Ιστορία μιας γενοκτονίας

Ιστορία μιας γενοκτονίας

από | 11 Μάι, 2021

Ιστορία μιας γενοκτονίας. Πολλοί είναι εκείνοι που θα διαφωνούσαν με την χρήση του όρου «γενοκτονία» για να περιγράψουμε το περιεχόμενο της ισραηλοπαλαιστινιακής διένεξης σε όλη την ιστορικοπολιτική διάσταση της. Δεν μιλάμε εδώ μόνο για τους γνωστούς εγκάθετους φιλοσιωνιστές που υποστηρίζουν το Ισραήλ, αλλά και για εκείνους τους πολιτικούς αναλυτές, «διεθνολόγους» κι εμπειρογνώμονες που διεκδικούν εύσημα «επιστημονικής αντικειμενικότητας», διατεινόμενοι ότι η αμεροληψία συνίσταται στο να μην παίρνει κανείς σαφή πολιτική θέση ανεξαρτήτως των συνθηκών και των παραμέτρων του προβλήματος που έχει μπροστά του. Από την μεριά μας, θεωρούμε ότι ο ίδιος ο όρος «διένεξη» είναι ιδεολογικά φορτισμένος και προορίζεται για να εξυπηρετήσει τις πολιτικές σκοπιμότητες των σιωνιστών κατακτητών. Αυτό που συμβαίνει εδώ και εκατό περίπου χρόνια στην Παλαιστίνη δεν είναι μια αμφίρροπη αναμέτρηση ανάμεσα σε δυο μέρη με συγκρίσιμες δυνάμεις, αλλά ένα συνεχιζόμενο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.Μια παρατεταμένη πολεμική εκστρατεία με στόχο τη συστηματική εξολόθρευση ή τον εξανδραποδισμό ενός ολόκληρου λαού από τις πατρογονικές εστίες του. Ο όρος «γενοκτονία» μας βοηθά να συλλάβουμε την μεθοδική αυτή εκστρατεία σε όλο το ιστορικό βάθος της, την δημιουργία από το μηδέν του σιωνιστικού μορφώματος μέσα από τον μαζικό εκτοπισμό των Αράβων με πολεμικές επιχειρήσεις ευρείας κλίμακας, ή μέσω της μεθοδικής απαλλοτρίωσης της γης τους και την ενσωμάτωση της σε θύλακες εβραϊκών εποικισμών που ακρωτηριάζουν τα Παλαιστινιακά εδάφη. Χάρη στον συνδυασμό και την επιδέξια εναλλαγή των δύο αυτών πρακτικών από το παγκόσμιο Σιωνιστικό κίνημα, δημιουργήθηκαν τα πληθυσμιακά κι εδαφικά fait accompli που οδήγησαν τελικά στην διπλωματική αναγνώριση του Κράτους του Ισραήλ ως μιας αναπόδραστης πολιτικής «πραγματικότητας». Αυτή η «πραγματικότητα» της ύπαρξης μιας εβραϊκής εθνικής εστίας στην Παλαιστίνη, με την σειρά της έχει δημιουργήσει νέα γεωπολιτικά δεδομένα που στο όνομα της ασφάλειας και του εθνικού συμφέροντος του ισραηλινού Κράτους, έχουν μετατρέψει τους Παλαιστίνιους σε έναν λαό-φάντασμα, καταπιεσμένο, εξόριστο και ακρωτηριασμένο.

