Το Πολυτεχνείο που θυμόμαστε. 48 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, οι νέες και οι νέοι της ελληνικής επικράτειας έχουν [...]

Το Πολυτεχνείο που θυμόμαστε

από | 16 Νοέ, 2022

Το Πολυτεχνείο που θυμόμαστε, του Δήμου Βοσινάκη

Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
“Δώστε τη χούντα στο λαό”.

Μανώλης Αναγνωστάκης «Φοβάμαι»

48 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, οι νέες και οι νέοι της ελληνικής επικράτειας έχουν κάθε λόγο να θέλουν να γκρεμίσουν την κοινωνική, ηθική, πνευματική, οικονομική και πολιτική σαπίλα που αποπνέει σήμερα η χώρα. Βέβαια, οι συνθήκες είναι διαφορετικές θα πει κάποιος και θα έχει δίκιο. Μετά το 1974, υπάρχει ένα καλογυαλισμένο πέπλο αστικής δημοκρατίας, υπάρχει το Σύνταγμα και οι νόμοι, υπάρχουν κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα, υπάρχει ελευθερία του λόγου, υπάρχει (στα χαρτιά) ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και το πολιτικό προσωπικό που σχηματίζει την εκάστοτε κυβέρνηση, έρχεται στην εξουσία με τις ψήφους του λαού και όχι με τα τανκς.

Δηλαδή έχουμε αποφύγει οριστικά τον κίνδυνο του ολοκληρωτισμού ή κάποιας σύγχρονης μορφής δικτατορίας; Φυσικά και όχι. Εδώ και μια δεκαετία, η εξουσία έχει εθιστεί στα προεδρικά διατάγματα, τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας, τα πάσης φύσεως ιδιώνυμα και τα κωμικοτραγικά μέτρα τύπου sms για να βγεις από το σπίτι. Η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη δαγκώνει αποκλειστικά τους φτωχούς και τους ξυπόλητους. Έχει γίνει μόδα η ουδετερότητα και το απολιτίκ ενώ η χώρα παρακμάζει και βλέπει κάθε μέρα τα παιδιά της να φεύγουν στο εξωτερικό. Η Ελλάδα χάνει καθημερινά τα νιάτα της, εξαθλιώνεται και φτωχοποιείται. Ποιο είναι το μέλλον της; Αυτό που την αναγκάζει να παράγει τυφλά οικονομικά πλεονάσματα μέχρι το 2060. Την ίδια ώρα, η ελληνική κυβέρνηση προσλαμβάνει συνεχώς μπάτσους και αναβαθμίζει το στόλο της αστυνομίας, ελέγχει πλήρως τα ΜΜΕ, πνίγει τις αντίθετες απόψεις και σπέρνει φόβο και διχασμό με κάθε ευκαιρία.

Κάθε τέτοια μέρα, το μυαλό ταξιδεύει νοερά σε αυτούς που αντιμετώπισαν τον φόβο τους και επέλεξαν συνειδητά την αντίσταση. Σε αυτούς που έκαναν τις πρώτες καταλήψεις, σε αυτούς που δεν εξαργύρωσαν ούτε γραμμάριο από την επαναστατική δράση τους, σε αυτούς που πάλεψαν με το τέρας και το νίκησαν, σε αυτούς που ποτέ δεν σταμάτησαν να παλεύουν για ένα καλύτερο αύριο. Σε αυτούς που απέδωσαν πραγματική δικαιοσύνη στους βασανιστές της χούντας. Το μυαλό πάει και σε εκείνους που έπεσαν νεκροί εκείνο το Νοέμβρη του 1973. Αυτούς που ο ανεκδιήγητος συρφετός των χουντολάγνων θέλει να εξαφανίσει, λες και έχει σημασία αν οι νεκροί από τις σφαίρες της αστυνομίας και τους ελεύθερους σκοπευτές της χούντας είναι μέσα στο κτίριο του Πολυτεχνείου ή αν είναι στη διασταύρωση της Πατησίων με τη Στουρνάρη.

