Αν κάτι μάθαμε τις μέρες της απομόνωσης και της, σχετικής, απαγόρευσης κυκλοφορίας εξαιτίας του ιού είναι πως τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή εκτός από το θάνατο. Τίποτα απολύτως. Το συνειδητοποιήσαμε όλοι, και ειδικά οι νέες γενιές, γρήγορα, απότομα και ολοκληρωτικά.
Όταν ξεμπερδέψουμε με το καλό από αυτή την περιπέτεια θα πρέπει να έχουμε το σθένος και το κουράγιο να κάνουμε μερικές βασικές διαπιστώσεις για τη ζωή μας αλλά και να πολεμήσουμε με κάθε τρόπο τους ντόπιους και παγκόσμιους εξουσιαστές.
Είμαι βέβαιος ότι εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη είχαν προγραμματίσει να κάνουν κάτι συγκεκριμένο μέσα στα τέλη Μαρτίου ή τους επόμενους μήνες. Κάποιοι θα κανόνιζαν να πάνε ένα ταξίδι, άλλοι θα σκόπευαν να ανοίξουν ένα μαγαζί μετά από χρόνια κοπιαστικής εργασίας, άλλοι να πουλήσουν/αγοράσουν ένα σπίτι, μερικοί τρίτοι θα κανόνιζαν να βρουν δουλειά για το καλοκαίρι, αγαπημένα ζευγάρια μετά από πολυετή και ευτυχισμένη σχέση θα σκεφτόταν το ενδεχόμενο του γάμου πριν καταλήξουν στο χωρισμό και πάει λέγοντας. Τίποτα από αυτά δεν θα γίνει και το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι δεν μπορούμε να ρίξουμε το φταίξιμο στην ατομική ευθύνη. Δεν φταίει ένας για να μας τον υποδείξουν και εμείς να ψάξουμε να τον βρούμε και να τον κατασπαράξουμε.
Ο λαός συνηθίζει να λέει πως “Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει”. Εγώ, σαν παραδοσιακός άθεος, θα το έλεγα κάπως διαφορετικά. Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, η ζωή γελάει. Γιατί η ζωή, όσο οργανωτικός τύπος και αν είσαι, δεν μπαίνει σε καλούπια. Δεν έχει όρια, ούτε παρέχει συμβόλαια εγγύησης. Απλά υφίσταται, ρέει και παρασέρνει τα πάντα στο διάβα της όπως τα ορμητικά νερά του ποταμού κινούνται άναρχα μέχρι να καταλήξουν στον προορισμό τους. Ένας ιός παραπλήσιος της γρίπης αρκούσε για να παραλύσει η οικονομία. Να κλείσουν προσωρινά τα μπαρ, οι καφετέριες, τα εστιατόρια, τα θέατρα και τα σινεμά. Να ματαιωθούν πτήσεις σε εκατοντάδες χώρες, να αναβληθούν τα εθνικά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου, το Copa America και οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Να ξεφτιλιστεί η παντοκρατορία του καπιταλισμού. Να αλλάξει δραστικά η καθημερινότητα.
Ίσως ήρθε η ώρα για μια βαθιά ενδοσκόπηση του είναι μας. Σχεδόν όλοι μας, βρεθήκαμε ξαφνικά με λιγότερα λεφτά και περισσότερο ελεύθερο χρόνο και νιώθουμε άβολα βλέποντας τις μέρες μας να περνάνε ανούσια και το κεφάλι μας να βουλιάζει σε αμήχανες, περίεργες και φοβικές σκέψεις για το μέλλον. Θα πρέπει να το ξεπεράσουμε άμεσα. Μόνο αν διατηρήσουμε τη σωματική και ψυχική υγεία μας θα μπορέσουμε να σταθούμε δυνατοί στο σήμερα και να διεκδικήσουμε ταχύτατα και με την πρώτη ευκαιρία στο αύριο αυτό που μας προτρέπουν οι Ζαπατίστας από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικό εδώ και δεκαετίες: Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Πλέον το ξέρουμε, το βλέπουμε και το νιώθουμε περισσότερο από ποτέ. Δεν είναι δεδομένες οι εξωφρενικές οικονομικές ανισότητες, οι θάνατοι παιδιών από την πείνα, ο τρόπος σκέψης των ανθρώπων και το πολιτικό σύστημα που επικρατεί.
