Αθήνα | Ανταπόκριση από την απεργιακή διαδήλωση της Πρωτομαγιάς
Και φέτος εν μέσω της πανδημίας του Covid-19 πραγματοποιήθηκε η απεργιακή διαδήλωση της Πρωτομαγιάς έστω και ετεροχρονισμένα-στις 6 Μαίου. Για άλλη μια χρονιά το εργατικό και ταξικό κίνημα αψήφισε τις απαγορεύσεις της κυβέρνησης και διεκδίκησε μαχητικά τη θέση του στον δρόμο.
Απο τις 10:30 π.μ με γοργό αλλά σταθερό ρυθμό χιλιάδες διαδηλωτ(ρι)ές απο όλη την Αθήνα συνέρρεαν στα Προπύλαια όπου και ήταν η προσυγκέντρωση του μαχητικότερου κομματιού του ανταγωνιστικου κινήματος, αλλά και στις λοιπές προσυγκεντρώσεις.Το κάλεσμα στα Προπύλαια πλαισίωθηκε από τα εργατικά σωματεία οργανώσεις και συλλογικότητες του αναρχικού χώρου και της αριστεράς.Το κύριο σώμα της πορείας έφτασε, στο αποκορύφωμα του, τις/τους 5.000 διαδηλώτ(ρι)ες που με παλμό φώναζαν συνθήματα εναντίον της μισθωτής εργασίας,του νέου νόμου τερατουργήματος του Χατζηδάκη καθώς και συνθήματα αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους και στο Κουρδιστάν.
Η πορεία ξεκίνησε γύρω στις 12.30, και με παλμό οι χιλιάδες κόσμου διατράνωσαν την αντιθεση τους στις κατασταλτικές πολιτικές του κράτους καθώς και στη νεοφιλελεύθερης έμπνευσης προσπάθεια , μέσω του νομοσχεδίου , να αλωθούν κατακτήσεις και αποτελέσματα αγώνων, ολόκληρων αιώνων. Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει μάθει όσα θα έπρεπε, από τα οδυνηρά , για αυτήν, μαθήματα που αποκόμισε τον χειμώνα, όταν δεκάδες χιλιάδες κόσμου σε σχεδόν καθημερινή βάση στις περισσότερες πόλεις της ελληνικής επικράτειας, έγραφαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, τα χουντικά διατάγματα των εκάστοτε διοικήσεων της αστυνομίας για απαγόρευση των πορειών, γιά “απαραίτητες άδειες” από τις τάξεις των μπάτσων και για πλήρη περιορισμό του πληθυσμού στα σπίτια του ενώ επιχειρόταν η αυταρχική αυτή στροφή, να επιβληθεί ως κοινωνικά αποδεκτή.
Όπως και τότε έτσι και τώρα είναι ξεκάθαρο, ότι οι καταπιεσμένοι, οι άνθρωποι της τάξης μας και οι δομές και κινήσεις του Αγώνα είναι αποφασισμένοι να μην αφήσουν ούτε την πρόκληση του αντεργατικού νομοσχεδίου, που επιχειρεί να γυρίσει την εργατική κατάσταση στις εποχές πριν από την κατάκτησητου οκτάωρου, ούτε καμία απολύτως άλλη πρόκληση -είτε στην παιδεία είτε στο επίπεδο των πολιτικών ελευθεριών-, να μείνει αναπάντητη!
Τα αγωνιστικά μπλοκ, ξεκινωντας από τον χώρο των Προπυλαίων, συνέχισαν στην Πανεπιστημίου, την Σταδίου, την πλατεία Συντάγματος και πίσω στην χώρο έναρξης, δια-δηλώνοντας με έντονο τρόπο, το ότι, στη συνθήκη που διάγουμε και με την κρίση του καπιταλισμού, να βαθαίνει τόσο μέσα στα πεδία των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών όσο και εντός της εντεινόμενης φτωχοποίησης που επέφερε το συμβάν της Πανδημίας και η διαχείριση της από την πλευρά της Κυριαρχίας και του Κεφαλαίου, δεν υπάρχει χώρος ούτε για ένα βήμα πίσω στο μέτωπο των αγώνων!
“Ε όχι και το οκτάωρο!” ήταν η κραυγή αυτής της πρώτης μάχης, στον καταμέτωπον αγώνα ενάντια στην κυβερνητική καταπάτηση των εργασιακών κατακτήσεων, όπως εκφράστηκε με την σημερινή πανεργατική κινητοποίηση και ενώ μάλιστα το κύριο σώμα του ιδιωτικού τομέα αλλά και μεγάλου μέρους του δημοσίου, εξαιτίας της προχθεσίνης μεταφοράς της αργίας της Πρωτομαγιάς, λειτουργούσε κανονικά.
Παρά την διάχυτη οργή τόσο εντός των κινηματικών παρατάξεων όσο και στον κόσμο που συνέρρεε ακολουθώντας παράλληλα σε όλο το μήκος της διαδρομής της την πορεία, αλλά και κάποιες προκλητικές κινήσεις από την πλευρά της αστυνομίας, σημειώθηκαν μικρής έκτασης επεισόδια στην Πανεπιστημίου και στην Ακαδημίας. Η διαδήλωση ολοκληρώθηκε συντεταγμένα και χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα στην πλατεία Εξαρχείων .
Αυτή ήταν η δεύτερη αναμέτρηση στο δρόμο για το επίμαχο ζήτημα του αντεργατικού νομοσχεδίου αλλά το Κράτος και τα Αφεντικά, είναι βέβαιο πώς ήδη αισθάνθηκαν σήμερα ότι σε καμία των περιπτώσεων δεν θα είναι και η τελευταία.
Άγγελος Χατζηνικολάου, Γιάννης Σταυρόπουλος Αθήνα 2021