Αποχή από τις εκλογικές αυταπάτες | Κείμενο της Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης.
Στο ίδιο έργο πάλι… θεατές ( ; )
Φανταζόμαστε δεν περιμένατε να διαβάσετε το κείμενο που κρατάτε στα χέρια σας για να μάθετε ότι “η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο”. Θα το έχετε προ πολλού καταλάβει από τα γελοία σόου που κάνουν οι πολιτικοί αρλεκίνοι και τα κόμματα παντού τριγύρω μας για να τραβήξουν την προσοχή των ψηφοφόρων. Είναι σ’ αυτή την περίοδο, μια φορά στα τέσσερα χρόνια πάνω-κάτω, όπου οι πολιτικές περσόνες βγαίνουν στη γύρα -από τα δελτία ειδήσεων και τα πρωινάδικα μέχρι τα social media και τις πλατείες- μ’ έναν σάκο γεμάτο υποσχέσεις (και ρουσφέτια) στον ώμο. Η οχλοβοή της εμποροπανήγυρης που αποκαλούνται «εκλογές» -πυλώνας, υποτίθεται, της υποτιθέμενης “δημοκρατίας”- είναι χαρακτηριστική και εύκολα αναγνωρίσιμη.
Ελπίζουμε ότι δεν περιμένατε να διαβάσετε το κείμενο που κρατάτε στα χέρια σας για να μάθετε ότι όλες αυτές οι “προεκλογικές δεσμεύσεις”, δεν είναι παρά γυάλινες χάντρες που πλασάρονται σαν πολύτιμοι λίθοι. Και αφού ανταλλαχτούν με ψήφους, την επαύριον των εκλογών, θα φανερώσουν την πραγματική τους αξία – όπως άλλωστε έχει γίνει τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν.
Οι κατά συρροή κωλοτούμπες που παρατηρούνται την μετεκλογική περίοδο, όποιο/α κόμμα/τα και να έχει/ουν σχηματίσει κυβέρνηση, είναι γνωστό και επαναλαμβανόμενο φαινόμενο, που κανονικά δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει πλέον κανέναν. Η αιτία αυτού του φαινομένου, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι διττή. Από την μία, σε πιο συγκυριακό επίπεδο, προκύπτει από το γεγονός ότι τα πολιτικά κόμματα (ειδικά αυτά που συνήθως αποκαλούνται «κόμματα εξουσίας») δεν είναι παρά “μαγαζάκια”, τα οποία στελεχώνονται από καριερίστες-επαγγελματίες πολιτικούς, δεξιοτέχνες της παπάτζας και της λαμογιάς, που συναλλάσσονται εκδουλεύσεις και “διευκολύνσεις” με αντάλλαγμα εξουσία και χρήμα. Από την άλλη, όμως, σε ένα πιο ουσιαστικό -δομικό, θα λέγαμε- επίπεδο (το οποίο δεσμεύει όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως) προκύπτει από το ότι στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, το εκάστοτε πολιτικό προσωπικό, έχει, απλώς διαχειριστικό ρόλο, και στην πραγματικότητα, δεν κάνει αυτό κουμάντο, αλλά διεκπεραιώνει και υλοποιεί ήδη ειλημμένες αποφάσεις.
Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που να επιβεβαιώνει το παραπάνω. Τα λεγόμενα τότε “αντι-μνημονιακά” κόμματα, με το που ανέλαβαν το πηδάλιο του κρατικού μηχανισμού, προσαρμόστηκαν, όπως ήταν αναμενόμενο -τουλάχιστον για πολλούς/ες από εμάς, ήταν! -, στην πραγματικότητα που επιβάλουν τα (μεγάλα και μικρά, εθνικά και υπερεθνικά) αφεντικά. Γι’ αυτό και ακολούθησαν την ακριβώς αντίθετη πολιτική, απ’ αυτή που είχαν διακηρύξει προεκλογικά, και ψήφισαν νέα (ίδια ή και χειρότερα) μνημόνια. Κάτι που δυστυχώς είχε ως αποτέλεσμα, μια μεγάλη μερίδα του κόσμου που είχε εναποθέσει τις ελπίδες του σε μια “άλλη” κυβέρνηση, αντί να συνεχίσει να αγωνίζεται στους δρόμους με διαδηλώσεις, απεργίες και συγκρούσεις κόντρα και σε αυτούς, τελικά να βουλιάξει στην απογοήτευση και στην παραίτηση.
