Οι ηγέτες των εθνικών και ξένων δυνάμεων γιορτάζουν τις συμφωνίες κατάπαυσης του πυρός στη σύγκρουση στη Λιβύη. Έναν πόλεμο που όχι μόνο προώθησαν, αλλά ήταν ενεργά συμμετέχοντες και από τον οποίο πλούτισαν ακόμα περισσότερο, αξιοποιώντας τις «γενναιόδωρες» συνεισφορές προς όφελός τους. Οι Δυτικές κυβερνήσεις, ψευδο -δημοκρατικά έθνη, αραβικές μοναρχίες, διεθνείς οντότητες και διάφορες εταιρείες, κυρίως από τον χώρο του πετρελαίου, οι οποίοι πήγαν εκεί για να ελέγξουν και να αποσπάσουν τους πλούσιους φυσικούς πόρους μιας χώρας σε διάλυση. Για το πετρέλαιο και για το ακόμη πιο σημαντικό, για τις επόμενες γενιές : νερό, αφού η Λιβύη έχει έναν από τους πλουσιότερους υδροφόρους ορίζοντες στον κόσμο.
Μετά τις συμφωνίες, που επιτεύχθηκαν στην ελβετική πόλη της Γενεύης, στις 5 Φεβρουαρίου, οι 74 εκπρόσωποι των διαφόρων ένοπλων ομάδων, με περισσότερη ή λιγότερη δύναμη πυρός, επέλεξαν τους άνδρες που θα έχουν το δύσκολο καθήκον να πάνε τη χώρα, για άλλη μια φορά, στις εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για την επόμενη 24 Δεκεμβρίου.
Χωρίς αμφιβολία, πολλά γραφεία του «πολιτισμένου» κόσμου», τα ίδια, που με μεθοδολογία και πολύ προσεκτικά καλλιέργησαν για πάνω από μια δεκαετία την καταστροφή της χώρας, η οποία μέχρι τον Φεβρουάριο του 2011 ήταν μοντέλο και παράδειγμα των χωρών του Τρίτου Κόσμου, θα πρέπει ήδη να τρέχουν για να καταρτίσουν σχέδια ανασυγκρότησης πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, για τα οποία θα πρέπει να πληρώσει ο λαός της Λιβύης.
Η νέα κυβέρνηση που χρίστηκε στη Γενεύη, αποτελείται από στελέχη πολιτικών κομμάτων, διπλωματών και ιδιοκτητών επιχειρήσεων, όπως ο πρωθυπουργός Abdul al-Dbeibah, ο οποίος έχει ως οικογενειακή ιδιοκτησία εταιρείες κατασκευών και μέσων μαζικής ενημέρωσης. Στην εποχή του Καντάφι, ήταν επικεφαλής της κρατικής κατασκευαστικής εταιρείας Libyan Investment and Development Company , το όνομά του εμφανίστηκε στα έγγραφα του Παναμά , ο Mohammad Menfi, πρώην πρέσβης στην Ελλάδα, ως πρόεδρος του Προεδρικού Συμβουλίου , ο αρχηγός της φυλής Mossa al-Koni της νότιας επαρχίας Fezan και ο Abdullah al-Lafi που είναι μέλος του κοινοβουλίου του Τομπρούκ, και οι δύο τελευταίοι ως υπεύθυνοι της αντιπροεδρίας.
Όσοι παρακολούθησαν στενά το ζήτημα της Λιβύης από την αρχή της επιχείρησης που έριξε την κυβέρνηση του Καντάφι και οδήγησε σε έναν εμφύλιο πόλεμο που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, δεν έχουν πάρα πολλά στοιχεία για να πιστέψουν ότι αυτή η διαδικασία θα οδηγήσει στις προγραμματισμένες Εκλογές του Δεκεμβρίου: οι δέκα μήνες που πρέπει να περάσουν μέχρι τότε, για την Λιβυκή πραγματικότητα είναι τεράστιος χρόνος, οπότε θα μπορούσαν να συμβούν τυχόν απρόβλεπτα.
