Μέλη της συντακτικής ομάδας του Alerta.gr ήρθαν σε επικοινωνία με ένα σύντροφο και μέλος της αναρχικής συλλογικότητας Crimethinc και του πήραν συνέντευξη με αφορμή το ξέσπασμα της πρόσφατης εξέγερσης στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Η γενικευμένων διαστάσεων κοινωνική εξέγερση για τα χρονικά των ΗΠΑ και το αμερικανικό κίνημα έδειξαν να τραντάζουν αισθητά το πολιτικό στερέωμα των ΗΠΑ, κάνοντας τους απανταχού λαούς από διαφορετικά μήκη και πλάτη της υφηλίου να τους παρακολουθούν με ιδιαίτερη προσοχή. Τον ευχαριστούμε για την άμεση ανταπόκριση του στην πρόταση μας για συνέντευξη και εκφράζουμε την αμέριστη διεθνιστική μας αλληλεγγύη στον αγώνα που συνεχίζουν να δίνουν οι προλετάριοι των ΗΠΑ.
1. Ποιες είναι οι ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες στις ΗΠΑ που στάθηκαν ως αιτίες για το ξέσπασμα μιας τόσο γενικευμένης εξέγερσης;
Η έναρξη της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ και το ακροδεξιό/φασιστικό κύμα που τη συνόδευσε προκάλεσαν έναν χείμαρρο εκδηλώσεων άμεσης δράσης, ο οποίος συνίσταται από δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους ανά τις ΗΠΑ. Συνέβησαν, λοιπόν, επιτυχείς προσπάθειες για τη διατάραξη της εκδήλωσης απονομής του προεδρικού χρίσματος στον Τραμπ, αποκλεισμοί αεροδρομίων και αντιφασιστικές οδομαχίες σε ολόκληρη τη χώρα αργότερα εκείνο το έτος, όπως και καταλήψεις των εγκαταστάσεων της αρμόδιας κρατικής υπηρεσίας για τη μεταναστευτική πολιτική (ICE) κατά το 2018. Ωστόσο, περί τα μέσα του 2018 οι στοχοποιημένες κοινότητες και οι αναρχικοί έμειναν αισθητά μόνοι τους σε αυτούς τους αγώνες, καθώς άλλοι διαδηλωτές αναδιπλώθηκαν στην αναζήτηση κρατικών λύσεων.
Οι κεντρώοι, ελπίζοντας να επαναλάβουν την πτώση του Ρίτσαρντ Νίξον, ακολούθησαν μια καταδικασμένη στρατηγική, επιδιώκοντας να κατηγορήσουν τον Τραμπ, να υπονομεύσουν την αξιοπιστία του και να τον απομακρύνουν τελικά από το αξίωμά του, επιδεικνύοντας έτσι μια θεμελιώδη αφέλεια για το πώς λειτουργεί η εξουσία. Οι αριστεροί επανέλαβαν την εκστρατεία τους, για να εκλέξουν πρόεδρο τον Μπέρνι Σάντερς, πιθανότατα αποζητώντας την ψήφο μερικών απογοητευμένων κεντρώων. Εν τέλει, ανακάλυψαν ότι η φιλοδοξία τους να διορθώσουν τις ΗΠΑ από την κορυφή προς τη βάση ήταν εξίσου αφελής. Ο Τζο Μπάιντεν, ένα κεντρώο απολίθωμα, απέσπασε τις ψήφους των μαύρων για τη νίκη του στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών, δημιουργώντας προσωρινά την ψευδή εντύπωση σε ορισμένους αναλυτές πως η πλειοψηφία των μαύρων στις ΗΠΑ ενδιαφερόταν περισσότερο για μια δεύτερης διαλογής επανάληψη της κυβερνητικής περιόδου του Ομπάμα και όχι για ριζικές αλλαγές. Εκ των υστέρων, είναι σαφές ότι το πραγματικό ζήτημα ήταν πως στο τραπέζι δεν υπήρχαν ουσιαστικές, υλικές προτάσεις κοινωνικής αλλαγής.
Όταν η πανδημία του Covid-19 έπληξε σφοδρότατα τις ΗΠΑ είχαν ήδη εξαντληθεί όλα τα κρατικά μέσα για την επιζητούμενη κοινωνική αλλαγή. Ο Τραμπ επιδείνωσε την κατάσταση, καθώς εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία, για να κανονίσει τη μεταβίβαση πλούτου ύψους μισού τρισεκατομμυρίου δολαρίων στο πλουσιότερο στρώμα της κοινωνίας, ενώ την ίδια στιγμή 40 εκατομμύρια άνθρωποι υπέβαλαν αιτήσεις, για να καταχωρηθούν στα μητρώα ανέργων εν μέσω της χειρότερης οικονομικής ύφεσης που έχουμε ζήσει. Σε αυτό το πλαίσιο, εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ μαζί με δισεκατομμύρια ανθρώπων σε όλο τον κόσμο πέρασαν τον Μάρτιο και τον Μάιο σε απομόνωση, αναλογιζόμενοι τον θάνατό τους. Ποτέ άλλοτε δεν ήταν πιο ξεκάθαρο ότι οι θεσμοί της εξουσίας είναι θεμελιωδώς εχθρικοί και καταστροφικοί για τις ζωές των απλών ανθρώπων.
