όταν οι φύλακες έκαναν στοχευμένο έλεγχο και απέκλεισαν έναν συγκεκριμένο φοιτητή, χωρίς να προηγηθεί ή να ακολουθήσει έλεγχος σε κανέναν άλλον. Δεν είναι διατεθειμένοι να ενισχύσουν το κομμάτι των διανομών για την καλύτερη λειτουργία του. Και ας μην ξεχνάμε, ότι εκτός από εμάς τους φοιτητές πλήττονται και οι εργαζόμενοι της λέσχης, καθώς πολλοί δεν έχουν μόνιμες συμβάσεις (τρίμηνες) και γενικότερα είναι έρμαια των αποφάσεων της διεύθυνσης. Είναι αδιανόητο, σε μια τέτοια πρωτόγνωρη κατάσταση, να μην διατίθενται χρήματα για τη δωρεάν σίτιση όλων.

Στις φοιτητικές εστίες τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα καθώς στην πληθώρα προβλημάτων προστέθηκε ο κορωνοϊός, με την απάντηση του κράτους στην διεκδίκηση μέτρων προστασίας από τους εστιακούς φοιτητές να είναι η επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη και η εισβολή στην Αθήνα στα σπίτια των φοιτητών!

Καταστολή

Όπως προαναφέρθηκε, η καταστολή αποτελεί την «εύκολη λύση» στην αντιμετώπιση κάθε μορφής κρίσης που καλούνται να διαχειριστούν κράτος και κεφάλαιο. Μια πρώτη πτυχή αυτής της διαπίστωσης αποτελεί το κρεσέντο κρατικής βίας που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό εντός του πανεπιστημίου. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις δύο εκκενώσεις της κατάληψης της Πρυτανείας και τις δεκάδες συλλήψεις συμφοιτητών/τριών. Συγκεκριμένα, στο πανεπιστήμιο η καταστολή έρχεται να διασφαλίσει την ομαλή εφαρμογή του ευρύτερου πλάνου της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης εξαλείφοντας κάθε μορφή αντίστασης που έχει ήδη αποτελέσει ή μπορεί να αποτελέσει, δυνητικά, ανάχωμα σε αυτήν. Μία άλλη πτυχή είναι η χρήση της καταστολής ως εργαλείο καλλιέργειας του φόβου και πειθάρχησης του πληθυσμού αλλά και ως μέσο αντίκρουσης όλων όσων καταφέρνουν να ξεπεράσουν τον εν λόγω φόβο και να αντισταθούν. Πιο συγκεκριμένα, τον τελευταίο χρόνο η αναγωγή της καταστολής σε βασικό μέσο διαχείρισης της πανδημίας, με τα πρόσφατα γεγονότα της Ν. Σμύρνης να το αποδεικνύουν, αποτελεί μια νέα κανονικότητα. Το κράτος δε δίστασε να κινηθεί προχωρώντας σε άρση απορρήτου, παρακολουθώντας τηλεφωνικές συνομιλίες και στοχοποιώντας συντρόφους. Ενδεικτική είναι η πρόσφατη απαγωγή του Άρη και ο ξυλοδαρμός του από την ΕΛ.ΑΣ με αφορμή την συμμετοχή του σε διαμαρτυρία κατά της αστυνομικής βίας. Κρατήθηκε 2 μέρες στη ΓΑΔΑ όπου δέχτηκε σωματική και λεκτική βία παραβλέποντας και τα δικαιώματα του, όπως την επικοινωνία με δικηγόρο. Το παράδειγμα στοχοποίησης του συντρόφου -δεν είναι το μόνο περιστατικό- αποτελεί ξεκάθαρη προσπάθεια εσωτερικής τρομοκρατίας από τα όργανα του κράτους , με σκοπό την αποτροπή οποιασδήποτε διαμαρτυρίας ενάντια στον τρόπο δράσης του ίδιου του κράτους. Συμπερασματικά, η παρουσία των δυνάμεων καταστολής εμφανίζεται έντονη σε θέματα εσωτερικής πολιτικής και κοινωνικής διαχείρισης, δεν εκλείπει, ωστόσο, και σε τομείς εξωτερικής πολιτικής -όπου εκείνη καθίσταται «αναγκαία». Η περισσότερη και πιο στρατιωτικοποιημένη αστυνομία αλλά και ένας στρατός που ανά πάσα στιγμή μπορεί να κληθεί να συμβάλει στην διαχείριση της όποιας «ασύμμετρης απειλής» ( είτε μιλάμε για μια πανδημία, είτε για τις μεταναστευτικές ροές, είτε για ένα ενδεχόμενο εξέγερσης ) δίνουν τη δυνατότητα στο κράτος αφενός να προασπίζει την κυριαρχία και τα συμφέροντα των λίγων στο εσωτερικό και αφετέρου να κινείται επιθετικά, με βάση τα γεωστρατηγικά του συμφέροντα, στο εξωτερικό.

Έμφυλο και παραβιαστικές συμπεριφορές

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, όλο και πιο συχνά ερχόμαστε σε επαφή με περιστατικά έμφυλης βίας στην καθημερινότητα μας. Γυναίκες, κορίτσια και ΛΟΑΤΚΙ άτομα κινδυνεύουν από την ίδια αθλιότητα: βία, χλεύη, μίσος. Παρενοχλήσεις και παραβιαστικές συμπεριφορές υπάρχουν τόσο από τους συμμαθητές μας στο σχολείο, τους συμφοιτητές και καθηγητές μας στη σχολή, από το αφεντικό στην δουλειά μας ακόμη και από τον κοινωνικό μας περίγυρο. Μετά τις χιλιάδες καταγγελίες σεξουαλικών παρενοχλήσεων στον χώρο του θεάματος, του αθλητισμού ακόμη και του πανεπιστημίου, ένα ακόμη περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας/βίας/σεξουαλικής παρενόχλησης έρχεται στο προσκήνιο μόλις μια ημέρα μετά την 8η Μάρτη (το περιστατικό με την 18χρονη Έφη, η οποία δέχθηκε μια σειρά σεξιστικών χαρακτηρισμών, παραβιαστικών συμπεριφορών και απειλών για την σωματική της υγεία κατά την διάρκεια της σύλληψης και κράτησης της). Το συγκεκριμένο περιστατικό αποτελεί ένα εκ των πολλών βασανιστηρίων που είναι πλέον κανονικότητα για τους συλληφθέντες και κυρίως για τις συλληφθείσες και τα συλληφθέντα. Στο χώρο του ΑΠΘ αυτό που είναι πραγματικότητα είναι ο παραμερισμός των γυναικείων καταγγελιών που αφορούσαν σεξουαλικές παρενοχλήσεις και βιασμούς με την όχι και τόσο ενδελεχή έρευνα των καταγγελιών και την επιφανειακή τους προβολή. Μια τέτοιου είδους διαχείριση τείνει να φυσικοποιήσει τις καθημερινές παραβιάσεις σε βάρος θηλυκοτήτων και να αναδείξει περιστατικά τύπου Λιγνάδη ως περισσότερο σημαντικά.

Κάθε γυναίκα που υφίσταται κακοποίηση ή βιασμό – με άλλα λόγια, εκμηδένιση του εαυτού της από έναν άντρα – χρειάζεται χρόνο, πολύ χρόνο, κι ακόμα περισσότερο θάρρος και αγώνα, για να πάψει να νιώθει – κι ενδόμυχα να είναι – αποκλειστικά και μόνο θύμα. Κι ο αγώνας για την κάθαρση, τη δικαίωση, είναι ακόμα πιο σκληρός επειδή πρέπει να δοθεί δημόσια και να προσκρούσει στη χυδαιότητα των αυτόκλητων κι επισήμων θεματοφυλάκων της πατριαρχίας, που θα επιχειρήσουν λυσσαλέα να θάψουν την αλήθεια κάτω από τόνους μισογυνικής λάσπης.