Ως δείγμα όσων έχουν ειπωθεί, είναι απαραίτητο να επισημανθεί ότι οι νέες αρχές της Λιβύης έχουν ήδη συμφωνήσει με τους ηγέτες των πολλών πολιτοφυλακών που λειτουργούν είτε από μόνες τους είτε σε συνεργασία μεταξύ τους. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών είναι υπεύθυνη για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας , όπως μαζικές δολοφονίες, απαγωγές, αυθαίρετες συλλήψεις, βασανιστήρια, βιασμούς, αναγκαστικούς εκτοπισμούς και εμπορία, μεταξύ άλλων ανθρώπων, ναρκωτικών, καυσίμων και όπλων
Μετά την αεροπορική επιχείρηση του ΝΑΤΟ, η οποία τελείωσε με την Jamahiriya (Κράτος των Μάζων), του Καντάφι, και μέσα στη ζέστη του βασιλεύοντος χάους, μεταξύ των χιλιάδων μισθοφόρων που προσέλαβε η Σαουδική Αραβία ή η Τουρκία και των χιλιάδων νέων Λίβυων που έχασαν κάθε πιθανότητα για το μέλλον τους, και χάρη στα όπλα που προέρχονται από το εξωτερικό, εκτιμάται ότι υπάρχουν περίπου 30 εκατομμύρια όπλα στη χώρα, σχηματίστηκαν εκατοντάδες μικρές ένοπλες οργανώσεις, οι οποίες δομήθηκαν σύμφωνα με τις ανάγκες του κάθε «πολεμικού άρχοντα «που τους πληρώνει, και που μπορεί να είναι κάλλιστα ο στρατηγός Khalifa Hafther, το Daesh ή οι ίδιοι ή πολιτικοί που χρηματοδοτούνται από το Ηνωμένα Έθνη, όπως ο πρωθυπουργός της μέχρι σήμερα κυβέρνησης της Τρίπολης, Fayez al Sarraj.
Καμία από τις κυβερνήσεις που ανέβηκαν τα τελευταία δέκα χρόνια στην Τρίπολη, τη Βεγγάζη, το Τομπρούκ ή τη Σαμπά (Φέζαν) δεν ήταν σε θέση ή ήταν πρόθυμη να θέσει τέρμα στις πάντα χρήσιμες ένοπλες συμμορίες. Για μια δεκαετία, η λογοδοσία και η δικαιοσύνη θυσιάστηκαν στη Λιβύη στις ένοπλες δυνάμεις, και από ό, τι φαίνεται ούτε αυτή η νεοεμφανιζόμενη κυβέρνηση στη Γενεύη θα καταφέρει κάτι.
Η βία είναι δουλειά μου.
Διαδοχικές κυβερνήσεις που υπήρξαν μετά την πτώση του συνταγματάρχη Καντάφι, έχουν ενσωματώσει στους επίσημους μισθούς υπουργείων όπως της Άμυνας ή των Εσωτερικών, ανεξάρτητα από την εκτελεστική εξουσία, αποδεδειγμένα δολοφόνους και εγκληματίες, ηγέτες ένοπλων συμμοριών για τους οποίους είναι δύσκολο να καταλάβουμε, εάν είναι απλοί εγκληματίες ή βασικοί παίκτες στο περίεργο παιχνίδι του πολέμου της Λιβύης. Οι νέοι ηγέτες, παρόλο που γνωρίζουν πολύ καλά αυτήν την πραγματικότητα, θα τους κρατήσουν στις θέσεις τους.
