Αρχικά δημοσιεύθηκε από Malacoda. Μεταφράστηκε από το Enough is enough.
Ιταλία: Κατάσταση ανάνηψης – Ένα άρθρο για την πρόσφατη κατάσταση και την εξέγερση στη Νάπολη
Ιταλία: Η εξέγερση στη Νάπολη.. Πάλι να κλειδωθούμε; όπως τα ζώα σε κλουβί, που μόνο τα αφήνουν έξω για να εργαστούν
Νάπολη. Ιταλία. Η γενική κρίση – υγεία, οικονομική, θεσμική – συνεχίζει να σφίγγει τη λαβή της. Είμαστε στην αρχή. Και η δυσωδία του φάσματος του ημι-κλειδώματος, η οποία θα είναι χειρότερη από την πρώτη, αρχίζει να γίνεται αισθητή.
ΓΙΑΤΙ ΕΝΑ ΜΙΣΟ ΚΛΕΙΔΩΜΑ ΕΊΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ
Οι εφημερίδες το λένε τώρα με βεβαιότητα: το πολύ 7-10 ημέρες. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι κάθε πρόβλεψη, τις τελευταίες εβδομάδες, έχει “αναθεωρηθεί” πριν από τα γεγονότα. Αλλά τι θα είναι το ημι-κλείδωμα;
Θα εξακολουθεί να είναι η παλιά μαζική καραντίνα, όπως την περασμένη άνοιξη, με τη διαφορά ότι θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε.
Σε αυτή τη μόνιμη δυστοπία η πραγματικότητα θα συνεχίσει να ξεπερνά την πιο διεστραμμένη φαντασίωση των συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας: όχι μόνο ένός ιού που θέτει την ανθρωπότητα σε κατ’ οίκον περιορισμό, αλλα αντιμετωπίζοντας τώρα μια κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι αφήνουν μόνο τα σπίτια τους για να πάνε να αξιοποιηθούν.
Όπως γράφτηκε στο τελευταίο τεύχος του “Vetriolo”, “οι ενέργειες των εκμεταλλευόμενων στην εποχή μας είναι κατεψυγμένες, από πολλές από τις αισθήσεις, μόνο για να αποψυχθούν κατά τη στιγμή της παραγωγής” (Βλ. “Vetriolo”, ν. 5 , Stato di pandemia [κατάσταση Πανδημίας]).
Ένας μετα-καταναλωτικός καπιταλισμός, στον οποίο η παλιά παραγωγή-κατανάλωση– θάνατος, έχει μειωθεί στη δυαδική διαδικασία: παραγωγή-θάνατος. Σε αυτό το σύστημα οι γυναίκες και οι άνδρες της σάρκας και του αίματος είναι χρήσιμοι μόνο εάν είναι σε θέση να εργαστούν.
Θα επιτρέψουν οι εκμεταλλευόμενοι να κλειδωθούν στην κατάψυξη;
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΕΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του καθεστώτος λένε ότι ο Coronavirus και η πολιτική που τον αντιμετωπίζει τονίζουν ακόμη περισσότερο τις κοινωνικές ανισότητες. Με αυτόν τον τρόπο φαίνεται μια αντικειμενική δυναμική, η πολιτική, στην καλύτερη περίπτωση, φαίνεται ένοχη για την αποτυχία της να παρέμβει αποτελεσματικά.
Αλλά είναι πραγματικά αυτή η περίπτωση; Η αλήθεια είναι ότι η ανισότητα είναι απαραίτητη για τον καπιταλισμό και το κράτος, αν μη τι άλλο, παρεμβαίνει για να τον τονίσει.
Υπήρξε μια μεγάλη αναταραχή στους κύκλους συνωμοσίας για το κρατικό μυστικό, που εφαρμόστηκε στα έγγραφα της τεχνικής-επιστημονικής επιτροπής (cts) από τον Πρόεδρο του Συμβουλίου υπουργών. Κρίμα που κανείς δεν ενδιαφερόταν για το περιεχόμενο αυτών των εγγράφων του υψηλότερου τεχνικού φορέα για την πανδημία Covid-19 που μόλις αποχαρακτηρίστηκαν πριν από λίγες εβδομάδες.
