Η σύντομη πορεία/παρέμβαση που πραγματοποιήσαμε στις 5/3 το απόγευμα στα κρυφά (όπως ήλπιζαν) και σχεδόν πάντα ερμητικά κλειστά γραφεία [...]

Αθήνα | Από την αντιφασιστική παρέμβαση στα γραφεία της Propatria (Video)

από | 12 Μαρ, 2022

Αθήνα | Από την αντιφασιστική παρέμβαση στα γραφεία της Propatria (Video)

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ, ΙΣΟΤΗΤΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ.

Η πορεία στα γραφεία της Propatria

Η σύντομη πορεία/παρέμβαση που πραγματοποιήσαμε στις 5/3 το απόγευμα στα κρυφά (όπως ήλπιζαν) και σχεδόν πάντα ερμητικά κλειστά γραφεία των νεοναζιστών της Propatria που βρίσκονται στην αρχή της οδού Ηφαίστου στην πλατεία Μοναστηρακίου, ήταν μια πρώτη κίνηση του αντιφασιστικού κινήματος απέναντι στα εν λόγω θρασύδειλα φασιστικά κατακάθια. Όχι πρώτη κίνηση γενικά, αλλά πρώτη κίνηση στη νέα τους κρυψώνα. Ο μαχητικός αντιφασισμός έχει ξετρυπώσει πολλές φορές στο παρελθόν την εν λόγω γκρούπα, έχει διαλύσει και κλείσει τα γραφεία της και έχει τσακίσει σχεδόν το σύνολο των θλιβερών που την αποτελούσαν. Οι δεκάδες συντρόφισσες που βρέθηκαν αυτή τη φορά έξω από τα γραφεία τους, που έβαψαν την είσοδο τους και πέταξαν προκηρύξεις φωνάζοντας συνθήματα, έστειλαν το μήνυμα στους άφαντους φασιστές πως η κρυψώνα τους δεν είναι πια κρυψώνα. Πως πλέον όλος ο κόσμος του αντιφασισμού γνωρίζει που είναι, θα τους επισκέπτεται τακτικά και πως καλά θα κάνουν να εξαφανιστούν κι από εκεί. Έκαναν επίσης γνωστό στον κόσμο της περιοχής – μαγαζάτορες ( που ίσως το γνώριζαν) και θαμώνες ( που πιθανόν δεν το γνώριζαν) – πως η γειτονιά του Μοναστηρακίου «φιλοξενεί» τα εν λόγω καθάρματα και πως αυτό δεν θα γίνει ανεκτό.

Για την Propatria δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Είναι άλλη μια μικρή γκρούπα νεοναζιστών του γλυκού νερού που πάντα κινούταν στον ίσκιο της Χ.Α., είχε έναν μανδύα αντισυστημικότητας και αυτονομίας από τους κεντρικούς φορείς του φασισμού. Η «δράση» της αφορούσε πάντα κυρίως τα πληκτρολόγια, κάποια βαψίματα τοίχων, εκδρομές στα βουνά, αγώνες πολεμικών τεχνών σε κρυφά ( θεωρούσαν) μέρη αλλά και λίγες θρασύδειλες επιθέσεις σε «ξένους», «διαφορετικούς» ακόμα και ανθρώπους και δομές του ανταγωνιστικού κινήματος.

Η εν λόγω γκρούπα, που σήμερα αποτελείται από κάποιους ελάχιστους μεγαλύτερης ηλικίας «καθοδηγητές» που δεν χόρτασαν φαίνεται το κυνήγι των προηγούμενων ετών και κυρίως από μια μικρή ομάδα πολύ νεαρών, επιχείρησε στα χρόνια της πανδημίας να βγει από το σκοτάδι και να εμφανιστεί ξανά στο δημόσιο χώρο. Στην άδεια πόλη της καραντίνας, ξεκίνησε να λερώνει κάποιους τοίχους μέσα στα σκοτάδια και να κάνει σημαία την άρνηση της πανδημίας, τη συνομωσιολογία και την ακραιφνή Ακροδεξιά εκδοχή του αντιεμβολιαστικού κινήματος. Το καλοκαίρι του 2021, και στα φασιστοσυλαλλητήρια του Συντάγματος, η Propatria επιχείρησε ( και σε κάποιο βαθμό δυστυχώς κατάφερε) να κεφαλαιοποιήσει τη θανατολάγνα, συνομωσιολογική ρητορεία της εμφανιζόμενη στις συγκεντρώσεις σε πρώτο πλάνο, ψαρεύοντας στα θολά νερά της εθνικιστικής, ανορθολογικής, θρησκοληπτικής μαγιάς που απάρτιζε τις συγκεντρώσεις αυτές. Την ίδια περίοδο, και μέχρι πρότινος, πατώντας πάνω σε αυτή την επανεμφάνιση, προχώρησε σε θρασύδειλες επιθέσεις σε μέλη αριστερών οργανώσεων αλλά και μεταναστών στην Αθήνα. Σε ό,τι αφορά τα συγκεκριμένα νεοναζί σκουπίδια, ας γίνει για άλλη μια φορά σαφές. Θα τσακιστούν, ξανά, μέχρι το τελευταίο.

