Παρισινή Κομμούνα: Χώρος, εξέγερση και κοινοτική πολυτέλεια | Ηχητικό της εκδήλωσης
Η εκδήλωση “Παρισινή Κομμούνα: Χώρος, εξέγερση και κοινοτική πολυτέλεια” πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 19-12, στο Κοινωνικό Κέντρο Ovradera, στο πλαίσιο ολοήμερου μπαζάρ πολιτικού και ριζοσπαστικού βιβλίου. Περίπου 45 άτομα παρακολούθησαν και συμμετείχαν στημ εκδήλωση για την Παρισινή Κομμούνα που βασίστηκε στα βιβλία “Κοινοτική πολυτέλεια – Το πολιτικό φαντασιακό της Παρισινής Κομμούνας” από τις Εκδόσεις των Ξένων και “Χώρος και εξέγερση – Ιστορικές και πολιτικές αναγνώσεις της κοινωνικής σύγκρουσης στο αστεακό χώρο” από τις Εκδόσεις Ψηφίδες. Ομιλητές ήταν μέλη των δύο εκδοτικών οίκων.
Η Κοινοτική πολυτέλεια δεν επιχειρεί τη χρονολογική παράθεση των συμβάντων της Παρισινής Κομμούνας, αλλά μια ανασύσταση της εξέγερσης ως ενός εργαστηρίου πολιτικών επινοήσεων, όπου οι διαδικασίες χειραφέτησης ήταν ορατές και απτές ως καθημερινές πρακτικές απλών ανθρώπων που δεν στόχευαν σε κάποια δογματική καθαρότητα. Μια ανασύσταση με βάση όσα είπαν και σκέφτηκαν οι κομμουνάροι για ό,τι έκαναν, ποιες λέξεις, ποιους όρους και ποιες εκφράσεις επινόησαν, δανείστηκαν, συζήτησαν ή απέρριψαν.
Μια από αυτές τις εκφράσεις ήταν η “κοινοτική πολυτέλεια”, ένα πρίσμα μέσα από το οποίο μπορούν να διαθλαστούν και να μεγεθυνθούν μια σειρά από πρακτικές-κλειδιά της Κομμούνας: για νέες μορφές αλληλεγγύης και ανατροπής των κοινωνικών ιεραρχιών, για το πώς να ανθίσει η ομορφιά στους κοινούς χώρους, για το πώς η τέχνη είναι εγγενής σε κάθε όψη της καθημερινότητας, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας, για την ισότητα στην αφθονία.
Η φαντασία της Κομμούνας, που προτιμούσε να λειτουργεί στην κλίμακα της αυτόνομης τοπικής μονάδας αλλά εντός ενός ορίζοντα διεθνιστικού, είχε την ικανότητα να συλλαμβάνει ως σύνολο τομείς του κοινωνικού σχηματισμού που η αστική τάξη επιμένει να κρατάει χωριστά – την πόλη και την ύπαιθρο, τη θεωρία και την πράξη, την πνευματική και τη χειρωνακτική εργασία: όλα αυτά που αφορούν και σήμερα όσες και όσους δοκιμάζουν να βρουν τους τόπους και τους τρόπους για να ζήσουν διαφορετικά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Η ιδέα για τη συλλογή “Χώρος και εξέγερση” ξεκίνησε στα τέλη του 2011 και η πρώτη επιλογή των κειμένων, τα οποία την απαρτίζουν, ολοκληρώθηκε μερικούς μήνες μετά. Εκείνη την περίοδο μία πολύ μικρή ομάδα ανθρώπων με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες και διαδρομές βρέθηκε μαζί στο δρόμο επ’ αφορμή των κινητοποιήσεων ενάντια στα μνημόνια και τη διάρρηξη του μέχρι τότε ισχύοντος κοινωνικού συμβολαίου από πλευράς ελληνικής αστικής τάξης και της διεθνούς κεφαλαιοκρατίας -δια μέσου ΕΕ και ΔΝΤ- εις βάρος τόσο της εργατικής τάξης όσο και των μικροαστικών, αλλά και μεσοαστικών στρωμάτων. Στην πόλη της Αθήνας, αυτές οι συνεχείς και μαζικές κινητοποιήσεις κατέληγαν στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά από το κτίριο της Βουλής, όπου σε κάποιο σημείο δέχονταν σχεδιασμένη -και επιτυχημένη- επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής προκειμένου να διαλυθεί το πλήθος. Η επιμονή, από την πλευρά των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις, στην επανάληψη της διαμαρτυρίας σε έναν χώρο όπου η καταστολή της αποδείχθηκε δεδομένη και επαναλαμβανόμενη, μας δημιούργησε ορισμένους προβληματισμούς. Αυτοί οι προβληματισμοί μάς οδήγησαν στην αναζήτηση πηγών και αναλύσεων οι οποίες πραγματεύονταν αυτά τα ζητήματα. Τα αποτελέσματα της αναζήτησης αυτής μας κατέστησαν σαφές ότι τα ερωτήματά μας μόνο καινοφανή δεν ήταν. Αντιθέτως, έχουν απασχολήσει τόσο το επαναστατικό κίνημα όσο και επιστημονικές πειθαρχίες ήδη από τον 19ο αιώνα.
Η συλλογή αυτή έρχεται, κατά κάποιον τρόπο, για να συνομιλήσει με ή να αναδείξει τα εξής δύο ζητήματα: το πιο γενικό -αυτό της επαναστατικής στιγμής- και το πιο ειδικό -αυτό του Χώρου σε σχέση με την εξέγερση ή την επανάσταση και κυρίως πώς το αστικό κράτος μεταβάλλει διαρκώς τον χώρο, για να καταστείλει με το μικρότερο πολιτικό και οικονομικό κόστος τις εξεγέρσεις που συμβαίνουν εντός του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Ακολουθεί το ηχητικό αρχείο καθώς και φωτογραφίες από την εκδήλωση.
