Αναρχία στην Ουκρανία

από | 24 Ιούλ, 2020

Σημείωση: Αυτό το άρθρο είναι μια σύντομη περίληψη της επανάστασης στην Ουκρανία, το οποίο γράφτηκε ως εισαγωγικό. Ίσως καμία άλλη περίοδος επαναστατικών διεργασιών να μην έχει σπιλωθεί σε τέτοιο βαθμό από ιστορικούς, τόσο από φιλελεύθερους όσο και από μαρξιστές. Συνιστούμε ανεπιφύλακτα να διαβάσετε την ενότητα «Αναρχικές Συχνές Ερωτήσεις» για τις επαναστάσεις στη Ρωσία και στην Ουκρανία, η οποία ασχολείται με πολλές από τις ιστορικές στρεβλώσεις.

Μαρία Νικηφόροβα, αναρχική αντάρτισσα και μέλος της Μαύρης Φρουράς.

Η επανάσταση στην Ουκρανία από το 1917 έως το 1921 είναι μια ιστορική περίοδος που δεν έχει μελετηθεί ουσιαστικά. Ενώ οι Μπολσεβίκοι εδραίωσαν μια γραφειοκρατία  εις βάρος των Ρώσων εργατών, ένα άλλο μοντέλο σοσιαλισμού δοκιμάστηκε στην Ουκρανία. Ενώ επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τον αναρχισμό, οι σοσιαλιστές από πολλές οργανώσεις αγωνίστηκαν μαζί με τους εργαζόμενους και τους αγρότες για να βρουν μια πιο ελευθεριακή κατεύθυνση, όπου η αυτοδιαχείριση και η οργάνωση σήμαιναν μια ευκαιρία για πραγματικό σοσιαλισμό από τα κάτω. Οι αναρχικοί θα χτίσουν μια εθνική ομοσπονδία για να συντονίσουν τις πολιτικές και πολιτιστικές προσπάθειές τους που θα ήταν καθοριστικής σημασίας για την δημιουργία του επαναστατικού στρατού ανταρτών της Ουκρανίας. Συχνά γνωστό ως “Makhnovists”, το ψευδώνυμο του κινήματος προέρχεται από τον Nestor Makhno. Πρόκειται για έναν οργανωτή των συνδικάτων κατά την περίοδο 1917 – 1919, που θα γινόταν ένας σημαντικός αντάρτης και διοικητής στον Επαναστατικό Αντάρτικο Στρατό της Ουκρανίας (RIAU) κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Οι αντάρτες θα πολεμούσαν δίπλα στους Μπολσεβίκους ενάντια στους αντεπαναστάτες και στη συνέχεια εναντίον των Μπολσεβίκων καθώς το καθεστώς εκφυλίστηκε. Θα προσπαθούσαν ακόμη και να βοηθήσουν τους εξεγερμένους εργάτες κατά τη διάρκεια της εξέγερσης στην Κροστάνδη.

 

Αναρχικοί στην Ουκρανία

Σε σύγκριση με το αναρχικό κίνημα της Ρωσίας, το αναρχικό κίνημα στην Ουκρανία είχε πολύ βαθύτερες ρίζες στα τέλη του 1800 και στις αρχές του 1900. Πόλεις όπως η Οδησσός και το Κίεβο είχαν μεγάλη και ενεργή παρουσία από αναρχικούς. Οι αναρχικοί ήταν ηγεμονική δύναμη σε πολλά μεγάλα συνδικάτα, συμπεριλαμβανομένων αυτών στην μεταλλουργία, στην αρτοποιεία, στα τσαγκάρικα, στην ξυλουργία και τους μύλους. Ειδικότερα οι αναρχοσυνδικαλιστές είχαν μεγάλη επιρροή στις τάξεις των ανθρακωρύχων του Ντόνμπας, σύμφωνα με τα ημερολόγια του αναρχικού Γκορίλιτς ‘’Workers demonstrations of up to 80,000 people would often be led by a procession of black flags’’ (Skirda, 2004). Στις πιο αγροτικές περιοχές, μικρότερες αναρχο-κομμουνιστικές ομάδες πολλαπλασιάστηκαν. Με την παραδοχή ότι δεν είχαν ακόμη διαμορφωθεί σε εθνική οργάνωση, οι αγροτικές ομάδες θα συγκροτηθούν σε μεγαλύτερες περιφερειακές ομοσπονδίες Το αναρχικό κίνημα επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τα γραπτά των Ρώσων αναρχικών Μιχαήλ Μπακούνιν και Πιότρ Κροπότκιν.