Μια απλή επισκόπηση της ραγδαίας ανατροπής των δημογραφικών ισορροπιών ανάμεσα στον αραβικό πληθυσμό και το εβραϊκό στοιχείο στο εσωτερικό της Παλαιστίνης στο διάστημα από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα μέχρι και σήμερα,[i] αρκεί για να τεκμηριώσει εμπειρικά το προμελετημένο έγκλημα της αργής εξαφάνισης ενός ολόκληρου λαού από το πρόσωπο της γης. Ένα έγκλημα που ξεκίνησε από τις μαζικές εκκαθαρίσεις του «πολέμου της ανεξαρτησίας» του 1947 και αναπαράγεται με την στρατιωτική κατοχή της Γάζας και της Δυτικής Όχθης και τους ρατσιστικούς Θεμελιώδεις Νόμους που διασφαλίζουν τον εβραϊκό χαρακτήρα του Κράτους του Ισραήλ.[ii] Μιλούμε λοιπόν για γενοκτονία γιατί η εθνοκάθαρση των Παλαιστινιακών εδαφών από τον αραβικό πληθυσμό που κατοικούσε εκεί αποτέλεσε την αναγκαία συνθήκη για την ίδρυση ενός εβραϊκού κράτους στην περιοχή. Η σύγχρονη μετασιωνιστική ιστοριογραφία έχει τεκμηριώσει επαρκώς ότι η εθνοκάθαρση των γηγενών Παλαιστίνιων ξεκίνησε από το 1947 με την μαζική εκκαθάριση (φυσική εξόντωση ή μαζικός εκτοπισμός) του μεγαλύτερου μέρους του αραβικού πληθυσμού της Παλαιστίνης και την απαλλοτρίωση των εδαφών και περιουσιών τους. Το επιχείρημα που επαναλαμβάνει συνεχώς η σιωνιστική προπαγάνδα είναι ότι οι ηττημένοι Παλαιστίνιοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τα χωριά τους εθελοντικά διότι δεν ήταν διατεθειμένοι να συμβιώσουν ειρηνικά με τους εβραίους «σε μια κοινή πατρίδα». Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ότι η αμείλικτη τρομοκρατία της Ιργκούν και της Χαγκάνα ανάγκασε τους Παλαιστίνιους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για να μην βρεθούν σφαγμένοι κι αυτοί όπως οι κάτοικοι του Ντέιρ Γιασσίν (254 άμαχοι χωρικοί σφαγμένοι από τους ισραηλινούς τρομοκράτες), καθώς και η απατηλή υπόσχεση των εβραίων εποίκων ότι η φυγή τους θα ήταν προσωρινή και ότι το νεοσύστατο εβραϊκό κράτος θα τους επέτρεπε να επανακάμψουν στις εστίες τους μετά την παύση των εχθροπραξιών. Η ορθότητα αυτού του ισχυρισμού αποδεικνύεται από την μετέπειτα αδιάλλακτη στάση που κράτησε το Κράτος του Ισραήλ ως προς το ζήτημα της επιστροφής των προσφύγων. Αν το «πολιτισμένο» και «δημοκρατικό» Ισραήλ δεν επιθυμεί και ποτέ δεν επιδίωξε την εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης από τους Άραβες,[iii] τότε θα πρέπει να αναρωτηθούμε για ποιους λόγους εδώ και 70 χρόνια οι σιωνιστικές κυβερνήσεις εμμένουν στην πάγια διπλωματική θέση τους ότι αποκλείεται οποιαδήποτε συζήτηση για επιστροφή των προσφύγων από την ημερήσια διάταξη της «ειρηνευτικής διαδικασίας». Μήπως γιατί αν επιστρέψουν οι πρόσφυγες το πολυαγαπημένο τους καθαρό φυλετικό εβραϊκό κράτος με την τεχνητή εβραϊκή πλειοψηφία του θα πάψει να υφίσταται στην πράξη;