Προέκυψε ξεκάθαρα, αλλά κανείς δεν το ανέφερε, ότι η τεχνική-επιστημονική επιτροπή δεν ζήτησε ποτέ το εθνικό κλείδωμα! Η επιτροπή των κορυφαίων ήθελε μόνο τη Λομβαρδία και τις 17 επαρχίες της βορειοανατολικής Ιταλίας να κλείσουν! Ποιος ζήτησε το εθνικό κλείσιμο ήταν – περιμένετε – η Confindustria – οι ίδιοι που δεν ήθελαν να κλείσουν το Μπέργκαμο και την Μπρέσια λίγες εβδομάδες νωρίτερα – το υποστήριξαν μετα από τον εκβιασμό του κόμματος του Ματέο Ρέντζι.
Γιατί: Απλά επειδή τα αφεντικά χρειάζονται ανισότητες! Αν ο Βορράς είχε κλείσει, ο Νότος θα είχε ανακτήσει το πανάρχαιο μειονέκτημά του. Αυτό δεν θα μπορούσε να επιτραπεί να συμβεί. Έτσι, πρώτα, ενώ υπήρχε ακόμα χρόνος, μια επιχείρηση άσκησης πίεσης πραγματοποιήθηκε για να κρατήσει το Μπέργκαμο και την Μπρέσια ανοιχτές, τότε ολόκληρη η χώρα έκλεισε αφού η κατάσταση είχε γαμηθεί
Ένα κλείσιμο το οποίο, στην πραγματικότητα, δεν ήταν καν στον τομέα της παραγωγής: πόσοι από τον Μάρτιο, ειδικά στις βόρειες περιοχές, το γνωρίζουν αυτό καλά. Σε καιρούς πλήρους επιδημίας και διαχωρισμού στο σπίτι, έπρεπε ακόμη να εργαστούν για να διατηρήσουν τα κέρδη και τα συμφέροντα των αφεντικών, ακόμη και σε τομείς που δεν περιλαμβάνονται στην πραγματικότητα ως απαραίτητοι για την οικονομία, στο κεφάλαιο.
Σήμερα, ενώ η μόλυνση αναζωπυρώνεται στο Νότο, ο αντίθετος δρόμος έχει ληφθεί: η Νάπολη είναι κλειστή, λιμοκτονώντας μια ήδη φτωχή περιοχή ακόμη περισσότερο. Και αν δεν έχει υπάρξει πλήρης διακοπή λειτουργίας, προς το παρόν, είναι μόνο χάρη στην εξέγερση που έγινε τις προάλλες.
Όταν ο Ματταρέλα, στην προεδρική του μεγαλοπρέπεια, μιλά για την ανάγκη μείωσης των κοινωνικών ανισοτήτων, θα πρέπει να ξεπλύνει το στόμα του: οι ανισότητες προγραμματίστηκαν από το κράτος.
ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΝΑΠΟΛΗ ΚΑΙ ΠΕΘΑΝΕΤΕ
Εάν το πρώτο κύμα αντιμετωπίστηκε σε ένα κλίμα ζοφερής κοινωνικής ειρήνης (με εξαίρεση τις απεργίες του Μαρτίου), φαίνεται ότι το δεύτερο κύμα δεν θα είναι τόσο καλό για αυτούς τους κυρίους.
Από την πρώτη νύχτα της απαγόρευσης της κυκλοφορίας, χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους της Νάπολης, ανατρέποντας τα κοντέινερ σκουπιδιών, πυροδοτώντας φωτιές και συγκρούστηκαν με την αστυνομία. Προφανώς οι αριστεροί, παίζοντας το ίδιο ρόλο με αυτόν στο Πιεμόντε το 1948 εναντίον των παρτιζάνων που δεν ήθελαν να παραδώσουν τα όπλα τους: μιλούν για φασίστες και προβοκάτορες.
Αλλά όποιος ήταν στους δρόμους το βράδυ της Παρασκευής το έγραψε παντού: δεν υπήρχαν φασίστες εκεί, υπάρχει μια διαμαρτυρία που έχει δημιουργηθεί εδώ και αρκετό καιρό, με επιτροπές που έχουν συνεδριάσει για τουλάχιστον δύο εβδομάδες.