Κατά τη διάρκεια της Ρωσικής επανάστασης το 1917, οι αναρχικοί θα συγκροτήσουν τις «Μαύρες Φρουρές». (Makhno, 2007), Αυτές ήταν ένοπλες ομάδες αντίστοιχες των επαναστατικών «Κόκκινων Φρουρών» στη Ρωσία. Με βάση το χωριό, το σωματείο και το εργοστάσιο, θα υπερασπίζονταν τους εργαζόμενους από εχθρικές δυνάμεις, θα προστάτευαν τις απεργίες, θα απαλλοτρίωναν κεφάλαια κ.λπ. Οι πρώτες Μαύρες Φρουρές στην Ουκρανία ιδρύθηκαν από την αναρχική αγωνίστρια Μαρία Νικιφόροβα στην πόλη Αλεξάντροφσκ, και σύντομα θα ακολουθήσουν οι πόλεις Odessa, Nikolaev, Kamensk, Nikopol κ.α. (Shubin, 2010). Οι Μαύρες Φρουρές της Μαρίας ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους Μπολσεβίκους για να ανατρέψουν την τοπική αστική κυβέρνηση και να ιδρύσουν εργατικά Σοβιέτ. Οι αναρχικοί από την περιοχή Guilay-Polye κινητοποιήθηκαν για να συνεισφέρουν. Στα πρώτα Σοβιέτ της Αριστερής Όχθης της Ουκρανίας υπήρχαν Μπολσεβίκοι, Αριστεροί Σοσιαλιστές-Επαναστάτες και Αναρχικοί. Ωστόσο, όταν η κυβέρνηση των Μπολσεβίκων στη Ρωσία υπέγραψε τη Συνθήκη Μπρεστ-Λιτόφσκ, η Ουκρανία κατακλύστηκε από γερμανική στρατιωτική κατοχή. Η βάση της αντάρτικης αντίστασης των Μαύρων Φρουρών θα αποτελούσε τον Επαναστατικό Αντάρτικου Στρατού της Ουκρανίας.

Τον Νοέμβριο του 1918, κλήθηκε το πρώτο συνέδριο για τη δημιουργία της «Εθνικής Συνομοσπονδίας Αναρχικών Οργανώσεων Ουκρανίας». Αυτή η ομοσπονδία έγινε γνωστή ως «Ναμπάτ!», που σημαίνει συναγερμός και ιδρύθηκε επίσημα στο δεύτερο συνέδριο τον Απρίλιο του 1919. H Ναμπάτ είχε την έδρα της στο Χάρκοβο. Στην Εκατερίνοσλαβ τα περιφερειακά της γραφεία βρίσκονταν στο ίδιο κτίριο και στον ίδιο όροφο με την έδρα των Μπολσεβίκων. Η Ναμπάτ ήταν η πρώτη εθνική αναρχική ομοσπονδία που λειτούργησε κατά τη διάρκεια της επαναστατικής περιόδου και ο πρόεδρός της, ο διανοούμενος Voline, έγραψε μια τεράστια ιστορία για τη Ρωσική Επανάσταση με τίτλο «Η άγνωστη επανάσταση». Πολλοί από τους διοργανωτές της Ναμπάτ ήταν αναρχικοί που είχαν εγκαταλείψει τη Ρωσία λόγω διώξεων από τους Μπολσεβίκους και οι αναρχικοί επέστρεψαν από πολύ μακρινές χώρες του εξωτερικού, όπως η Αγγλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες για να συμμετάσχουν (Skirda, 2004). Η Ναμπάτ είχε υποκαταστήματα σε σχεδόν όλες τις πόλεις της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας. (Avrich, 1973)

Καθ ‘όλη τη διάρκεια της επαναστατικής περιόδου στην Ουκρανία, οι αναρχικοί είχαν δύο βασικούς στόχους: την ανάπτυξη των «ελεύθερων Σοβιέτ» μαζί με τα συνδικάτα και τους συνεταιρισμούς και την υπεράσπιση της επανάστασης, μέσω του Επαναστατικού Αντάρτικου Στρατού της Ουκρανίας.

