Αναδημοσίεση από τις Μελέτες Χειραφέτησης/ Ελλάδα 1830- 1918
«…δια να προλαμβάνηται πάσα διατάραξις της κοινής ησυχίας»
Μια από τις πρώτες κινήσεις της Αντιβασιλείας θα είναι η αναδιοργάνωση των ενόπλων δυνάμεων. Όπως φαίνεται και από σχετικές πηγές που μας υπενθυμίζει και ο Στέφανος Παπαγεωργίου (Από το Γένος στο Έθνος) η Αντιβασιλεία ενδιαφερόταν να διαμορφώσει ένοπλες δυνάμεις πιστές σε αυτήν. Με πρόνοια μάλιστα όχι πλέον και τόσο πολύ, αν όχι καθόλου την εξωτερική ασφάλεια, η οποία πολύ πρόσφατα είχε κριθεί με δεδομένα τα ελληνικά σύνορα, όσο πολύ περισσότερο την εσωτερική ασφάλεια και την υπεράσπιση και εδραίωση του καθεστώτος.
Σε αυτή την κατεύθυνση, ως τμήμα των νέων ενόπλων δυνάμεων θα δημιουργηθεί το Μάιο του 1833 η Χωροφυλακή. Όπως αναφέρει και σχετικά η Εφημερίς της Κυβερνήσεως της 3/6/1833 σκοπός της ίδρυσης της Χωροφυλακής θα είναι « να στερεώση και να διαφυλάττει την κοινήν ωφέλειαν, επιτηρούσα με άγρυπνον όμμα εις το να προλαμβάνηται πάσα διατάραξις της κοινής ησυχίας, και να εμποδίζηται πάσα εγκληματική επιχείρησις, και παρεμβαίνουσα με δραστηριότητα και ταχύτητα προς ανακάλυψιν και σύλληψιν των κακούργων, οσάκις ήθελε προαχθή έγκλημα τι. Χρέος της ιδίας είναι και να διατηρή την ισχύν των νόμων καθ΄ όλην την περιφέρειαν του Κράτους, κατά τα στρατόπεδα και εις τον Στρατόν».
Όπως φαίνεται δηλαδή, η Χωροφυλακή θα ήταν το υπερκείμενο σώμα όλων των υπόλοιπων ένοπλων σωμάτων. Στην πραγματικότητα πέρα από όλα τα άλλα, με προκηρυγμένες 1.064 θέσεις, θα λειτουργήσει συμπληρωματικά ως μέτρο καταπράυνσης τη δυσαρέσκειας και της οργής κυρίως αξιωματικών της επανάστασης, που έβλεπαν τον εαυτό τους στην ανεργία, αποκλεισμένο από οποιαδήποτε κρατική θέση ή κατοχή γης. Μαζί βέβαια και ενσωμάτωσης των ατάκτων, που παρενοχλούσαν την κρατική ισορροπία έχοντας εμπειρία με τα όπλα.
Η Χωροφυλακή θα λειτουργήσει στη μακρά ιστορία των σωμάτων καταστολής, ως ένα προνομιακό πεδίο ελέγχου του κοινωνικού αδιεξόδου από την εξουσία, αδιέξοδο που η ίδια η εξουσία δημιουργεί. Με την πρόσληψη περιθωριοποιημένων κοινωνικών τμημάτων και τμημάτων της νεολαίας. Για τα σώματα καταστολής (λεγόμενα Ασφαλείας) θα υπάρχουν πάντα κονδύλια. Αυτό θα επιβεβαιώνεται πάντα στην ιστορία του Ελληνικού Κράτους.
Η Χωροφυλακή όμως θα έχει και μία ακόμα πρωτιά. Θα είναι το πρώτο σώμα στο οποίο για να ενταχθείς δε θα αρκούν μόνο τα τυπικά προσόντα, αλλά ταυτόχρονα ο υποψήφιος θα έπρεπε να υπογράψει σχετική δήλωση με την οποία συμφωνούσε με τη διάλυση των σωμάτων ατάκτων και με τη γενικότερη πολιτική της Αντιβασιλείας στο συγκεκριμένο τομέα. Η δήλωση νομιμοφροσύνης δηλαδή στην κρατική πολιτική θα είναι και ο καθοριστικός όρος για πρόσληψη στην Χωροφυλακή.
Επειδή όμως όπως είπαμε και παραπάνω, για να παγιωθεί η Χωροφυλακή ως υπερκείμενο σε κύρος και απολαβές σώμα, δεν αρκούν οι ιδέες αλλά χρειάζεται και χρήμα. Η Αντιβασιλεία δεν τσιγκουνεύτηκε καθόλου ούτε από αυτό. Είναι χαρακτηριστικό πως ο απλός χωροφύλακας έπαιρνε τον τριπλάσιο μισθό από κάποιον που θα εντασσόταν στο στρατό, ενώ είχε και επιπλέον ευεργετήματα όπως η παροχή αλευριού στην οικογένεια του χωροφύλακα, γη 2 στρεμμάτων στους παντρεμένους κ.τ.λ.).
Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν πως το μόνο σώμα που δε συμμετείχε στο κίνημα της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που δεν εξεγέρθηκε ούτε καν ένα ή κάποια λίγα έστω μέλη του, ήταν η Χωροφυλακή, όπως βεβαιώνει στο ραπόρτο που δίνει στη χώρα του για τα σχετικά γεγονότα ο Γάλλος πρεσβευτής.
Η Χωροφυλακή θα αποδειχτεί το πλέον στεγανό ένοπλο σώμα από οποιοδήποτε μικρόβιο αντιρρήσεων απέναντι στην εξουσία, η πιο πετυχημένη ενέργεια του Οθωνικού καθεστώτος σε στρατιωτικό και πολιτικό επίπεδο. Κανένας χωροφύλακας δε θα πάρει μέρος στα αλλεπάλληλα στασιαστικά κινήματα της διετίας 1838-1840 σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, ούτε και στις όποιες προσπάθειες αμφισβήτησης του Όθωνα.
Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα πως με τη δημιουργία της Βασιλικής Φάλαγγας, που ιδρύθηκε το 1835 και στην οποία θα καλέσει αξιωματικούς του στρατού και του ναυτικού που διέπρεψαν στην επανάσταση, η αποδοχή νομιμότητας θα είναι και πάλι απαραίτητος όρος για να μπεις σε αυτήν στην οποία μάλιστα θα προστρέξουν μεγάλα ονόματα όπως ο Μακρυγιάννης, ο Σισίνης, ο Σπυρομήλιος, ο Δυοβουνιώτης , ο Γιάννης Κολοκοτρώνης κ.α.
Παρόλες τις προσπάθειες του Όθωνα να ενσωματώσει τη λαϊκή οργή είτε εξαγοράζοντας είτε εκφοβίζοντας, αυτή τελικά θα εκδηλωθεί και θα διαβρώσει με την κίνησή της κάθε άλλο ένοπλο σώμα. Η Χωροφυλακή με την απουσία της θα επιβεβαιώσει προκαταβολικά αυτό που θα δούμε πάμπολλες φορές στην ελληνική πολιτική ιστορία, δηλαδή την αστυνομία και τη χωροφυλακή πάντα με τα λιγότερα ρήγματα, πάντα πιο στενά στο εκάστοτε καθεστώς. Η καταστολή και η διαφύλαξη της κοινής ησυχίας όπως γράφει και το ΦΕΚ του 1833 καθορίζει όχι μόνο το χαρακτήρα των αστυνομικών σωμάτων, αλλά διαμορφώνει και το εύρος των συνειδήσεων που αποδέχεται να την υπηρετήσουν.