Οι εικόνες της εξέγερσης μας μιλούν για αρκετά καλή εξεγερτική οργανωτική ικανότητα. Ηλεκτρονόμοι σκούτερ, οδοφράγματα όταν χρειάζεται, έξυπνες υποχωρήσεις (μόνο 2 συλλήψεις). Κάποιος λέει: μόνο η Camorra είναι σε θέση να κάνει αυτά τα πράγματα. Λοιπόν, και τι έχουμε κάνει, γιατι έχουμε μιλήσει στις εφημερίδες μας και στους χώρους μας τα τελευταία χρόνια;
Είναι απαραίτητο να εξετάσουμε την ταξική σύνθεση αυτής της εξέγερσης. Αποτελούνταν από δύο κύριες κοινωνικές ομάδες: τους καταστηματάρχες και τη ναπολιτάνικη κατώτερη τάξη. Στις συγκινημένες ώρες πριν από την εξέγερση φαίνεται ότι υπήρξε μια διελκυστίνδα μεταξύ αυτών των δύο ψυχών και ότι η δεύτερη αναστάτωσε το applecart του πρώτου.
Η έκθεση μιας καιροσκόπου εκλογικής ομάδας όπως η Potere al Popolo [Δύναμη στο λαό], μπορεί, για μια φορά, να είναι χρήσιμη για να ξετυλίξει το πρόβλημα: «Στην πραγματικότητα, υπήρξε μια υπόγεια σύγκρουση σε αυτήν την κινητοποίηση για μέρες. Εκείνοι που έχουν κάτι να χάσουν, όπως οι μεγαλύτεροι έμποροι ή κάποιος δημαγωγός που στοχεύει στην πολιτική του προώθηση, είναι κατά της βίας και θέλουν να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις, είναι πρόθυμοι να χειροκροτήσουν την αστυνομία, κ.λπ.
Τα πιο αποκλεισμένα τμήματα, από την άλλη πλευρά, οι οποίοι συχνάζουν επίσης στο περιβάλλον του γηπέδου και έχουν μια τάση για οργανωμένες συγκρούσεις με την αστυνομία, έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον να παίξουν ένα παιχνίδι σε αυτό το επίπεδο, για διάφορους λόγους, από τον καθαρό μηδενισμό για την απόκτηση των προσωπικών οφελιών ή το γόητρο της συμμορίας” (από τις αξιώσεις σελίδα facebook).
Προφανώς οι μεταρρυθμιστές του Potere al Popolo μιλούν για «μηδενισμό» και «κύρος συμμοριών». Αλλά αυτή η έκθεση είναι σίγουρα πεντακάθαρη. Υπήρξε μια εσωτερική ταξική σύγκρουση στη διαμαρτυρία στη Νάπολη, η οποία, για να χρησιμοποιήσω τις κατηγορίες της παλιάς Γαλλικής Επανάστασης, είδε καταστηματάρχες και αβράκοτους να αντιτίθενται μεταξύ τους. Οι αβράκοτοι κατέστρεψαν την παρέλαση για τους καταστηματάρχες. Υπέροχα.
Στην αξιοσέβαστη αριστερά παραπονιούνται για συμμορίες και τον κόσμο των ultras, παραπονούμενοι για εκείνους που μπορούν να κάνουν τη δουλειά του επαναστάτη καλύτερα από ό, τι μπορούν. Ετοιμάσου τότε, αντί να παραπονιέσαι.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ
Στρέφοντας το βλέμμα μας στο πιο ήρεμο σενάριο της Ούμπρια, αυτή η εβδομάδα χαρακτηρίστηκε από τον αγώνα του λαού Του Σπολέτο ενάντια στο κλείσιμο του νοσοκομείου για να μετατραπεί σε κέντρο για τους ασθενείς covid μόνο.
Το κλείσιμο των τμημάτων, συμπεριλαμβανομένων των ατυχημάτων και των έκτακτων περιστατικών, είχε ως αποτέλεσμα αυθόρμητες διαδηλώσεις από περίπου 500 άτομα στην πόλη, τα οδοφράγματα αφαιρέθηκαν γρήγορα με τη μεσολάβηση του πολιτικού εν υπηρεσία. Ακόμη και αυτά τα μικρά επεισόδια χαρακτηρίζονται ως “προγραμματισμός των ανισοτήτων”.
Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι πλήττονται περισσότερο από το κλείσιμο των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης θα είναι οι κάτοικοι της Valnerina, οι οποίοι θα πρέπει να οδηγούν μιάμιση ώρα για να φτάσουν στο πλησιέστερο νοσοκομείο.
Ο κακώς κρυμμένος στόχος είναι ο θάνατος μιας περιοχής, η απερήμωση των Απέννινων, η οποία θα διευκόλυνε επίσης σημαντικά έργα όπως ο αγωγός φυσικού αερίου Snam. Στο Σπολέτο, σε αντίθεση με τη Νάπολη, δεν ήταν δυνατόν να σπάσει η διακλαστική ενότητα προς αυτόν τον “κοινό” στόχο. Με αποτέλεσμα η Περιφέρεια να κερδίσει και το νοσοκομείο να κλείσει.
Το παράδοξο είναι ότι, εάν αυτή η πανδημία προκλήθηκε από την παγκοσμιοποίηση και την υπερβολική αστικοποίηση, το σύστημα μπορεί να ανταποκριθεί μόνο μέσω μιας περαιτέρω επιδείνωσης των αιτίων: περισσότερος πόλεμος στα βουνά, περισσότερη ταλαιπωρία για εκείνους που δεν ζουν στην πόλη· περισσότερη αστικοποίηση, περισσότερες νέες κρίσεις.
ΣΠΑΣΤΕ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ
Τι να κάνουμε σε αυτό το χάος; Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι αναμφίβολα να σπάσουμε το Μέτωπο. Μας λένε ότι είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα. Δεν είναι έτσι. Αυτοί που θέλουν να συνεχίσουν να παράγουν στο Μπέργκαμο, εκείνοι που θέλουν να λιμοκτονήσουν τη Νάπολη, αυτοί που κλείνουν τα νοσοκομεία, δεν είναι στο σκάφος με εμάς. Αλλά ούτε οι έμποροι δεν είναι στο σκάφος μας, είτε, εκείνοι που θέλουν να συνεχίσουν να κάνουν επιχειρήσεις, ενώ οι άνθρωποι πεθαίνουν.
Το σπάσιμο του ενωμένου μετώπου είναι δυνατό, συνέβη στη Νάπολη. Ελπίζουμε ότι ανοίγει το δρόμο για νέα επεισόδια κατά των αυταρχικών νόμων που έρχονται. Αλλά πρέπει επίσης να είμαστε ικανοί για στρατηγική σκέψη, πρέπει να κοιτάξουμε “δύο κινήσεις μπροστά”.
Εάν περάσει τελικά το πρώτο κύμα κατασταλτικών μέτρων –και ελπίζουμε να τους κάνουμε να πληρώσουν το υψηλότερο δυνατό τίμημα– πρέπει να είμαστε γρήγοροι να προχωρήσουμε στον δεύτερο, πιο γλοιώδη στόχο.
Σταματήστε την οικονομία. Ξεσκεπάστε τη νεο-δουλική φύση του ημι-κλειδώματος. Λένε ότι είναι τόσο επικίνδυνο να βγεις από το σπίτι; Τότε ας μην πάμε ούτε στη δουλειά.
Όλα αυτά σε μια εποχή κατά την οποία περίπλοκα ζητήματα όπως η ανανέωση της εφοδιαστικής και της μεταλλουργίας CCNL [Εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας] είναι αλληλένδετα. Πάρε πίσω τη μπαγκέτα των απεργιών του Μαρτίου, σταματήστε τα πάντα. Αλήθεια.
Τέλος, αν υπάρχει πραγματικά κάτι που τρομάζει τους καταστηματάρχες και για το οποίο το Μέτωπο πραγματικά σπάει είναι το ζήτημα των φυλακών.
Εκεί βλέπουμε πόσοι καταστηματάρχες είναι πραγματικά διατεθειμένοι να συνεχίσουν την εξέγερση. Γιατί όπως μας δίδαξε ένας παλιός Ρώσος σύντροφος, δεν υπάρχει ελευθερία όσο ένας άντρας ή μία γυναίκα παραμένει φυλακισμένος.