Η μεγάλη πλειοψηφία του Παλαιστινιακού λαού ζούνε σήμερα εξαθλιωμένοι σε πάμφτωχους προσφυγικούς καταυλισμούς – γκέτο στον Λίβανο, στην Ιορδανία και αλλού με μοναδική ελπίδα ότι κάποια μέρα θα ξαναδούν τα σπίτια και τα χωριά τους, αλλά και με τον διαρκή φόβο της επόμενης επιδρομής των ισραηλινών ναζί που θα τους κατασφάξουν όπως έκαναν στην Σάμπρα και την Σατίλα. Το νομικό καθεστώς των εξόριστών Παλαιστινιακών πληθυσμών παραμένει παντού αμφιλεγόμενο αφού καμιά Αραβική χώρα από όσες έχουν στα εδάφη τους προσφυγικούς καταυλισμούς (Λίβανος, Ιορδανία) δεν έχει αποδώσει πολιτικά δικαιώματα στους κατοίκους των καταυλισμών, με την εξαίρεση της Συρίας.[iv] Ούτε βέβαια οι Παλαιστίνιοι προστατεύονται από τις διεθνείς συνθήκες για τα δικαιώματα των προσφύγων, αφού η ίδια η ισραηλο-παλαιστινιακή διαμάχη δεν πληρεί τις προδιαγραφές που ορίζουν οι διεθνείς συνθήκες για να χαρακτηριστεί επίσημα η Παλαιστίνη ως εμπόλεμη ζώνη. Ουσιαστικά, πρόκειται για την ίδια νομική αμφισημία που δίνει το περιθώριο στο Ισραήλ να μην αποδίδει δικαιώματα εμπολέμων στους Παλαιστίνιους μαχητές που αιχμαλωτίζει, αλλά να τους αντιμετωπίζει σαν «μη-νόμιμους μαχητές», άτακτους που δεν υπόκεινται στις κανονιστικές διατάξεις του διεθνούς δικαίου και γι’ αυτό ευάλωτους σε κάθε είδους μεταχείριση, από μαζικές δολοφονίες, μέχρι αποτρόπαια βασανιστήρια, ομηρίες και «παράνομο» μακροχρόνιο εγκλεισμό. Επειδή ο αστικός «πολιτισμός» αδυνατεί να αντιληφθεί την υπόσταση ενός ανθρώπινου όντος ως τέτοιου, και δεν αναγνωρίζει παρά μόνο μονάδες των οποίων τα όποια δικαιώματα εκπορεύονται από την ιδιότητα τους ως υπηκόων κάποιας ετερόνομης κρατικής οντότητας, οι εξόριστοι Παλαιστίνιοι, παραμένουν ένας «ξεχασμένος λαός», έρμαια στις εχθρικές διαθέσεις των αραβικών κυβερνήσεων που τους απεχθάνονται ως ξένα σώματα και τους βλέπουν σαν δυνητική απειλή για την σταθερότητα των καθεστώτων τους, και πλήρως εκτεθειμένοι στις φονικές επιδρομές της ισραηλινής πολεμικής μηχανής, κάθε φορά που οι σιωνιστές ψάχνουν αφορμή για την εξαπόλυση ενός ακόμη περιφερειακού πολέμου στην Μέση Ανατολή.[v]

Όταν το Ισραήλ δεν ασχολείται με το να βομβαρδίζει τους γείτονες του, να προκαλεί ένοπλες περιφερειακές συρράξεις και να υφαρπάζει μαζικά Παλαιστινιακά και Αραβικά εδάφη (1947, 1967, 1981), συνεχίζει την εκστρατεία γενοκτονίας κατά των πολύπαθων Παλαιστινίων με άλλους τρόπους. Από αυτή την άποψη, η πολιτική των σιωνιστών ως προς το εδαφικό ζήτημα στις κατεχόμενες περιοχές της Γάζας και της Δυτικής Όχθης παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο αδιάλειπτος εποικισμός των Παλαιστινιακών εδαφών (που αποτελούν επίσημη πολιτική του Ισραηλινού κράτους) είναι μια από αυτές τις πολιτικές, όπου εβραϊκοί θύλακες δημιουργούνται δια της βίας μέσα σε Παλαιστινιακά χωριά και περιοχές με αμιγώς αραβικούς πληθυσμούς. Οι περιοχές αυτές ακρωτηριάζονται και διαμελίζονται για να φτιάξουν τις πολυτελείς βιλλάρες τους εκατό φασιστο-έποικοι, άρτι αφιχθέντες από τις ΗΠΑ ή άλλου, και αργότερα περικλείονται με το έτσι θέλω στην επίσημη επικράτεια του Ισραήλ κόβοντας τα Παλαιστινιακά χωριά στην μέση και απαλλοτριώνοντας μονομερώς τα εδάφη τους, καταστρέφοντας τις υλικές προϋποθέσεις και τις υποδομές για την επιβίωση τους. Οι εκτάσεις περιφράσσονται και οι Παλαιστίνοι απαγορεύεται να περάσουν μέσα από τα εδάφη όπου περνούν οι αυτοκινητόδρομοι, τα εμπορικά κέντρα και τα γήπεδα γκολφ που φτιάχτηκαν για την ψυχαγωγία των καλοζωισμένων εποίκων.[vi]