Κρατική προπαγάνδα & ΜΜΕ

Όσον αφορά την ενημέρωση, τα κυρίαρχα ΜΜΕ και τα social media δεν έμειναν ανεπηρέαστα από την στροφή του ελληνικού κράτους προς τον ολοκληρωτισμό. Από την αρχή της πανδημίας παρατηρούμε να γεμίζουν οι τσέπες καναλαρχών και ιδιοκτητών ΜΜΕ (πχ καμπάνιες ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ) με υπέρογκα ποσά “για το καλό μας”. Στην πραγματικότητα ο λόγος αυτής της εξωφρενικής δαπάνης είναι η μετατροπή των ΜΜΕ σε φερέφωνα και χειροκροτητές της κυβερνητικής πολιτικής, πράγμα το οποίο γινόταν, γίνεται και θα συνεχίσει να γίνεται όσο η ενημέρωση βασίζεται σε Μέσα που ανήκουν στο κεφάλαιο. Έτσι κι αλλιώς το κράτος πάντα λειτουργούσε για τα συμφέροντα λίγων και εκλεκτών. Τα παραδείγματα ποικίλουν. Ξέπλυμα παιδεραστών, απόκρυψη στοιχείων για την πανδημία και χρέωση του οποιουδήποτε λάθους στην ατομική ευθύνη, η επιλεκτική προβολή γεγονότων και η στοχοποίηση αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας, είναι ένα μικρό κομμάτι των όσων βλέπουμε ή δεν βλέπουμε, θέλοντας να μας φτάσουν σε σημείο να μην πιστεύουμε στα ίδια μας τα μάτια. Χτίζεται λοιπόν ένα πλέγμα φίμωσης και δημιουργίας μιας παράλληλης πραγματικότητας, με αιχμή την καλλιέργεια του φόβου, της τρομοκρατίας και της καταστολής, προσπαθώντας να κατευναστεί η λαϊκή οργή. Στα πλαίσια της λογοκρισίας φτάνουμε σε σημείο να μηνύονται δημοσιογράφοι και Μέσα που φέρνουν στην επιφάνεια βασανισμούς στη ΓΑΔΑ, ακόμη και να απολύονται και να απειλούνται όσοι/ες δεν ακολούθησαν πιστά την κυβερνητική γραμμή. Ανεπηρέαστα δεν έμειναν και τα social media, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίοδο απεργίας πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, όπου έπεσαν προφίλ στο Facebook, λογοκρίθηκαν και έκλεισαν Μέσα αντιπληροφόρησης. Ας μην ξεχνάμε και το νομοσχέδιο φιμωσης των καλλιτεχνών, ένα μέρος του οποίου πάρθηκε πίσω κατόπιν μαζικών διαδηλώσεων, που άφηνε την ελευθερία των καλλιτεχνών στην τύχη του κάθε εισαγγελέα που θα έκρινε την τέχνη τους ως παρακίνηση σε βία ή τρομοκρατία.

Όλα αυτά δείχνουν την κατεύθυνση του κράτους που δεν διστάζει, μπροστά σε μια κρίση, να καταστρατηγεί τους ίδιους του τους νόμους και τα δήθεν κατοχυρωμένα “δημοκρατικά δικαιώματα”.

Γιατί καλούμε σε πορεία την Πέμπτη 25/03

Γιατί Πέμπτη και όχι Παρασκευή το πανεκπαιδευτικο ραντεβού;

Αφετηριακά είναι πολύ σημαντικό να παραμείνει γιατί για εμάς σε κάθε αγώνα αυτό που θεωρούμε υψίστης σημασίας είναι η συνέπεια στη θεωρία και την πράξη. Εδώ και τόσες Πέμπτες συνεχόμενα το φοιτητικό κίνημα έχει δείξει ότι έχει καταφέρει να διεκδικεί, να αγωνίζεται και να κερδίζει. Από την πρώτη Πέμπτη με την ολιγομελή αλλά θαρραλέα συγκέντρωση μέχρι τις μεγαλειώδεις τελευταίες κινητοποιήσεις αυτό που έγινε ευδιάκριτο σε όλους είναι πως ο συλλογικός αγώνας μπορεί να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο και απαγόρευση.Ο δίκαιος αγώνας δεν εμποδίζεται από καμιά αστυνομία, κανένα στρατό, καμιά πατριωτική αφήγηση. Η 25η είναι μια εθνική εορτή και για εμάς η εθνική ενότητα είναι απλά ένα ανέκδοτο από μεριάς κεφαλαίου. Για εμάς η μοναδική ενότητα είναι ταξική. Για να γίνουμε πιο κατανοητοί ας αναρωτηθούμε τι κοινό έχει ο εργάτης μέσα στα μεταλλωρυχεία με τον Βαγγέλη Μαρινάκη; Προφανώς κανένα. Δεν παλεύουμε για τα συμφέροντα καμίας αστικής τάξης. Μοναδικός μας στόχος είναι η εργατική χειραφέτηση, η κατάργηση δηλαδή κάθε εκμετάλλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο.Για να επιστρέψουμε στο θέμα μας αυτή τη Πέμπτη δεν γίνεται κάτι διαφορετικό ώστε να μη βρεθούμε στο άγαλμα Βενιζέλου και να μην διαδηλώσουμε για τις ζωές μας. Δεν θα ετεροκαθορίσουμε τον αγώνα μας σύμφωνα με τις φιέστες που έχουν καθιερώσει κράτος και κεφάλαιο για δικό τους όφελος. Για να το πούμε πιο απλά ναι πιστεύουμε στην επανάσταση και γι’αυτό δεν θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω από όλα όσα μας ανήκουν.Θα παλεύουμε απέναντι σε κάθε τύραννο σε κάθε καταπιεστή απλά όχι στο όνομα μιας επίπλαστης ενότητας αλλά αντιθέτως ότι αίμα είναι να χύσουμε αυτό θα γίνει με μοναδικό γνώμονα την ουσιαστική ελευθερία των ζωών μας.

Για να το κλείσουμε εμείς θα θέλαμε απαντήσεις κυρίως από εκείνους τους συμφοιτητές μας που επιλέγουν να μην είναι δίπλα μας αυτή την Πέμπτη. Τι ενόχλησε και δεν θα είστε στο καθιερωμένο μας ραντεβού; Υπάρχει κάποιο άλλο ζήτημα εκτός της 25ης; Αν ναι θα θέλαμε να το ακούσουμε.
Όπως και να έχει εμείς καλούμε όλους τους συμφοιτητές μας , εργάτες, καθηγητές, μετανάστες και ευρύτερα κάθε άνθρωπο που θέλει να αγωνιστεί να βρεθεί δίπλα μας και αυτή την Πέμπτη στο άγαλμα Βενιζέλου στη 1μμ.

Απαιτούμε:

• Κατάργηση του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη. Κανένα πειθαρχικό, καμία διαγραφή, κανένας μπάτσος μέσα στις σχολές μας
• Καμία σκέψη για πανεπιστημιακή αστυνομία
• Αύξηση της διάρκειας της εξεταστικής, κανένας αποκλεισμένος από κανένα μάθημα
• Κόντρα εξεταστική για όλους τους επί πτυχίω φοιτητές( 8ο εξάμηνο και πάνω)
• Ακύρωση των ορίων στη δήλωση μαθημάτων ανά εξάμηνο
• Πρόσληψη εκπαιδευτικών
• Αξιοπρεπή και επαρκή σίτιση και στέγαση για κάθε φοιτητή/τρια
• Καμία επίδειξη πάσο και κάρτας σίτισης
• Δωρεάν μετακινήσεις στον ΟΑΣΘ και αύξηση δρομολογίων
• Ανοιχτά πανεπιστήμια με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας με παράλληλη δυνατότητα εξ αποστάσεως εκπαίδευση για όσους αδυνατούν
• Μαζικά δωρεάν covid-τεστ και παροχή υγειονομικού υλικού στους χώρους εργασίας

Προχωράμε σε:

• Αναστολή όλων των ηλεκτρονικών μαθημάτων Δευτέρα 29/3 έως και Πέμπτη 1/04
• Κατάληψη Δευτέρα 29/3, Τρίτη 30/3, Τετάρτη 31/3 και Πέμπτη 1/04
• Δημιουργία συντονιστικής επιτροπής
• Συμμετοχή σε συντονιστικά γενικών συνελεύσεων-καταλήψεων
• Συντονισμός με άλλους συλλόγους που βρίσκονται στη ΣΘΕ για δράσεις από κοινού
• Παρέμβαση στη συνεδρίαση των καθηγητών (όταν αυτή πραγματοποιηθεί)
• Πιθανή κατάληψη διοικητικών κτιρίων(πρυτανεία,ΕΛΚΕ) σε συνεννόηση με άλλους συλλόγους
• Πορεία Πέμπτη 25/3 και Πέμπτη 1/04 11π.μ. μέσα στα πανεπιστήμια
• Συμμετοχή στα επόμενα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια Πέμπτη 25/3 και Πέμπτη 1/04 (προσυγκέντρωση 11 π.μ. Πλατεία Χημείου, 1 μ.μ. Αγ.Βενιζέλου)
• Πρόταση για διοργάνωση πορείας κατά της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας στο συντονιστικό συλλόγων
• Συμμετοχή στη συγκέντρωση για την κρατική τρομοκρατία το Σάββατο 27/3 12 π.μ. Λευκός Πύργος