Όπως έχει ειπωθεί εύστοχα και μεστά από τον τότε νέο “ελπιδοκράτορα” πρωθυπουργό, «το κράτος έχει συνέχεια». Και η συνέχεια αυτή συνίσταται στην εξυπηρέτηση και διασφάλιση των συμφερόντων της κεφαλαιοκρατικής τάξης έναντι των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Γι’ αυτό και η πολιτική που εφαρμόστηκε τελικά, ήταν η αναμενόμενη: μειώσεις μισθών και συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές σε όλες τις δημόσιες παροχές, σταδιακή κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, αύξηση της φορολογίας, αύξηση τιμών σε βασικά αγαθά, αλλαγή του ασφαλιστικού συστήματος, πετσόκομμα της κοινωνικής ασφάλισης, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, προσπάθεια κατάργησης του δικαιώματος της απεργίας αμφισβητώντας τα συλλογικά όργανα των εργατών, διατήρηση της ίδιας βάρβαρης (αντι)μεταναστευτικής πολιτικής, απόλυτη εφαρμογή των επιταγών της νατοϊκής πολεμικής μηχανής, όξυνση της καταστολής και αυστηροποίηση του ποινικού κώδικα «φωτογραφίζοντας» δυναμικές πρακτικές πολιτικής παρέμβασης κ.α.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με την πολιτική που εφάρμοσε η ΝΔ την τελευταία 4ετία φυσικά και μόνο τυχαία δεν είναι. Απλώς η ΝΔ ανέλαβε να συνεχίσει την δουλειά από κει που την άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτόν τον λόγο, μπορούμε με ασφάλεια να προβλέψουμε ότι όποιος και να είναι ο νικητής και αυτής της εκλογικής αναμέτρησης, θα συνεχίσει μεθοδικά και απαρέγκλιτα την ίδια αυτή πολιτική. Και αυτή η πρόβλεψη, δεν είναι προϊόν κάποιου “κληρονομικού χαρίσματος”, αλλά απότοκο της αναγνώρισης της υλικής/οικονομικής βάσης που διαμορφώνει καθοριστικά τον σκληρό πυρήνα της πολιτικής. Τώρα, ενώ οι επιμέρους διαφοροποιήσεις στις πτυχές και εκφάνσεις της εκάστοτε πολιτικής διαχείρισης προφανώς και υπάρχουν, αυτές στην πραγματικότητα δεν παίζουν ουσιαστικό ρόλο και εξαντλούνται κυρίως στο επικοινωνιακό επίπεδο (π.χ. αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ τα έκανε μακριά από τα “φώτα της δημοσιότητας”, η ΝΔ έβγαινε στα παράθυρα και τα φώναζε – κάτι που προφανώς έχει να κάνει με την εκλογική βάση του εκάστοτε κόμματος).
Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι/ες λοιπόν, ότι ανεξάρτητα του αρκτικόλεξου που κάθε φορά κυβερνά, η ραγδαία υποτίμηση της αξίας της εργασιακής δύναμης και η περαιτέρω φτωχοποίηση της κοινωνικής βάσης, καθώς και τα κατασταλτικά μέτρα που εγγυώνται την αποτελεσματική εφαρμογή αυτής της πολιτικής, στην πραγματικότητα δε διασαλεύονται καθόλου. Και δεν θα μπορούσε φυσικά να είναι αλλιώς, μιας και το κεφάλαιο (στις υπηρεσίες του οποίου είναι το κράτος) πασιφανώς και δεν πρόκειται ποτέ να παραχωρήσει οικειοθελώς -μέσω, υποτίθεται, “δημοκρατικών” διαδικασιών- έστω και το παραμικρό κομμάτι της κυριαρχίας του. Όποτε και όπου έγινε αυτό, να θυμίσουμε πως ήταν αποτέλεσμα αιματηρών αγώνων της εργατικής τάξης.
Αν θέλουμε λοιπόν να δούμε όντως ουσιαστικές αλλαγές στις ζωές μας, πρέπει εμείς οι ίδιοι/ες, οι εκμεταλλευόμενοι/ες και καταπιεσμένοι/ες αυτής της κοινωνίας, να εισβάλλουμε στις πολιτικές εξελίξεις μέσω της μαχητικής μας αυτό-οργάνωσης, αρνούμενοι/ες να βουλιάξουμε στην παραίτηση και την απογοήτευση, αρνούμενοι/ες να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας σε άλλους ή να συμβιβαστούμε με τον εκβιασμό του ”μικρότερου κακού”. Με γνώμονα την υπεράσπιση των δικών μας συμφερόντων, να οργανωθούμε σε ριζοσπαστικούς σχηματισμούς βάσης (από τους χώρους εργασίας και τις γειτονιές, μέχρι τα σχολεία και τις σχολές), και σε πρωτοβουλίες και δίκτυα που αγωνίζονται συλλογικά και μαχητικά κόντρα στον ρατσισμό και τους φασίστες, κόντρα στην έμφυλη καταπίεση, τον σεξισμό και την πατριαρχία, κόντρα στην λεηλασία της φύσης κ.α. Να οξύνουμε την κοινωνική και ταξική σύγκρουση σε κάθε δυνατό πεδίο παρέμβασης, προσβλέποντας στην άμεση βελτίωση των όρων ζωής και εργασίας μας στο σήμερα, αλλά ταυτόχρονα έχοντας και ως προοπτική μια κοινωνία αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας, χωρίς τάξεις, κράτη και εξουσία, στο μέλλον.
ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
blog: libertasalonica.wordpress.com
mail: lib_thess@hotmail.com