Τα παραπάνω δεν πρέπει να προκαλούν έκπληξη. Ο διαρκής αποικισμός της Παλαιστίνης και ο σταδιακός σφετερισμός όλο και μεγαλύτερου μέρους των αραβικών εδαφών ήταν η μέθοδος που χρησιμοποίησαν οι πρώτοι Σιωνιστές για να δημιουργήσουν πληθυσμιακά και εδαφικά fait accompli που αργότερα ενσωματώθηκαν στην επίσημη ισραηλινή επικράτεια. Η μέθοδος αυτή αποδίδει μια χαρά εδώ και 60 χρόνια, και οι ισραηλινοί ναζί δεν έχουν κανέναν λόγο να την αλλάξουν τώρα. Χιλιάδες έχουν υπάρξει τα θύματα των Παλαιστινίων σε αυτόν τον άνισο αγώνα ανάμεσα σε έναν άμαχο πληθυσμό οπλισμένο με σφεντόνες (και εγκαταλειμμένο από τους διεφθαρμένους και ιδιοτελή Άραβες «ηγέτες») και την πιο τέλεια εξοπλισμένη δολοφονική μηχανή του πλανήτη. Χιλιάδες είναι οι κτηνωδίες που έχουν διαπράξει οι κατοχικές δυνάμεις πυροβολώντας ασθενοφόρα, σχολεία, κλινικές, οικιστικά συγκροτήματα, ανήλικα παιδάκια και όποιο άλλο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας μπορεί κανείς να φανταστεί.

Ο μόνος λόγος που το Παλαιστινιακό έθνος επιβιώνει ακόμα είναι, α) διότι αναπαράγεται με τρομερούς δημογραφικούς ρυθμούς και β) διότι κανείς δεν τους θέλει και δεν έχουν που αλλού να πάνε. Ειδάλλως, έχουμε την αίσθηση ότι τώρα θα συζητάγαμε για τον Παλαιστινιακό λαό που κάποτε υπήρξε και που τώρα μόνο υπολείμματα του επιβιώνουν, όπως έκαναν οι (προστάτες και μέντορες του Ισραήλ) Η,Π.Α. με τους γηγενείς ινδιάνους. Πράγματι, ο λαός των αμερικανών ινδιάνων δεν εξαφανίστηκε μέσα σε μια νύχτα. Η εξαφάνιση των ινδιάνων ήταν μια διαδικασία που διήρκεσε τουλάχιστον 1,5 αιώνα εάν θεωρήσουμε ότι ξεκίνησε με την ίδρυση των ΗΠΑ ως ανεξάρτητου κράτους και τελείωσε το 1924 με τη νομοθεσία για την απόδοση Αμερικανικής υπηκοότητας στους ιθαγενείς. Ορόσημο της γενοκτονίας αποτελούν οι «Συμφωνίες» του 1876 με τις οποίες οι ινδιάνικοι πληθυσμοί θα μεταφέρονταν σε γκετοποιημένους καταυλισμούς, στους οποίους θα μπορούσαν να ζουν με φαινομενική αυτονομία από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ. Μια συμφωνία στην οποία οι αυτόχθονες διέβλεψαν ένα τέχνασμα που προδιέγραφε την αρχή του τέλους, γιατί ουσιαστικά σήμαινε ότι δέχονταν να είναι φιλοξενούμενοι στην ίδια τους τη γη, την οποία κάποτε μπορούσαν να περιδιαβαίνουν ελεύθερα ως νομάδες. Η συγκατάθεση των περισσοτέρων φυλών αποσπάστηκε με την βία από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, ενώ άλλες φυλές υπαναχώρησαν επειδή απλούστατα δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Ας αναλογιστούμε τα πρώτα καραβάνια οπλισμένων Αγγλοσαξόνων έποικων που εγκαταστάθηκαν στην Αμερικανική δυτική μεθόριο. Μετά ας φέρουμε κατά νου τον οπλισμένο μέχρι τα δόντια αγρότη του, κατά τα άλλα “σοσιαλιστικού”, κιμπούτς και θα καταλάβουμε την κοινή συνισταμένη των σχεδιασμών των Αμερικανικών και Ισραηλινών ελίτ για το μέλλον της Παλαιστίνης.

