Δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο
Το πρωί της Δευτέρας 30 Μάρτη, συνεργείο της ΔΕΗ με τη συνοδεία 2 διμοιριών ΜΑΤ προσεγγίζει το κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ και κόβει την παροχή ρεύματος. Δεν είναι η πρώτη φορά που το αυτοοργανωμένο πείραμα της ΒΙΟΜΕ δέχεται την κρατική καταστολή. Είναι όμως πολύ συγκεκριμένοι οι λόγοι που οδήγησαν αυτή τη φορά στην απόπειρα μπλοκαρίσματος της παραγωγής, μέσα σε αυτή τη χρονική και πολιτική συγκυρία. Το κράτος είναι έτοιμο να καταστείλει κάθε δομή αλληλεγγύης προερχόμενη από τη βάση, για να διατηρήσει το μονοπώλιο στη διαχείριση της κατάστασης. Στόχος δεν είναι η κοινωνική πρόνοια, αλλά η διάσωση του κρατισμού ως συστήματος κοινωνικής οργάνωσης.
Από την πρώτη μέρα του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης με αφορμή τη διασπορά της πανδημίας και την κοινωνική κρίση που βρίσκεται προ των πυλών, οι εργαζόμενες-οι της ΒΙΟΜΕ πήραν θέση απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική τακτική διαχείριση, που οδηγεί στον αποκλεισμό χιλιάδες ανθρώπους. Μέσα από την υλική στήριξη όλων των αυτοοργανωμένων δομών αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, που έχουν συσταθεί το τελευταίο διάστημα, αλλά και την αποστολή υλικού ατομικής προστασίας σε κέντρα κράτησης μεταναστ(ρι)ών, όπως το κολαστήριο της Μόριας, η ΒΙΟΜΕ συμβάλλει στον αγώνα που δίνεται αυτές τις μέρες έτσι ώστε να υπάρχει ισότητα στην πρόσβαση σε παροχές ατομικής φροντίδας.
Αυτά που για τους περισσότερους από εμάς είναι αυτονόητα, για κάποιους που στέκονται αόρατοι απέναντι στην κρατική διαχείριση αποτελούν προνόμια. Αυτή η συνθήκη πρέπει να σπάσει εδώ και τώρα. Αυτές τις μέρες ο καθένας μας πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό του και να μετατρέψει τα ατομικά του εργαλεία, σε συλλογικά όπλα κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης. Και ειδικά αυτές τις μέρες, η ΒΙΟΜΕ είναι ένα τέτοιο όπλο στα χέρια της κοινωνικής βάσης.
Μέσα από τις δομές και διαδικασίες κοινωνικής αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας στέλνουμε την αλληλεγγύη μας απέναντι στις εργαζόμενες-ους της ΒΙΟΜΕ
Σε ένα σύστημα που κάνει διαλογή, δεν έχουμε να διαλέξουμε τίποτα λιγότερο από τον αγώνα ενάντια του