 

Τα ελεύθερα σοβιέτ

Όπως και στη Ρωσία, οι Ουκρανοί εργάτες και αγρότες χρησιμοποίησαν το ίδιο μοντέλο για τη νέα οργάνωση της κοινωνίας, τα Σοβιέτ. Αυτά τα Σοβιέτ βασίστηκαν σε συνδικάτα, επιτροπές στους χώρους εργασίας, επιτροπές αγροτών-εργατών και μαζικές συνελεύσεις, που συνήθως σχεδιάζονταν σύμφωνα με τις γεωγραφικές διαστάσεις των δήμων. Η ουκρανική επανάσταση είχε πιο αγροτικά στοιχεία σε σχέση με αυτή της Ρωσίας. Ωστόσο το αγροτικό προλεταριάτο ήταν σχετικά καλά αναπτυγμένο, και παρ’ ότι φτωχό, ήταν πιο  μορφωμένο στην Ουκρανία απ’ ότι στη Ρωσία. (Shubin, 2010).

Οι αναρχικοί πίστευαν ότι τα Σοβιέτ πρέπει πραγματικά να εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εργατών και των αγροτών, αντί να λειτουργούν ως εντολοδόχοι του Κόμματος ή της γραφειοκρατίας. Εξ ου και ο όρος «Ελεύθερα Σοβιέτ». Το πρώτο συνέδριο των Ελεύθερων Σοβιέτ πραγματοποιήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου το 1917, στην τοπική περιοχή Guilay-Polye. Μετά από αυτό το πρώτο μικρότερο τοπικό συνέδριο, υπήρξαν μεγαλύτερα συνέδρια που εκπροσώπησαν πολλές περιοχές της Ουκρανίας.

Παρά την αρχική υποχώρηση της επανάστασης μετά την υπογραφή της Συνθήκης Μπρεστ-Λιτόφσκ, με την απελευθέρωση από τη γερμανική κατοχή, με τη συνεισφορά της RIAU, εργάτες, αγρότες και επαναστάτες άρχισαν να οργανώνουν νέα Σοβιέτ. Μεταξύ 23 Ιανουαρίου και 20 Οκτωβρίου 1919 πραγματοποιήθηκαν τέσσερα μεγάλα συνέδρια. Τα συνέδρια έκαναν σχέδια για την αναδιανομή και την κολεκτιβοποίηση της γης, ασχολήθηκαν με οικονομικά ζητήματα και θέματα προάσπισης της περιοχής. Κάθε συνέδριο εξέλεξε ένα Επαναστατικό Στρατιωτικό Σοβιέτ, του οποίου ο ρόλος ήταν να διαχειρίζεται τις αποφάσεις του συνεδρίου, τηρώντας τους κανόνες. Θεωρητικά αυτό το Σοβιέτ είχε εξουσία επί του RIAU, αν και η πραγματικότητα του πολέμου το έκανε δύσκολο. Ωστόσο, ο ρόλος του πολιτικού συνεδρίου ήταν τέτοιος που θα μπορούσε να υπερισχύσει έναντι του Στρατού. (Malet, 1982) Η σύσταση των Σοβιέτ ήταν τέτοια που εκπροσωπούσαν εργάτες, αγρότες, στρατιώτες και επαναστατικά κόμματα. Οι δυσαρεστημένοι Μπολσεβίκοι συμμετείχαν έχοντας πολλούς ρόλους στην ουκρανική επανάσταση, έως ότου δεχθούν διαταγές από τα ανώτερα στελέχη του Κόμματος να αποσυρθούν. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής κατάρρευσης του 1920 το RMS διαλύθηκε και αντικαταστάθηκε από έναν άλλο Σοβιέτ εκλεγμένο από το RIAU. Είχε επτά μέλη, συμπεριλαμβανομένων των Left SRs.

