Τα ζιγκ-ζαγκ της γραφειοκρατίας μόνο σε αδιέξοδα οδηγούν…
Αναδημοσιεύουμε την καταγγελία της Πρωτοβουλίας Αγώνα Μεταπτυχιακών Φοιτητ(ρι)ών ΕΜΠ σχετικά με την στάση της φοιτητικής παράταξης ΠΚΣ σε πρόσφατη συνέλευση του Συλλόγου τους.
Καταγγελία της Πρωτοβουλίας Αγώνα Μεταπτυχιακών Φοιτητ(ρι)ών ΕΜΠ για την στάση των δυνάμεων της της ΠΚΣ στην συνέλευση του ΣΜΦ-ΕΜΠ (28/3/21)
Σε μία συγκυρία κλιμάκωσης των αστικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση, όξυνσης της κρατικής καταστολής απέναντι στους φοιτητικούς και ταξικούς αγώνες, αλλά και συγχρόνως σε μία περίοδο ανάτασης των εκπαιδευτικών κινητοποιήσεων και των αντικυβερνητικών συγκεντρώσεων σε γειτονιές ενάντια στην εγκληματική διαχείριση της πανδημίας και την καταστολή, ίσως φαντάζει παράταιρο και καταχρηστικό να σπαταλάει κανείς τα kilobytes αυτού του αρχείου για μια καταγγελία στην ΠΚΣ. Οι δυνάμεις της ΠΚΣ και του ΜΑΣ, ως συνιστώσες του φοιτητικού κινήματος, ανέκαθεν έπαιζαν έναν ρόλο αντιφατικό μέσα σε αυτό. Από την μία χάρη στην οργανωτική τους ισχύ, βρίσκονται ανά πάσα στιγμή σε θέση να κινητοποιήσουν μία κρίσιμη μάζα αγωνιστ(ρι)ών για να διαμορφώσουν έναν ξεχωριστό και κάποιες φορές διασπαστικό κινηματικό σχεδιασμό υπό την αιγίδα των ΦΣ που ελέγχουν εκλογικά, παρουσιάζοντας μία ψευδεπίγραφη εικόνα «ενότητας» στην βάση των φοιτητ(ρι)ών. Από την άλλη, όταν σε κρίσιμες περιόδους, σαν και αυτή που διανύουμε, πιέζονται να συνεργαστούν με άλλες δυνάμεις, ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνονται την όποια σύμπραξη είναι ο πλέον γραφειοκρατικός: συσκέψεις των «εκλεγμένων στα ΔΣ», συντονισμοί «από τα πάνω» χωρίς συλλογικές και ανοιχτές διαδικασίες κ.ο.κ. Έτσι από την «ενότητα» της κινηματικής περιχαράκωσης περνάνε στην «ενότητα» των «από τα πάνω» και σε κλειστά γραφεία συνεννοήσεων. Σε αυτή τη βάση, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν την προσπάθεια για συντονισμό των ΦΣ και των συλλόγων εργαζομένων στο ΕΜΠ (αλλά και ευρύτερα), δεν διαφέρει ούτε κατά το ελάχιστο από τις πάγιες γραφειοκρατικές τους θέσεις.
Σε ότι αφορά τα του Συλλόγου μας, όλα τα παράνω έγιναν ξεκάθαρα στην τελευταία συνέλευση και μάλιστα με τον πιο τρανταχτό τρόπο όταν και εκείνη διαλύθηκε με ευθύνη της ΠΚΣ. Η ΓΣ της Κυριακής 28/3 είχε οριστεί από την απόφαση τη προηγούμενης ΓΣ * και μάλιστα η ημερομηνία διεξαγωγής της είχε επικυρωθεί από την τελευταία συνεδρίαση της Διοικούσας Επιτροπής**. Με αρκετό κόπο και στις δύσκολες συνθήκες που επιβάλει η πανδημία και το καθεστώς τηλεεκπαίδευσης, κατορθώσαμε να ενημερώσουμε τους/ις συναδέλφου/ισσες και να μαζευτούμε περί τα 45 άτομα για την διεξαγωγή της ΓΣ. Η διαδικασία ξεκίνησε κανονικά με τοποθετήσεις τόσο για την αποτίμηση της δράσης μας όσο και για τον σχεδιασμό του επόμενου διαστήματος ενώ μοιράστηκαν και πλαίσια : ένα της ΠΚΣ και ένα της «Πρωτοβουλίας Αγώνα». Η ΠΚΣ συμμετείχε κανονικά στην διαδικασία μέχρι που φτάσαμε στη στιγμή της ψηφοφορίας. Τότε οι συνάδελφοι κρίνοντας ότι δεν θα τους ικανοποιούσε το αποτέλεσμα, αποφάσισαν να αμφισβητήσουν a posteriori την όλη διαδικασία, να θέσουν ζήτημα για αν εν τέλει ο ΣΜΦ μπορεί να συνεδριάζει μέσω ΓΣ πριν τις πρώτες τους εκλογές (ενώ και οι ίδιοι είχαν καλέσει ήδη σε δυο ΓΣ, είχαν τυπώσει 2 φορές πλαίσια και είχα συνηγορήσει επανειλημμένα στην ΔΕ για τον ορισμό ΓΣ!!).
