Νεκρή βρέθηκε το πρωί 35χρονη κρατούμενη στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα Θήβας η οποία τις προηγούμενες μέρες είχε συμπτώματα αναπνευστικής λοίμωξης. Πιο συγκεκριμένα εδώ και μέρες ταλαιπωρούταν από πυρετό, βήχα και δύσπνοια κι η μόνη βοήθεια που της παρασχέθηκε ήταν η χορήγηση παρακεταμόλης χωρίς καν να εξεταστεί από γιατρό. Οι 14 συγκρατούμενές της στον θάλαμο καταγγέλλουν ότι καλούσαν σε βοήθεια χτυπώντας την πόρτα αλλά κανείς δεν ανταποκρίθηκε. Η Πόλα Ρούπα, η οποία μετήχθη πρόσφατα στον Ελαιώνα από τις φυλακές Κορυδαλλού καταγγέλλει πως τον προηγούμενο μήνα άλλη μια κρατούμενη βρήκε τον θάνατο. Οι 110 συγκρατούμενες της 35χρονης στη Γ’ Πτέρυγα έχουν εξεγερθεί βάζοντας φωτιά στη φυλακή ενώ έξω από αυτή βρίσκονται ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.
Ανεξάρτητα από το αν η αιτία θανάτου της 35χρονης ήταν ο κορονοϊός, ουσιαστικά είμαστε αντιμέτωποι με μια ακόμη κρατική δολοφονία μέσα στις φυλακές, αποτέλεσμα μιας κατάστασης η οποία υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια στα “σωφρονιστικά” καταστήματα της χώρας. Υπερπληθυσμός, κακές συνθήκες διαβίωσης, απουσία γιατρών και στοιχειώδους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, άθλιες συμπεριφορές στα όρια του σαδισμού από την πλειοψηφία των διοικήσεων και του προσωπικού συμπληρώνουν τη βιομηχανία του ποινικού-δικαστικού συστήματος. Μια βιομηχανία που έχει σαφή ταξικά χαρακτηριστικά πετώντας σε αποθήκες ψυχών τμήματα του πλεονάζοντος προλεταριάτου ή υποπρολεταριάτου που στη συντριπτική πλειονότητά τους έχουν μικροπαραβατική συμπεριφορά ή απλά δεν είχαν τα λεφτά να προσλάβουν τον κατάλληλο δικηγόρο.
Πρέπει να σημειωθεί ότι οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για αποσυμφόρηση των φυλακών στο πλαίσιο των μέτρων καταπολέμησης της πανδημίας δεν έχει υλοποιηθεί ακόμη. Προφανώς είναι πολύ πιο δύσκολο να αποφυλακιστούν κρατούμενοι με χαμηλό υπόλοιπο ποινών ή που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες από το να μοιραστούν εκατομμύρια σε καναλάρχες κι ιδιωτικές κλινικές. Η κατάσταση εξαίρεσης που υπάρχει μέσα στις φυλακές είναι στοιχείο της ουσίας του κράτους. Όσο παράλογο είναι όμως να περιμένουμε από ένα κράτος να επιδείξει τον στοιχειώδη ανθρωπισμό άλλο τόσο εγκληματικό είναι να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση χωρίς να απαιτούμε την άμεση ανατροπή της. Πρέπει να απαιτήσουμε και να επιβάλλουμε άμεσα αποσυμφόρηση των φυλακών, καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης κι αξιοπρεπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Να ενισχύσουμε παράλληλα το κίνημα αλληλεγγύης στους φυλακισμένους/ες μέσα κι έξω από τις φυλακές. Γιατί καμιά ζωή δεν αξίζει λιγότερο από τις άλλες. Ή τουλάχιστον αυτή (θα έπρεπε να) είναι η πεποίθηση της κοινωνικής βάσης.