Η κορύφωση του πειράματος των Σοβιέτ ήταν στο τρίτο συνέδριο στις 10 Απριλίου το 1919 στο Αλεξάντροφσκ. Εκπροσωπήθηκαν πάνω από 2 εκατομμύρια εργαζόμενοι και αγρότες με εκπροσώπους από 72 περιφέρειες. Προγραμματίστηκαν άλλα δύο συνέδρια αλλά και τα δύο ακυρώθηκαν εξαιτίας των Μπολσεβίκων. Οι Μπολσεβίκοι δεν ήταν πρόθυμοι να ανεχτούν ένα πείραμα όπου τον έλεγχο των Σοβιέτ θα τον έχουν οι εργαζόμενοι και δεν θα έχουν οι ίδιοι το μονοπώλιο. Όπως το θέτει ο ιστορικός Malet, η καταστολή των Μπολσεβίκων θα ήταν αδίστακτη. Ένα συνέδριο ορίστηκε για τις 15 Ιουνίου το 1919 αλλά κρίθηκε παράνομο από τον Τρότσκι υπό την τιμωρία του θανάτου. Η τελευταία προσπάθεια για ένα ελεύθερο συνέδριο έμελλε να πραγματοποιηθεί στις αρχές του 1920 αλλά ο Κόκκινος Στρατός υπερείχε πλειοψηφικά στην Ελεύθερη Επικράτεια μέχρι τότε. Απαγορεύθηκαν όλες οι ανεξάρτητες εργατικές και αγροτικές οργανώσεις.

Ο αντάρτικος στρατός  

Το τεθωρακισμένο του RIAU, ονόματι “The Terrible”

 

Η άλλη βασική οργάνωση στην οποία συμμετείχαν οι αναρχικοί ήταν ο Επαναστατικός Στρατός Ανταρτών της Ουκρανίας. Ο Στρατός των Ανταρτών ιδρύθηκε το 1919 συγκεντρώνοντας αρκετές αντάρτικες ομάδες που δρούσαν στην περιοχή Τουετερινοσλάβ. Οι πρώτες δυνάμεις που ενώθηκαν ήταν υπό τις διαταγές του Νέστορ Μαχνό και του Φεντίρ Σχσού και έγινε λίγο έξω από το χωριό Μπολσέ-Μιχαήλοβα. Όταν η πόλη απελευθερώθηκε από τη γερμανοαυστρική κατοχή, οι αγρότες της απελευθερωμένης πόλης έδωσαν στο κίνημα το ψευδώνυμο “Makhnovist” (Makhno, 2011). Αφού συγκέντρωσε πολλές αντάρτικες ομάδες που είχαν αναπτυχθεί από το κίνημα των Μαύρων Φρουρών, δημιουργήθηκε μια πιο επίσημη στρατιωτική δύναμη.

Σε αντίθεση με τον υποτιθέμενο αυθόρμητο χαρακτήρα της οργάνωσης, η πραγματικότητα είναι ότι η Ναμπάτ είχε προτείνει τη θεωρία του ανταρτοπόλεμου για την υπεράσπιση της επανάστασης. Οι αναρχικοί γνώριζαν πολύ καλά ότι κάθε ένοπλο σώμα διαχωρισμένο από τον λαό είχε τη δυνατότητα να γίνει μια νέα άρχουσα δύναμη πάνω στην εργατική τάξη. Όπως το έθεσε η νεολαία Nabat «Όχι… Κόκκινος στρατός… μπορεί να είναι ο πραγματικός υπερασπιστής της κοινωνικής επανάστασης. Από τη φύση του κάθε τέτοιος στρατός πρόκειται… να γίνει αντιδραστική δύναμη και απειλή για την επανάσταση.» (Avrich, 1973) Η υπεράσπιση της επανάστασης στηρίχθηκε στον ίδιο τον ένοπλο λαό. Οι αναρχικοί κατάλαβαν επίσης ότι αν η επανάσταση δεν είχε διεθνές εκτόπισμα, δεν θα μπορούσε να πετύχει.

To RIAU κράτησε μια σειρά από αρχές που είχαν εξαφανιστεί γρήγορα από τον Κόκκινο Στρατό. Οι αξιωματικοί που εκλέγονταν ήταν ανακλητοί. Αυτό περιλάμβανε και τα υψηλότερα επίπεδα διοίκησης. Κατά τη διάρκεια της «Εποχής της Ειρήνης» οι αντάρτες, συμπεριλαμβανομένων των αξιωματικών, αναμενόταν να επιστρέψουν στις κοινότητες και τους χώρους εργασίας τους. Πιστοί στις αναρχικές αντιλήψεις της ηγεσίας, ακόμη και οι αξιωματικοί έπρεπε να πολεμούν στην πρώτη γραμμή. Ο Μάχνο ως γνωστόν θα πυροβοληθεί στο λαιμό και στα πόδια. Διοικητές όπως ο Σους θα πέθαιναν σε μάχη εναντίον των εθνικιστικών στρατών και ο Ντμίτρι Πόποφ (ένας Αριστερός-SR) θα εκτελεστεί από τους Μπολσεβίκους.