Δύο λόγια για τη συγκυρία και την Ακροδεξιά

Ως αναρχικές/κομμουνιστές/αντιφασίστες και αντιφασίστριες, προσπαθούμε να βλέπουμε πάντα τη μεγάλη εικόνα, να αναλύουμε τη συγκυρία και όλες τις παραμέτρους που την επηρεάζουν, να μελετά με το ακροδεξιό/φασιστικό φαινόμενο στο βάθος που του αναλογεί, σύμφωνα με τον ιστορικό και όχι μόνο τον βιολογικό χρόνο, πάντα από ταξική-αντικρατική-αντικαπιταλιστική σκοπιά. Γιατί ο αντιφασιστικός αγώνας είναι αγώνας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο και κάθε χειραφετητική, επαναστατική προοπτική πάντα περνούσε-και περνάει ακόμα-μέσα από τον αποφασιστικό αντιφασιστικό αγώνα με όλα τα μέσα, θεωρητικά και υλικά.

Η οικονομική κρίση που σοβεί από το 2008έφερε σε βάθος χρόνου την αναρρίχηση ακροδεξιών κομμάτων σε όλον τον κόσμο, με τις ΗΠΑ και πολλές ευρωπαϊκές χώρες να εκπροσωπούνται και να κυβερνώνται από ακροδεξιούς, υπερσυντηρητικούς, εθνικιστικούς κομματικούς σχηματισμούς. Σε μεγάλο βαθμό, ο κυρίαρχος λόγος σε αυτό που ονομάζεται «Δύση» έχει πλέον σαφή εθνοκεντρικά, σοβινιστικά χαρακτηριστικά με το ψευδοαφήγημα του παγκοσμιοποιημένου «τέλους της ιστορίας» να καταρρέει με πάταγο αφήνοντας πίσω του ιμπεριαλιστικούς πολέμους, φράχτες και στρατόπεδα θανάτου προσφύγων, περιχαράκωση σε σύνορα και διαρκως αυξανόμενο μιλιταρισμό. Αυτό είναι σε πολύ αδρές γραμμές το πολιτικό περιβάλλον του σήμερα, τουλάχιστον όσον αφορά το δυτικό μπλοκ αλλά και τις περισσότερες μεγάλες δυνάμεις. Είναι ένα περιβάλλον που μέσα σε συνθήκες κρίσης, υγειονομικής και συνεχιζόμενης οικονομικής, ο ακροδεξιός λόγος βρίσκει χώρο παντού στον κοινωνικό ιστό και φτάνει– ρητά πλέον-μέχρι και την ανώτατη κρατική βαθμίδα.Θα πρέπει να είναι αναμενόμενο αυτή η μετατόπιση να εμφανιστεί σε όλα τα πεδία και βέβαια στο ακτιβιστικό πεδίο, στο πεδίο του «δρόμου».

