Η δημόσια συγκοινωνία είναι ένα καθημερινό κομμάτι στις ζωές των ανθρώπων της τάξης μας. Ένα κομμάτι που, ειδικότερα εν μέσω πανδημίας, μας εξουθενώνει και μας εκθέτει στον κίνδυνο να μολυνθούμε από τον νέο κορωνοϊό. Όποιος/α χρησιμοποιεί τα ΜΜΜ, δεν πρόκειται να δει το αφαν γκατε της κοινωνίας να στοιβάζεται στο 608 ή στις υπόγειες αποβάθρες του μετρό. Θα δει ανθρώπους που γυρνάνε απ’ τη δουλειά, ανέργους, φοιτητές/τριες, μετανάστες/ριες, πρόσφυγες, τοξικοεξαρτημένους. Τη βάση της κοινωνίας. Είναι, λοιπόν, φυσικό κι επόμενο να εστιάσουμε σε αυτό. Το κράτος αφού μας ξεζουμίσει, μας πετάει σα σαρδέλες τον ένα πάνω στον άλλο. Τον πρώτο καιρό της πανδημίας, είδαμε τις πρώτες δυνατές εικόνες αυτής της κατάστασης. Εργάτες/τριες συνωστισμένοι/ες σε βαγόνια, ενώ “μέναμε σπίτι” (όσοι έχουν). Είναι απλό. Κάνουμε τον κόσμο τους να γυρνάει. Και δεν παίρνουμε πίσω το παραμικρό σε σχέση με όσα δίνουμε.
Το εισιτήριο, ως εμπορικό έγγραφο, είναι ταξικά προσδιορισμένο. Πλούσιοι και φτωχοί, καλούνται να πληρώσουν την ίδια τιμή, σε γενικές γραμμές, με εξαίρεση κάποιες μειώσεις για συγκεκριμένες κατηγορίες (φοιτητικό, πολυτέκνων, ανεργίας κλπ). Το σύστημα φυσικα και δεν λαμβάνει υπόψη του τις ανάγκες μας, ούτε έχει και τόσο μεγάλη ανάγκη τα λεφτά που δίνουμε για τα εισιτήρια, για τη συντήρηση των μέσων.
Απλώς μας ξεζουμίζει. Κι έρχεται μετά ο Κώστας Καραμανλής, υπουργός υποδομών και μεταφορών, και μας δείχνει με το δάχτυλο, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως είμαστε “αποβράσματα”, όσοι/ες δεν πληρώνουμε εισιτήριο για να … απολαύσουμε τις ελληνικές δημόσιες συγκοινωνίες…
Τα σχέδια κυβέρνησης και υπουργείου κάνουν μπαμ απ’ το χιλιόμετρο… Θέλουν να υποβαθμίσουν τη δημόσια συγκοινωνία, τουλάχιστον στο κομμάτι του ΟΑΣΑ, έτσι ώστε να στρώσουν το έδαφος για ιδιωτικοποιήσεις. Και ξεκινάει το πανηγύρι… Προσφατα ενοικιάστηκαν μέσω “leasing” λεωφορεία και οδηγοί από τα ΚΤΕΛ, που είναι ιδιωτικά, σε μια προσπάθεια εκμετάλλευσης της επιτακτικής ανάγκης αύξησης οχημάτων. Όλα αυτά ενώ υπάρχουν “παροπλισμένα” τουλάχιστον 100 τρόλεϊ και 300 λεωφορεία τα οποία ανήκουν στο “στόλο” του ΟΑΣΑ και με μια συντήρηση, όχι πολύ κοστοβόρα, θα μπορούσαν να βγουν στο δρόμο. Σίγουρα όχι με το κόστος που προβλέπεται για την “επάνδρωση” μέσων και δυναμικού από τα ΚΤΕΛ, το οποίο σε βάθος τετραετίας αναμένεται να φτάσει τα 140 εκατομμύρια ευρώ! Και μιλάμε για μεταχειρισμένα (10 χρόνων) οχήματα και κόστος το οποίο αν είχε δαπανηθεί για την ανανέωση του υπάρχοντος στόλου με καινούργια οχήματα θα έφερνε εκατοντάδες απ’αυτά. Αλλά είπαμε, το σχέδιο βγάζει μάτι…
“Αποβράσματα” είναι ο Κώστας Καραμανλής και οι πολιτικοί του συνεργάτες, το κράτος και το κεφάλαιο που προστατεύει… Παράσιτα που κάθονται στο σβέρκο μας και μας πίνουν το αίμα. Όσα έχουμε πληρώσει είναι υπεραρκετά ώστε να έχουμε για την υπόλοιπη ζωή μας, αξιοπρεπή μεταφορά. Αντ’ αυτού βιώνουμε τον καύσωνα κάθε καλοκαίρι, “χάρις” στον ανύπαρκτο κλιματισμό στα περισσότερα οχήματα, περιμένουμε για μακρά διαστήματα τα λόγω έλλειψης μέσων αργοπορημένα λεωφορεία (Παρασκευή και Σάββατο βράδυ μάλιστα δεν ισχύει πλέον η παράταση των δρομολογίων ως τις 02:00), κινδυνεύουμε εμείς κι οι οδηγοί εξαιτίας της άθλιας κατάστασης των μηχανών και των ελαστικών σε λεωφορεία και τρόλεϊ, αναγκαζόμαστε να πηδάμε γυάλινες μπάρες επειδή δεν έχουμε τα (υπέρογκα για μια-δυο μετακινήσεις) λεφτά που μας ζητάνε (πλέον επιβλήθηκε με υπουργική απόφαση να πληρώνουν εισιτήριο ακόμα και παιδιά 6 ετών και κάτω!), στριμωχνόμαστε στα βαγόνια, στις αποβάθρες και στα λεωφορεία, με τη μετάδοση του covid-19 να είναι αύξουσα και τη συνεισφορά του συστήματος μεταφορών σε αυτή να είναι ίσως και η πιο σημαντική. Και την ευθύνη, μάλιστα, την επιρρίπτουν στη νεολαία που αράζει στις πλατείες και στα πάρκα και πρόσφατα στη μαθητική κοινότητα που αντιστέκεται καταλαμβάνοντας τα σχολεία!
Καθημερινά, ελεγκτές και μπάτσοι τραμπουκίζουν όποιον/α δεν έχει εισιτήριο και χτυπάνε μετανάστες/ριες σε κοινή θέα.
Η διαχείριση του πεδίου των συγκοινωνιών, από μέρους του κράτους και του υπουργείου του, είναι βαθιά προκλητική. Να μην ξεχνάνε όμως τα κέντρα λήψης των αποφάσεων ότι το ζήτημα της μεταφοράς, ως καθημερινό βίωμα και συνθήκη στη ζωή της εργατικής τάξης, μπορεί να σηκώσει τεράστιες αντιδράσεις. Το είδαμε στη Χιλή, όπου πυροδότησε μια μεγαλειώδη εξέγερση.
Να μην τολμήσετε να σκεφτείτε περαιτέρω ιδιωτικοποίηση των μεταφορών. Να γίνουν άμεσες προσλήψεις οδηγών και να επιστρέψουν στην κυκλοφορία τα “παρκαρισμένα” οχήματα του ΟΑΣΑ.
ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΠΙΒΑΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
Ρουβίκωνας