Θυμόμαστε τον Σπύρο Κοντομάρη και τον 17χρονο Διομήδη Κομνηνό που έφαγε σφαίρες στην καρδιά από τη φρουρά του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Θυμόμαστε τον Σωκράτη Μιχαήλ και την 22χρονη Νορβηγίδα φοιτήτρια Toril Margrethe Engeland που έφαγε σφαίρες από τους μπάτσους της χούντας και μεταφέρθηκε νεκρή στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών στην 3ης Σεπτεμβρίου. Θυμόμαστε τον 26χρονο Βασίλη Φάμελλο που πυροβολήθηκε στο κεφάλι και τον 22χρονο Γιώργο Σαμούρη που έπεσε από τα πυρά της αστυνομίας. Θυμόμαστε τον 35χρονο οικοδόμο Δημήτρη Κυριακόπουλο που έφαγε δακρυγόνα και ξύλο μέχρι θανάτου και τον Σπύρο Μαρίνο.

Θυμόμαστε τον Νίκο Μαρκούλη, την Βασιλική Μπεκιάρη, τον Γιώργο Γεριτσίδη, τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, τον Αλέξανδρο Σπαρτίδη και τον Μάρκο Καραμάνη. Θυμόμαστε τον 27χρονο Γιάννη Χαλκίδη από τους Αμπελόκηπους (Επτάλοφο) της Θεσσαλονίκης, τον πρώτο νεκρό του αντιδικτατορικού αγώνα. Ο Γιάννης Χαλκίδης στις 5/9/1967 πυροβολήθηκε από τον ασφαλίτη Αντώνη Λεπενιώτη και άφησε την τελευταία του πνοή σε ένα πεζοδρόμιο στην οδό Κωνσταντινουπόλεως.

Δεν θυμόμαστε τους ευκαιριακούς που έχτισαν καριέρες, τις στρατιές των καιροσκόπων που βρήκαν ευκαιρία να περηφανευτούν για κάτι στη ζωή τους, αυτούς που 7 χρόνια “διάβαζαν”, “δούλευαν” και έκαναν ότι δεν πήραν χαμπάρι τα βασανιστήρια και τις διώξεις. Δεν θυμόμαστε ένα χλιαρό, άχρωμο και ακίνδυνο μνημόσυνο που έχει αφομοιωθεί πλήρως από τους από πάνω και το πλασάρουν όπως θέλουν. Δεν θυμόμαστε τα κόμματα γιατί όταν έγινε η εξέγερση το 1973 όλα τα κόμματα ήταν εναντίον της. Θυμόμαστε ότι ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη.

Το alerta.gr αποτελεί μια πολιτική προσπάθεια διαρκούς παρουσίας και παρέμβασης, επιδιώκει να γίνει κόμβος στο πολύμορφο δικτυακό τοπίο για την διασπορά ριζοσπαστικών αντιλήψεων, δράσεων και σχεδίων στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης… Η συνεισφορά είναι ξεκάθαρα ένα δείγμα της κατανόησης της φύσης του μέσου και της ανάγκης που υπάρχει για να μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει και να μεγαλώνει. Για όποιον/α θέλει να συνδράμει ας κάνει κλικ εδώ

Άμστερνταμ | Φασίστες οπαδοί τρομοκρατούν γειτονιές, τσακίζονται και στο τέλος κλαίγονται [VIDEO]

Άμστερνταμ | Φασίστες οπαδοί τρομοκρατούν γειτονιές, τσακίζονται και στο τέλος κλαίγονται. Σοκαρίστηκε πάλι η διεθνής κοινότητα (που ως γνωστόν αποτελείται μόνο από τις χώρες της Ε.Ε., τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία) για το "αντισημιτικό πογκρόμ" (sic) που...

Κίνδυνος άμεσης απέλασης για τον απεργό πείνας Mehmet Celik

Κίνδυνος άμεσης απέλασης για τον απεργό πείνας Mehmet Celik. Ο αιτών πολιτικό άσυλο και απεργός πείνας Μεχμέτ Τσελίκ κινδυνεύει να απελαθεί παράνομα στην Τουρκία, μια χώρα στην οποία θα αντιμετώπιζε ενδεχομένως δεκαετίες φυλάκισης. Σήμερα, 7 Νοεμβρίου, η αστυνομία...