Είναι δε τέτοια η φύση του ακροδεξιού λόγου που επιχειρεί και πολλές φορές καταφέρνει να ενοποιεί μια περίπλοκη πραγματικότητα και παράγει συνολικές αφηγήσεις σε ένα κοινό ημιμαθές-αν όχι αγράμματο-,ασταθές, φτωχοποιημένο και ανασφαλές. Οι καθολικές αυτές αφηγήσεις καταφέρνουν να «εξηγήσουν» το σύνολο αυτών που περιβάλλουν και επηρεάζουν κυρίως τα μεσαία και χαμηλά στρώματα των δυτικών κοινωνιών που αναζητούν πάντα μια εύκολη εξήγηση για αυτά που τους συμβαίνουν. Οι αφηγήσεις αυτές καταφέρνουν να βάζουν κάθε φορά σε ένα ενιαίο κάδρο τους «αντιπάλους», του «κακούς» είτε αυτοί είναι οι Εβραίοι, είτε οι κομμουνιστές, είτε κάποιοι– αφηρημένα πάντα- κακοί πλούσιοι, εχθρικοί ξένοι, προδότες διεφθαρμένοι πολιτικοί. Αυτές οι αφηγήσεις θεριεύουν πλέον στην Ευρώπη -και όχι μόνο- και γίνονται επίσημες κρατικές πολιτικές. Ακόμα και την ώρα που γράφουμε αυτές τις γραμμές, έχει ξεσπάσει και πάλι μετά από χρόνια μια γενικευμένη πολεμική σύρραξη σε ευρωπαϊκό έδαφος, με τις μιλιταριστικές, εθνικιστικές κραυγές να κατακλύζουν τον δημόσιολόγο και την πολιτική ρητορεία.

Στην Ελλάδα, η πραγματικότητα δεν απέχει πολύ από τα παραπάνω. Η έλευση της οικονομικής κρίσης, η μνημονιακή περίοδος και η φτωχοποίηση που- μεταξύ άλλων- επέφεραν σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνικής βάσης αλλά κυρίως στο ντόπιο και πολυεθνικό προλεταριάτο, ανέσυραν και πάλι από το σκοτάδι τις χειρότερες εκδοχές του ελληνικού φασισμού, του βαθιά ριζωμένου επί δεκαετίες συντηρητισμού, ρατσισμού και μεγαλοιδεατισμού. Είναι προφανές πως το εγχώριο φασιστικό φαινόμενο δεν γεννήθηκε το 2009, κάθε άλλο. Όμως σίγουρα η περίοδος αυτή αξίζει να μελετηθεί και ξεχωριστά. Η ελληνική ακροδεξιά– με κυρίως όχημα την Χ.Α.-γνώρισε μέρες μεγάλης άνθησης και εμφανίστηκε δυναμικά, πέραν του κοινοβουλίου, στο δημόσιο χώρο, στο δρόμο. Την ίδια στιγμή πουο κυρίαρχος λόγος του κράτους και των ΜΜΕ καλλιεργούσαν το γόνιμο έδαφος για την επέκταση της Ακροδεξιάς ρητορείας.

Το αντιφασιστικό κίνημα, ο μαχητικός αντιφασισμός που κυρίως αναπτύχθηκε και έδρασε μέσα από τις γραμμές του αντιεξουσιαστικού χώρου, έδωσε την απάντηση στον φασιστικό οχετό. Χτύπησε τους φασίστες όπου τους βρήκε, έδωσε μάχες εμπροσθοφυλακής σε κάθε γωνία του ελληνικού χώρου, διεξήγαγε μια μεγάλης κλίμακας αντιφασιστική προπαγάνδα και παρήγαγε ριζοσπαστικό, επαναστατικό, αντιφασιστικό λόγο. Οι θεωρητικές επεξεργασίες, οι δυνάμεις, τα ρίσκα, η αυτοθυσία των αντιφασιστών κράτησαν τον αντιφασιστικό χαρακτήρα του δημοσίου χώρου και έστειλαν τους μισάνθρωπους νεοναζί και τους υπόλοιπους ακροδεξιούς- και πάλι-μακριά από το δρόμο.