Όταν εξαπλώθηκαν τα νέα για την αντίδραση των μαύρων με αφορμή τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, ακόμα και οι λευκοί μικροαστοί φιλελεύθεροι συναισθάνθηκαν την αποτρόπαιη τραγωδία που συνέβη. Η πανδημία του Covid-19 ανέστειλε ορισμένους από τους μηχανισμούς που συνήθως εμποδίζουν τους προνομιούχους να ταυτιστούν με τους πιο περιθωριοποιημένους.
Όταν δολοφονήθηκε ο Τζορτζ Φλόιντ, εκείνοι που στοχοποιούνται πάντοτε από την αστυνομία και υποφέρουν περισσότερο από τον ρατσισμό και τη φτώχεια αποδέχτηκαν ότι έπρεπε να δράσουν. Ήταν «ή τώρα ή ποτέ» για αυτούς. Σε ολόκληρη την αμερικανική επικράτεια ύψωσαν το ανάστημά τους ενώπιον της ολομέτωπης επίθεσης που δέχονται από τους καταπιεστές τους. Εκατομμύρια ανήσυχοι άνθρωποι όλων των τάξεων και όλων των υποβάθρων ενώθηκαν μαζί τους στους δρόμους.
Ο Τραμπ και άλλοι πολιτικοί κλονίστηκαν από την εξέγερση που ακολούθησε μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ και διατείνονταν δημόσια πως τη συντονίζουν οι αναρχικοί. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτοί οι πολιτικοί συνέβαλαν στην πρόκληση αυτής της εξέγερσης σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι θα μπορούσαν ποτέ να συμβάλουν οι αναρχικοί. Οι πολιτικές του ίδιου του κράτους πυροδότησαν και εξάπλωσαν τη συλλογική ευφυΐα που καθοδήγησε την εξέγερση και κατέστησε την αστυνομία, τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις ως κοινωνικά νομιμοποιημένους στόχους επιθέσεων, διευκολύνοντας σχεδόν οποιονδήποτε να καταλάβει γιατί αυτοί οι στόχοι επρόκειτο να δεχτούν επιθέσεις. Η ρητή κυβερνητική στήριξη των λευκών εθνικιστών, των ξενοφοβικών πολιτικών στα σύνορα των ΗΠΑ, οι προσπάθειές του Τραμπ να καταργήσει την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, η συμβολή του στην επιτάχυνση της υπερθέρμανσης του πλανήτη και η άρνησή του να παράσχει κάθε είδους υποστήριξη σε όσους απειλούνται από την ανεργία ή τον Covid-19 κατέδειξαν τοις πάσι ότι όλοι μας βιώνουμε έναν αγώνα ζωής και θανάτου και όχι μόνο εκείνοι που δολοφονούνται συστηματικά από την αστυνομία.
Εν τέλει, ίσως η πιο σκοτεινή ώρα να αναγγείλει την αυγή.
2. Ποια είναι η κοινωνική και ταξική σύσταση του εξεγερμένου κόσμου που κατέκλυσαν δρόμους των ΗΠΑ; Έχουν καταφέρει τα διάφορα εκμεταλλευόμενα και καταπιεσμένα κομμάτια να συναντηθούν;
Στα τέλη Μαΐου, όταν το κίνημα εξαπλώθηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ, αποτελούταν από εξαγριωμένους ανθρώπους από φτωχές κοινότητες των μαύρων και των Λατινοαμερικάνων, από μερικούς φτωχούς λευκούς επαναστάτες και από αναρχικούς και αντιεξουσιαστές ποικίλων εθνικών και ταξικών υποβάθρων. Για μερικές ημέρες οι μηχανισμοί που συνήθως ελέγχουν τα κοινωνικά κινήματα στις ΗΠΑ ήταν εντελώς αναποτελεσματικοί. Πόλεις όπως η Νέα Υόρκη, οι οποίες βρίσκονται υπό πλήρη καπιταλιστικό έλεγχο εδώ και δεκαετίες, μετατράπηκαν σε χαοτικές ζώνες απόλυτης ελευθερίας, καθώς οι διαδηλωτές επανειλημμένα ξεγέλασαν, υπερνίκησαν και συνέτριψαν την αστυνομία. Σε πολλές περιπτώσεις, η αστυνομία αιφνιδιάστηκε και αναγκάστηκε να τραπεί σε φυγή ή να καθηλωθεί σε μια γειτονιά, ενώ άλλες γειτονιές λεηλατούνταν από τους διαδηλωτές. Σε όλη τη χώρα σημειώθηκαν εμπρησμοί αστυνομικών οχημάτων, οι οποίοι εμπνεύστηκαν από το κάψιμο της αστυνομικής διεύθυνσης στη Μινεάπολη.
Ως απάντηση, πολλές πολιτείες χρησιμοποίησαν την Εθνική Φρουρά. Η εμφάνιση της Εθνικής Φρουράς στους δρόμους πολλών πόλεων έθεσε ένα όριο στο πόσο μακριά θα μπορούσε να φτάσει η εξέγερση σε αυτές τις τοποθεσίες. Οι διαδηλώσεις, όμως, επεκτάθηκαν και σε άλλες πόλεις, προσελκύοντας όλο και περισσότερους συμμετέχοντες, εγείροντας μεγαλύτερη υποστήριξη και συμπεριλαμβάνοντας νέες τακτικές, όπως τα γκρεμίσματα αγαλμάτων και οι καταλήψεις. Ο Τραμπ απείλησε ότι θα επικαλεστεί τον «νόμο περί εξέγερσης», για να στραφεί ο στρατός εναντίον των διαδηλωτών. Όμως, άλλα μέλη του κυβερνητικού σχήματος αρνήθηκαν να συνεργαστούν. Ο Τραμπ κατέχει σημαντική εξουσία κι έτσι άντεξε τη δριμύτατη κοινωνική αμφισβήτηση που δέχτηκε. Δεν κατάφερε, βέβαια, να κινητοποιήσει τον στρατό ενάντια στον γενικό πληθυσμό.