Τον περασμένο Ιανουάριο, η κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας που εδρεύει στην Τρίπολη, παράρτημα των Ηνωμένων Εθνών , ενσωμάτωσε τον Abdel Ghani “Gheniwa” al-Kikli, επικεφαλή της πολιτοφυλακής των κεντρικών δυνάμεων ασφαλείας του Αμπού Σάλιμ (μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες, πολυπληθέστερες και πιο βίαιες γειτονιές), ως διευθυντή στο γραφείο της Αρχής Υποστήριξης Σταθερότητας , που απαντά απευθείας στην προεδρία, δηλαδή, στον άνθρωπο του ΟΗΕ, Fayez al Sarraj. Αναπληρωτής του Gheniwa στη νέα του θέση είναι ο Haitham al-Tajouri, αρχηγός της Ταξιαρχίας των Επαναστατών της Τρίπολης , επίσης με μακρά ιστορία παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η Τρίπολη, ήδη το 2018 είχε ενσωματώσει το Rada (Ειδικές Δυνάμεις Αποτροπής) στο κυβερνητικό ίδρυμα. Εντάχθηκαν στο Υπουργείο Εσωτερικών το 2018 και, τον Σεπτέμβριο του 2020, υπό την έννοια ότι ήταν στρατιωτική αστυνομική μονάδα, ειδικευμένη στις απαγωγές. , φονταμενταλιστικής φύσης. Η Ράντα διευθύνεται από τον Αμπντέλ Ραούφ Κάρα, έναν πολύ δραστήριο εγκληματία από την πτώση του Καντάφι. Η Διεθνής Αμνηστία , όπως και άλλοι οργανισμοί, έχουν τεκμηριώσει τη συμμετοχή της Ράντα σε απαγωγές, εξαναγκαστικές εξαφανίσεις, βασανιστήρια, δολοφονίες και επιθέσεις κατά της ελευθερίας της έκφρασης και των γυναικών, που δεν υποτάσσονται στη σαρία.. Τον Σεπτέμβριο του 2020, η κυβέρνηση του al-Sarraj (ΟΗΕ) προώθησε τον Emad al Trabulsi, ο οποίος ηγήθηκε της πολιτοφυλακής δημόσιας ασφάλειας , στο τμήμα πληροφοριών, παρά το γεγονός ότι αυτός και η ομάδα του εμπλέκονται σε πολλές εγκληματικές πράξεις.
Τα μέλη των πολιτοφυλακών που εδρεύουν στην πόλη της Misrata, υπεύθυνα για πολλά εγκλήματα πολέμου, συμπεριλαμβανομένων των επιθέσεων στην πόλη Tawergha, το 2011, σήμερα μια πόλη-φάντασμα, δεν έχουν επίσης δικαστεί, ούτε ποτέ θα δικαστούν, παρότι εξανάγκασαν περισσότερους από 40.000 πολίτες να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, εξ αιτίας της υποστήριξή τους στον Καντάφι, και που μέχρι σήμερα δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, αναγκαζόμενοι να ζουν σε αυτοσχέδια στρατόπεδα στην έρημο.
Ένας άλλος σύμμαχος της νέας κυβέρνησης είναι ο Mahmoud al-Werfalli, επικεφαλής της Ταξιαρχίας al-Saiqa που καταζητείται από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τη δολοφονία περισσότερων από 33 ανθρώπων, οι οποίες δολοφονίες έχουν επικουρηθεί από τις Λιβυκές Αραβικές Ένοπλες Δυνάμεις (LAAF), μια άλλη εγκληματική συμμορία με επίσημη κάλυψη, καθώς και οι αρχηγοί της ένατης ταξιαρχίας , που ανήκουν στις δυνάμεις του στρατάρχη Χέφθερ, του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA), επίσης γνωστών ως ταξιαρχιών ή khatiba s a l-Kaniat », υπεύθυνοι για τη σφαγή στο Tarhuna, των οποίων τα θύματα έχουν ταφεί μαζικά τάφους, κατά τη διάρκεια της προόδου του 2019, που ανακαλύφθηκαν τον Ιούνιο του περασμένου έτους.
Με την απόπειρα δολοφονίας του ισχυρού Υπουργού Εσωτερικών της Λιβύης , Fathi Bachagha, που κυβερνάται από την Τρίπολη, την Κυριακή της 21ης, φαίνεται ότι, παρόλο που οι ηγέτες κατάφεραν να καταλήξουν σε συμφωνία, η εν λόγω επίθεση πρέπει να ληφθεί ως ειδοποίηση από τις εκατοντάδες ένοπλες συμμορίες, που χρησιμοποιούνται πολλές φορές από την πολιτική εξουσία, στην διεκδίκηση της θέσης τους και στο μερίδιό τους στην λεηλασία που υπέστη η χώρα από τον Φεβρουάριο του 2011, όταν το φίδι ανέλαβε τη Λιβύη.
Του Ο Guadi Calvo που είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος από την Αργεντινή
Πηγη: rebelion.org