H κατασταλτική επιχείρηση εναντίον της Χ.Α. μετά τη δολοφονία Φύσσα, με το κράτος να αποσύρει τους φασίστες που πλέον είχαν υπερβεί τα όρια του ρόλου για τον οποίον κεφάλαιο και κράτος τους προόριζαν, ήταν ακόμα ένας παράγοντας που σίγουρα επηρέασε τη δυναμική των νεοναζι, κυρίως στο δημόσιο χώρο. Η «καταδίκη» τους στο δικαστήριο, προϊόν και μιας κοινωνικής πίεσης αλλά και των αυξημένων αντιφασιστικών αντανακλαστικών που διατηρούνται ακόμα σε σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, έκλεισε μεν έναν σημαντικό ιστορικό κύκλο αλλά για τις αντιφασίστριες και τους αντιφασίστες, μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας, αυτή θα σήμαινε πολύ λιγότερα πράγματα από αυτά που επιχείρησε να διατρανώσει το ελληνικό κράτος και τα αφεντικά. Οι ρίζες της Ακροδεξιάς μετρούν δεκαετίες στην ευρωπαϊκή και στην ελληνική κοινωνία, ο «εθνικός κορμός» σμιλεύεται επίσης για δεκαετίες και με τρόπους πολύπλοκους και πολυεπίπεδους και δεν θα μπορούσε μια δικαστική δίωξη ή (και μετά) απόφαση να τις διαταράξει σε θεμελιώδη βαθμό. Ο ακροδεξιός εσμός έκανε ξανά μια σπασμωδική αλλά εμφατική επανεμφάνιση στα «μακεδονικά» συλλαλητήρια, ενίσχυσε την πορεία της νεοφιλελεύθερης/Ακροδεξιάς Νέας Δημοκρατίας προς την εξουσία και άρχισε από τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησής της να «γεύεται» τους καρπούς της Ακροδεξιάς, υπερσυντηρητικής πολιτικής της στο κοινωνικό πεδίο.

 

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιχείρησε και μέχρι σήμερα επιχειρεί να κάνει πράξη αυτό το οποίο υποσχέθηκε στο δεξιό, εθνικόφρων ακροατήριό της. Να αλλάξει τη σελίδα στην νεότερη ελληνική ιστορία σε σχέση με τις αγωνιστικές παραδόσεις, την επαναστατική μνήμη, την νοηματοδότηση των ριζοσπαστικών αγώνων. Να αλλάξει αυτό που η δεξιά ρητορεία ονομάζει «ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς» στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Να απονοηματοδοτήσει και να λοιδορήσει τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες του παρελθόντος και να τσακίσει με την καταστολή τις αντιστάσεις στο σήμερα. Η εθνοκεντρική ρητορεία της, η παρουσία στη σύνθεσή της ακραίων- κάποτε περιθωριακών- δεξιών στοιχείων, η όξυνση της αντιμεταναστευτικής πολιτικής, η φρενήρης κούρσα των εξοπλισμών και οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, ο μιλιταρισμός και τα στρατιωτικά, εθνικά, πατριαρχικά ιδεώδη και πρότυπα στο δημόσιο λόγο και τις επίσημες κρατικές πολιτικές καλλιέργησαν το πιο έφορο έδαφος για την ανάπτυξη του πιο «ανοιχτού», δηλωμένου -και ακτιβίστικου ακόμα- φασιστικού κομματιού, την ίδια ώρα που, ενδεχομένως, έως τώρα το αφομοιώνουν μην «επιτρέποντας» την εμφάνιση κάποιου κεντρικού δυναμικού φασιστικού φορέα, απόγονο της Χ.Α.

Μέσα σε αυτό το πολιτικό/κοινωνικό περιβάλλον, σε εγχώριο επίπεδο, εμφανίστηκε η πανδημία και όλα όσα αυτή επέφερε σε κάθε επίπεδο της κοινωνικής ζωής. Εδώ δεν είναι ο τόπος να αναλύσουμε αυτό το κομβικής σημασίας ιστορικό φαινόμενο σε όλες του τις προεκτάσεις, όμως φαινόμενα σαν αυτό είναι τα κατεξοχήν πεδία δράσης της Ακροδεξιάς. Φαινόμενα παγκόσμιας κλίμακας, με δυσπρόσιτες στον πολύ κόσμο παραμέτρους και με ριζικές επιπτώσεις σε κάθε άτομο προσωπικά σε κάθε γωνία του πλανήτη. Είναι ξανά η ώρα της Ακροδεξιάς ( και στη σύγχρονη αμερικανοθρεφτη εκδοχή της αλτ ράιτ)να «ενοποιήσει» αυτό το θολό μωσαϊκό σε μια ενιαία εύπεπτη αφήγηση , γεμάτη εχθρούς, κακούς και αντιπάλους, ικανοποιώντας την πλέον κυρίαρχη ανάγκη του ημιμαθούς και κατά κανόνα φτωχοποιημένου κοινού, που αναζητά πάντα μια εξήγηση για αυτά που του συμβαίνουν. Οι αφηγήσεις αυτές προμοτάρονται και από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους που την ίδια ώρα αποκρύπτουν τις– επικίνδυνες για την κυριαρχία-ριζοσπαστικές και ταξικές αναλύσεις. Οι ακροδεξιές, συνομωσιολογικές, ανορθολογικές εξηγήσεις αυτών που συμβαίνουν είναι άλλο ένα εργαλείο του κεφαλαίου και των κρατικών μηχανισμών που επιθυμούν διακαώς να διοχετεύσουν την όποια οργή και διάθεση για αμφισβήτηση τους από την κοινωνική βάση και η διάδοση τους πάει χέρι χέρι με την προπαγάνδα υπέρ των κρατικών πολιτικών, της εγκληματικής αλλά σύμφωνης με την φύση κράτους και κεφαλαίου διαχείρισης της πανδημίας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι φασίστες και η ακροδεξιά ρητορεία βγήκαν και πάλι στο φως. Πήραν αυτό που απλόχερα τους δόθηκε, την ηγεμονία στο κίνημα της άρνησης της πανδημίας, διέσπειραν τον μισανθρωπικό, ξενοφοβικό τους λόγο, θόλωσαν το τοπίο λειτουργώντας ως ασπίδα του κράτους απέναντι στη γενικευμένη δυσφορία, αγκάλιασαν και πάλι τον θάνατο.