Τουναντίον, από τις αρχές του Ιουνίου και εφεξής ένας τεράστιος αριθμός διαδηλωτών πλημμύρισε τους δρόμους και ενώθηκε με το αρχικό πλήθος των διαδηλωτών, δηλαδή με τους φτωχούς, τους εξαγριωμένους και τους ασυμβίβαστους επαναστάτες. Αυτή ήταν μια θετική εξέλιξη, καθώς άμβλυνε την κατασταλτική ισχύ του κράτους. Ωστόσο, εξασθένισε το κοινωνικό σώμα που είχε ξεκινήσει την εξέγερση. Η μαζική εισροή επίδοξων πολιτικών, μάνατζερ και άλλων αριβιστών στο κίνημα μετρίασε την πορεία της εξέγερσης περισσότερο από όσο θα μπορούσε να τη μετριάσει η κρατική βία. Τελικά, πολλές από τις διαδηλώσεις απέκτησαν περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα. Ως αποτέλεσμα, μέχρι τα τέλη του Ιουνίου πολλοί από τους συμμετέχοντες άρχισαν να μένουν ξανά στο σπίτι, αφήνοντας τους πιο αφοσιωμένους ή τους απελπισμένους διαδηλωτές μόνους τους στους δρόμους.
Παρ’ όλα αυτά, επειδή υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που είναι άνεργοι και απελπισμένοι, συνεχίζονται μέχρι τώρα μικρότερες αναταραχές, ξεσπούν συγκρούσεις και γίνονται απαλλοτριώσεις κάθε λίγες μέρες κάπου στις ΗΠΑ, ορισμένες φορές, μάλιστα, σε αρκετές πόλεις ταυτοχρόνως.
3. Ποιες μορφές οργάνωσης, λήψης αποφάσεων και αγώνα κυριάρχησαν κατά τη διάρκεια της εξέγερσης; Ήταν αισθητή η επιρροή των αναρχικών μέσα στην εξέγερση;
Θα ήθελα να μπορούσα να πω ότι έχουν υπάρξει μαζικές συνελεύσεις ή μεγάλες οργανώσεις ή επίσημα δίκτυα αυτού του είδους που να έχουν παίξει θετικό ρόλο στο κίνημα. Δυστυχώς όμως όπως συμβαίνει συχνά στις Ηνωμένες Πολιτείες από το τέλος του κινήματος Occupy, οι περισσότερες επίσημες οργανώσεις και το οργανώνειν γενικά, έχουν υιοθετήσει μια αντιδραστική και ρεφορμιστικη ατζέντα, επιδιώκοντας να ελέγξουν τον χαρακτήρα των διαμαρτυριών-η όταν αποτυγχάνουν σε αυτό, επιδιώκουν να ορίζουν σε ποιον θα επιτρέπεται να πρωταγωνιστεί στους δρόμους (επί παραδείγματι λένε, ότι μονάχα οι μαύροι θα έπρεπε να μπορούν να αποφασίζουν να αναλάβουν την πραγματοποίηση ριψοκίνδυνων δράσεων στις διαδηλώσεις, πράγμα που στην πραγματικότητα κάνει τα πράγματα περισσότερο επικίνδυνα για τους μαύρους διαδηλωτές που διαλέγουν να εμπλακούν στην σύγκρουση). Πρακτικά όλα τα σημαντικά γεγονότα έχουν λάβει χώρα σε καταστάσεις στις οποίες τέτοιες οργανώσεις έχασαν τον έλεγχο των διαμαρτυριών, δημιουργώντας μια ευκαιρία κατά την οποία χαλαρές, προσωρινού χαρακτήρα, πολυεθνικές συμμαχίες, οι οποίες δημιουργούνται στους δρόμους και έχουν γίνει ικανές να επιτύχουν διανοίξεις και υπερβάσεις.
Στο αντίθετο άκρο του φάσματος από τους καταπιεστικούς, αντιδραστικούς φιλελεύθερους οργανισμούς (μερικοί από τους οποίους είναι πρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν πολύ ριζοσπαστική ρητορική, αλλά ποτέ δεν θα κάνουν πραγματικά τίποτα που θα μπορούσε να απειλήσει το λευκό supremacist status quo στις ρίζες του), υπάρχουν αδιαφανεί, κλειστά δίκτυα των εκτοπισμένων και θυμωμένων. Τέτοιες ομάδες οργανώνονται για να κάνουν λεηλασίες, για παράδειγμα – αλλά καθώς είναι εντελώς κλειστές και δεν έχουν ρητά “πολιτικό” χαρακτήρα, υπάρχει όριο σε αυτό που μπορούν να επιτύχουν.
Παρότι σε κάποια μέρη αυτό περιλαμβάνει αναρχικές ομάδες σεβαστό μεγέθους, ακόμη φαίνεται απίθανο αυτό ότι θα παράγει ισχυρά μακράς διάρκειας δίκτυα που θα διαρκέσουν στον χρόνο, πέρα από το ετος 2020.
Όπως συχνά συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή δεν υπάρχουν μαζικές συνελεύσεις η δομημένοι τροποι οριζόντιας λήψης αποφασεων, τα project των Μεσων(είτε πρόκειται για ατομική τροφοδότηση του Twitter, είτε για συλλογικές περιδινισεις στην εφαρμογή ασφαλείας Signal) καταλήγουν να παίζουν αποφασιστικό ρόλο στον ορισμό του τι συμβαίνει.