Πρωτοβουλία φοιτητ(ρι)ών Μαθηματικού

Αναρχική Μαθητική Ομάδα: Αταξία

ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ 1/4 13:00 ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Έναν χρόνο μετράμε από το ξεκίνημα της πανδημίας και τα πράγματα μέρα με την μέρα γίνονται όλο και χειρότερα. Άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά, τα κρούσματα κάνουν αρνητικά ρεκόρ συνεχώς και η κρατική καταστολή έχει αναβαθμίσει τα αλλεπάλληλα χτυπήματα της στον κόσμο που αντιδράει και εκδηλώνει με ξεκάθαρο τρόπο την εναντίωση του στις ύπουλες τακτικές της κυβέρνησης. Θα θέλαμε όμως να επισημάνουμε πως ο κόσμος του αγώνα έχει επίσης κλιμακώσει τις δράσεις και τα συναισθήματα του με αποτέλεσμα να βλέπουμε κέντρα αγώνα να ξεπηδούν σε κάθε γωνία της χώρας, νέο κόσμο να πλαισιώνει διαδηλώσεις, καλέσματα και κινηματικές διαδικασίες δείχνοντας έτσι, πως κανείς δεν θα μας απαγορεύσει να διαδηλώνουμε ενάντια στην βαρβαρότητα της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας, στον νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη, στην αυξανόμενη αστυνομική βία, στην εκδικητική στάση του κράτους απέναντι στον Δ.Κ., στις απαγωγές και τους βασανισμούς συντρόφων και συντροφισσών. Αν κάτι λοιπόν μας έδειξαν αυτοί οι τελευταίοι μήνες είναι πως η εξουσία πλέον δεν ενδιαφέρεται να κρατήσει ούτε τα προσχήματα και δεχόμενη πιέσεις από την κοινωνική βάση στενεύει από απαντήσεις και αυτό που φανερώνεται είναι πως σίγουρα ο φόβος έχει αλλάξει στρατόπεδο.

Η τηλεκπαίδευση πια έχει εισχωρήσει για τα καλά στον εκπαιδευτικό χώρο και τα γνωστά προβλήματα της κακής λειτουργίας της παραμένουν άλυτα. Το σύστημα πέφτει συνεχώς ή δεν επιτρέπει σε μαθητές/τριες να συνδεθούν στο μάθημα. Πέρα από αυτό καθηγητές\τριες όπως φυσικά και μαθητές\τριες μπορεί να μην διαθέτουν τον απαραίτητο εξοπλισμό για να δουλεύουν μέσω τηλεκπαίδευσης. Για μια ακόμη φορά καταλαβαίνουμε πως μαθητές δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα και εξαιρούνται από το σύστημα προσδίδοντας το ταξικό πρόσημο στην εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης. Επίσης, το κράτος αδιαφορεί εντελώς για τους εκπαιδευτικούς αφήνοντας στο χέρι τους και μόνο, τον τρόπο που θα καταφέρουν να κάνουν το μάθημα να λειτουργεί, προσπερνώντας κάθε δυσκολία. Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση με το σύστημα του Webex προκύπτει ένα νέο σκάνδαλο από την συμφωνία της υπουργού με την εταιρεία της Cisco. Η υπουργός λοιπόν έδωσε ‘’γη και ύδωρ’’ στους επιχειρηματίες, καθώς εκτός από τα 2εκ € που μοίρασε απλόχερα, παρόλο που πριν λίγο ισχυριζόταν ότι οι υπηρεσίες είναι δωρεάν, έδωσε το δικαίωμα στην εταιρία της Cisco να καταγράφει προσωπικά δεδομένα χρηστών.

Εμείς ως μαθητές και μαθήτριες παρακολουθούμε την παιδεία να καταστρέφεται. Oι αλλαγές που έρχονται με το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο που πέρασε αγγίζουν όλες τις βαθμίδες, από το νηπιαγωγείο μέχρι και το λύκειο. Στο λύκειο οι αλλαγές είναι σαρωτικές καθώς αυξάνονται τα εξεταζόμενα μαθήματα, ο μέσος όρος στις προαγωγικές εξετάσεις από το 9,5 στο 10 και επανέρχεται η τράπεζα θεμάτων. Οι αλλαγές δεν μένουν μόνο εκεί καθώς με τις νέες ρυθμίσεις θεσπίζεται ελάχιστη βάση εισαγωγής στα ΑΕΙ, περιορίζεται ο αριθμός των σχολών που μπορεί να δηλώσουν οι υποψήφιοι στο μηχανογραφικό, με αυτόν τον τρόπο υπάρχει περίπτωση πολλοί μαθητές και μαθήτριες να απορρίπτονται από το σύστημα εισαγωγής. Αυτά έρχεται να συμπληρώσει και η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών. Μέχρι τώρα οι μαθητές και οι μαθήτριες ήταν οι μόνοι/ες που καταπιέζονταν από την βαθμολόγηση. Το κράτος πάντα αντιστοιχούσε κάθε μαθητή και κάθε μαθήτρια με έναν αριθμό, μετρώντας κατά αυτόν τον τρόπο την αξία του. Τώρα, το κράτος θεωρεί τον εαυτό του κατάλληλο να κάνει το ίδιο και για τους εκπαιδευτικούς αλλά και σε κάθε σχολείο ως σύνολο. Η Υ.Π. Κεραμέως επιχειρεί να προσαρμόσει το σχολείο στα αιτήματα της αγοράς και των καπιταλιστών. Το κράτος έχει στόχο να προβάλει το «επιχειρηματικό πνεύμα» μέσω τις βαθμοθηρίας αλλά ταυτόχρονα η απόκτηση βαθμών καθίσταται ακόμα πιο δύσκολη. Σε όλες τις σχολικές τάξεις δημιουργείται λαθεμένα η συσχέτιση της προσπάθειας, της εξέλιξης, της γνωστικής πρόοδού με τον βαθμό και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να στερούνται οι μαθητές/τριες την διάθεση και το ενδιαφέρον για μάθηση μετατρέποντας την σχολική τάξη σε ένα ρινγκ που επιβιώνει ο καλύτερος, αν όχι ο πλουσιότερος. Οι εξετάσεις πολλαπλασιάζονται , ενισχύεται το άγχος των παιδιών και κάνει ακόμα πιο δύσκολη την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο. Το καταφέρνει αυτό προσθέτοντας επιπλέον μαθήματα στις προαγωγικές εξετάσεις αυξανόμενης δυσκολίας. Για άλλη μια φορά, λοιπόν, το κράτος εισβάλλει στα σχολεία για μας επιβάλλει τον “σωστό” τρόπο λειτουργίας και να δείξει με το δάχτυλο τους κακούς/ές μαθητές/τριες και εκπαιδευτικούς αξιολογώντας τους αρνητικά εξυπηρετώντας τις πολιτικές του σκοπιμότητες.

Δημιουργεί ένα καθεστώς το οποίο εξαιρεί μαθητές/τριες από το σύστημα δημιουργώντας μια εκπαίδευση ασφυκτική για παιδιά από οικογένειες χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για φροντιστήρια, πρόσφυγες και μετανάστες/τριες. Η επιστροφή της τράπεζας θεμάτων καθιστά το σύστημα εξ ολοκλήρου ανταγωνιστικό ωθώντας περισσότερα παιδιά στην στήριξη των φροντιστηρίων. Με τις νέες αλλαγές πολλαπλασιάζονται τα εμπόδια στην μόρφωση όλων των παιδιών εμπορευματοποιώντας την γνώση και την εκπαίδευση. Έχουμε να κάνουμε πια με ένα σχολείο σκληρών και συντηρητικών νεοφιλελεύθερων προτύπων με το οποίο η οπισθοδρόμηση επιτείνεται. Επί της ουσίας, οι συγκεκριμένες αντιεκπαιδευτικές αλλαγές εντάσσονται στην πολύχρονη προσπάθεια των κυβερνήσεων να μετατρέψουν τα σχολεία σε γενέτειρες εύκολα συμβιβάσιμων, άβουλων, φθηνών εργατών.

Πριν μιλήσουμε για τον αγώνα που δίνει το φοιτητικό κίνημα τους τελευταίους μήνες θα θέλαμε να αναφερθούμε στην σημαντικότητα της συνολικοποίησης του – γενικότερα – εκπαιδευτικού αγώνα. Τα βασικά υποκείμενα στον χώρο της εκπαίδευσης αποτελούνται από μαθητές/τριες, φοιτητές/τριες, εκπαιδευτικούς και λοιπούς εργαζόμενους στον χώρο της εκπαίδευσης. Θεωρούμε πως και τα τρία αυτά σύνολα αγωνίζονται υπό ένα κοινό πρίσμα, έχοντας κοινές διεκδικήσεις και ανάγκες και οι αγώνες τους είναι αναπόφευκτο να συνδέονται. Για αυτόν τον λόγο έχει ιδιαίτερη σημασία να συνυπάρχουν στον δρόμο και στις διαδικασίες με απώτερο στόχο την διαμόρφωση αυτού που ονομάζουμε “πανεκπαιδευτικό αγώνα”.

Όσο για το φοιτητικό κίνημα τον τελευταίο μήνα βλέπουμε πως έχει δημιουργηθεί ένα κέντρο αγώνα στα πανεπιστήμια. Ξεκινώντας από την κατάληψη της πρυτανείας του ΑΠΘ στην οποία, στις 22\2, το κράτος επιτίθεται με υπέρμετρη βία και συλλαμβάνει 31 άτομα καθώς και στις 11\3 που εκκενώνει την κατάληψη ενώ είχε ήδη γνωστοποιηθεί ότι θα έληγε την επόμενη ημέρα. Η εκκένωση της πρυτανείας συσπείρωσε πολλά χιλιάδες κόσμου στον δρόμο με αποφασιστικότητα και δυναμισμό. Σήμερα, πολλές σχολές του ΑΠΘ και του ΠΑΜΑΚ αλλά και πρυτανείες και σχολές της υπόλοιπης επικράτειας τελούν υπό κατάληψη ενάντια στην αστυνόμευση των πανεπιστημίων και την κρατική καταστολή. Στο ΑΠΘ καθημερινά υπάρχουν εκδηλώσεις, συντονιστικές συνελεύσεις, προβολές ταινιών, workshops και bazar σε μια προσπάθεια να κοινωνικοποιηθεί ο εκπαιδευτικός αγώνας προσδίδοντας ζωή στον χώρο του campus.

Αυτό που θεωρούμε εξαιρετικά σημαντικό την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, υπό τις δεδομένες συγκυρίες είναι η μεταστροφή της κοινωνικής αντίληψης για την κρατική διαχείριση οποιουδήποτε κοινωνικού θέματος, είτε αυτό είναι η πανδημία είτε η εκπαίδευση, προς μια μεριά γεμάτη αμφισβήτηση. Η κατάσταση που επικρατεί δεν επιτρέπει στο κράτος να συνεχίζει να κρύβεται και έχει ήδη πυροδοτήσει την εκδήλωση του πραγματικού του προσώπου. Η κοινωνία αντιλαμβάνεται πως έχει να κάνει με έναν μηχανισμό ο οποίος επιτίθεται απρόκλητα σε φοιτητές/τριες που διαδηλώνουν για τα στοιχειώδη, σε σωματεία βάσης εργατών/τριών που διεκδικούν αυτά που τους αναλογούν και σε υγειονομικούς για τους οποίους το κράτος αδιαφορεί παντελώς εν μέσω πανδημίας. Από την άλλη μεριά γίνεται ξεκάθαρη η συγκάλυψη που παρέχει σε παιδεραστές, φασίστες και μπάτσους καθώς επιδιώκει την αναβάθμιση των επιθέσεων τους ενάντια στην απειλή που συνιστούν όσοι και όσες αντιστέκονται.

Είναι η κατάλληλη στιγμή να ταχθούμε με το μέρος των καταπιεσμένων, με το μέρος της οργάνωσης και της αντίστασης ενάντια στους κρατικούς θεσμούς που μας καταπιέζουν. Στοχεύουμε στην ζύμωση των μαθητών και των μαθητριών, πλάι σε φοιτητές/τριες και εκπαιδευτικούς, για την οργάνωση των δικών μας αντιστάσεων, για ένα σχολείο` που στην θέση του ανταγωνισμού θα προτάσσει την αλληλεγγύη και θα μας χωράει όλες και όλους. Θα σταθούμε απέναντι σε ότι μας καταπιέζει, σε ότι καταστέλλει τους αγώνες μας για ελευθερία και αξιοπρέπεια. Με όπλα μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση για ένα καλύτερο κόσμο. Όλα είναι τώρα.

ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΔΕ ΛΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 1/4 13:00 ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

——————————————————————

Αναρχική συνέλευση φοιτητών/τριών Quieta Movere

Ανακοίνωση για την επικείμενη Εκπαιδευτική Αναδιάρθρωση

Στις 13/1 κατατέθηκε σε δημόσια διαβούλευση το σχέδιο νόμου της Κυβέρνησης – με τον ευφάνταστο και άκρως υπαινικτικό τίτλο – «Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις». Πρόκειται για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που είχε εξαγγείλει προεκλογικά η Ν.Δ. και προετοίμαζε περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία, για να την καταθέσει. Κι αν ο συντηρητισμός, η πειθάρχηση και η εκδικητικότητα μπορούν να περιγράψουν τον ιδεολογικό προσανατολισμό του νομοσχεδίου, δύο είναι ουσιαστικά οι άξονες από τους οποίους υπαγορεύεται: τις επιταγές του κεφαλαίου για ένα πανεπιστήμιο που θα «δουλεύει» για τις ανάγκες του και το μένος του Κράτους να εξαφανίσει κεκτημένα αγώνων και να επιτεθεί στους ίδιους τους αγωνιστές. Το παρόν νομοσχέδιο δεν επαναφέρει απλώς μνήμες, πρακτικές και αντιλήψεις παλαιότερων εποχών και απολυταρχικών καθεστώτων αλλά δημιουργεί και τις προϋποθέσεις μιας ολότελα δυστοπικής κατάστασης στα πανεπιστήμια. Ενός δημοσίου χώρου γεμάτου αστυνομία, εταιρείες, κάμερες και συστήματα ασφαλείας, καθηγητές έτοιμους ανά πάσα στιγμή να δικάσουν με συνοπτικές διαδικασίες τους φοιτητές. Ευτυχώς, όμως, δεν θα υπάρχει κανένας που θα σπουδάζει πάνω από 7 χρόνια, δεν θα υπάρχουν στέκια ή άλλοι χώροι κοινωνικοποίησης όσων κινούνται μέσα στο campus, η πολιτικοποίηση και οι συλλογικές διεκδικήσεις των φοιτητών θα δικάζονται από τα ειδικά πειθαρχικά συμβούλια και οι τοίχοι θα είναι επιτέλους όμορφοι και καθαροί από αφίσες.

Αρχικά, είναι μάλλον χρήσιμο να ξεκαθαρίσουμε για άλλη μια φορά την μεγάλη αστοχία του φιλελεύθερου αφηγήματος περί Ασύλου ιδεών και ακαδημαϊκής ελευθερίας. Η ελευθερία ιδεών δεν μπορεί να αποτελεί προνόμιο της πανεπιστημιακής ελίτ και όσων κινούνται εντός του πανεπιστημίου, για κανέναν άλλο λόγο παρά γιατί αυτή ορίζεται από το σύνταγμα καθολικά για όλους και σε κάθε δημόσιο χώρο. Το Άσυλο σημαίνει ένα πράγμα Ελευθερία από τον κρατικό αυταρχισμό και την καταστολή. Ιστορικά, η κοινωνία χρησιμοποιούσε τους πανεπιστημιακούς χώρους για να προστατευθεί από την αστυνομική βία. Η νοηματοδότηση του πανεπιστημιακού ασύλου είναι το αποτέλεσμα των αγώνων της κοινωνικής βάσης, από τους απεργούς εργάτες της ΜΕΛ το φθινόπωρο του 1975 μέχρι τον πρόσφατο αγώνα των απολυμένων εργαζόμενων στη λέσχη του ΑΠΘ, από τα φοιτητικά κινήματα του ΄06 – ΄07 και τον Δεκέμβρη του ΄08 ως τις φετινές κινήσεις για το άνοιγμα του Πολυτεχνείου στην Αθήνα εν όψει της διαδήλωσης της 17ης Νοέμβρη και τις δεκάδες συλλήψεις αγωνιστών.

Το Άσυλο σημαίνει Ελευθερία και έχει γραφτεί με αγώνες. Αυτή είναι η ιστορική παρακαταθήκη των αγνωνιστών/στριών, εξού και η εκδικητικότητα του Κράτους. Η κατάργησή του και η ίδρυση του ειδικού σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας αποτελούν την συνέχεια μιας σειράς «δράσεων» για την υποβάθμιση και γκετοποίηση του πανεπιστημιακού Ασύλου. Το ναρκεμπόριο και τα συνεπακόλουθα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού αποτελούν το πέπλο -ακόμα και των δήθεν προοδευτικών μεταρρυθμίσεων του Σύριζα- με το οποίο ντύνονται οι μεθοδεύσεις για την πλήρη κατάργηση και την αστυνομική επιτήρηση των πανεπιστημιακών χώρων. Αγνοούν, ομολογουμένως την χρόνια ανοχή, συγκάλυψη ως και την συνδρομή των θεσμικών αρχών με το οργανωμένο έγκλημα, πρυτανείες που έκλειναν τα μάτια, διαπλεκόμενα μεγαλοστελέχη της αστυνομίας και κρατικές διασυνδέσεις με βαρόνους ναρκωτικών.