Οι ολιγομελείς φασιστικές γκρούπες που είχαν απομείνει να περιφέρουν το κουφάρι τους πίσω από τα πληκτρολόγια, επιχείρησαν ( και πέτυχαν έως ένα βαθμό) να ξαναβγούν στο προσκήνιο, στο δρόμο. Πέραν των επιθέσεων σε αριστερές οργανώσεις και μετανάστες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και άλλες παρόμοιες δράσεις, κατάφεραν να πρωτοστατήσουν στο κέντρο των πολυπληθών «αντιεμβολιαστικών» ακροδεξιών συλλαλητηρίων αντλώντας δύναμη και υπεραξία.

Εξυπηρέτησαν για μια ακόμα φορά τα σχέδια των αφεντικών και σημαντικής μερίδας του Κεφαλαίου που από την πρώτη στιγμή υποβάθμισε στον δημόσιο διάλογο συνειδητά τόσο την πανδημία όσο και τις θανατηφόρες επιπτώσεις της ώστε να δημιουργήσει συναινέσεις στην αποφυγή λήψης μέτρων για τους εργαζόμενους και στην απρόσκοπτη καπιταλιστική κερδοφορία/ λεηλασία των ζωών μας.

Συνεχίζοντας έτσι εκτός από παρακρατικοί να αποτελούν και πιστά σκυλιά των αφεντικών κάτι που έχουν αποδείξει με συνέπεια ειδικά την τελευταία δεκαετία μετά την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια. Όταν σακάτευαν στο ξύλο εργάτες γης στη Μανωλάδα, στον Ασπρόπυργο, στο Πέραμα, στο Μενίδι με τις ευλογίες της αστυνομίας και των τοπικών φορέων. Για να παραμείνουν χαμηλά τα μεροκάματα, να καθιερωθεί η δουλεία, η πείνα και η δυστυχία και οι φεουδάρχες/ πλουτοκράτες να μείνουν ευχαριστημένοι. Όταν ιδρύαν εργοδοτικά σωματεία όπως αυτό του Αγ. Νικόλα στο Πέραμα και τσάκιζαν εργάτες στο ξύλο στο λιμάνι με τις ευλογίες του εφοπλιστικού κεφαλαίου που επιδιώκει διαχρονικά αδιαμαρτύρητα να επιβάλλεται η εκμετάλλευση. Όταν πραγματοποιούσαν επίσημες επισκέψεις στην πρεσβεία της Κίνας ( εκπρόσωπος του Κ.Κ.Κίνας) για να αναλάβουν δράση για τα αφεντικά της cosco . Όταν δολοφονούσαν τον Λουκμάν στα Πετράλωνα, τσακίζαν μετανάστες στον Αγ. Παντελεήμωνα, στο Πέραμα, σακατεύαν Αναρχικούς και άλλους αγωνιστές σε περιόδους έντασης της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης εκεί που το Κράτος όπλιζε τους συνοδοιπόρους του.