Όπως έχω αναφέρει, ο Tραμπ έχει προσωπικά κατηγορήσει τους αναρχικούς για την εξέγερση, το οποίο είναι ανέντιμο, επειδή αντιπροσωπευουμε μονάχα ένα μικρό μέρος της. Πρόκειται για μια κλασσική κίνηση και για τους δεξιους και για τους κεντρωους πολιτικούς να πουν ότι η “βία” στις διαδηλώσεις είναι έργο “έξωθεν προβοκατορων”, συχνά μάλιστα χρησιμοποιούν τον όρο “λευκός αναρχικος” ως μέσο ταυτοποίησης των “έξωθεν προβοκατορων”. Φυσικά, ο όρος “έξωθεν προβοκατορες” είναι ενας όρος που ρατσιστές πολιτικοί έχουν χρησιμοποιήσει για ενάμιση αιώνα για να περιγράψουν λευκούς ανθρώπους που δρουν αλληλέγγυα με τους Μαύρους ανθρώπους στις Η. Π. Α. Μα το ιδιαίτερα αποκρουστικό στοιχείο εδώ είναι ότι φιλελεύθεροι και αριστεροί ηγέτες που θέλουν να διατηρήσουν τον έλεγχο τους σε μέρη του κινήματος θα, χρησιμοποιησουν επίσης αυτή την γλώσσα για να επιτεθούν στους “λευκούς αναρχικούς” (ακόμη κι όταν οι στόχοι που προσπαθούν να διαχωρισουν δεν είναι ούτε λευκοί… ούτε καν Αναρχικοί) – επομένως στις χειρότερες περιπτώσεις, Αναρχικοί και άλλοι ασυμβίβαστοι εξεγερμενοι μπορεί να δεχθουν επίθεση από κάθε κατεύθυνση.
Σε αυτό το κείμενο εξερευνούμε τους τρόπους που πολλές αναρχικές αξίες και πρακτικές έχουν υιοθετηθεί από όσους συμμετέχουν στο κίνημα:
4. Η εξέγερση αυτή κατάφερε να εκφράσει και να προωθήσει κάποια συλλογικά πολιτικά και ταξικά αιτήματα;
Όπως είπα, οι ρεφορμιστικές οργανώσεις έχουν διαδραματίσει έναν ρόλο οπισθοφυλακής σε αυτόν τον αγώνα, ενώ οι «μη οργανωμένοι» / αυτόνομοι επαναστάτες έχουν κάνει περισσότερα, για να προωθήσουν τα πράγματα. Τα αυτόνομα στοιχεία δεν απαιτούν- απλώς αγωνίζονται ενάντια στα πράγματα που μισούν, χωρίς καμία πεποίθηση ότι αυτές οι δομές μπορούν να βελτιωθούν. Αλλά ακόμη και πολλές από τις μεγαλύτερες οργανώσεις έχουν αρχίσει να υιοθετούν ένα πιο ριζοσπαστικό πλαίσιο, ζητώντας την κατάργηση της αστυνομίας και των φυλακών ή τουλάχιστον ζητούν από τις κυβερνήσεις να μειώσουν τη χρηματοδότησή τους αντί να τις «μεταρρυθμίσουν» ή να τις «βελτιώσουν». Το σπάσιμο ενός δικαστηρίου ή ο εμπρησμός ενός γραφείου επιτήρησης είναι επίσης ένα είδος «ταξικής απαίτησης», όχι απαίτησης από τους καταπιεστές μας αλλά μια απαίτηση από τους καταπιεσμένους. Πολλοί από τους αγωνιστές που συμμετείχαν στο κίνημα έχουν αναπτύξει μια ευρεία ανάλυση της αποικιοκρατίας καθώς και του ρατσισμού. Αυτό εξηγεί, γιατί οι προσπάθειες ανατροπής των αγαλμάτων επικεντρώθηκαν σε αγάλματα του Χριστόφορου Κολόμβου, καθώς και σε αγάλματα που γιορτάζουν τη Συνομοσπονδία (Η.Π.Α). Πολλοί από τους πιο ριζοσπάστες συμμετέχοντες αντιτίθενται επίσης στον καπιταλισμό είτε από τη θέση ενός χλιαρού σοσιαλισμού τύπου Bernie Sanders είτε από έναν αυταρχικό μαρξισμό που φετιχοποιεί τον Ιωσήφ Στάλιν είτε ενός ηθικού αναρχισμού που καλεί στην καταστροφή του κράτους και του καπιταλισμού. Αυτή η αντίθεση στον καπιταλισμό δεν έχει προκύψει ως μια συγκεκριμένη απαίτηση στο κίνημα… εκτός αν μετράνε οι απαλλοτριώσεις! Το 2015, σε ένα προηγούμενο κεφάλαιο του κινήματος κατά της αστυνομίας και της λευκής υπεροχής, δημοσιεύσαμε αυτό το κείμενο που επικρίνει την πρακτική της υποβολής αιτημάτων στις αρχές, το οποίο εξακολουθεί να ισχύει μέχρι και σήμερα:
https://crimethinc.com/2015/05/05/feature-why-we-dont-make-demands
5. Πιστεύεις ότι η εξέγερση αυτή έχει επιδράσει καθοριστικά στην κοινωνική πραγματικότητα των ΗΠΑ; Τι αλλαγές μπορείς να εντοπίσεις από την εξέγερση κι έπειτα;
Ήταν σημαντικό επίτευγμα το να διαδοθεί η ιδέα της κατάργησης της αστυνομίας σε κάθε μεριά της χώρας και να καταστεί ένα συνηθισμένο θέμα συζήτησης. Με αυτόν τον τρόπο, έχουμε κάνει πραγματικά κάποια βήματα για να αλλάξουμε τη λαϊκή φαντασία του μέσου ανθρώπου.
Αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι όλο και πιο δύσκολο να φανταστούμε οποιοδήποτε μέλλον στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι όλα οδεύουν προς έναν εμφύλιο πόλεμο. Σε αυτό το πλαίσιο, αντί να παίρνουμε εύσημα για τα επιτεύγματά μας κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, θα ήταν ίσως πιο χρήσιμο να κατανοήσουμε την εξέγερση ως σύμπτωμα της συνεχιζόμενης κατάρρευσης μιας αυτοκρατορίας. Αυτό σημαίνει ότι το πιο σημαντικό ερώτημα είναι τι είμαστε έτοιμοι να οικοδομήσουμε στη συνέχεια.
Δυστυχώς, δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι να οικοδομήσουμε μια άλλη κοινωνία. Οι αδέξιες προσπάθειες διατήρησης των αυτόνομων ζωνών σε διάφορες πόλεις το απέδειξαν αυτό. Επειδή αυτό το κίνημα καλούταν να λειτουργήσει χωρίς σταθερές μορφές οργάνωσης ή μακροχρόνιους προϋπάρχοντες δεσμούς – στην πραγματικότητα δρούσε ενάντια σε αυτούς τις περισσότερες φορές – είναι πολύ πιο εύκολο να σκεφτούμε την καταστροφή από τη δημιουργία αυτή τη στιγμή.
6. Πως θα περιέγραφες αυτή την πολύ ειδική κατάσταση που οδήγησε τις αρχές και τις εταιρίες Κοινωνικών Δικτύων και Νέων Μέσων όπως η Facebook να κατεβάσουν αναρχικές σελίδες και φόρουμ του αντιεξουσιαστικού κινήματος στις ΗΠΑ; Πιστεύεις είναι ένα παράδειγμα που θα αναπαραχθεί και σε άλλα μέρη του πλανήτη;
Από τα τέλη του Μάη ο Ντόναλντ Τραμπ απαίτησε τη γενική καταστολή των αναρχικών και των αντιφασιστών. Είναι ξεκάθαρο για εμάς ότι η Κυβέρνηση Τραμπ υπέδειξε στο Facebook ποιες σελίδες να σωπάσει και αυτοί συμφώνησαν να κάνουν ότι τους ζητήθηκε. Για την ακρίβεια, το Facebook χρειάστηκε να εισάγει μια νέα γκάμα πολιτικών (δημοσίευσης κλπ) για να αιτιολογήσει όλο αυτό-και οι νέες αυτές πολιτικές είναι τόσο ευρείες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να αιτιολογηθεί ο αποκλεισμός εκατομμυρίων ανθρώπων που ακόμη έχουν την δυνατότητα να χρησιμοποιούν το Facebook. Οι πολιτικές αυτές χρησιμοποιήθηκαν για να αποκλειστεί μια ευρεία γκάμα αναρχικών, από μουσικοί της χιπ-χοπ μέχρι κινηματογραφιστές και ομάδες κοινοτήτων, την ίδια ώρα που επιτρέπουν σε φασιστικές σελίδες και ομάδες ενόπλων να συνεχίζουν να υπάρχουν online. To Facebook καμουφλάρισε την καταστολή ενάντια στους αναρχικούς ως μια απόφαση να αποκλειστούν αυτοί που “υποστηρίζουν την βία”, ανακοινώνοντας ότι αποκλείουν επίσης κάποιες ακροδεξιές ένοπλες γκρούπες και σελίδες συνωμοσιολόγων.
Καταρχήν, το να βάζεις στην ίδια κατηγορία τους αναρχικούς με τους ένοπλους ακροδεξιούς που υποστηρίζουν τον Τραμπ σημαίνει πως εξισώνεις αυτούς που ενορχηστρώνουν τις ρατσιστικές επιθέσεις υπεροχής των λευκών, με αυτούς που οργανώνονται για να προστατέψουν τις κοινότητες τους εναντίον τους.
Αλλά ίσως ακόμη πιο τρομερό είναι το γεγονός πως ακόμη και μετά τον αποκλεισμό αυτόν, οι ένοπλοι ακροδεξιοί μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν το Facebook ώστε να οργανώσουν τις επιθέσεις τους στην Kenosha (όπου ένας 17χρονος υποστηρικτής του Τραμπ δολοφόνησε δυο ανθρώπους και τραυμάτισε πυροβολώντας ακόμη έναν) και στο Portland ( όπου κατηγορηματικά προέτρεπαν κόσμο να κουβαλάει όπλα μετά τις δολοφονίες στην Kenosha). Έτσι, το επιχείρημα ότι το Facebook έπρεπε να εισάγει αυτές τις νέες πολιτικές για να καταστείλει την βία των ένοπλων είναι ψέμα . Χρησιμοποίησαν κυρίως αυτή την δικαιολογία ως προκάλυψη για να επιτεθούν στους αναρχικούς που αντιστέκονται στην έλευση της εξουσιαστικής τυραννίας και της φασιστικής βίας.