Πριν ακόμα ξεπεράσουμε το σοκ που προκλήθηκε από τον κοροναϊό και μεγεθύνθηκε σε απίστευτο βαθμό από τη στάση των δημοσιογράφων οι εξουσιαστές αποφάσισαν τα μέτρα της “θεραπείας”. Όσες και όσοι περίμεναν συμπόνοια και κατανόηση γιατί αυτή τη φορά μιλάμε για μία παγκόσμια οικονομική κρίση που προκλήθηκε από απρόβλεπτους εξωγενείς παράγοντες και όχι από τη σπάταλη νοοτροπία ανεύθυνων λαών, ας αλλάξουν πλευρό για να μην πιαστούν. Οι ηγέτες της ξεφτιλισμένης Ευρώπης ζητάνε αυστηρά δημοσιονομικά μέτρα για κάθε επιπλέον ευρώ που θα διατεθεί (δηλαδή μνημόνιο) στις χώρες που δίνουν μάχη με τον ιό, η ελληνική κυβέρνηση και ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης ήδη ανακοίνωσε μέτρα που οδηγούν σε εκ περιτροπής εργασία και μειώσεις μισθών κατά 50% για 1.200.000 μισθωτούς που εργάζονται σε χιλιάδες ιδιωτικές επιχειρήσεις και εντάσσονται στη λίστα των κλάδων που πλήττονται από την κρίση.
Μην έχεις αμφιβολίες φίλε αναγνώστη για τις προθέσεις τους: Όλη αυτή τη χασούρα στα παγκόσμια χρηματιστήρια, όλο αυτό τον πεσμένο τζίρο στις τεράστιες επιχειρήσεις, όλα τα έκτακτα μέτρα στήριξης στα δημόσια συστήματα Υγείας, όλη την “ανησυχία” των αγορών και γενικότερα όλη αυτή την πρωτόγνωρη οικονομική κρίση σκοπεύουν να τη φορτώσουν σε αυτούς που τη φορτώνουν πάντα: Στους γνωστούς μαλάκες, δηλαδή εμάς. Άλλωστε, δεν κρύβουν τα σχέδια τους. Η αλαζονεία τους έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα που αισθάνονται ότι τίποτα δεν μπορεί να τους ρίξει από τον αιματοβαμμένο θρόνο στον οποίο κάθονται και απολαμβάνουν την ανθρωπότητα να ταλαιπωρείται από σχιζοφρενείς τακτικές που διογκώνουν την ανεργία, τη φτώχεια και τη θλίψη. Δεν είδες τις συμβουλές που δίνουν για το πως θα ξοδέψουμε το χρόνο μας την περίοδο της καραντίνας; Να παίξουμε τένις στον κήπο των 90 τ.μ. ή να κολυμπήσουμε στην πισίνα μας!
Η επόμενη μέρα που ονειρεύονται είναι η επιστροφή στην κανονικότητα. Την κανονικότητα των αυξημένων φόρων, των περικοπών σε μισθούς & συντάξεις, την αύξηση της ανεργίας, του χωρισμού της κοινωνίας σε στρατόπεδα και της μαζικής προπαγάνδας από τα μέσα ενημέρωσης. Η, σχετική, απαγόρευση κυκλοφορίας δεν μπορεί να πολεμήσει κανένα ιό. Ο ιός θα καταπολεμηθεί από την επιστήμη και μόνο από αυτή. Επιδιώκουν να διασπείρουν το φόβο, τη ρουφιανιά και τον έλεγχο για να θερίσουν υποταγή και πίστη. Το δικό μας χρέος είναι να σηκώσουμε το ανάστημά μας και να πούμε το αυτονόητο:
Φτάνει. Δεν ανεχόμαστε καμία υποβάθμιση της ζωής, κανένα νέο προσωρινό μέτρο που θα έρθει για να μείνει και καμία κρίση. Ένας ιός αρκούσε για να τους ταρακουνήσει, ας τους δώσουμε εμείς το τελικό χτύπημα…