Το νέο σκηνικό στους πανεπιστημιακούς χώρους εκτός από τις περιπολίες αστυνομικών, περιλαμβάνει και μια σειρά τεχνικής αναβάθμισης των συστημάτων ελέγχων. Ορίζεται η εγκατάσταση κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης, face control και κάρτες εισόδου. Ένα πανεπιστήμιο που θα χάνει κάθε σχέση του με την κοινωνία και θα αποτελεί έναν αποστειρωμένο χώρο ελεγχόμενης μάθησης. Θα απαγορεύεται η είσοδος σε οποιονδήποτε άλλο και ταυτόχρονα θα στρώνονται κόκκινα χαλιά για εταιρείες και επενδύσεις. Έρευνα για στρατό, αστυνομία και ιδιωτικό κεφάλαιο θα αποτελούν την βασική πηγή χρηματοδότησης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, ενώ το κράτος θα είναι επιφορτισμένο με το κόστος της εγκατάστασης και της συντήρησης του αστυνομικού στρατού που θα λυμαίνεται τα πανεπιστήμια. Ενός στρατού πλήρως εξοπλισμένου με χειροπέδες, γκλοπ και σπρέι πιπεριού άοπλου αλλά συνάμα, μέσα στα νέα αστυνομικά τμήματα που θα δημιουργηθούν στο εσωτερικό του campus, θα «υπάρχουν όπλα αν χρειαστούν σε περίπτωση επίθεσης» (sic).

Σε κάθε περίπτωση, πρωτοφανή περίπτωση αποτελεί η αναβάθμιση του πειθαρχικού δικαίου. Το δίχως άλλο το νομοσχέδιο ορίζει, ότι οι πρόεδροι τμημάτων, οι πρυτάνεις και οι καθηγητές θα αποκτούν τον ρόλο δικαστή σε περιπτώσεις τέλεσης πειθαρχικών παραπτωμάτων από τους φοιτητές. Και ως τέτοια ορίζονται ενέργειες από την αντιγραφή και την ηχορύπανση ως τις φοιτητικές καταλήψεις, τα στέκια, τις πολιτικές δράσεις των φοιτητών και την αφισοκόλληση. Τα «δικαστήρια» αυτά θα λειτουργούν ακολουθώντας κάθε ειδική αντίστοιχη τελετουργία: αυτοψία, ανάκριση, εξέταση μαρτύρων. Δημιουργείται μια συνθήκη φόβου και τρομοκράτησης εναντίον των φοιτητών μέσα στο πανεπιστήμιο που θα βρίσκονται. Ανά πάσα στιγμή, θα έρχομαστε αντιμέτωποι με «περίπολους της ασφάλειας και έκτακτα στρατοδικεία».

Γίνεται ξεκάθαρο πως η λειτουργία του πανεπιστημίου και η «ελευθερία ιδεών» ορίζεται με βάση την εύρυθμη λειτουργία του κράτους και του καπιταλισμού. Οποιαδήποτε, ενέργεια δεν υπακούει σε αυτό το πλαίσιο θα καταστέλλεται, οι φοιτητικές αντιστάσεις και οι αγώνες εντός και εκτός των πανεπιστημίων θα χτυπιούνται. Αυτός είναι ο ρόλος της πανεπιστημιακής αστυνομίας και του ελέγχου όποιον μανδύα και αν του φορέσουν Κράτος, ΜΜΕ, Πρυτανικές και λοιπές αρχές.

Η εντατικοποίηση ως κυρίαρχο χαρακτηριστικό κάθε εκπαιδευτικής διαδικασίας

Με βάση τα άρθρα του νομοσχεδίου, αλλάζει συθέμελα η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού εγκαθιδρύεται τριπλή βάση εισαγωγής και διπλό μηχανογραφικό δελτίο. Η πρώτη με βάση τα μόρια των μαθητών κάθε επιστημονικού πεδίου, η δεύτερη θα ορίζεται απευθείας από το κάθε πανεπιστημιακό κλίμα στο πλαίσιο του αυτοδιοίκητου και η τελευταία με έμφαση στο μάθημα βαρύτητας που θα επιλέγει ομοίως το κάθε τμήμα. Το πρώτο μηχανογραφικό θα συμπληρώνεται με τον περιορισμό της επιλογής 10 – 15 τμημάτων και το δεύτερο θα αφορά μόνο όσους δεν εισήχθησαν σε κάποιο τμήμα κατά την πρώτη φάση και τα τμήματα που δεν καλύφθηκαν όλες τους οι θέσεις. Γεγονός που αναπόφευκτα θα οδηγήσει στην ενσωμάτωση σχολών από τα μεγαλύτερα ιδρύματα ή στην ολοκληρωτική τους εξαφάνιση. Παράλληλα, αυτά συνδυάζονται με την συγχώνευση και το κλείσιμο των σχολικών μονάδων και την υποβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης όπως υπαγορεύεται από τον νόμο για την παιδεία που πέρασε το καλοκαίρι. Η εντατικοποίηση, λοιπόν, γίνεται το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε κάθε βαθμίδα. Στο σχολείο απανωτές εξετάσεις και βαθμολογίες με μόνο στόχο την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Μιας διαδικασίας που κλείνει το μάτι στην αριστεία, την υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου και την τόνωση της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Εν μέσω χρόνιας και μεθοδευμένης φτωχοποίησης της κοινωνικής βάσης, μιας επόμενης μέρας μετά την λήξη των μέτρων για την πανδημία με ορατούς τους κινδύνους απολύσεων και περικοπών μισθών. Οι συνθήκες των τελευταίων ετών, εξωθούν όλο και περισσότερους φοιτητές στην εργασία, για να τα βγάλουν πέρα με τις σπουδές τους. Την ίδια στιγμή, η φοιτητική μέριμνα περικόπτεται με την αυστηροποίηση των κριτηρίων για διαμονή στις φοιτητικές εστίες, την υποβάθμιση των εγκαταστάσεων τους και του ελέγχου της εισόδου στη φοιτητική λέσχη. Σε αυτό το πλαίσιο, η θέσπιση ανώτατου ορίου σπουδών και οι διαγραφές φοιτητών προσθέτουν άλλο ένα βάρος στις πλάτες μας, αποτελούν άλλη μια επίθεση στην τάξη μας. Στην ίδια κατεύθυνση, τα πτυχία των ιδιωτικών κολλεγίων εξισώνονται με αυτά των δημόσιων ιδρυμάτων. Αναμφισβήτητα όλοι, όσοι αποκλείονται από την δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση σπρώχνονται στα ιδιωτικά κολλέγια. Η πανεπιστημιακή παιδεία μετατρέπεται σε πολυτέλεια μόνο για λίγους, μόνο για όσους έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν για αυτήν αδρά σε χρόνο και σε χρήματα από το λύκειο μέχρι την ταχύτατη φοίτησή τους.

Στο δρόμο το Δίκαιο θα κριθεί, ενάντια σε Κράτος & Καταστολή

Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση κυριαρχείται σε μεγάλο βαθμό από μια συμβολική και ολομέτωπη επίθεση στα κεκτημένα των φοιτητικών αγώνων. Επιδιώκει να αλλάξει συλλήβδην το κοινωνικό παράδειγμα και την αντίληψη για τις σπουδές και το Άσυλο. Με ρεβανσιστικό τρόπο έρχεται, να ολοκληρώσει το έργο προηγούμενων νομοσχεδίων που ναυάγησαν μπροστά στους δυναμικούς αγώνες των φοιτητών. Η διακαής επιθυμία, ήδη από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, της επιβολής ανώτατου ορίου φοίτησης και οι διαγραφές φοιτητών επανέρχονται σήμερα με επιθετικούς όρους. Κι εδώ φαίνεται ξανά, η αξιοποίηση της πανδημίας και το lock-down από το κράτος για την προώθηση του νομοθετικού έργου και της κατασταλτικής πολιτικής του με τρόπο όσο το δυνατόν αναίμακτο. Τα πανεπιστήμια είναι κλειστά για σχεδόν ένα έτος, γεγονός που από μόνο του θέτει εμπόδια στη συνάντησή μας και στην δραστηριοποίηση των συλλογικών φοιτητικών διαδικασιών. Ενορχηστρώνει μια βίαιη επίθεση ενάντια στα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος στο κομμάτι των σπουδών και κυρίως ενάντια στην ίδια την πολιτικοποίηση τους. Τελικά, οι εντατικοί ρυθμοί σπουδών, οι διαγραφές, τα πειθαρχικά ορίζονται για να υψώσουν μεγαλύτερους ταξικούς φραγμούς. Οι μπάτσοι μέσα στο campus τοποθετούνται για να επισφραγίσουν την κατάργηση του Ασύλου και στο πλαίσιο της προληπτικής αντιεξέγερσης να επιβάλλουν τον φόβο και την τρομοκράτηση, ώστε να μην σηκώσει κανείς κεφάλι. Κι αν νομίζουν, ότι το καθεστώς της καραντίνας αποτελεί το κατάλληλο momentum για την προώθηση της πιο βίαιης εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, κάνουν λάθος. Το δίκαιο των φοιτητικών και κοινωνικών αγώνων θα περάσει από πάνω τους.