Απομονωμένοι από το σύνολο σχεδόν του σώματος, με κατάφορα ψέματα και συνδικαλιστικούς χειρισμούς χαμηλού επιπέδου, έφτασαν στο σημείο να ανακοινώσουν ότι το άτυπο και μή εκλεγμένο όργανο της ΔΕ θα αποφασίσει σε δεύτερο χρόνο «λαμβάνοντας υπόψιν τη κουβέντα». Η ανακοίνωση αυτή που ακύρωνε όχι μόνο την ΓΣ αλλά υποτιμούσε το σύνολο των παρευρισκόμενων συναδέλφ(ισσ)ων ήρθε σαν απάντηση στην προτροπή μας να παρθεί απόφαση στην βάση της διαδικασίας και με ψηφοφορία επί των πλαισίων (ακόμα και αν η επικύρωση αυτής γινόταν τυπικά από την ΔΕ).
Το παραπάνω περιστατικό γίνεται ακόμα πιο εξοργιστικό , αν αναλογιστεί κανείς την εκ διαμέτρου αντίθετη στάση της ΚΝΕ-ΠΚΣ μόλις δύο μήνες πριν, στις 23/1, στην 1η Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας. Τότε η Γενική Συνέλευση ξεκίνησε όντως με λίγο περισσότερο κόσμο, γύρω στα 60 άτομα, ωστόσο η -ομόφωνη- ψήφιση του πλαισίου που πραγματοποιήθηκε στο τέλος της συνέλευσης πραγματοποιήθηκε από 44 άτομα, αριθμός αντίστοιχος με τον κόσμο που προσήλθε την Κυριακή 28/3. Και εδώ ακριβώς εξηγείται η κωλοτούμπα της ΚΝΕ-ΠΚΣ, καθώς τότε, όχι μόνο δεν είχε θέσει οποιοδήποτε ζήτημα επί της διαδικασίας, αλλά είχε αποδεχτεί να συνδιαμορφώσει πλαίσιο, το οποίο να συμπεριλαμβάνει και τις προτάσεις της και τις δράσεις που πρότεινε το πλαίσιο της Πρωτοβουλίας Αγώνα. Το αποτέλεσμα τότε ήταν να υπερψηφιστούν ομόφωνα όχι μόνο οι προτάσεις που έφερνε, προς επικύρωση στις ΓΣ, η ΚΝΕ-ΠΚΣ κατευθείαν από το Συντονιστικό (των ΔΣ) των Φοιτητικών Συλλόγων, αλλά και προτάσεις όπως:
- Η διοργάνωση μικροφωνικής-συγκέντρωσης στο χώρο του Κάτω Πολυτεχνείου στις 5/2 και η πρόταση, προς τους ΦΣ, για συνδιοργάνωση ημέρας επανοικειοποίησης του χώρου του Κάτω Πολυτεχνείου
- Η Συμμετοχή στις πανεκπαιδευτικές διαδηλώσεις και συντονιστικό φοιτητικών συλλόγων στο χώρο του κάτω πολυτεχνείου αμέσως μετά
Εκ τω υστέρων όμως έγινε σαφές ότι οι προτάσεις σαν και αυτές ενόχλησαν την κατεύθυνση ‘’ήπιας-υπεύθυνης’’ αντιπολίτευσης που διαχρονικά κρατάει η ΚΝΕ-ΠΚΣ στο φοιτητικό κίνημα. Άλλωστε μας το θύμισαν και στην τελευταία ΓΣ όταν μέλος της ΠΚΣ από τον προπτυχιακό σύλλογο της ΣΕΜΦΕ ήρθε να μας νουθετήσει απέναντι «σε σκοτεινούς πολιτικούς χώρους που ψάχνουν πολιτική στέγη στους ΦΣ για να διαλύσουν το σχέδιο του συντονισμού». Για αυτό προσπάθησαν και τότε με κάθε τρόπο να εμποδίσουν την υλοποίησή τους : με βέτο και καταψήφιση στα ΔΣ προπτυχιακών ΦΣ όπου κατατίθονταν πρόταση στήριξης αυτών των δράσεων αλλά και με τον αποκλεισμό μελών του συλλόγου να μεταφέρουν τις αποφάσεις του ΣΜΦ στο Συντονισμό των ΦΣ που διεξήχθη στη Φιλοσοφική στις 3/2. Η αδιανόητη απάντηση των μελών της ΚΝΕ που ‘’συντόνιζαν’’ (προέδρευαν στην πραγματικότητα) επί της διαδικασίας, ήταν ‘’οι προπτυχιακοί φοιτητές δεν έχουμε πάρει απόφαση να συντονιστούμε με τους μεταπτυχιακούς!’’ (την ίδια ώρα που μιλούσε μέλος της ΚΝΕ, ως ‘’εκπρόσωπος’’ του Συλλόγου Διδακτορικών ΕΜΠ…). Μετά από πολύ κουβέντα, φάνηκαν γενναιόδωροι επιτρέποντας μας κάνουμε ένα χαιρετισμό 2 λεπτών, στο τέλος της διαδικασίας (δηλαδή μετά τις 10, όταν τα περισσότερα άτομα θα είχαν αποχωρήσει λόγω απαγόρευσης κυκλοφορίας), πράγμα που φυσικά δεν αποδεχτήκαμε.