Είναι σαφές πως, προς το παρόν , και για διάφορους λόγους, η Ακροδεξιά δεν έχει να επιδείξει κάποιον φορέα αντίστοιχο της Χ.Α. που να συσπειρώνει και να καθοδηγεί τον διασπασμένο φασιστικό εσμό. Είναι επίσης σαφές πως σε επίπεδο δρόμου, ακτιβισμού, οι φασιστες είναι εμφανώς αποδυναμωμένοι και σε γενικές γραμμές «άφαντοι» πέραν των ύπουλων σποραδικών επιθέσεων που έχουν πραγματοποιήσει και των εμφανίσεών τους στα φασιστοσυλλαλητήρια. Τι σημαίνει όμως αυτό για την αντιφασιστική οπτική; Υπάρχει κάποιος λόγος επανάπαυσης ή ικανοποίησης; Ως αντιφασίστριες και αντιφασίστες θεωρούμε, όπως σε πολύ αδρές γραμμές περιγράψαμε και παραπάνω, πως όλοι οι λόγοι που ευνοούν και θα συνεχίσουν να λειτουργούν ως λίπασμα για την ανάπτυξη του ακροδεξιού/φασιστικού μισανθρωπισμού είναι εδώ παρόντες, πιο έντονα ακόμα και από το πρόσφατο παρελθόν. Σε διεθνές αλλά και εγχώριο επίπεδο. Μέσα σε τέτοιο περιβάλλον, το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση. Είναι πολύ πιθανό, αυτό το περιβάλλον να γεννήσει πέρα από αυτά που ήδη βλέπουμε και άλλα, πιο δυναμικά φασιστικά μορφώματα και σχηματισμούς που θα έρχονται στο προσκήνιο και θα εμφανίζονται σε όλο το εύρος της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Από το αστικό κοινοβούλιο μέχρι και το πεζοδρόμιο. Ειδικά εν όψει μιας ιδιαίτερα ασταθούς περιόδου πολεμικών συγκρούσεων και προετοιμασιών, πληθωρισμού και εργασιακής αναδιάρθρωσης, μιας περιόδου δηλαδή που το ανταγωνιστικό κίνημα και οι κοινωνικές/ ταξικές αντιστάσεις είναι πιθανόν να αναζωπυρωθούν, είναι εξίσου πιθανό το μακρύ χέρι του Κράτους, οι φασίστες, να ξαναβγούν στο προσκήνιο.

Αναλύοντας τις κρατικές στρατηγικές και τις καπιταλιστικές κρίσεις και αναδιαρθρώσεις, θα είμαστε σε θέση να αντιλαμβανόμαστε έγκαιρα και σε μεγαλύτερο βάθος το ακροδεξιό φαινόμενο και τα υποκείμενά του που (άλλες φορές σχεδιασμένα και άλλες από τη «φύση» τους) παίζουν τον ρόλο της υπεράσπισης του κεφαλαίου και των συμφερόντων του, της αιχμής του δόρατος της κρατικής πολιτικής. Ο αντικαπιταλιστικός, αντικρατικός αγώνας θα είναι και πάλι , με αυτόν τον τρόπο, και αντιφασιστικός αγώνας.

Πρωτοβουλία Αντιφασιστ(ρι)ών από τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά.

Το alerta.gr αποτελεί μια πολιτική προσπάθεια διαρκούς παρουσίας και παρέμβασης, επιδιώκει να γίνει κόμβος στο πολύμορφο δικτυακό τοπίο για την διασπορά ριζοσπαστικών αντιλήψεων, δράσεων και σχεδίων στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης… Η συνεισφορά είναι ξεκάθαρα ένα δείγμα της κατανόησης της φύσης του μέσου και της ανάγκης που υπάρχει για να μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει και να μεγαλώνει. Για όποιον/α θέλει να συνδράμει ας κάνει κλικ εδώ

Πώς να διαβάσουμε τον πόλεμο πολιτικά

Πώς να διαβάσουμε τον πόλεμο πολιτικά “Αυτό το πράγμα που αποκαλούμε Ντονμπάς στην πραγματικότητα δεν υπάρχει... δεν είναι παρά ένας ορισμός που μας επιβλήθηκε από την Ρωσική Ομοσπονδία”. Oleksyi Danilov, 24/03/2021i “Ο στόχος των Συμφωνιών του Μινσκ είναι να...