Καμία σκέψη για πανεπιστημιακή αστυνομία, έλεγχο εισόδου, πειθαρχικά συμβούλια και διαγραφές φοιτητών.

Εμπρός για Συνελεύσεις, Καταλήψεις, Συγκρούσεις, Διαδηλώσεις

Να κάνουμε τους Φοιτητικούς Αγώνες Επικίνδυνους ξανά

Συγκέντρωση Πέμπτη 21/1, 12:00 Άγαλμα Βενιζέλου

——————————————————————

Την Πέμπτη 1 Απρίλη, στηρίζουμε την πορεία ενάντια στο νομοσχέδιο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη.

Διεκδικούμε ελεύθερα πανεπιστήμια από μπάτσους και μαφίες και στηρίζουμε τους αγώνες των φοιτητών με την παρουσία μας, όχι μόνο στις πανεκπαιδευτικές πορείες, αλλά και στα δρώμενα που λαμβάνουν χώρα εντός των πανεπιστημιακών χώρων.

Όλοι/ες στο δρόμο.

Άν.Ομα. Θεσσαλονίκης

——————————————————————-

Αναρχική Ομοσπονδία (Περιφέρεια Θεσσαλονίκης)

Κάτω ο αντι-εκπαιδευτικός νόμος της καταστολής και των ταξικών αποκλεισμών

Το κράτος έρχεται να σπείρει το χάος του νεοφιλελευθερισμού στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσα από το οργανωμένο πρόγραμμα της καταστολής, της επίτασης των ταξικών αποκλεισμών και κατ’ επέκταση της πριμοδότησης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Το νέο εκπαιδευτικό νομοσχέδιο όχι μόνο υποβαθμίζει την ελεύθερη και δωρεάν παιδεία, αλλά επιτίθεται στοχευμένα -και πρώτα από όλα- στους φοιτητές και τις φοιτήτριες της τάξης μας. Επιτίθεται στους φοιτητές και τις φοιτήτριες που εργάζονται, για να μπορέσουν να συντηρήσουν τις σπουδές τους και με τα νέα όρια φοίτησης κινδυνεύουν με διαγραφή. Οι νέες βάσεις που θεσπίζονται για την εισαγωγή στα ΑΕΙ θα μετατρέψουν την είσοδο στα πανεπιστήμια σε έναν αγώνα δρόμου για τους υποψήφιους και τις υποψήφιες, όπου θα επικρατήσει το μεγαλύτερο πορτοφόλι που θα πληρώσει το καλύτερο φροντιστήριο ή το ιδιωτικό πανεπιστήμιο με τις «αρτιότερες περγαμηνές» για την είσοδο στην αγορά εργασίας, ειδικά τώρα που έχουν εξισωθεί τα πτυχία των ΑΕΙ με αυτά των κολλεγίων. Η παρούσα εκπαιδευτική αναδιάρθρωση επιζητεί πανεπιστήμια με λιγοστές θέσεις για τους λίγους και εκλεκτούς της ελίτ που ευνοείται από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Όπως είναι αντιληπτό, οι ακόμα πιο εντατικοποιημένες σπουδές θα αποσκοπούν, όχι στη μόρφωση της νεολαίας, αλλά στην ταχύτερη παραγωγή εργατικού δυναμικού που θα ταΐσει την αγορά εργασίας. Χωρίς καμία κοινωνικοποίηση, επιστημονική ή ιδεολογική ζύμωση ανάμεσα στους φοιτητές και τις φοιτήτριες, αφού το μόνο πράγμα που θα σκέφτονται είναι πως θα τελειώσουν τις σπουδές τους, ώστε να μη διαγράφουν. Τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα θα μετατραπούν σε κλειστούς επιτηρούμενους χώρους, σε γυάλες παραγωγής εξειδικευμένων προλετάριων, όπου θα μπαινοβγαίνουν μέσα σε ένα κλίμα τρομοκρατίας και ανασφάλειας μόνο όσοι και όσες υποδεικνύουν το φοιτητικό τους πάσο.

Μέσα σε όλο αυτό το δυστοπικό αντι-εκπαιδευτικό πλαίσιο που ξεπροβάλλει, η ΝΔ κάνει ό,τι είναι δυνατόν, για να μας πείσει πως η παλινόρθωση δικτατορικών πολιτικών δεν είναι μια ανησυχητική εκτίμηση για το μέλλον, αλλά η πραγματικότητα του σήμερα. Η σύσταση σώματος αστυνόμευσης μέσα στα πανεπιστήμια, η παρακολούθηση εσωτερικών και εξωτερικών χώρων των πανεπιστημίων με κάμερες και η ποινικοποίηση των μαχητικών συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων και πρακτικών των φοιτητ(ρι)ών μέσω πειθαρχικών μέτρων υποδεικνύει την εξουσιομανή ηλιθιότητα των διαχειριστών του κράτους στην απεγνωσμένη προσπάθειά τους να κάμψουν το μέτωπο των αγωνιζόμενων φοιτητ(ρι)ών που στέκεται ανάχωμα στα σχέδια κράτους και κεφαλαίου. Είναι, άλλωστε, γνωστή η τακτική τους απέναντι στο ανταγωνιστικό κίνημα.

Αν υπήρχε κάποιος σε αυτή τη χώρα που μετά τις αλλεπάλληλες εικόνες αστυνομικής βίας όχι μόνο σε διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις, αλλά ακόμα και σε πλατείες, πάρκα και δημόσιους χώρους απέναντι σε ανθρώπους που τολμούν να κάνουν τη βόλτα τους, αμφέβαλε για το τι θα σημαίνει η είσοδος μπάτσων στα πανεπιστήμια, ο πρύτανης του ΑΠΘ, Νίκος Παπαϊωάννου, φρόντισε να μας δείξει:

Το πρωί της Δευτέρας 22/2 οι Σύλλογοι Φοιτητών Φυσικού, Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων και Πολιτικών Επιστημών, με αποφάσεις των γενικών τους συνελεύσεων, προχώρησαν σε κατάληψη της πρυτανείας του ΑΠΘ ενάντια στον πρόσφατα ψηφισμένο αντι-εκπαιδευτικό νόμο Κεραμέως. Με εντολή του πρύτανη του ΑΠΘ, Νίκου Παπαϊωάννου, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στο πανεπιστημιακό campus, με σκοπό να καταστείλουν την κατάληψη της Πρυτανείας και να συλλάβουν τους αγωνιζόμενους φοιτητές. Οι μπάτσοι περικύκλωσαν την κατειλημμένη πρυτανεία και απέκοψαν κάθε οδική διέλευση προς το χώρο, χρησιμοποίησαν ανεξέλεγκτη βία, ρίχνοντας χημικά και κρότου λάμψης στους συγκεντρωμένους φοιτητές, τους πανεπιστημιακούς καθηγητές, τους αλληλέγγυους, ακόμα και στους ρεπόρτερ, τη δουλειά των οποίων παρενοχλούσαν σκόπιμα. Τα ένστολα καθάρματα δε δίστασαν ακόμα και να βασανίσουν έναν διαδηλωτή, ρίχνοντας μπροστά του δακρυγόνο, ενώ ήταν ακινητοποιημένος και σέρνοντας το κεφάλι του στο οδόστρωμα. Η αστυνομία προχώρησε τελικά σε 31 συλλήψεις. Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΘ, όπου ο ρουφιάνος πρύτανης του ΑΠΘ κατέδειξε στους μπάτσους αυτούς που θεωρούσε “υπεύθυνους” για την κατάληψη.

Την ίδια μέρα δόθηκε μια πρώτη αντανακλαστική απάντηση ενάντια στην κρατική καταστολή και σε ένδειξη αλληλεγγύης στους 31 συλληφθέντες, με δύο πορείες παράλληλα στο κέντρο της πόλης και έξω από τη ΓΑΔΘ. Οι φοιτητές δεν πτοήθηκαν από τις χαφιεδιστικές πρακτικές του Παπαϊωάννου και συνέχισαν την κατάληψη στην πρυτανεία του ΑΠΘ. Μέσα σε λίγες μέρες η κατάληψη στηριζόταν από 11 πλέον φοιτητικούς συλλόγους και πλαισιωνόταν από εκατοντάδες φοιτητές και φοιτήτριες καθημερινά.

