ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ, ΟΥΤΕ ΝΟΙΑΖΕΣΤΕ
Πρέπει επιτέλους να το εμπεδώσουμε: το κράτος δε νοιάζεται για εμάς. Πίσω από τις λαϊκίστικες δηλώσεις, τα καθημερινά διαγγέλματα εν μέσω πανδημίας και τα χειροκροτήματα που αντηχούσαν σε κάθε νοικοκυριό, κρύβονται τα συμφέροντα εκείνων που στιγμή δε νοιάστηκαν και ούτε θα νοιαστούν για την κοινωνική βάση, τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια της. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο. Τις τελευταίες δεκαετίες το δημόσιο σύστημα υγείας παραπαίει. Από τα φακελάκια και το ιατρικό-παρακράτος, μέχρι τον ελλιπή εξοπλισμό, οι δομές δημόσιας υγείας νοσούν από την απληστία και την αδιαφορία τόσο αυτών που ανήκουν στις δομές, όσο και αυτών που τις διοικούν.
Μετά από πολλά περιστατικά που σε οποιαδήποτε ανθρωποκεντρική κοινωνία θα θεωρούνταν εγκλήματα, όπως το αδιέξοδο στο οποίο οδήγησε ο κύριος Κικίλιας το μικρό Ραφαήλ ή η καταδίκη της ασθενούς από καρκίνο που η έγκριση για το σωτήριο για τη ζωή της φάρμακο ήρθε λίγο μετά το θάνατό της, δε μας κάνουν εντύπωση οι νέες καταγγελίες για το ΑΤΤΙΚΟΝ νοσοκομείο που η διοίκησή του αρνείται τη θεραπεία σε καρκινοπαθείς.
Ας ανατρέξουμε όμως στο Σεπτέμβρη όταν και το όλο θέμα ξεκίνησε. Η «πολλά υποσχόμενη» κυβέρνηση και συγκεκριμένα ο Βασίλης Κικίλιας ανέλαβε τα καθήκοντά του στο «υπουργείο που μεριμνά για τον άνθρωπο και για την υγεία του», χωρίς όμως να ανταποκρίνεται επαρκώς στις απαιτήσεις της θέσης, αφήνοντας δομές και ανθρώπους στο έλεος της τύχης. Το Σεπτέμβρη λοιπόν, στο νοσοκομείο ΑΤΤΙΚΟΝ οι πάσχοντες από καρκίνο, εντελώς απροειδοποίητα ενημερώθηκαν δια τηλεφώνου ότι οι χημειοθεραπείες τους αναβάλλονται «επ’ αόριστον», αφού το νοσοκομείο δεν είχε τα κονδύλια να καλύψει τα φάρμακα τους. Δηλαδή το ¼ των ανθρώπων που είτε είχαν ξεκινήσει τις θεραπείες τους, είτε θα τις ξεκινούσαν άμεσα έμειναν μετέωροι στο έλεος της ασθένειας τους, ενώ όπως και οι ίδιοι οι γιατροί του νοσοκομείου τόνισαν η ασυνέχεια της θεραπείας οδηγεί σε αναποτελεσματικότητα της αγωγής. Δηλαδή, κάποιοι από τους ασθενείς ήταν καταδικασμένοι, κι αυτό, όσο η διοίκηση του νοσοκομείου με το Υπουργείο Υγείας δεν αναλάμβαναν τις ευθύνες τους παρά τις μετέθεταν η μία στο άλλο. Το κράτος και οι δομές του αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ανίκανο, όχι μόνο να παρέχει θεραπεία ή έστω στήριξη στους ανθρώπους που δίνουν μια σκληρή, αβέβαιη και πολλές φορές άδικη μάχη για τη ζωή τους, αλλά δεν αναλάμβανε και τις ευθύνες του.
Και το θέατρο του παραλόγου στις πλάτες των ασθενών συνεχίζεται, αφού μόλις τον Απρίλιο οι ραδιοθεραπείες, πάλι στο ΑΤΤΙΚΟΝ, μπήκαν στην «αναμονή», λόγω έλλειψης κονδυλίων. Και ενώ ο «ανρθωπιστής» κύριος Κικίλιας ούτε απαντάει στις καταγγελίες και τις επιστολές που δέχεται αφού οι ζωές ανθρώπων απειλούνται από την αδιαφορία του, η διοίκηση του νοσοκομείου ΑΤΤΙΚΟΝ αποδεικνύεται εξίσου αδιάφορη και ανίκανη.
Πριν λίγες μέρες ήρθε στο φως καταγγελία που περιέγραφε πώς η διοίκηση του νοσοκομείου αντιμετώπιζε τον ασθενή και την οικογένειά του με πλήρη αδιαφορία, έως και ειρωνεία. Συγκεκριμένα, λόγω της φύσης της συγκεκριμένης θεραπείας το κόστος της είναι μεγάλο και η διοίκηση του νοσοκομείου ΑΤΤΙΚΟΝ, αναλαμβάνοντας το ρόλο του «δήμιου» καταδικάζει τον άνθρωπο με την πρόφαση ότι η θεραπεία είναι πολύ ακριβή και το νοσοκομείο δεν μπορεί να την καλύψει. Η διοίκηση δηλαδή και συγκεκριμένα οι κύριοι Σπυρίδων Αποστολόπουλος και Γεώργιος Κοσμίδης, κάνουν τους μικρούς θεούς και αποφασίζουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, χωρίς καν οι ίδιοι να έχουν μπει στη διαδικασία να προσπαθήσουν να βρουν λύση για τον ασθενή.
Αντικρύζοντας τη σαπίλα που έχει καταστρέψει τις δημόσιες δομές υγείας και την αδιαφορία των «μικροβίων» που παρασιτούν στις ζωές ανθρώπων και τις παίζουν κορώνα-γράμματα δε μπορούμε να μείνουμε άπραγοι/ες. Δε θα αφήσουμε κανέναν υπουργό, διοικητή, γιατρό να αναλαμβάνει το ρόλο «μικρού θεού» και να αποφασίζει για τις ζωές των συνανθρώπων του. Τα εγκλήματα σας εις βάρος ασθενών είναι επώνυμα. Θα μας βρίσκετε μπροστά σας.
Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας
