Από την Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Νάξου
Άστραψε και βρόντηξε ο δήμαρχος Νάξου με στόχο να τρομοκρατήσει όσους κάμπερς αποτολμήσουν να κατασκηνώσουν στο νησί καθώς και στα γύρω μικρονήσια. «Θα εφαρμοστεί ο νόμος στο ακέραιο, οι ελευθεροσκηνίτες θα υποστούν τις συνέπειες». Αστυνομία και Λιμενικό θα είναι σ’ επιφυλακή ώστε να διασφαλιστεί ότι κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν πολλά λεφτά ή που είναι απλώς φυσιολάτρες δεν θα έχουν δικαίωμα στις διακοπές. Και όλα αυτά, υποτίθεται, για λόγους δημόσιας υγείας. Τώρα, βέβαια, δεν μπήκε και στον κόπο να μας εξηγήσει πώς ακριβώς το ελεύθερο κάμπινγκ παραβιάζει τα υγειονομικά πρωτόκολλα και γιατί αυτό δεν συμβαίνει, ας πούμε, στα οργανωμένα κάμπινγκ, στα μπαρ, στα εστιατόρια, στα δωμάτια και στα ξενοδοχεία, στα πλοία, στα αεροπλάνα, τα αεροδρόμια και ούτω καθεξής. Πώς δηλαδή η διαμονή σε έναν ανοιχτό υπαίθριο χώρο χωρίς συνωστισμό όπου ο καθένας /μία χρησιμοποιεί τα δικά του πράγματα, εγκυμονεί κινδύνους; Όταν πληρώνει κανείς για τη διαμονή του είναι ασφαλής από τον covid, αλλά όταν αυτή είναι δωρεάν τότε είναι επισφαλής;
Η υγειονομική κρίση που προέκυψε από την πανδημία του κορωνοϊού ανέδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο το σαθρό οικοδόμημα του καπιταλισμού. Ένας ιός που εμφανίστηκε ως αποτέλεσμα της λεηλασίας και της καταστροφής της φύσης, χρησιμοποιείται για την εμπέδωση και τη διεύρυνση του κρατικού αυταρχισμού και του ελέγχου. Όμως, όσο παντοδύναμος και να φαίνεται ο βασιλιάς, ταυτόχρονα είναι γυμνός και ευάλωτος. Το απέδειξαν η διαρκής εξέγερση στη Χιλή, ο μαζικός ξεσηκωμός στην Αμερική, οι δυναμικές διαδηλώσεις για ισότητα και δικαιοσύνη σε όλο τον κόσμο με αφορμή τη στυγνή δολοφονία του Τζωρτζ Φλόιντ από τους μπάτσους. Στην Ελλάδα πάλι, είχαμε τις πανελλαδικές κινητοποιήσεις ενάντια στις Βιομηχανικές Αιολικές Εγκαταστάσεις, τις κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση των πλατειών, τις διαδηλώσεις ενάντια στο εκπαιδευτικό νομοσχέδιο, τις μαζικές αντιστάσεις στο Βόλο ενάντια στην καύση των σκουπιδιών, τις διαδηλώσεις ενάντια στο περιβαλλοντοκτόνο νομοσχέδιο, τη γενναία αντίσταση των κατοίκων στο χωριό Σταγιάτες ενάντια στην υφαρπαγή του νερού της περιοχής.
Ανεξάρτητα από τα επικοινωνιακά τρικ και την χαλιναγώγηση του πληθυσμού μέσα από την ανελέητη προπαγάνδα των χρυσοπληρωμένων κονδυλοφόρων τους στα ΜΜΕ, καμιά κυβέρνηση δεν ήταν προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει αυτή την κρίση. Το οικονομικό κόστος από τη διαχείριση της κατάστασης είναι δυσθεώρητο και καταφανώς ανεπιθύμητο μέσα σε ένα σύστημα που στόχος του είναι το κέρδος και όχι η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Γι’ αυτό κιόλας τα περισσότερα κράτη ήταν απρόθυμα να εφαρμόσουν το λοκντάουν, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις το έκαναν κάτω από την πίεση του κόσμου της εργασίας (απεργίες στα εργοστάσια στο Μιλάνο, το κίνημα της Χιλής, οι ζαπατιστικές κοινότητες).