[i] Αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι το 1914 η εβραϊκή κοινότητα της Παλαιστίνης αποτελούσε το 7,6% του συνολικού πληθυσμού της περιοχής. Το 2005 η αναλογία αυτή έχει φτάσει στο 50,7% σε όλη την έκταση της Παλαιστίνης περιλαμβανόμενων των κατεχόμενων Παλαιστινιακών περιοχών αλλά και των Συριακών υψιπέδων του Γκολάν και το 79% στα κατεχόμενα από τους σιωνιστές εδάφη εντός του Ισραήλ. Στο http://israelipalestinian.procon.org/view.resource.php?resourceID=000636.

[ii] Το Ισραήλ δεν διαθέτει γραπτό σύνταγμα. Η πολιτειακή μορφή και το περιεχόμενο του κράτους καθορίζεται από τους Θεμελιώδεις Νόμους.

[iii] Αυτό που αποκαλούμε «από-Αραβοποίηση». Ο όρος κατασκευάστηκε από τον Εβραίο ιστορικό Ίλαν Πάπε, έναν από τους πιο διάσημους διαφωνούντες ισραηλινούς διανοουμένους. Όταν λέμε από-Αραβοποίηση δεν εννοούμε τον ταυτόχρονο αφανισμό όλων των Παλαιστινίων, σαν από ατομική βόμβα. Μιλάμε για την διεξαγωγή μιας μακροχρόνιας συστηματικής εκστρατείας εθνοκάθαρσης από το Ισραήλ, ώστε να καταστεί η ζωή στην Παλαιστίνη ανυπόφορη για τους άραβες, είτε μέσω της καταστολής, είτε με στερήσεις, εκτεταμένη εξαθλίωση και μαζικές δολοφονίες, προκειμένου να αναγκαστούν να μεταναστεύσουν. Il. Pappe, The History of Israel Reconsidered ,http://www.thirdworldtraveler.com/Pappe_Ilan/Hx_Israel_Reconsider_Pappe.html.

[iv] Sh. Shafie, Palestinian Refugees in Lebanon, http://www.forcedmigration.org/research-resources/expert-guides/palestinian-refugees-in-lebanon/fmo018.pdf.

[v] W.J, Martin,The Palestinians: The Forgotten People, http://www.countercurrents.org/martin220412.htm.

[vi] Ενδεικτικές της χλιδής που χαρακτηρίζει του εποικιστικούς θύλακες είναι οι φωτογραφίες από τον εβραϊκό οικισμό του Μάαλε Αντουμίμ.

Το alerta.gr αποτελεί μια πολιτική προσπάθεια διαρκούς παρουσίας και παρέμβασης, επιδιώκει να γίνει κόμβος στο πολύμορφο δικτυακό τοπίο για την διασπορά ριζοσπαστικών αντιλήψεων, δράσεων και σχεδίων στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης… Η συνεισφορά είναι ξεκάθαρα ένα δείγμα της κατανόησης της φύσης του μέσου και της ανάγκης που υπάρχει για να μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει και να μεγαλώνει. Για όποιον/α θέλει να συνδράμει ας κάνει κλικ εδώ

Πώς να διαβάσουμε τον πόλεμο πολιτικά

Πώς να διαβάσουμε τον πόλεμο πολιτικά “Αυτό το πράγμα που αποκαλούμε Ντονμπάς στην πραγματικότητα δεν υπάρχει... δεν είναι παρά ένας ορισμός που μας επιβλήθηκε από την Ρωσική Ομοσπονδία”. Oleksyi Danilov, 24/03/2021i “Ο στόχος των Συμφωνιών του Μινσκ είναι να...

Παρέλαση: Με παλαιστινιακές σημαίες έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου [Βίντεο]

Παρέλαση: Με παλαιστινιακές σημαίες έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου [Βίντεο] Με παλαιστινιακές σημαίες στα χέρια έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου στα Προπύλαια, κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου στην...