Παρέλαση: Με παλαιστινιακές σημαίες έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου [Βίντεο]

Παρέλαση: Με παλαιστινιακές σημαίες έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου [Βίντεο] Με παλαιστινιακές σημαίες στα χέρια έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου στα Προπύλαια, κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου στην...

1821: Το ουρλιαχτό της ελευθερίας

1821: Το ουρλιαχτό της ελευθερίας Κανένας δεν επαναστατεί επειδή έτσι του κάπνισε, επειδή δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει, επειδή βαριόταν αφόρητα μια κάποια μέρα της ζωής του. Κανένας δεν εξεγείρεται επειδή το διάβασε σε κάποια βιβλίο, επειδή πέρασε χρόνια να...

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο αναρχικός Ρούντολφ Ρόκερ

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο αναρχικός Ρούντολφ Ρόκερ Στις 25 Μαρτίου του 1873 γεννήθηκε στο Μάϊντς της Δυτικής Γερμανίας, ο αναρχικός θεωρητικός και ιστορικός Ρούντολφ Ρόκερ από μια οικογένεια Kαθολικών ειδικευμένων εργατών. Ο Ρόκερ ήταν γνωστός για την ενεργό δράση του...

Η εξέγερση στο Κιλελέρ (Μάρτιος 1910) | Γνωστός – Άγνωστος

Η εξέγερση στο Κιλελέρ (Μάρτιος 1910) Το νέο βίντεο από το κανάλι Γνωστός - Άγνωστος που περιλαμβάνει animated βίντεο ιστορίας (ελληνικής και παγκόσμιας), ψυχολογίας και κοινωνικών θεμάτων. https://www.youtube.com/watch?v=JLN5UWxPdIk Oι έλληνες τσιφλικάδες που...

Συνέντευξη με την Claudia Pinelli, κόρη του Giuseppe του αναρχικού

Συνέντευξη με την Claudia Pinelli, κόρη του Giuseppe του αναρχικού. Αναδημοσίευση από την Αέναη Κίνηση. Σφαγή Capaci, ξεκινά η «στρατηγική της έντασης» με δυναμίτη, δεύτερο επεισόδιο, από τα χέρια του οργανωμένου εγκλήματος με άρωμα μαφίας. Στις 19 ιουλίου, πάντα...

Τοποθέτηση στην εκδήλωση για την “οργάνωση των αναρχικών” από την Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγ. Αναργύρων – Καματερού

Τοποθέτηση στην εκδήλωση για την “οργάνωση των αναρχικών” από την Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγ. Αναργύρων - Καματερού Tην Παρασκευή 1η Μαρτίου παρευρεθήκαμε ως καλεσμένοι ομιλητές, μαζί και με την συλλογικότητα Πέλοτο από την Ξάνθη, στην εκδήλωση που διοργάνωσε η...

Ψυχιατρική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων: Η τελευταία πράξη

Ψυχιατρική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων: Η τελευταία πράξη Ανακοίνωση ειδικευόμενων ψυχιάτρων του Γενικού Νοσοκομείου Χανίων για την κατάσταση που επικρατεί στην Ψυχιατρική Κλινική του νοσοκομείου και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν διαχρονικά όπως φαίνεται από τις...

Στις πόσες έρευνες φαίνεται αν είμαστε κορόιδα;

Στις πόσες έρευνες φαίνεται αν είμαστε κορόιδα; Από την Πρωτοβουλία ενάντια στα ΕΛΠΕ. Ανακοινώθηκε η διεξαγωγή 2 νέων ερευνών (1) σχετικά με τη δυσοσμία στην περιοχή με τη συνεργασία, μεταξύ άλλων φορέων, του Δήμου Κορδελιού- Ευόσμου  και του ΑΠΘ. Χρηματοδότης της μια...

ΠΡΩΤΕΑΣ: τα πολλά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ (και «εμείς»)

ΠΡΩΤΕΑΣ: τα πολλά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ (και «εμείς») «Ο Χέγκελ κάνει κάπου την παρατήρηση ότι όλα τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα και πρόσωπα παρουσιάζονται σαν να λέμε, δυο φορές. Ξέχασε όμως να προσθέσει: τη μια φορά σαν τραγωδία, την άλλη σαν φάρσα» Κ. Μαρξ, Η 18η...