Για να αποφύγουν την επανάληψη γεγονότων σαν τα παραπάνω, αυτή τη φορά οι συνάδελφοι της ΠΚΣ αποφάσισαν να διαλύσουν όλη τη διαδικασία της ΓΣ και μάλιστα με τους εκβιαστικούς όρους «ή συμφωνείτε στα minimum που βάζουμε ή δεν αναγνωρίζουμε καμία μη «συναινετική» διαδικασία.» Πρόκειται για κατάφωρη κοροϊδία! Από την μεριά μας θα δώσουμε κάθε μάχη του επόμενου διαστήματος απέναντι στον νόμο έκτρωμα των Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη αλλά και σε όλα τα άλλα πεδία που ανοίγονται στα μέτωπα της εκπαίδευσης, της υγείας, της εργασίας. Δεν θα υποκύψουμε σε κανέναν εκβιασμό και θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε στον δρόμο που χάραξε η απόφαση της πρώτης μας Γενικής Συνέλευσης. Το δρόμο της υπεράσπισης των σχολών μας από τους μπάτσους και την αποστείρωση της τηλεκπαίδευσης, στο σήμερα και όχι σε ένα απροσδιόριστο μέλλον. Το δρόμο της εναντίωσης στη μετατροπή του ιστορικού κάτω Πολυτεχνείου σε ελεγχόμενη αστυνομική αποϊδεολογικοποιημένη ζώνη. Τον δρόμο της προστασίας και επέκτασης των δικαιωμάτων μας, ενάντια σε διαγραφές και πειθαρχικά. Θέλουμε να αναδείξουμε το ζήτημα του κινδύνου της όψιμης γραφειοκρατικοποίησης και αποδυνάμωσης του φοιτητικού κινήματος μέσα από την υποκατάσταση των ζωντανών διαδικασιών βάσης από τα στείρα παραγοντομαζέματα κεφαλών.
Ο ίδιος μας ο σύλλογος έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ να αγκαλιαστεί από τα μέλη του, τους μεταπτυχιακούς φοιτητές, να τον κάνουν κτήμα τους και να μαζικοποιήσουν τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες του. Μόνο η οργάνωση στους συλλόγους μας και η μαζικοποίηση των από τα κάτω διαδικασιών, αποκορύφωμα τον οποίων ήταν, είναι και θα είναι οι Γενικές Συνελεύσεις, μπορεί να εγγυηθεί την διάρκεια και την αποτελεσματικότητα των αγώνων και αυτό είναι κάτι που δεν προκύπτει μόνο ως θέση αρχής αλλά στηρίζεται και στα πρόσφατα ελπιδοφόρα γεγονότα του κινήματος καταλήψεων στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες περιοχές της χώρας. Η εμπειρία, η έγκαιρη αποτίμηση και η γόνιμη (όσο σκληρή κι αν είναι) κριτική μεταξύ των δυνάμεων του κινήματος μόνο μπροστά μπορούν να μας πάνε.
Για ένα φοιτητικό κίνημα επικίνδυνο και ζωηρό στα χέρια των φοιτητ(ρι)ών!
Με συλλογικούς αγώνες και ταξική αλληλεγγύη για την επιβολή των αναγκών μας σε εκπαίδευση-εργασία!
Πρωτοβουλία Αγώνα Μεταπτυχιακών Φοιτητ(ρι)ών ΕΜΠ