Το RIAU είχε την εφημερίδα «Ο Δρόμος προς την Ελευθερία» και ένα πολιτιστικό τμήμα που επικεντρωνόταν στην εκπαίδευση των ανταρτών. Εργάστηκαν επίσης προς την κατεύθυνση ίδρυσης σχολείων στις περιοχές που απελευθέρωναν. (Shubin, 2010) Το πολιτιστικό τμήμα στελεχωνόταν σε μεγάλο βαθμό από μέλη του Nabat και του Left-SR.

 

Η 43η έκδοση του Road to Freedom, το έγγραφο του RIAU. Εκδόθηκε στις 5 Ιουλίου 1920. Ένα από τα άρθρα λέει «Δύναμη στον Voline και σε όλους τους επαναστάτες που συνελήφθησαν. Δύναμη στους συντρόφους που υποφέρουν στις φυλακές των Μπολσεβίκων! “

 

Το RIAU θα φτάσει μέχρι τα 40.000 μέλη υπερασπιζόμενο μια περιοχή αρκετών εκατομμυρίων κατοίκων (Skirda, 2004). Το RIAU έκανε δύο στρατιωτικές συμμαχίες με τους Μπολσεβίκους και μαζί πολέμησαν ενάντια στις αντεπαναστατικές δυνάμεις. Και οι δύο αυτές συμμαχίες προδόθηκαν από τον Κόκκινο Στρατό όταν οι Μπολσεβίκοι ένιωθαν ότι είχαν το πάνω χέρι. Η πιο απεχθής προδοσία ήταν στις 26 Νοεμβρίου, 1920. Οι διοικητές του RIAU προσκλήθηκαν σε κοινό συνέδριο με την ηγεσία του Κόκκινου Στρατού. Εν αγνοία τους, ήταν μια παγίδα που σχεδίασε ο ίδιος ο Τρότσκι. Όταν έφτασαν, περικυκλώθηκαν και εκτελέστηκαν επί τόπου. Μεταξύ των θυμάτων ήταν και ο Σάιμον Κάρετνικ, ο οποίος ήταν τότε επικεφαλής του RIAU. (Αζάροφ, 2008).Το RIAU θα συνέχιζε τον αγώνα για τον ελευθεριακό σοσιαλισμό έως το 1921. Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης της Κροστάνδης το RIAU προσπάθησε ακόμη και να δώσει προμήθειες στους εξεγερμένους. Δυστυχώς, λόγω του μικρού χρονικού διαστήματος της εξέγερσης, η εξέγερση θα λήξει προτού δοθεί σημαντική βοήθεια. Όταν το RIAU συνετρίβει τελικά από τον Κόκκινο Στρατό, οι επιζώντες θα φύγουν από τη χώρα, καταλήγοντας στη Γαλλία. Σύμφωνα με πληροφορίες, η παράνομη αντίσταση από αντάρτες συνεχίστηκε τη δεκαετία του 1930 (Azarov, 2008).

Τα βασικά επιτεύγματα του RIAU περιλαμβάνουν τη διάλυση των Ντενίκιν στην Μόσχα, σώζοντας έτσι τη Ρωσική επανάσταση. Συμμετέχοντας στην ήττα του Wrangle και βοηθώντας στη διατήρηση της πολιτικής ελευθερίας στην Ουκρανία, ώστε το πείραμα του ελευθεριακού σοσιαλισμού να μπορέσει  να συνεχιστεί.

