Ρουβίκωνας: Παρέμβαση στα γραφεία της ΕΧΙΝΟΣ ΑΤΕ για νεκρό εργάτη.
Στις 12 Ιανουαρίου ο οικοδόμος Ελτιόν Γκίκα, σκοτώθηκε στο μεροκάματο από χτύπημα στο κεφάλι. Το περιστατικο έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια ανακατασκευής ξενοδοχείου στο κέντρο της Αθήνας στη συμβολή των οδών Ομήρου και Ακαδημίας. Ένα κομμάτι μπετόν έπεσε στο κεφάλι του κατά τη διάρκεια εκτέλεσης εργασιών σε εργοτάξιο της κατασκευαστικής ΕΧΙΝΟΣ ΑΤΕ.
Ο θάνατος ενός εργαζομένου είναι η κορυφή της πυραμίδας. Πριν από κάθε τέτοιο «δυστύχημα» έχουν υπάρξει δεκάδες άλλα παρόμοια μη θανατηφόρα που ωστόσο κόστισαν την αρτιμέλεια σε τόσους εργάτες και εργάτριες σε όλοκληρο τον κατασκευαστικό κλάδο και όχι μόνο. Εχουν προηγηθεί παρεμβάσεις και εκκλήσεις σωματείων για τήρηση μέτρων ασφαλείας και ΜΑΠ και τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Στα περισσότερα ιδιωτικά οικοδομικά έργα η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη. Μέτρα προστασίας ελλιπή ή ανύπαρκτα, ελαστικά ωράρια και σε πολλές περιπτώσεις υπερωρίες κάτω από καταπονητικές συνθήκες, δώδεκα και δεκαέξι ώρες δουλειάς καθημερινά και σε περιόδους με ακραίες θερμοκρασίες. Μισθοί συμπιεσμένοι, πετσοκομμένοι και πολλές φορές με καθυστερήσεις μηνών στην καταβολή τους. Μειωμένη ή καθόλου ασφάλιση, υπερεντατικοποίηση, χρονική καθυστέρηση στην καταγραφή των εργατικών ατυχημάτων, έλλειψη εξειδίκευσης ή εκτέλεση εργασιών από μονομελή συνεργεία σε ορισμένες περιπτώσεις. Οι κατασκευαστικές επικαλούνται τη δεκαετή κρίση και τα μειωμένα κέρδη από την περίοδο του κορονοιού. Η πίεση για την ολοκλήρωση των έργων φέρνει εντατικοποίηση της δουλειάς. Η υγεία και η ασφάλεια των εργατών στις οικοδομές είναι λιγότερο σημαντική από τα κέρδη τους κι αυτό αποδεικνύεται από τις θλιβερές στατιστικές θανάτων κάθε χρόνο. Τα μέτρα ασφαλείας κοστίζουν για αυτους σε λεφτά κοστίζουν για μάς τσακισμένα σώματα και θανάτους.
Έχοντας την υποστήριξη των κυβερνήσεων που αφάνισαν ουσιαστικά τους τεχνικούς ελέγχους του ΣΕΠΕ στα εργοτάξια, οι εργοδότες εργολάβοι / κατασκευαστικές εταιρίες ξεσαλώνουν, χωρίς να λογοδοτούν πουθενά. Το πολύ πολύ να στείλουν μια συλλυπητήρια επιστολή προς την οικογένεια του θύματος και ίσως κάποια αποζημίωση η οποία αν και εφόσον κερδηθεί δικαστικά θα καθυστερήσει μήνες να καταβληθεί.
Οι φτωχοί εργαζόμενοι είναι περισσότερο εκτεθειμένοι, απροστάτευτοι απέναντι στον εργοδότη, θα υποκύψουν λόγω της ανάγκης, θα δουλέψουν μέρι να πεθάνουν κυριολεκτικά. Τα ζητήματα υγείας και ασφάλειας στην εργασία είναι ανέκδοτο για τους περισσότερους. Οι αιτίες θανάτου που σχετίζονται άμεσα με την εργασία δεν έχουν να κάνουν μόνο με τον κλάδο των κατασκευών. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι πεθαίνουν κάθε χρόνο από τις λεγόμενες επαγγελματικές ασθένειες , όπως πχ καρκίνο λόγω έκθεσης σε επικίνδυνες ουσίες, και φυσικά στον κλάδο του επισιτισμού με τα καθημερινά τροχαία διανομέων-κουριερ. Πανευρωπαικά περίπου 100.000 άνθρωποι χάνουν ετησίως τη ζωή τους από ασθένειες που συνδέονται με τους χώρους ή τη φύση της εργασίας τους.
Το 2022 καταγράφηκαν επίσημα 51 θάνατοι από εργατικά «ατυχήματα», υπάρχουν όμως και θάνατοι που δεν καταγράφονται ως εργατικοί αλλα ως τροχαία όπως συμβαίνει πχ στον αγροτικό κλάδο. Σε οικοδομές, λατομεία και ορυχεία καταγράφεται το 40% των θανατηφόρων περιστατικών συνολικά σε εργασιακούς χώρους. Κάθε μέρα που περνάει χωρίς κάποιος να σακατευτεί ή να σκοτωθεί είναι από καθαρή τύχη. Πτώσεις από ύψος και καταπλακώματα από μπάζα ή από τα ίδια τα κακοσυντηρημένα εργαλεία δουλειάς, είναι η συνηθέστερη αιτία θανάτων. Ανθρωποι καταπονημένοι με σώματα σακατεμένα από νεαρές ηλικίες συνεχίζουν να είναι ανεβασμένοι πάνω σε σκαλωσιές παλεύοντας για μια σύνταξη χαρτζιλίκι.
Ο θάνατος του Ελτιόν Γκίκα έχει υπεύθυνους και έχουν ονόματα.
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ, ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ
Ρουβίκωνας
Πηγή: rouvikonas.gr