Αλλά οι μπάτσοι δεν υποχώρησαν. Λίγες μέρες μετά κλούβες των ΜΑΤ και μηχανές κύκλωσαν όλη την ευρύτερη περιοχή της πρυτανείας, επιχειρώντας και πάλι την εκκένωση της κατάληψης. Κατάφεραν να αποτύχουν με έναν αρκετά εξευτελιστικό για τους ίδιους τρόπο, καθώς παρότι είχαν περικυκλώσει το κτήριο από όλες τις μεριές, προχωρώντας σε προσαγωγές όσων τολμούσαν να πλησιάσουν, τουλάχιστον 300 φοιτητές κατάφεραν να προσεγγίσουν την κατάληψη και να εγγυηθούν με αυτόν τον τρόπο ότι τα σχέδια του Χρυσοχοΐδη και των μπάτσων του θα μείνουν στα χαρτιά. Στη συνέχεια η ΕΛ.ΑΣ. με ανακοίνωση της ισχυρίστηκε ότι οι ισχυρότατες δυνάμεις της αστυνομίας δε βρίσκονταν εκεί για να εκκενώσουν την πρυτανεία, αλλά για να αποτρέψουν την είσοδο ατόμων στο campus μετά από ανάλογο κάλεσμα των καταληψιών που έγινε… επειδή οι μπάτσοι είχαν κυκλώσει την πρυτανεία και ήταν προφανές ότι θα επιχειρούσαν εκκένωση!

Η εκδικητική τους μανία εκφράστηκε άμεσα, με ένα μνημείο ολοκληρωτισμού και βίας: Στις 11/3 και ενώ ήταν γνωστή η απόφαση των φοιτητικών συλλόγων να σταματήσει η κατάληψη της πρυτανείας την ίδια ημέρα, μπάτσοι εισέβαλαν στο campus του ΑΠΘ και εκκένωσαν το κτήριο της πρυτανείας. Λίγο μετά τις 06:00 κουκουλοφόροι ασφαλίτες εισέβαλαν στον χώρο της Πρυτανείας ΑΠΘ και αφού δέσανε γονατισμένους με tire wrap στα γόνατα τους 120 φοιτητές που βρίσκονταν εντός της κατάληψης, επέλεξαν (με ποια κριτήρια άραγε; ) 33 εξ αυτών και τους προσήγαγαν. Οι 16 από τις 33 προσαγωγές μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Οι υπόλοιποι φοιτητές κυνηγήθηκαν από τα ΜΑΤ ως τη ΣΘΕ, με ξύλο και δακρυγόνα, ενώ φοιτητές χτυπήθηκαν και στη Βιβλιοθήκη του ΑΠΘ. Το campus αποκλείστηκε από διμοιρίες ΜΑΤ και κουκουλοφόρους ασφαλίτες, οι οποίοι απαγόρευαν ακόμα και στους καθηγητές του ΑΠΘ να εισέλθουν, ενώ και η Εγνατία αποκλείστηκε από 4 κλούβες. Την ίδια ώρα ελικόπτερα πετούσαν στους ουρανούς της πόλης ολοκληρώνοντας την εικόνα της δυστοπίας.

Και πάλι όμως η κυβέρνηση δεν τα υπολόγισε καλά τα πράγματα. Η εξόφθαλμη καταστολή, η βία και η ασυδοσία των μπάτσων, που έχουν πλέον οριστεί από την κυβέρνηση ως μοναδικοί ρυθμιστές των κοινωνικών ζητημάτων, οδήγησε σε μαζικότατες πορείες φοιτητών και φοιτητριών, που μόνο το 2006 και το 2007 είχε δει η πόλη μας. Με πάνω από 7.000 φοιτητές και φοιτήριες στον δρόμο και συγκρούσεις που διήρκησαν και στηρίχτηκαν από εκατοντάδες διαδηλωτές και διαδηλώτριες το μόνο δεδομένο είναι ότι η κυβέρνηση πλέον αντιλαμβάνεται ότι το στοίχημα δεν ήταν να ψηφίσει τον νόμο Κεραμέως. Το στοίχημα είναι να καταφέρει να τον εφαρμόσει. Και αυτό το στοίχημα δεν το έχουν ακόμα κερδίσει.

Δε θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Οι απαντήσεις μας ενάντια στα αντικοινωνικά και αντι-εργατικά μέτρα της κυβέρνησης που εντείνουν τον κρατικό και καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό πρέπει να δοθούν συλλογικά και μαζικά στους δρόμους του αγώνα. Σε κάθε ερώτηση που τίθεται στο κράτος και την κυβέρνησή του, μπάτσοι είναι πάντα η απάντηση. Μπάτσοι στις πλατείες και τις γειτονιές μας, μπάτσοι στους κοινωνικούς μας χώρους, προσεχώς μπάτσοι και στις σχολές. Κάπου εδώ είναι το σημείο που θα πρέπει να πούμε “ο κύβος ερρίφθη”. Συμμετέχουμε στον μαζικό αγώνα των φοιτητ(ρι)ών και των εργαζομένων στους πανεπιστημιακούς χώρους κατά του εκπαιδευτικού νομοσχεδίου. Στις σημερινές συνθήκες ζόφου είναι εξαιρετικά σημαντικό. Οφείλουμε να σταθούμε ανάχωμα στα σχέδια κράτους και κεφαλαίου που οδηγούν στην εξόντωση της βάσης σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Διεκδικούμε ελεύθερη και ισότιμα προσβάσιμη παιδεία για όλες και όλους. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε μια ακόμα δόση χούντας. Γνωρίζουμε το κρίσιμο των υγειονομικών συνθηκών, αλλά είμαστε στο σημείο που το κράτος γίνεται και άμεσα πιο επικίνδυνο από την πανδημία. Ήρθε η ώρα να ξαναβγούμε στους δρόμους.

ΚΑΤΩ Ο ΑΝΤΙ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΚΕΡΑΜΕΩΣ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 47 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΩΝ 2 ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ ΑΠΘ

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ:
ΠΕΜΠΤΗ 1/4, 13:00, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Στηρίζουμε το μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων, ενδυναμώνουμε τον ακηδεμόνευτο ταξικό αγώνα των φοιτητών και των φοιτητριών.

Αναρχική Ομοσπονδία (Περιφέρεια Θεσσαλονίκης)

ΠΑΤΡΑ

Ελευθεριακό Σχήμα Πανεπιστημίου Πατρών

Συγκέντρωση-Πορεία Πέμπτη 1/4 2ΜΜ. Πλ. Γεωργίου|ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΝΟΜΟ

ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ

Το τελευταίο διάστημα, σε συνέχεια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που συντελείται τα τελευταία χρόνια, ψηφίστηκε το νέο νομοσχέδιο για την παιδεία που εκτός των άλλων προβλέπει αλλαγές στον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, εισάγει όριο φοίτησης και θεσπίζει τη δημιουργία αστυνομικού πανεπιστημιακού σώματος. Οι αλλαγές αυτές στοχεύουν στην ενίσχυση των ταξικών φραγμών, στον ακόμα μεγαλύτερο περιορισμό των εισαχθέντων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, στην εντατικοποίηση των σπουδών, στην πειθάρχηση, τον έλεγχο και την καταστολή των αγώνων των φοιτητών. Όλα αυτά συμβαίνουν εν μέσω πανδημίας και απαγόρευσης κυκλοφορίας με τα πανεπιστήμια να είναι πλήρως απονεκρωμένα καθώς λειτουργούν μέσω τηλεκπαίδευσης και τις αντιστάσεις που ξεπηδούν από εκεί αρκετά μειωμένες. Βέβαια, η ψήφιση νομοσχεδίων σε νεκρό χρόνο, δηλαδή σε περιόδους κινηματικής νηνεμίας, δεν μας εκπλήσσει, καθώς αποτελεί συνήθη πρακτική της κυριαρχίας, αν θυμηθούμε νομοσχέδια όπως αυτό για το άσυλο και το νομοσχέδιο Γαβρόγλου το 2019 που πέρασαν μέσα στο καλοκαίρι, διάστημα κατά το οποίο οι σχολές ήταν κλειστές.