Τώρα, λίγους μήνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, όλα έχουν ανοίξει όχι γιατί διορθώθηκαν οι ελλείψεις των δημόσιων συστημάτων περίθαλψης ή γιατί οργανώθηκαν καλύτερα, ούτε επειδή ενισχύθηκαν οι δημόσιες δομές πρόνοιας και μπήκε ο ανθρώπινος παράγοντας σε προτεραιότητα. Όχι. Απλώς η οικονομία –η καπιταλιστική οικονομία- έπρεπε πάλι να λειτουργήσει.
Μεταξύ άλλων, ένα πράγμα που έμεινε από αυτή την κρίση είναι ότι διάφοροι φελλοί της δημόσιας πολιτικής ζωής νομοθετούν, ομιλούν κι έχουν άποψη επί παντός επιστητού με ύφος πολλών καρδιναλίων. Ο δήμος Νάξου λοιπόν, που σε όλη τη διάρκεια της καραντίνας και της επικείμενης οικονομικής καταστροφής δεν άρθρωσε κουβέντα για να πιέσει την κυβέρνηση να λάβει μέτρα που θα απαλύνουν την αβίωτη προοπτική για χιλιάδες εργαζόμενους στις τουριστικές επιχειρήσεις, αλλά ούτε και για τις μικροεπιχειρήσεις που κινδυνεύουν με αφανισμό, τώρα εμφανίζεται λαλίστατος για το θέμα του ελεύθερου κάμπινγκ!
Τι προασπίζεται άραγε ο δήμαρχος; Τη δημόσια υγεία ή τα συμφέροντα της συντεχνίας των ξενοδόχων από την οποία μάλιστα προέρχεται; Αν νομίζει ο δήμαρχος ότι το νησί είναι τσιφλίκι του, κάνει πολύ μεγάλο λάθος. Σ’ αυτό το νησί έχει δικαίωμα ο καθένας να κάνει τις διακοπές του, ακόμα και οι φτωχοί. Ειδικά αυτή την περίοδο που μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού βρίσκονται κάτω τεράστια οικονομική πίεση ακόμα και για την επιβίωση, είναι τρανό δείγμα κοινωνικής αναλγησίας το να αφαιρείς την πρόσβαση από τους φτωχούς έστω και σε λίγη ξεκούραση. Το ελεύθερο κάμπινγκ, όπως και άλλες δραστηριότητες στη φύση, εφόσον γίνεται υπεύθυνα και με σεβασμό στο περιβάλλον και τον δημόσιο χώρο, δεν ενέχει κανέναν κίνδυνο ούτε για τη δημόσια υγεία, ούτε για τίποτε άλλο.
Προφανώς, το πρόβλημα του δήμου είναι ότι οι επισκέπτες που κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ δεν έχουν τα βραχιολάκια που τους μαντρίζουν σε προκαθορισμένα δρομολόγια, διασκεδάσεις και μαγαζιά. Ότι δεν ταιριάζουν με την αποστειρωμένη γυαλιστερή εικόνα που θα προσελκύσει επενδυτές του τουρισμού. Ότι αντιστρατεύονται εξ ορισμού την εμπορευματοποίηση του δημόσιου χώρου που ο δήμος προωθεί με την ενοικίαση των παραλιών σε επιχειρήσεις, ή την παραχώρησή τους προκειμένου να αυξήσουν την κερδοφορία τους. Πίσω από τον αυστηρό τόνο του δημάρχου κρύβονται οι κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικές του αντιλήψεις, του ίδιου και της παράταξης που εκπροσωπεί: το παρωχημένο μοντέλο του μαζικού τουρισμού του σταβλισμένου και καθοδηγούμενου επισκέπτη ενός συγκεκριμένου οικονομικού προφίλ, και βέβαια, το μισανθρωπικό και ανάλγητο παρηκμασμένο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού.
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ!
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Νάξου
15 Ιουνίου 2020