 

Συμπέρασμα

Η ουκρανική επανάσταση είναι σημαντική για τους ελευθεριακούς καθώς ήταν η πρώτη φορά που οι αναρχικοί είχαν σημαντική επιρροή σε μια επαναστατική διαδικασία. Οι επαναστάτες που συμμετείχαν πήραν πολλά μαθήματα που θα είχαν άμεση σχέση με την ανάπτυξη του αναρχικού κινήματος. Για παράδειγμα, χωρίς μια αφοσιωμένη, επίσημη εθνική οργάνωση, το ουκρανικό αναρχικό κίνημα θα είχε καταστεί τόσο αναποτελεσματικό όσο το αντίστοιχο ρωσικό κίνημα. Οι αναρχικοί κατάλαβαν πόσο σημαντικό είναι το να ζεις και να αγωνίζεσαι μαζί με της μάζες. Ήταν ο προβληματισμός για την ουκρανική εμπειρία που οδήγησε μερικούς από τους αναρχικούς που συμμετείχαν, να γράψουν την Οργανωτική πλατφόρμα της Γενικής Ένωσης Αναρχικών χρόνια αργότερα. Η συμβολή των Ουκρανών αναρχικών θα ήταν αισθητή στην ισπανική επανάσταση και στον αγώνα κατά του φασισμού.

Το πιο σημαντικό όμως, αν και εντάσσεται σε συγκεκριμένα πλαίσια, είναι ότι οι αναρχικοί απέδειξαν ότι υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις στις επιλογές των Μπολσεβίκων. Η περίπλοκη σχέση μεταξύ των οικονομικών οργανώσεων των εργατών και των αγροτών, της πολιτικής οργάνωσης των αναρχικών και του αντάρτικου στρατού αξίζει βαθιά ανάλυση. Σχεδόν ιδεαλιστές ονειροπόλοι, οι Ουκρανοί αναρχικοί προσπάθησαν μέσω των ενεργειών τους να φέρουν κοντά τους εργάτες και τους αγρότες της Ουκρανίας και να τους ενθαρρύνουν προς τη δημιουργία μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από τον καπιταλισμό και το κράτος. Γνώριζαν ότι ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να επιβληθεί, επιτυγχάνεται μόνο μέσα από τον αυτοδιευθυνόμενο αγώνα των εργατών.

 

References

Skirda, A. (2004). Nestor Makhno – Anarchy’s Cossack: The Struggle for Free Soviets in the Ukraine 1917-1921. AK Press.
Shubin, A. (2010) ‘The Makhnovist Movement and the National Question in the Ukraine’. Anarchism and Syndicalism in the Colonial and Postcolonial World, 1870-1940. BRILL.
Makhno, N. (2009). Under The Blows of Counter Revolution. Edmonton: Black Cat Press.
Makhno, N. (2007). The Russian Revolution in the Ukraine. Edmonton: Black Cat Press.
Makhno, N. (2011). The Ukranian Revolution. Edmonton: Black Cat Press.
Avrich, P. (1973). Anarchists in the Russian Revolution. Ithaca: Cornell.
Malet, M. (1982). Nestor Makhno in the Russian Civil War. The Macmillan Press Ltd.
Azarov, V. (2008). Kontrrazvedka: The Story of the Makhnovist Intelligence Service. Edmonton: Black Cat Press.

 

Πηγή: http://www.redblacknotes.com/2020/07/16/anarchy-in-the-ukraine/?fbclid=IwAR085GCI3-sxsorgMI4yZh0gWHfT0RJlOXd3WC-q9IcmaNTj3SYS4G0XAlU

 

 

Το alerta.gr αποτελεί μια πολιτική προσπάθεια διαρκούς παρουσίας και παρέμβασης, επιδιώκει να γίνει κόμβος στο πολύμορφο δικτυακό τοπίο για την διασπορά ριζοσπαστικών αντιλήψεων, δράσεων και σχεδίων στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης… Η συνεισφορά είναι ξεκάθαρα ένα δείγμα της κατανόησης της φύσης του μέσου και της ανάγκης που υπάρχει για να μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει και να μεγαλώνει. Για όποιον/α θέλει να συνδράμει ας κάνει κλικ εδώ

Πώς να διαβάσουμε τον πόλεμο πολιτικά

Πώς να διαβάσουμε τον πόλεμο πολιτικά “Αυτό το πράγμα που αποκαλούμε Ντονμπάς στην πραγματικότητα δεν υπάρχει... δεν είναι παρά ένας ορισμός που μας επιβλήθηκε από την Ρωσική Ομοσπονδία”. Oleksyi Danilov, 24/03/2021i “Ο στόχος των Συμφωνιών του Μινσκ είναι να...