Ο τρόπος εισαγωγής στην τριτοβάθμια αλλάζει ριζικά, καθώς πλέον η ελάχιστη βάση εισαγωγής ορίζεται από το μέσο όρο των επιδόσεων όλων των υποψηφίων στα μαθήματα κάθε επιστημονικού πεδίου και από ένα συντελεστή που ορίζει το πανεπιστημιακό τμήμα και προκύπτει από αυτόν το μέσο όρο. Αυτό θα δημιουργήσει διαφορετική βάση εισαγωγής σε κάθε τμήμα, η οποία θα διαφέρει κάθε χρονιά. Τα μηχανογραφικά πλέον θα γίνονται σε δύο φάσεις, όπου στη δεύτερη θα συμπληρώνουν ξανά μηχανογραφικό όσοι δε κατάφεραν να πιάσουν την ελάχιστη βάση εισαγωγής των περιορισμένων σχολών που είχαν τη δυνατότητα να δηλώσουν στην πρώτη φάση (10% επί του συνόλου των σχολών και τμημάτων του οικείου επιστημονικού πεδίου). Αφενός αυτό από τη μία οδηγεί στον αποκλεισμό πολλών μαθητών από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και αφετέρου μετατρέπει τα σχολεία σε εξεταστικό κέντρο, καλλιεργείται το αίσθημα ανταγωνισμού μεταξύ των μαθητών αλλά και το άγχος, καθώς καλούνται να αποδεικνύουν συνεχώς την «αξία» και την «ικανότητά» τους. Ο αποκλεισμός τόσων μαθητών από την πρόσβαση στη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση θα αναγκάσει πολλούς από αυτούς να στραφούν προς τα ιδιωτικά ΙΕΚ, ενισχύοντας έτσι την ιδιωτική εκπαίδευση και κερδοφορία.

Όσον αφορά τις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ορίζεται το όριο φοίτησης ν+2 για τις σχολές τεταρτοετούς φοίτησης και ν+3 για όσες απαιτούν περισσότερα έτη σπουδών, το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα τις μαζικές διαγραφές φοιτητών. Είναι ένα ξεκάθαρο εκδικητικό μέτρο που έρχεται να κουμπώσει στους ήδη εντατικοποιημένους ρυθμούς φοίτησης, με όρια δήλωσης, αλυσίδες μαθημάτων και έχει ως στόχο να πειθαρχήσει τους φοιτητές και να μετατρέψει το πανεπιστήμιο σε εκκολαπτήριο αποφοίτων – εργαζομένων που θα είναι παραγωγικοί για τη διασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής κερδοφορίας των αφεντικών και υποταγμένοι στις προσταγές και τις ορέξεις τους. Στην πραγματικότητα τιμωρείται μέσω διαγραφής όποιος φοιτητής δυσκολεύεται να ανταπεξέλθει στους όλο και πιο εντατικοποιημένους ρυθμούς σπουδών, τιμωρείται όποιος φοιτητής σε αυτή την ταξικά διαρθρωμένη κοινωνία έτυχε να ανήκει στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και δεν μπορεί να καλύψει το όλο και μεγαλύτερο κόστος φοίτησης. Τιμωρείται όποιος φοιτητής θεωρεί αναφαίρετο δικαίωμα του να ορίζει ο ίδιος τους ρυθμούς που θα σπουδάζει και τα χρόνια που θα χρειαστούν για να λάβει το πτυχίο του, από τη στιγμή που το ίδιο το σύστημα τους είναι αυτό που ωθεί πολλούς από μας στην εκβιαστική συνθήκη της μαύρης, ανασφάλιστης εργασίας για να βγάζουμε τα προς το ζην, έτσι ώστε να μπορούμε να σπουδάζουμε ταυτόχρονα.

Το νομοσχέδιο αυτό έχει ως κεντρικό σημείο το ζήτημα της «ασφάλειας και προστασίας» των ΑΕΙ. Το σχέδιο αυτό περιλαμβάνει την ελεγχόμενη είσοδο στους χώρους των πανεπιστημίων, την επιτήρηση μέσω καμερών τόσο των εσωτερικών όσο και των εξωτερικών χώρων των ιδρυμάτων, την συγκρότηση «Επιτροπής Ασφάλειας και Προστασίας» και μια σειρά άλλων αντιδραστικών διατάξεων. Η ομάδα προστασίας πανεπιστημιακών ιδρυμάτων (ΟΠΠΙ) που συστήνεται, υπάγεται στην ΕΛ.ΑΣ και έχει ως κύριες αρμοδιότητες την πάταξη της «ανομίας και της παραβατικότητας» εντός των πανεπιστημίων καθώς και την εκτέλεση περιπολιών. Ταυτόχρονα, αναβαθμίζεται ο πειθαρχικός κώδικας που αφορά αξιόποινες πράξεις εντός των ιδρυμάτων (αντιγραφές, παρεμπόδιση της εύρυθμης λειτουργίας του ιδρύματος, χρήση εγκαταστάσεων χωρίς άδεια κ.α). Οι ποινές που προβλέπονται σε περίπτωση τέλεσης των παραπάνω πράξεων περιλαμβάνουν από απλή επίπληξη μέχρι απαγόρευση συμμετοχής στις εξεταστικές ακόμα και οριστική διαγραφή. Είναι φανερό ότι οι κυρίαρχοι επιδιώκουν τη μετατροπή του ανοικτού και δημόσιου χαρακτήρα του πανεπιστημίου σε έναν κλειστό, φρουρούμενο χώρο στον οποίο κάθε δραστηριότητα που δεν σχετίζεται άμεσα με την ακαδημαϊκή λειτουργία θα ποινικοποιείται και θα απαγορεύεται.

Η ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, τα face control, η επιτήρηση και ο έλεγχος στις σχολές, οι πειθαρχικές διώξεις, η κατάργηση του ασύλου εκφράζουν τον απώτερο στόχο των κυρίαρχων που δεν είναι άλλος από τον αφοπλισμό, την ανοχύρωση και την οπισθοχώρηση του φοιτητικού κινήματος, έτσι ώστε να εξαπολύουν με τους καλύτερους δυνατούς όρους και συσχετισμούς τις επιθέσεις τους πάνω στα κεκτημένα και συμφέροντα μας. Επιδιώκουν τη διαμόρφωση ενός πανεπιστημίου αποστειρωμένου από κάθε ίχνος πολιτικής ζύμωσης, τριβής και συζήτησης μεταξύ φοιτητών για τα προβλήματά τους. Ένα πανεπιστήμιο όπου ο ταξικός φοιτητικός συνδικαλισμός και κάθε απόπειρα οργάνωσης των συλλογικών αντιστάσεων όπως και κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης των σχεδίων κράτους και κεφαλαίου θα είναι πλήρως εποπτευόμενη και ποινικοποιημένη. Η παρουσία της αστυνομίας στα πανεπιστήμια και η αναβάθμιση των ποινών έχουν ως ξεκάθαρο στόχο το σπάσιμο φοιτητικών καταλήψεων, επιβάλλοντας μια συνθήκη όπου «ο νόμος και η τάξη βασιλεύει». Ο νόμος και η τάξη της αγοράς, της καπιταλιστικής κερδοφορίας, των πάσης φύσεως αυθαιρεσιών (καθηγητικών και μη), της πειθάρχησης, της εντατικοποίησης και του ελέγχου. Ορέγονται ένα πανεπιστήμιο πλήρως ευθυγραμμισμένο με τις απαιτήσεις του κράτους και του κεφαλαίου, ένα πανεπιστήμιο μεγαλύτερων ταξικών φραγμών, όπου η φοίτηση είναι προνόμιο των λίγων, εκλεκτών και εύπορων, με τις φοιτητικές παροχές να εξανεμίζονται και τις βασικές ανάγκες για σίτιση, στέγαση και μετακίνηση να εμπορευματοποιούνται πλήρως.

Εμείς κόντρα σε αυτή τη δυστοπική πραγματικότητα, κόντρα στην αποστείρωση των πανεπιστημίων και την απονεύρωση των αγώνων εντός και εκτός των σχολών, κόντρα στην ποινικοποίηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων και την καταστολή των διαδηλώσεων, να εμπνευστούμε από τους αγώνες του παρελθόντος και να πιάσουμε το νήμα της αντίστασης και του αγώνα. Από το Πολυτεχνείο του 73′, τις δυναμικές κινητοποιήσεις το 06′-07′ με το νόμο Γιαννάκου, και το ’11 με το νόμο Διαμαντοπούλου να θυμηθούμε ότι τίποτα δε μας χαρίστηκε, όλα κερδίζονται με αγώνες. Απέναντι στην κουλτούρα της ηττοπάθειας , της εξατομίκευσης και της ανάθεσης να προτάξουμε την πίστη στον συλλογικό αγώνα, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση. Να μετατρέψουμε τις σχολές σε ζωντανά κέντρα αγώνα, σε τόπους συλλογικής συζήτησης, ζύμωσης, αμφισβήτησης και αντίστασης. Με όργανα λήψης αποφάσεων τις γενικές συνελεύσεις, όπλα τις συντονισμένες – στη βάση – καταλήψεις διαρκείας και τις μαζικές διαδηλώσεις και όχημα τον αυτόνομο και μαχητικό φοιτητικό – ταξικό συνδικαλισμό, υπερασπιζόμαστε με κάθε κόστος το άσυλο και τα υπόλοιπα ταξικά μας συμφέροντα.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
ΚΑΜΙΑ ΒΑΣΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ
ΚΑΜΙΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΚΑΙ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ
ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ – ΦΟΙΤΗΤΩΝ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