Κάλεσμα των συντρόφων της κατάληψης Terra Incognita στην πορεία της 17ης Νοέμβρη για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, στην Θεσσαλονίκη.
17 Νοέμβρη όλοι-ες στους δρόμους ενάντια στην κρατική θανατοπολιτική
Το στοίχημα των εξεγέρσεων δεν είναι να αποτελέσουν κόσμημα στη βιτρίνα της ιστορίας αλλά επίκαιρο πρόταγμα στους αγώνες του σήμερα. Έτσι η κάθε στιγμή αγώνα ζωντανεύει για να μας θυμίζει την ευθύνη που έχουμε απέναντι στο παρόν. 47 χρόνια μετά την αιματοβαμμένη αντικρατική εξέγερση του Πολυτεχνείου, καλούμαστε όλοι και όλες να σπάσουμε τον φόβο και τον τρόμο της (Νέας) Δημοκρατίας.
Εδώ και μήνες γινόμαστε μάρτυρες της αμείωτης έντασης της κρατικής θανατοπολιτικής με αφορμή τη διαχείριση της πανδημικής κρίσης. Η πανδημία δεν υπήρξε ποτέ για το κράτος το πρόβλημα αλλά η λύση σε όλα τα επίπεδα. Ένα χρόνο πριν, οι πρώτοι μήνες διακυβέρνησης της ΝΔ δώσανε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το μήνυμα της νεοφιλελεύθερης ανασυγκρότησης του κρατικού μηχανισμού. Αρκεί να θυμηθούμε τις αντίστοιχες μέρες του πολυτεχνείου με το γενικό lock out των πανεπιστημίων, την κατάργηση του ασύλου και την εισβολή του στρατού κατοχής της δημοκρατίας μέσα στην ΑΣΟΕΕ, τους ξυλοδαρμούς, τις συλλήψεις και τους βασανισμούς φοιτητών και αλληλέγγυων, τις εκκενώσεις στεκιών και καταλήψεων εν όψει της πορείας και το διάχυτο κλίμα τρομοκρατίας. Από τότε ακολούθησε ένα κρεσέντο νεοφιλελεύθερης επίθεσης στις δομές και τον κόσμο του αγώνα με εκκενώσεις καταλήψεων και δομών αντίστασης καθώς και την κανονικοποίηση της αντιτρομοκρατίας, στον κόσμο της εργασίας με νομοσχέδια που άρουν ακόμα και τα βασικά συνδικαλιστικά δικαιώματα, στους μετανάστες που ζούν ένα ασταμάτητο κυνήγι μαγισσών, στους φυλακισμένους…
Και ενώ εντείνεται η κοινωνική δυσαρέσκεια, η πανδημία εμφανίζεται την καλύτερη χρονική στιγμή για να εκτονώσει την ένταση και την κοινωνική πίεση χωρίς να αναστείλει την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Το κράτος καταστέλλει την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη για να επιβάλλει τον καπιταλιστικό προσανατολισμό στη διαχείριση της πανδημίας. Τα μέτρα που λαμβάνει εντείνουν τους ταξικούς διαχωρισμούς και τον αποκλεισμό ολοένα και περισσότερων κομματιών της κοινωνικής βάσης. Οι φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ασφυκτιούν από τον υπερπληθυσμό, οι εργαζόμενες εκτίθενται καθημερινά στις εγκληματικές συνθήκες της μισθωτής σκλαβιάς (συνωστισμός στις βιομηχανικές μονάδες, κανένα μέτρο πρόληψης κ.α.), τα ποσοστά φτώχειας και εξαθλίωσης εκτοξεύονται καθημερινά ελλείψει κρατικής μέριμνας και πρόνοιας… Και όλα αυτά τη στιγμή που το ΕΣΥ υποβαθμίζεται σκόπιμα καθημερινά για την ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα.
Και αυτή η επίθεση θέλουν να μην έχει αντίλογο. Απαγορεύουν την κυκλοφορία και τις συναθροίσεις, ελέγχουν και καταγράφουν τις μετακινήσεις, απαγορεύουν δημόσιες διαδηλώσεις σωματείων και συνδικαλιστικών φορέων σπέρνοντας τον φόβο για την καταστολή και την ποινικοποίηση των αντιστάσεων, χτυπούν βίαια συγκεντρώσεις και πορείες όσων σπάνε το μονοπώλιο της κρατικής και μιντιακής προπαγάνδας του νέου ολοκληρωτισμού. Επιβάλλουν την κοινωνική ειρήνη διεξάγοντας τον πιο αδυσώπητο πόλεμο.
Απέναντι στη σιωπή των κοινωνικών αντιστάσεων που επιχειρεί να επιβάλλει το κράτος, απαντάει εκκωφαντικά η ίδια η ιστορική αναγκαιότητα της κοινωνικής ανατροπής. Απέναντι στον διχασμό και τις διαιρέσεις που επιβάλλει ο καπιταλισμός, απαντάει η ενότητα της ταξικής συνείδησης. Απέναντι στην τρομοκρατία που σπέρνει η εξουσία τότε, τώρα και πάντα, οι εξεγέρσεις θα είναι παρούσες για να θυμίζουν πως τίποτα δεν κερδήθηκε με προσευχές.
Εξέγερση ενάντια στην κρατική θανατοπολιτική
17 Νοέμβρη 15:30 Πολυτεχνείο ΑΠΘ
