Το κράτος δεν ξεχνάει. Δεν ξεχνάει όσους στάθηκαν εμπόδιο με τον λόγο και τις πράξεις τους στις επιλογές του, ειδικά τις πιο σκοτεινές. Για δεκαετίες τα Εξάρχεια απότελούν έναν πόλο αντίστασης στην μητρόπολη, μια εστία ραδιουργίας δυνάμεων που αγωνίζονται για μια διαφορετική κοινωνική συνθήκη, ένας τόπος αμφισβήτησης, δημιουργίας, μια κερκόπορτα στην καθεστωτική κανονικότητα. Εκτός από την άμεση αστυνομική καταστολή το δεύτερο σημαντικότερο μέσο που χρησιμοποίησε η ελληνική εξουσία για να υπονομεύσει αυτό τον πόλο αντίστασης ήταν το εμπόριο ναρκωτικών και οι μαφίες πίσω από αυτό. Το αναρχικό κίνημα «γενιές επί γενεών» έχει αντισταθεί ενεργά σε αυτή την «από τα μέσα» απειλή. Από την δεκαετία του 70 έως σήμερα δεκάδες μάχες έχουν δοθεί ενάντια σε αυτό το «παράνομο» κράτος και κεφάλαιο που αρμονικά συνεργάζεται με το νόμιμο…
Το κράτος όμως δεν ξεχνάει. Στις 26/6 δύο σύντροφοι, μέλη του Ρουβίκωνα, ο Ν. Ματαράγκας και ο Γ. Καλαιτζίδης οδηγούνται στον ανακριτή, ο πρώτος κατηγορούμενος για φυσική αυτουργία και ο δεύτερος για ηθική αυτουργία στην δολοφονία ενός εμπόρου ναρκωτικών τον Ιούνιο του 2016 στην πλατεία Εξαρχείων. Για όσους/ες δεν θυμούνται, αυτού του γεγονότος είχε προηγηθεί μια περίοδος σκληρού αγώνα ενάντια στην τότε οργανωμένη μαφία που έλεγχε το εμπόριο ναρκωτικών και είχε αρχίσει να μετατρέπει τα Εξάρχεια σε no-mans-land επιβάλλοντας την ζούγκλα που χρειάζεται κάθε τέτοια επιχειρηματική δραστηριότητα για να αυξήσει τα κέρδη της. Το κίνημα, χιλιάδες σύντροφοι και συντρόφισσες, κι ανάμεσά τους ο Ρουβίκωνας και τα δύο κατηγορούμενα μέλη του, ύψωσαν ένα τείχος αντίστασης. Μετά από επίμονες, σκληρές και επικίνδυνες μάχες κερδήθηκε μια τακτική νίκη απέναντι στο οργανωμένο έγκλημα. Γιαυτό και το κράτος, μόλις κατάλαβε ότι το παιχνίδι εκείνη την συγκυρία χάθηκε «απέσυρε» με άμεσες και μαζικές συλλήψεις όλο το κύκλωμα. Άλλα κυκλώματα το αντικατέστησαν φυσικά, αλλά η μνησικακία του κράτους τόσο για την ήττα του στην συγκυρία όσο και για το «απρόσμενο» της από τα κάτω αντίστασης στα οργανωμένα σχέδια του, παρέμεινε. Τέσσερα χρόνια μετά, μια χοντροκομμένη σκευωρία που επιχειρεί να κλείσει φυλακή δύο αγωνιστές είναι σε εξέλιξη. Μέρος ενός βρώμικου αστυνομικού παιχνιδιού που εκτός των άλλων επιχείρησε να πείσει τους φυλακισμένους μαφιόζους να θεωρήσουν υπεύθυνους για την σύλληψη τους, αυτούς τους συγκεκριμένους αγωνιστές. Το κρατικό σχέδιο δεν ολοκληρώνεται με μια πιθανή προφυλάκιση αλλά συνεχίζεται ως εξόντωση και μέσα στην φυλακή…
Δεν θα πρέπει βέβαια να αγνοούμε και την σημερινή συγκυρία που το κράτος επιλέγει να κάνει την κίνηση του. Μετά από μια επικοινωνιακή καμπάνια «τάξης και ασφάλειας» που επιχείρησε να δαιμονοποιήσει τα Εξάρχεια και να ποινικοποιήσει κάθε αντικαθεστωτική δράση, η Νέα Δημοκρατία βρέθηκε αντιμέτωπη με τα ψέματά της. Τα Εξάρχεια αστυνομοκρατούνται αλλά παραμένουν ζωντανά. Το αναρχικό κίνημα χτυπιέται αλλά παραμένει στην πρώτη γραμμή. Ο Ρουβίκωνας ως μία επικοινωνιακή αιχμή της κατασταλτικής προπαγάνδας συνεχίζει απτόητος τον αγώνα του. Τα κρατικά σχέδια απέτυχαν ξανά. Γιαυτό και εν όψη μιας τεράστιας οικονομικής κρίσης που θα βγάλει επιτέλους τον κόσμο στον δρόμο, επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν ακόμα ισχυρότερα και πιο βρώμικα όπλα. Η τακτική της παραγωγής «συνήθων υπόπτων» που μεσουράνησε πριν δεκαετίες επιστρέφει. Η αρχή γίνεται με τους Ματαράγκα – Καλαϊτζίδη αλλά μην έχει κανείς αμφιβολία, αν τους περάσει δεν θα μείνει εκεί…
Η τακτική των «συνήθων υπόπτων» όμως και των στοχευμένων σκευωριών που σκοπεύουν σε προφυλακίσεις ηττήθηκε και εξευτελίστηκε κοινωνικά πριν δεκαετίες. Το ίδιο θα πάθει και τώρα. Παρόλα αυτά η ζωή και ελευθερία των συντρόφων μας είναι πρώτο μέλημα. Θα κάνουμε ότι χρειάζεται για να καταρρεύσει η κρατική σκευωρία. Κι αν το κράτος επιλέξει να οδηγήσει στην φυλακή, ή σε ακόμα χειρότερες καταστάσεις τους συντρόφους μας, ας ετοιμαστεί να δώσει μια μάχη που, για άλλη μια φορά, δεν έχει υπολογίσει σωστά τι θα του κοστίσει.