1821: Το ουρλιαχτό της ελευθερίας

1821: Το ουρλιαχτό της ελευθερίας Κανένας δεν επαναστατεί επειδή έτσι του κάπνισε, επειδή δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει, επειδή βαριόταν αφόρητα μια κάποια μέρα της ζωής του. Κανένας δεν εξεγείρεται επειδή το διάβασε σε κάποια βιβλίο, επειδή πέρασε χρόνια να...

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο αναρχικός Ρούντολφ Ρόκερ

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο αναρχικός Ρούντολφ Ρόκερ Στις 25 Μαρτίου του 1873 γεννήθηκε στο Μάϊντς της Δυτικής Γερμανίας, ο αναρχικός θεωρητικός και ιστορικός Ρούντολφ Ρόκερ από μια οικογένεια Kαθολικών ειδικευμένων εργατών. Ο Ρόκερ ήταν γνωστός για την ενεργό δράση του...

Η εξέγερση στο Κιλελέρ (Μάρτιος 1910) | Γνωστός – Άγνωστος

Η εξέγερση στο Κιλελέρ (Μάρτιος 1910) Το νέο βίντεο από το κανάλι Γνωστός - Άγνωστος που περιλαμβάνει animated βίντεο ιστορίας (ελληνικής και παγκόσμιας), ψυχολογίας και κοινωνικών θεμάτων. https://www.youtube.com/watch?v=JLN5UWxPdIk Oι έλληνες τσιφλικάδες που...

Συνέντευξη με την Claudia Pinelli, κόρη του Giuseppe του αναρχικού

Συνέντευξη με την Claudia Pinelli, κόρη του Giuseppe του αναρχικού. Αναδημοσίευση από την Αέναη Κίνηση. Σφαγή Capaci, ξεκινά η «στρατηγική της έντασης» με δυναμίτη, δεύτερο επεισόδιο, από τα χέρια του οργανωμένου εγκλήματος με άρωμα μαφίας. Στις 19 ιουλίου, πάντα...

Τοποθέτηση στην εκδήλωση για την “οργάνωση των αναρχικών” από την Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγ. Αναργύρων – Καματερού

Τοποθέτηση στην εκδήλωση για την “οργάνωση των αναρχικών” από την Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγ. Αναργύρων - Καματερού Tην Παρασκευή 1η Μαρτίου παρευρεθήκαμε ως καλεσμένοι ομιλητές, μαζί και με την συλλογικότητα Πέλοτο από την Ξάνθη, στην εκδήλωση που διοργάνωσε η...

Ψυχιατρική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων: Η τελευταία πράξη

Ψυχιατρική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων: Η τελευταία πράξη Ανακοίνωση ειδικευόμενων ψυχιάτρων του Γενικού Νοσοκομείου Χανίων για την κατάσταση που επικρατεί στην Ψυχιατρική Κλινική του νοσοκομείου και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν διαχρονικά όπως φαίνεται από τις...

Στις πόσες έρευνες φαίνεται αν είμαστε κορόιδα;

Στις πόσες έρευνες φαίνεται αν είμαστε κορόιδα; Από την Πρωτοβουλία ενάντια στα ΕΛΠΕ. Ανακοινώθηκε η διεξαγωγή 2 νέων ερευνών (1) σχετικά με τη δυσοσμία στην περιοχή με τη συνεργασία, μεταξύ άλλων φορέων, του Δήμου Κορδελιού- Ευόσμου  και του ΑΠΘ. Χρηματοδότης της μια...

ΠΡΩΤΕΑΣ: τα πολλά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ (και «εμείς»)

ΠΡΩΤΕΑΣ: τα πολλά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ (και «εμείς») «Ο Χέγκελ κάνει κάπου την παρατήρηση ότι όλα τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα και πρόσωπα παρουσιάζονται σαν να λέμε, δυο φορές. Ξέχασε όμως να προσθέσει: τη μια φορά σαν τραγωδία, την άλλη σαν φάρσα» Κ. Μαρξ, Η 18η...