Μανιφέστο του Επαναστατικού Στρατού Ουκρανίας

Το μανιφέστο του Επαναστατικού Στρατού Ουκρανίας (Μαχνοβτσίνα) Αδέλφια εργαζόμενοι! Ο επαναστατικός στρατός της Ουκρανίας έχει δημιουργηθεί για να αντισταθεί στην κατοχή των εργατών και των αγροτών από την αστική τάξη και την Μπολσεβίκικη-κομμουνιστική δικτατορία....

Συνοπτική παρουσίαση της ιστορίας του Μαχνοβίτικου Κινήματος

Συνοπτική παρουσίαση της ιστορίας του Μαχνοβίτικου Κινήματος Ήταν σχετικά εύκολο (σ.μ. για τους Μπολσεβίκους) να εκκαθαριστούν οι μικροί, αδύνατοι πυρήνες των Αναρχικών στις πόλεις, αλλά τα πράγματα ήταν διαφορετικά στην Ουκρανία, όπου ο αγροτοπρολετάριος Νέστορας...

Αναρχία στην Ουκρανία

Αναρχία στην Ουκρανία. Σημείωση: Αυτό το άρθρο είναι μια σύντομη περίληψη της επανάστασης στην Ουκρανία, το οποίο γράφτηκε ως εισαγωγικό. Ίσως καμία άλλη περίοδος επαναστατικών διεργασιών να μην έχει σπιλωθεί σε τέτοιο βαθμό από ιστορικούς, τόσο από φιλελεύθερους όσο...

Όσοι χάνονται στην φωτιά του αγώνα δεν πεθαίνουν ποτέ

Όσοι χάνονται στην φωτιά του αγώνα δεν πεθαίνουν ποτέ. Αναδημοσίευση από Athens Indymedia. Στις 31/10, ο αναρχικός Κυριάκος Ξυμητήρης σκοτώνεται από έκρηξη σε διαμέρισμα στους Αμπελοκήπους Για τον σύντροφο μας,οι μόνες και οι μόνοι που μπορούμε να μιλήσουμε, είμαστε...

Η Αναρχία είναι Αγάπη! – Carne Ross

Η Αναρχία είναι Αγάπη! – Carne Ross. Αναδημοσίευση από το Κενό Δίκτυο. Μετάφραση: Νίκος Γκατζίκης/ Επιμέλεια: Τάσος Σαγρής (Κενό Δίκτυο) Παλαιότερα πίστευα ότι ο αναρχισμός ήταν “απλώς” μια πολιτική φιλοσοφία. Έκανα λάθος. Είναι πολύ, πολύ περισσότερα πράγματα από...

Η υποκρισία του δυτικού φεμινισμού

Η υποκρισία του δυτικού φεμινισμού. Αναδημοσίευση από Womanlandia. Το περασμένο Σάββατο η 22χρονη φοιτήτρια Ahoo Daryaei δέχτηκε παρατήρηση για τον τρόπο που φορούσε τη χιτζάμπ. Ως ένδειξη διαμαρτυρίας, έβγαλε τα ρούχα της και έμεινε για ώρα με τα εσώρουχα στη Μονάδα...

Ανταπόκριση από τις Aπεργιακές Mοτοπορείες των Eργαζομένων σε e-food και wolt

Ανταπόκριση από τις Aπεργιακές Mοτοπορείες των Eργαζομένων σε e-food και wolt Σε απεργιακές κινητοποιήσεις προχώρησαν οι εργαζόμενοι διανομείες των πλατφορμών e-food και wolt στις 1&2 Νοεμβρίου. Κύρια αιτήματα των εργαζομένων είναι η υπογραφή συλλογικής σύμβασης...

Κείμενο για τα γεγονότα της 31/10/2024 στο ΕΛΜΕΠΑ από την ελευθεριακή συλλογικότητα Τριβόλια

Κείμενο για τα γεγονότα της 31/10/2024 στο ΕΛΜΕΠΑ από την ελευθεριακή συλλογικότητα Τριβόλια. Αναδημοσίευση από Αντιπληροφόρηση Ηράκλειο. Το παρόν κείμενο συντάχθηκε με σκοπό την καταγραφή των γεγονότων που έλαβαν χώρα στις 31/10/2024 στον χώρο του ΕΛΜΕΠΑ και την...