Αυτό είναι ένα στρατηγικό βήμα προς μια πολύ μεγαλύτερη σύγκρουση που τώρα ξεδιπλώνεται. Είναι το στρατιωτικό ανάλογο του να κόβεις τις γραμμές επικοινωνίας ενός χωριού πριν τον βομβαρδισμό του. H Κυβέρνηση Τραμπ σκοπεύει να εντείνει τις επιθέσεις της ενάντια στα κινήματα διαμαρτυρίας και θέλουν να ελαχιστοποιήσουν την ικανότητά μας να καλύπτουμε τα γεγονότα αυτά ή να κινητοποιούμαστε εναντίον τους (της Κυβέρνησης).
Και ναι, ότι συμβαίνει στις ΗΠΑ σίγουρα θα επαναληφθεί και σε άλλα μέρη του κόσμου. Ήδη στην Ελλάδα, η σελίδα των ΡαδιοΦραγμάτων στο Facebook έκλεισε τον προηγούμενο Μάιο. Αυτό είναι ένα βήμα προς μια παγκόσμια καταστολή των επικοινωνιών και των κοινωνικών κινημάτων.
7. Τι έχετε να σχολιάσετε σχετικά με το μπλοκάρισμα των σελίδων του Crimethinc ειδικότερα;
Φυσικά, αντιτασσόμαστε στο Facebook. Πάντα επιχειρηματολογούσαμε ενάντια στο να εμπιστευόμαστε σε αναξιόπιστες εταιρίες της Silicon Valley την δύναμη να διαμορφώνουν τον δημόσιο διάλογο και να διενεργούν παρακολούθηση, ώστε να προμηθεύουν με πληροφορίες την Κυβέρνηση. Μιλήσαμε ανοιχτά σχετικά με τον αποκλεισμό μας και ζητήσαμε δημόσια υποστήριξη, αλλά δεν σκοπεύουμε να τους παρακαλέσουμε να αλλάξουν γνώμη. Σκοπεύουμε να δημοσιοποιήσουμε το γεγονός ότι το Facebook αποφάσισε να συστρατευθεί με την ακροδεξιά Κυβέρνηση Τραμπ και να προτρέψουμε περισσότερους ανθρώπους να απορρίψουν την ίδια την εταιρία. Μακροπρόθεσμα, θα πρέπει να εστιάσουμε τις προσπάθειές και τους πόρους μας στο να φτιάξουμε υποδομές επικοινωνίας οι οποίες δεν θα είναι ευάλωτες στην επιθυμία του κάθε εταιρικού εκτελεστικού διευθυντή να υποθάλπει την ατζέντα της Κυβέρνησης Τραμπ ή της οποιασδήποτε Κυβέρνησης.
Ταυτόχρονα όμως δεν θα πρέπει να ψάχνουμε κάποιου είδους “καθαρότητα”, που θα μπορούσε να έχει ως κόστος να χάσουμε την ευκαιρία να επικοινωνούμε με άλλους ανθρώπους-θα πρέπει να δρούμε και να επικοινωνούμε όπου μπορούμε, ακόμη και σε εταιρικές πλατφόρμες, αρκεί να μην τους δίνουμε περισσότερη δύναμη από όση τους παίρνουμε. Θα πρέπει πάντα να κάνουμε βήματα προς την ελαχιστοποίηση της εξάρτησής μας από τις υποδομές που ελέγχονται από τους εχθρούς μας.
Ελπίζουμε ότι μια νέα γενιά αναρχικών προγραμματιστών Η/Υ θα δημιουργήσει νέες τεχνολογίες που θα απευθύνονται στα προβλήματα που έχουμε σήμερα, όπως ακριβώς έκανε το Indymedia πριν από 21 χρόνια.
8. Πως περιγράφετε αυτές τις κινήσεις και την γενικότερη επίθεση του κράτους και των συνεργατών του σε σχέση και με τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ;
Ο Τραμπ προσπαθεί να δει αν αν θα μπορέσει να κανονίσει να κρατηθεί στην εξουσία ακόμη κι αν χάσει τις εκλογές-κι ακόμη κι αν χρειαστεί να παραδώσει την εξουσία, θα προσπαθήσει να κάνει όση περισσότερη ζημιά μπορεί προτού αποχωρήσει, αφήνοντας μια κληρονομιά καταπίεσης, την οποία μια Κεντρώα Κυβέρνηση θα συνεχίσει αφότου αυτός φύγει. Προσπαθεί να καθορίσει ποια κομμάτια του εξουσιαστικού συμπλέγματος των ΗΠΑ θα του είναι πιστά-για παράδειγμα, φαίνεται πως μπορεί να βασίζεται στην Ομοσπονδιακή Αστυνομία του Υπουργείου Ασφαλείας, αλλά όχι και στον στρατό των ΗΠΑ συνολικά. Προσπαθεί να καταστρώσει μια στρατηγική με την οποία θα προτρέπει τα τοπικά αστυνομικά τμήματα και τους “φασίστες της βάσης” να δημιουργούν συγκρούσεις που θα του δίνουν την ευκαιρία να δικαιολογεί την αποστολή Ομοσπονδιακών Δυνάμεων, ώστε να καταλαμβάνουν τα ανυπάκουα κομμάτια των ΗΠΑ. Ήδη τσεκάρει αυτή την στρατηγική στο Portland. Αν προσπαθήσει να κρατηθεί στην εξουσία, ίσως να δούμε παρόμοιες συγκρούσεις και αναταραχές με αυτές που συνέβησαν στο Portland να ξεσπούν σε ολόκληρη την χώρα.
Είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον να δούμε ότι χρησιμοποιεί μια νέα στρατηγική, ανακηρύσσοντας τους αναρχικούς ως έναν από τους κύριους εχθρούς του. Παλαιότερα οι περισσότεροι πολιτικοί στις ΗΠΑ δεν παραδέχονταν καν την ύπαρξη των αναρχικών. Ο Τραμπ καταλαβαίνει ότι οι θεσμοί της εξουσίας χάνουν την δημόσια υποστήριξη- έτσι, πριν περισσότεροι άνθρωποι να έχουν τον χρόνο να αρχίσουν να αναρωτιούνται αν είναι και οι ίδιοι αναρχικοί, βιάζεται να εξαναγκάσει όλους να πάρουν θέση “υπέρ ή κατά του αναρχισμού”. Αυτός είναι ένας τρόπος να θέσει αυτά τα όρια πριν περισσότεροι άνθρωποι καταφέρουν να ολοκληρώσουν την προσωπική τους διαδικασία ιδεολογικής εξέλιξης. Είναι επικίνδυνο γι’ αυτόν: Το ευρύ κοινό θα δείξει άραγε περισσότερο φόβο, μεγαλύτερη περιέργεια ή περισσότερη αλληλεγγύη; Θα δούμε.
9. Πιστεύετε ότι μετά τη γενικευμένη εξέγερση των τελευταίων μηνών, αυτές οι κινήσεις δείχνουν με κάποιο τρόπο μια τάση για περισσότερη πίεση και επιτήρηση των αντι-εξουσιαστικών και ριζοσπαστικών ομάδων στις ΗΠΑ;
Ναι, βρισκόμαστε στη φάση των αντιδράσεων τώρα και θα μπορούσε να γίνει πολύ επικίνδυνο.
Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να επιβιώσουμε μέχρι τις εκλογές, όπου ο Τραμπ θα κάνει ό,τι μπορεί για να προκαλέσει πόλωση στη χώρα και να κινητοποιήσει τους υποστηρικτές του. Στη χειρότερη περίπτωση, θα πείσει τους υποστηρικτές του να πυροβολούν μαζικά έναντι διαδηλωτών, και τα πράγματα θα κλιμακωθούν έως ότου το κίνημα στραφεί στον ένοπλο αγώνα. Κάτι τέτοιο, θα ήταν μια πραγματική ήττα για εμάς, καθότι η δύναμή μας προέρχεται από την ικανότητά μας να χτίζουμε δίκτυα που διασφαλίζουν την από κοινού δράση μας, προσελκύοντας όλο και περισσότερους ανθρώπους, παρά μέσα από την στρατιωτικοποίηση του αγώνα και την ανάθεση του στα χέρια ειδικών.
Εάν ο Τραμπ χάσει τις εκλογές, πρέπει να επιβιώσουμε από τον Νοέμβριο έως τον Ιανουάριο, όταν θα προσπαθήσει να καταστρέψει το κίνημα στο δρόμο και ίσως να προσπαθήσει να διατηρηθεί στην εξουσία. Και στη συνέχεια, εάν τελικά ο Μπάιντεν ανέλθει στην εξουσία, θα υπάρξει μια περίοδος κατά την οποία η αστυνομία και το FBI κ.λπ. θα επωφεληθούν από τη νέα νομιμοποίηση τους από την κυβέρνηση, για να καταδιώκουν ομάδες που θεωρούνται απειλη για τη νέα κυβέρνηση, όπως συνέβη και με την τελευταία. Αυτό είναι αστείο, καθώς η πτώση της δημοτικότητας του Τραμπ από τον Μάιο οφείλεται κατά βάση στις κινητοποιήσεις στους δρόμους στις οποίες συμμετείχαμε παρά σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τον Μπάιντεν. Όμως οι κεντρώοι θέλουν επίσης να κρατήσουν την εξουσία και να διατηρήσουν ακλόνητη την κυριαρχία του καπιταλισμού και του κράτους.
Εάν κερδίσει ο Τραμπ, ποιος ξέρει τι θα συμβεί. Θα υπάρξει πολύ περισσότερη βία, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
10. Ποιες δράσεις θα πρέπει να ακολουθήσει το ριζοσπαστικό κίνημα για να σταματήσει αυτός ο νέος κύκλος καταπίεσης από την πολιτική εξουσία και το κεφάλαιο;
Προς το παρόν, πιστεύω ότι οι άνθρωποι παντού θα πρέπει να δημοσιοποιούν αυτά που κάνει το Facebook, ο Τραμπ και οι φασιστές της βάσης στις ΗΠΑ, προκειμένου να δυσφημιστούν όλοι τους. Χρησιμοποιήστε αυτά τα περιστατικά για να κινητοποιηθείτε ενάντια στην απόρριψη σας από το Facebook και άλλες εταιρικές πλατφόρμες και για να αγωνιστείτε ενάντια σε κάθε είδους αυταρχισμό, όπου βρίσκεστε. Ο αγώνας είναι παγκόσμιος. Εάν υποστεί την ήττα σε ένα μέρος, μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να κινητοποιήσουμε τις δυνάμεις μας σε ένα άλλο μέρος.
