Μιλάμε για αυτό διαφορετικά, το αντιμετωπίζουμε διαφορετικά και το σκεφτόμαστε διαφορετικά. Στις ειδήσεις και στον πολιτικό μας διάλογο, είναι ένα αποτέλεσμα χωρίς αιτία, κάτι που προκύπτει από μια διαφθορά στην ανθρώπινη ψυχή. Αυτή η κατανόηση του εγκλήματος οδηγεί τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι το μόνο πράγμα που στέκεται ανάμεσα σε αυτούς και το πλήρες χάος είναι το κράτος. Οι αναρχικοί κομμουνιστές μιλάνε πάντοτε με ανθρώπους που θα υποστηρίζουν, λίγο πολύ ειλικρινά, ότι η κυβέρνηση είναι καλή από μόνη της, αλλά μόλις αναγκαστούν να εγκαταλείψουν αυτά τα επιχειρήματα, καταφεύγουν στον ισχυρισμό ότι «χρειαζόμαστε το κράτος για να μας κρατήσει ασφαλείς».
Οι αναρχικοί κομμουνιστές απορρίπτουν την ιδέα ότι το έγκλημα είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Πιστεύουμε ότι το έγκλημα έχει πρακτικές αιτίες που άπτονται του πραγματικού κόσμου. Πρόκειται για αιτίες οικονομικού και κοινωνικού χαρακτήρα, τις οποίες θα αφαιρέσει μια σωστά οργανωμένη κοινωνία. Ένας άνθρωπος με πλήρες στομάχι δεν κλέβει φαγητό, ένα άτομο που ελέγχει τη ζωή του δεν στρέφεται στο έγκλημα από οργή ή θυμό. Ένα ελεύθερο άτομο δεν χρειάζεται να περιορίζει την ελευθερία των άλλων. Η συντριπτική πλειοψηφία του εγκλήματος σήμερα είναι άμεσο αποτέλεσμα της οικονομικής ανάγκης και της απογοήτευσης που προκαλείται από την άρνηση των ανθρώπινων δυνατοτήτων. Αυτό που αποκαλούμε έγκλημα σήμερα είναι απλώς μια μη υγιής αντίδραση στο μεγάλο έγκλημα που είναι η κοινωνία μας. Δηλαδή, το γεγονός ότι η κυρίαρχη ελίτ πλουτίζει από τον μόχθο των εργαζομένων, καταστρέφοντάς τους με αυτόν τον τρόπο.
Τι γίνεται, όμως, με τον βιαστή; Ή με τον παράφρονα δολοφόνο; Τι γίνεται με εκείνους που για οποιοδήποτε λόγο έχουν την ευχαρίστηση να προκαλούν πόνο ή να καταστρέφουν άλλους; Αυτοί οι άνθρωποι είναι επίσης προϊόντα του καπιταλισμού. Στον χώρο εργασίας μας διδασκόμαστε ότι όσοι έχουν εξουσία μπορούν να προστάζουν και να ελέγχουν αυτούς που δεν έχουν. Στην κοινωνία συνολικά, διδασκόμαστε ότι οι αδύναμοι πρέπει να υποφέρουν ό,τι θέλουν οι εξουσιαστές. Αυτά τα μαθήματα διδάσκουν σε μερικούς από εμάς τη λογική του βιαστή, του ψυχοπαθούς, του σαδιστή.
Ίσως κάποια αντικοινωνικά στοιχεία να υπάρχουν σε μια μελλοντική αναρχική κοινωνία. Σίγουρα, κάποια θα υπάρξουν στην άμεση πτώση του καπιταλισμού και του κράτους. Οι αναρχικοί κομμουνιστές, σίγουρα, δεν λένε ότι δεν πρέπει να προστατευθούμε από τέτοιους ανθρώπους. Ακόμα όμως κι αν υποστηρίζαμε αυτό, τότε θα ήταν άσχετο, διότι οι άνθρωποι θα προστατεύονται πάντα από εκείνους που σκοπεύουν να τους βλάψουν. Σε μια κοινωνία στην οποία οι φυσιολογικοί άνθρωποι είναι ενωμένοι και οργανώνονται σύμφωνα με την αλληλοβοήθεια και την αλληλεγγύη, όλοι θα αναλάβουμε το καθήκον να προστατεύουμε ο ένας τον άλλο.
Η αστυνομία δεν μπορεί να εμποδίσει τον παράλογο δολοφόνο να σκοτώσει. Το παράλογο δεν αντισταθμίζει τις πιθανότητες της σύλληψης, ούτε και τη δυσάρεστη εμπειρία της τιμωρίας. Μπορούν μόνο να τους τιμωρήσουν μετά από το γεγονός. Και είναι αξιοσημείωτο ότι τόσο συχνά ο παράλογος σαδιστής καταλήγει να απασχολείται ως αστυνομικός, δίνοντας στη συμπεριφορά τους την επίφαση της νομιμότητας.
Ο φόβος μας για δολοφονία, κλοπή, εγκληματικότητα μας φέρνει μια αστυνομική δύναμη που δεν μπορεί πραγματικά να μας προστατεύσει. Τι κάνει η αστυνομία; Προστατεύει την ατομική ιδιοκτησία, διατηρεί την εξουσία των αφεντικών πάνω σας και χρησιμοποιεί τη βία σε πολιτικά κινήματα που επιδιώκουν να αμφισβητήσουν αυτήν την εξουσία. Ο καπιταλισμός δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς την οργανωμένη βία του κράτους, η οποία διασφαλίζει ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να δίνουν την πλειοψηφία αυτών που παράγουν κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου στο αφεντικό τους. Οι ιδιοκτήτες και οι τράπεζες δεν θα μπορούσαν να αρπάξουν το μεγαλύτερο μέρος των μισθών σας εάν οι δικαστικοί επιμελητές και η αστυνομία δεν ήταν εκεί για να τους υποστηρίξουν (θα πληρώνατε το ενοίκιό σας αν δεν έπρεπε;).
Η άρχουσα τάξη χρησιμοποιεί τον φόβο μας για το έγκλημα για να δικαιολογήσει το κόστος και τη συντήρηση μιας αστυνομικής δύναμης και να κρύψει τον πραγματικό ρόλο των μπάτσων, δηλαδή τη διατήρηση ενός συστήματος που κλέβει από τους φτωχούς και δίνει στους πλούσιους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι αναρχικοί κομμουνιστές απορρίπτουν το κράτος και απορρίπτουν την αστυνομία. Καλούμε τις ίδιες τις κοινότητες να οργανωθούν κατά του εγκλήματος και να παλέψουν ενάντια στα μεγάλα εγκλήματα του κράτους και του καπιταλισμού. Λέμε στα παραβατικά στοιχεία της εργατικής τάξης: Μην κλέβετε από τα ταξικά σας αδέρφια, απαλλοτριώστε τους πλούσιους.
Πηγή: https://www.anarchistcommunism.org/2018/11/01/crime-and-anarchy/
Μετάφραση: Karetnik