Παρέλαση: Με παλαιστινιακές σημαίες έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου [Βίντεο]

Παρέλαση: Με παλαιστινιακές σημαίες έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου [Βίντεο] Με παλαιστινιακές σημαίες στα χέρια έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στα άρματα στην Πανεπιστημίου στα Προπύλαια, κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου στην...

1821: Το ουρλιαχτό της ελευθερίας

1821: Το ουρλιαχτό της ελευθερίας Κανένας δεν επαναστατεί επειδή έτσι του κάπνισε, επειδή δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει, επειδή βαριόταν αφόρητα μια κάποια μέρα της ζωής του. Κανένας δεν εξεγείρεται επειδή το διάβασε σε κάποια βιβλίο, επειδή πέρασε χρόνια να...

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο αναρχικός Ρούντολφ Ρόκερ

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο αναρχικός Ρούντολφ Ρόκερ Στις 25 Μαρτίου του 1873 γεννήθηκε στο Μάϊντς της Δυτικής Γερμανίας, ο αναρχικός θεωρητικός και ιστορικός Ρούντολφ Ρόκερ από μια οικογένεια Kαθολικών ειδικευμένων εργατών. Ο Ρόκερ ήταν γνωστός για την ενεργό δράση του...

Η εξέγερση στο Κιλελέρ (Μάρτιος 1910) | Γνωστός – Άγνωστος

Η εξέγερση στο Κιλελέρ (Μάρτιος 1910) Το νέο βίντεο από το κανάλι Γνωστός - Άγνωστος που περιλαμβάνει animated βίντεο ιστορίας (ελληνικής και παγκόσμιας), ψυχολογίας και κοινωνικών θεμάτων. https://www.youtube.com/watch?v=JLN5UWxPdIk Oι έλληνες τσιφλικάδες που...

Συνέντευξη με την Claudia Pinelli, κόρη του Giuseppe του αναρχικού

Συνέντευξη με την Claudia Pinelli, κόρη του Giuseppe του αναρχικού. Αναδημοσίευση από την Αέναη Κίνηση. Σφαγή Capaci, ξεκινά η «στρατηγική της έντασης» με δυναμίτη, δεύτερο επεισόδιο, από τα χέρια του οργανωμένου εγκλήματος με άρωμα μαφίας. Στις 19 ιουλίου, πάντα...

Τοποθέτηση στην εκδήλωση για την “οργάνωση των αναρχικών” από την Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγ. Αναργύρων – Καματερού

Τοποθέτηση στην εκδήλωση για την “οργάνωση των αναρχικών” από την Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγ. Αναργύρων - Καματερού Tην Παρασκευή 1η Μαρτίου παρευρεθήκαμε ως καλεσμένοι ομιλητές, μαζί και με την συλλογικότητα Πέλοτο από την Ξάνθη, στην εκδήλωση που διοργάνωσε η...

Ψυχιατρική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων: Η τελευταία πράξη

Ψυχιατρική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων: Η τελευταία πράξη Ανακοίνωση ειδικευόμενων ψυχιάτρων του Γενικού Νοσοκομείου Χανίων για την κατάσταση που επικρατεί στην Ψυχιατρική Κλινική του νοσοκομείου και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν διαχρονικά όπως φαίνεται από τις...

Στις πόσες έρευνες φαίνεται αν είμαστε κορόιδα;

Στις πόσες έρευνες φαίνεται αν είμαστε κορόιδα; Από την Πρωτοβουλία ενάντια στα ΕΛΠΕ. Ανακοινώθηκε η διεξαγωγή 2 νέων ερευνών (1) σχετικά με τη δυσοσμία στην περιοχή με τη συνεργασία, μεταξύ άλλων φορέων, του Δήμου Κορδελιού- Ευόσμου  και του ΑΠΘ. Χρηματοδότης της μια...

ΠΡΩΤΕΑΣ: τα πολλά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ (και «εμείς»)

ΠΡΩΤΕΑΣ: τα πολλά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ (και «εμείς») «Ο Χέγκελ κάνει κάπου την παρατήρηση ότι όλα τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα και πρόσωπα παρουσιάζονται σαν να λέμε, δυο φορές. Ξέχασε όμως να προσθέσει: τη μια φορά σαν τραγωδία, την άλλη σαν φάρσα» Κ. Μαρξ, Η 18η...