Εδώ στις ΗΠΑ, το πιο σημαντικό ερώτημα για εμάς είναι πώς να αντισταθούμε στις πιέσεις για κλιμάκωση της κατάσταση προς έναν στρατιωτικοποιημένο εμφύλιο πόλεμο, επιβιώνοντας σ’ αυτή τη δύσκολη περίοδο που έχουμε μπροστά μας, ώστε να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε νέες δομές και να αντιμετωπίσουμε το επόμενο σύνολο αγώνων χωρίς να υποστούμε πάρα πολλές απώλειες. Έχουμε βρεθεί προ εκπλήξεων αυτούς τους μήνες, από τον Μάιο. Μπορεί να βρεθούμε αντιμέτωποι με μια πολύ μεγαλύτερη κρίση, που θα εξαρτηθεί από το τι θα συμβεί τον Νοέμβριο. Αλλά ο αγώνας που δίνουμε θα κρατήσει μέχρι και το υπόλοιπο της ζωή μας. Δεν θα επιλυθεί έως το 2021.
11. Σε τι κατάσταση βρίσκεται το κίνημα αυτή τη στιγμή;
Η πρώτη έκρηξη του κινήματος έχει τελειώσει, αλλά οι φλόγες εξακολουθούν να αναβοσβήνουν.
Πριν κάποιες μέρες, η αστυνομία πιάστηκε σε βίντεο στην πόλη Kenosha να πυροβολεί έναν άοπλο μαύρο επτά φορές στην πλάτη. Ως απάντηση, υπήρξαν μαζικές συγκρούσεις εκεί, με διαδηλωτές να καίνε πολλά κτίρια. Χθες το βράδυ(συμ.μτφ. πριν αρκετές ημέρες), φασιστικές πολιτοφυλακές ήρθαν επίσης στην Kenosha, με την υποστήριξη της αστυνομίας, και ένας αυτόκλητος τιμωρός πυροβόλησε τρεις διαδηλωτές κατά τη διάρκεια της διαμαρτυρίας, σκοτώνοντας δύο από αυτούς. Τώρα πολλοί Ρεπουμπλικάνοι ηγέτες γιορτάζουν αυτό που έκανε ο δολοφόνος, παροτρύνοντας κι άλλους φασίστες να κάνουν το ίδιο. Η κατάσταση με την ακροδεξιά αντίδραση γίνεται πολύ σοβαρή. Πολλοί άνθρωποι έχουν όπλα στις ΗΠΑ. Έχουν πέσει πολλοί τυχαίοι πυροβολισμοί από τους οποίους σκοτώθηκαν πολλοί άνθρωποι, αλλά δεν αποτελεί ακόμα κανονικότητα το να σκοτώνονται άνθρωποι από πυροβολισμούς σε διαδηλώσεις.
Εν τω μεταξύ, υπήρξαν νέες διαδηλώσεις και συγκρούσεις σε πολλές πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα, και την ώρα που γράφω, πραγματοποιούνται απαλλοτριώσεις και πάλι στη Μινεάπολη, ενώ ένας τυφώνας χτυπά τη νότια ακτή των ΗΠΑ.
Είναι εύκολο να έχουμε την αίσθηση ότι είμαστε κομπάρσοι σε μια δραματική παράσταση του τέλους του κόσμου.
12. Κλείνοντας, θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποιες τελευταίες σου σκέψεις ή να δώσεις κάποιες συμβουλές στο δικό μας ανταγωνιστικό κίνημα, με βάση τις εμπειρίες αγώνα που αποκόμισες από την εξέγερση;
Έχουμε εμπνευστεί πολύ από τα πράγματα που έχουμε δει στην Ελλάδα την εποχή που επισκεφτήκαμε αναρχικούς συντρόφους την τελευταία δεκαετία. Το ελληνικό αναρχικό κίνημα αποτελεί ένα σημαντικό παράδειγμα για εμάς καθότι είναι αποτελεσματικά αποκεντρωμένο, αλλά και οργανωμένο, με υψηλό επίπεδο συνοχής σε ομάδες σε επίπεδο βάσης. Οι αναρχικοί δεν πρέπει να θεωρούν ως δεδομένο ότι η οργάνωση είναι πάντα “καλό πράγμα” ή ότι θα φέρνει πάντα τα αποτελέσματα που επιθυμούμε, αλλά πρέπει πάντα να επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε (ή να επανεφεύρουμε) μορφές οργάνωσης που θα μας επιτρέψουν να μεγιστοποιήσουμε την εκπροσώπηση, τη δημιουργικότητα και την αποτελεσματικότητα μαζί. Στο τέλος, το πιο σημαντικό ερώτημα δεν είναι το πόσα μπορούμε να κάνουμε για να καταστρέψουμε τις καταπιεστικές δομές που υπάρχουν σήμερα, αλλά το πόσα μπορούμε να κάνουμε για να τις αντικαταστήσουμε με τις ζωές που θέλουμε να ζήσουμε.
Επομένως, μάλλον δεν πρέπει να μιμηθείτε το συγκριτικά αποδιοργανωμένο αναρχικό κίνημα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, υπάρχουν δομικοί λόγοι για τους οποίους έχουμε αυτά τα προβλήματα εδώ, καθώς εδώ και δεκαετίες αντιμετωπίζουμε πολύ πιο σκληρή καταστολή από αυτές που κάποιες πτυχές του ελληνικού κινήματος αντιμετώπιζαν μέχρι πρόσφατα. Μπορεί να υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορείτε να διδαχθείτε από τα κινήματα στις ΗΠΑ που θα σχετίζονται με τη Νέα Δημοκρατία. Συνεχίστε να διατηρείτε τις παρακαταθήκες αγώνα που έχετε εκεί, ενώ σκέφτεστε το πώς θα κερδηθεί η ελευθερία για όλους, όχι μόνο για τους αναρχικούς. Ας διατηρήσουμε τους διεθνείς δεσμούς και την αλληλεγγύη μας.
